Muzyka w

epoce

klasycyzmu

Wykonał :kuchaski krystian

Piotr kozioł

Marcin styczeń

Darek nosek

Klasycyzm

okres w rozwoju muzyki pomiędzy

barokiem a romantyzmem.

Styl klasycystyczny w muzyce ujawnił

się w drugiej połowie XVIII wieku.

Trwał w latach 1750-1820 (daty

umowne).

Muzykę okresu klasycyzmu w Europie nazywa się niekiedy muzyką

klasyczną,

choć termin ten z czasem zaczął być stosowany na określenie muzyki

poważnej.

Kompozytorzy odeszli od skomplikowanych technik polifonicznych,

preferując znacznie bardziej klarowną pod względem strukturalnym
muzykę homofoniczną.

Najczęściej używane przez nich formy to rondo, wariacje i sonata, z

tego względu nazwane później formami klasycznymi.

Wielkim centrum muzyki klasycznej stał się Wiedeń, dzięki tworzącym

tam trzem wybitnym kompozytorom: Haydnowi (1732-1809),

Mozartowi (1756-1791) oraz Beethovenowi (1770-1827). Nazywa się ich

wspólnym mianem klasyków wiedeńskich. Stworzyli oni wiele
wspaniałych,

nowatorskich jak na owe czasy kompozycji. Do cech muzyki okresu

klasycyzmu należą także: rezygnacja z Basso Continuo (partie
instrumentów

harmonicznych są precyzyjnie zapisane) i rozkwit muzyki

instrumentalnej.

ORKIESTRA

kompozytorzy

Chri

stop

h W

illiba

ld R

itter

von

Glu

ck

Carl Philipp Emanuel Bach

Charles Burney

Franz Joseph Haydn

Johann Christian Bach

Giovanni Paisiello

Andrea Luchesi

CECHY KLASYCYZMY

Cechą stylu klasycznego jest pełne wykorzystanie systemu harmonicznego

dur-moll,

faktura homofoniczna (w odróżnieniu od barokowej polifonii), zasada

symetrii i okresowości (periodyczności)

w budowie utworu muzycznego, połączona z przekształcaniem i

przetwarzaniem tematów muzycznych zwanym pracą ewolucyjno-
przetwożeniową,

wykształcenie na gruncie muzyki solowej, kameralnej i orkiestrowej formy

cyklu sonatowego,

z allegrem sonatowym zbudowanym na zasadzie dualizmu konfliktowych

tematów jako I częścią (gatunki symfonii,

kwartetu smyczkowego, sonaty instrumentalnej), połączenie zasady

symetrii i

równowagi z narastającym w miarę czasu pierwiastkiem dynamizmu i

dramatyzmu.

Gatunki

Wprawdzie muzyka klasyczna jest zdominowana

przez świecką muzykę instrumentalną,

ale w okresie tym powstawały również wspaniałe

dzieła muzyki o tematyce sakralnej,

jak msze czy oratoria. Obok stworzonych przez

Mozarta lekkich form operowych królują jednak
formy instrumentalne -

trio, kwartet smyczkowy, koncert, serenada,

divertimento, a doskonałość osiąga sonata i jej
orkiestrowa wersja symfonia.

Różnice pomiędzy barokiem ,a

klasycyzmem

W baroku stawiano na bogactwo i

upodobanie do kontrastów,
natomiast w klasycyzmie zwrócono
się ku przejrzystości

i równowadze środków artystycznych.
Kompozytorzy odeszli od barokowych,

skomplikowanych form
polifonicznych, stosując muzykę
homofoniczną.

W skrócie

muzyka barokowa: jedność słów i muzyki,

wielkie formy instrumentalno-
wokalne,przepych,

mnogość ozdób i ornamentów ; formami

muzyki barokowej były: opery, fugi
msze,pasje, oratoria

klasycyzm: dystans,umiar,

wyważenie,powaga ;
formy:sonaty,symfonia

MOZART

Wolfgang Amadeusz Mozart zmarł w wieku 35 lat, w nocy z 4 na 5 grudnia

1791roku, po krótkiej ale gwałtownej i ciężkiej chorobie.

Pochowany został na jednym z wiedeńskich cmentarzy w zbiorowym

grobie dla ubogich.

Śmierć przerwała pracę Mozarta nad mszą żałobną "Requiem". Na prośbę

żony Mozarta, dzieło to dokończyli jego znajomi kompozytorzy,

Joseph Eybler i Franz Xaver Süssmayr. W rękopisie Mozarta ostatnie nuty

postawione jego ręką przypadają na 8 takt partii wokalnych Lacrimosa.

Powszechnie uważa się, że Mozart zmarł w nędzy i zapomnieniu,

pochowany w grobie dla ubogich. W rzeczywistości,

choć jego twórczość nie była już tak modna w Wiedniu, w dalszym ciągu

otrzymywał jednak znaczące przychody z różnych stron Europy,

szczególnie z Czech, a konkretnie z Pragi. Został pochowany w grobie 3.

klasy, tak jak większość mieszkańców Wiednia

JEGO PORTRET I GRÓB

JEGO TWÓRCZOŚć

Mimo iż Mozart żył tylko 35 lat, zdążył pozostawić po sobie kilkaset skrzących

się dowcipem i

wyróżniających słynną mozartowską lekkością oraz melodyjnością utworów.

Ponad 50 symfonii, kilkadziesiąt

koncertów fortepianowych, skrzypcowych, fletowych i na inne instrumenty

solowe z towarzyszeniem orkiestry,

blisko 20 mszy (a także słynne, acz niedokończone przez niego "Requiem")

oraz inne utwory muzyki kościelnej, 13 oper,

które do dnia dzisiejszego znajdują się w repertuarze wszystkich teatrów

operowych świata (zwłaszcza takie arcydzieła, jak

"Uprowadzenie z seraju", "Wesele Figara", "Don Giovanni", "Czarodziejski flet",

"Cosí fan tutte" czy też mniej znana u nas jego pierwsza

większa opera "Idomeneo, król Krety"). Mozart napisał również wiele utworów

kameralnych, solowych. Jest także pierwszym wielkim twórcą wśród

zawodowych kompozytorów piszących muzykę rozrywkową (tańce,

divertimenta, serenady z "Eine kleine Nachtmusik" na czele).

Joseph Haydn

Joseph Haydn urodził się w 1732 roku, zmarł
mając 77 lat, w 1809 roku. Był znanym kompozytorem

austriackim. Jako 8-letni

chłopiec zaangażował się do chóru katedralnego w

Wiedniu, gdzie kształcił się w grze na

fortepianie i skrzypcach. W roku 1768 otrzymał

stanowisko kapelmistrza na dworze hrabiego w
Czechach.

W 1761 roku rozpoczął służbę na dworze w Eisenstadt,

najpierw jako wicekapelmistrz i kompozytor,

a od 1766 jako I kapelmistrz.

KONIEC

BEZ VAT