Historia ochrony przyrody
Tatr i Tatrzańskiego
Parku Narodowego
TATRY
Tatry to najwyższy masyw
górski Karpat Zachodnich i
zarazem najwyższe góry w
Polsce. W granicach
naszego kraju znajduje się
ok. 1/5 ich powierzchni, tj.
ok. 174 km
2
a całkowita
powierzchnia Tatr wynosi
ok. 750 km
2
.
Historia Tatrzańskiego
Parku Narodowego
Pod koniec XIX wieku zaczęto zauważać
konieczność ochrony unikatowej przyrody.
Właśnie wtedy doszło do znacznego
przerzedzenia naturalnego drzewostanu i w
konsekwencji do katastrofalnej powodzi na
terenach podgórskich. Konieczność doprowadziła
do powstania Towarzystwa Ochrony Tatr Polskich.
Mniej więcej w tym samym czasie pojawiły się
głosy żądające utworzenia Parku Narodowego.
1869r.
1885r.
Historia ochrony przyrody
Tatr sięga XIX w. Ustawa
Sejmu Krajowego we
Lwowie z 1869r., która
dotyczyła zakazu
polowania na kozice i
świstaki, jest pierwszym
na świecie aktem
prawnym dotyczącym
ochrony gatunkowej
zwierząt.
Powstało Towarzystwo
Tatrzańskie, poprzednik
Tatrzańskiego Parku
Narodowego. W
stowarzyszeniu tym
organizowano m.in.
badania naukowe i
ochronę przyrody.
1889r.
1891r.
Hr. Władysław Zamoyski
zakupił dobra
zakopiańskie wraz z
tatrzańskimi lasami (ok. 8
tys. ha), które później
weszły w skład
Tatrzańskiego Parku
Narodowego.
Państwowa Komisja
Ochrony Przyrody i Polskie
Towarzystwo Tatrzańskie
opracowały projekt
utworzenia TPN. W tym
samym roku prof.
Stanisław Sokołowski
ogłosił rozprawę pt.
"Tatry, jako Park
Narodowy".
1924r.
1934r.
Pierwsze starania w
temacie powstania
Tatrzańskiego Parku
Narodowego zostały
podjęte już w 1924 roku.
Rozważano wtedy różne
projekty ale nie zdołano
ich zrealizować.
Sejm uchwalił ustawę o
ochronie przyrody dającą
podstawę do utworzenia
Parku. Dodatkowo w okresie
międzywojennym państwo
wykupiło z rąk prywatnych
właścicieli wielkie obszary po
polskiej stronie gór.
Niewątpliwie taka własność
państwowa sprzyjała
ewentualnemu utworzeniu
Parku.
1936r.
1939r.
Opracowano projekt
rozporządzenia o
utworzeniu TPN, który
następnie został
wniesiony pod obrady
rządu dwa lata później.
Wraz z uznaniem lasów
państwowych na terenach
Zakopanego i Jaworzyny
za ochronne, utworzono w
1939 roku jednostkę
szczególną - Park Przyrody
w Tatrach. Utworzenie
TPN poprzedził
ponaglający apel ze
strony Państwowej Rady
Ochrony Przyrody.
1947r.
1954r.
Stworzono wyodrębnioną
jednostkę administracyjną
lasów państwowych, na
terenach państwowych
nazwaną Parkiem
Tatrzańskim. Jego pierwszym
rezerwatem była Hala
Pyszna (górna część Doliny
Kościeliskiej).
Powstał Tatrzański Park
Narodowy o powierzchni 10
741 ha. Do 1954r. podlegał
on Ministerstwu Leśnictwa i
Dyrekcji Lasów
Państwowych w Krakowie.
W dniu 30 października 1954
roku Rada Ministrów wydała
rozporządzenie o utworzeniu z
dniem 1 stycznia 1955 roku
Tatrzańskiego Parku
Narodowego. w celu ochrony
zasobów przyrodniczych
wyjątkowego zakątka Tatr.
Zalicza się on do pierwszej
piątki największych Parków
Narodowych w Polsce. Jego
powierzchnia wynosi 21164 ha,
z czego ochroną ścisłą objęte
zostało 55%, a ochroną
częściową 45% powierzchni
parku.
Obecnie
Jego powierzchnia wynosi 21164
ha i pod tym względem zaliczany
jest do największych w Polsce.
Jego logo to kozica. Około ¾ parku
zajmują lasy i kosodrzewiny, a
pozostała część to murawy
wysokogórskie, skały i wody.
Około 70% powierzchni parku
zajmują lasy i zarośla
kosodrzewiny, a pozostałe 30% to
murawy wysokogórskie, skały i
wody.
Ochrona częściowa obejmuje
około 45% powierzchni parku,
głównie lasy regla dolnego, silnie
przekształcone w przeszłości
przez działalność człowieka.
Ścisłej ochronie podlega prawie
11,5 ha powierzchni, w tym całe
piętro hal i turni, piętro
kosodrzewiny i częściowo lasy
regla górnego i dolnego.
Ochrona taka polega na
zabezpieczaniu procesów
zachodzących w środowisku
naturalnym. Konieczne jest
ograniczenie ingerencji
człowieka do minimum. Niemal
połowa powierzchni parku objęta
jest ochroną częściową. To w
głównej mierze lasy regla
dolnego, które w przeszłości
zostały poddane dużej ingerencji
człowieka.
Źródła:
zdjęcie: