KLASYFIKACJA ZJAWISK
TURYSTYCZNYCH

Cz.1. RODZAJE TURYSTYKI

UWAGI OGÓLNE



Na przełomie XX i XXI wieku nastąpiło wyraźne
zróżnicowanie i wzbogacenie sposobów spędzania
czasu wolnego, powstało szczególnie dużo tak zwanych
form turystyki specjalnych zainteresowań,



W dobie epoki globalno-informatycznej można mówić o
zjawisku powszechnej

„turystyfikacji”,



organizatorzy turystyki na wielu kontynentach
proponują wciąż nowe formy spędzania czasu wolnego,



klasyfikacje na zasadzie nierozłączności, wydzielane
formy nawzajem się przenikają, a turysta uczestnicząc
w ruchu turystycznym, będąc na imprezie turystycznej,
jest zarazem uczestnikiem wielu form turystyki.

RODZAJE TURYSTYKI



Turystyka aktywna,



Turystyka sportowa,



Turystyka wypoczynkowa,



Turystyka lecznicza,



Ekoturystyka,



Geoturystyka,



Agroturystyka,



Turystyka motywacyjna (incentive)



Turystyka socjalna,



Turystyka kongresowa i
konferencyjna,



Turystyka morska, turystyka górska,



Turystyka handlowa, turystyka
zarobkowa,



Turystyka rozrywkowa



Turystyka kosmiczna



Turystyka zawodowa



Turystyka usługowa



Turystyka masowa i alternatywna



turystyka łagodna, turystyka twarda

Turystyka kulturowa,



Turystyka edukacyjna



Turystyka przemysłowa



Tanatoturystyką (dark
tourism),



Turystyka religijna i
pielgrzymkowa
(pątnicza),



Turystyka
krajoznawcza



Turystyka kulinarna,

Enoturystyka

CECHY CHARAKTERYSTYCZNE HARD I SOFT TOURISM:



podróże grupowe,



pobyty krótkoterminowe,



dominujący jeden wyjazd w okresie
urlopowym,



program wyjazdu z góry ustalony



wygoda i bierność,



nastawienie na „zaliczanie” atrakcji,



poczucie wyższości, pycha,



brak wiedzy na temat odwiedzanego
regionu,



styl życia i sposób zachowania się
charakterystyczny dla środowisk
emisyjnych,



dokonywanie zakupów,



degradacja środowiska, hałas,



zakup pamiątek przygotowanych dla
masowych turystów,



brak znajomości języka odwiedzanego
kraju, przynajmniej podstawowych
słów,



szybki sposób przemieszczania się,



ciekawość, wścibstwo,



nastawienie na wygody, komfort,



utrzymywanie dystansu pomiędzy
personelem a turystami.



podróżowanie indywidualne,



pobyty długoterminowe,



kilka wyjazdów w ciągu roku,



indywidualne i spontaniczne decyzje
programowe,



wysiłek i aktywność,



nastawienie na przeżycie nowych doświadczeń,



szacunek i partnerstwo w kontaktach ze
środowiskiem recepcyjnym,



przygotowanie się do spotkania z nowym
środowiskiem,



życie według wzorów ludności miejscowej,



zakup głównie prezentów,



spokój, harmonia życia z nowym środowiskiem,



zakup pamiątek osobistych, fotografowanie,



nauka miejscowego języka, przynajmniej kilku
słów,



mniejsze znaczenie szybkości przemieszczania
się,



taktowne zachowanie się,



minimum wymagań,



utrzymywanie bliskich kontaktów turystów z
personelem.

Hard tourism

Soft tourism

Formy turystyki według kryterium
podmiotowego

TURYSTYKA KULTUROWA



„turystyka kulturowa (w terminologii angielskiej cultural
tourism) odnosi się do szeroko rozumianej kultury
materialnej i duchowej, tworzona na przestrzeni
dziejów i łącząca treści związane z dziedzictwem
kulturowym (turystyka dziedzictwa kulturowego –
heritage tourism) oraz z kulturą współczesną (turystyka
kultury współczesnej – arts tourism)”,



„Turystyka kulturowa (dziedzictwa kulturowego) to
zagłębianie się w naturalną historię, dziedzictwo
Człowieka, sztukę, filozofię oraz instytucje (kulturalne)
innego regionu lub kraju” (UNWTO, Buczkowska)

RODZAJE TURYSTYKI KULTUROWEJ



turystyka eventowa (mowa o festiwalach, fiestach,
karnawałach, paradach),



muzealna,



turystyka przemysłowa,



literacka i filmowa,



tanatoturystyka,



historyczno-militarna,



kulinarna, enoturystyka,



parków tematycznych,



sztuk walki,



religijna i pielgrzymkowa,



Turystyka teatralna,



kinowa, festiwalowa,



fotograficzna,



miejska.