Opłata produktowa i
inne opłaty związane z
zanieczyszczaniem
środowiska
Wykonały:
Aleksandra białas
Ilona Jankowska
Zarządzanie rok III
PLAN PREZENTACJI
1)
Wstęp
2)
Opłata produktowa z tytułu wprowadzania na rynek
wyrobów w opakowaniach i niektórych produktów
3)
Opłata produktowa od wprowadzających na rynek
sprzęt elektryczny i elektroniczny
4)
Szczegółowe stawki opłat produktowych dla
poszczególnych rodzajów sprzętu elektrycznego i
elektronicznego
5)
Wpłaty na rzecz kinematografii
6)
Opłaty od sprzedaży urządzeń i nośników służących
do utrwalania utworów
7)
Podsumowanie
8)
Bibliografia
Wstęp
• Odzysk to działania, które nie stwarzają zagrożenia dla życia,
zdrowia i środowiska, polegające na wykorzystaniu odpadów
lub prowadzące do odzyskania z odpadów substancji,
materiałów lub energii i ich wykorzystania.
• Recykling jest to odzysk, prowadzący do powtórnego
przetwarzania substancji materiałów zawartych w odpadach w
celu uzyskania materiałów o przeznaczeniu pierwotnym lub
innym, w tym też recykling organiczny, z wyjątkiem odzysku
energii.
• W dyrektywach unijnych zobowiązano państwa członkowskie
do osiągania docelowych poziomów odzysku i recyklingu dla
poszczególnych rodzajów odpadów opakowań i poużytkowych,
niektórych produktów, jak również sprzętu elektrycznego i
elektronicznego i samochodów osobowych, które zostały
wycofane z eksploatacji.
• Wobec podmiotów, które nie wywiązują się z obowiązku
odzysku i recyklingu, stosowana jest kara finansowa w formie
opłaty produktowej.
Opłata produktowa z tytułu
wprowadzania na rynek
wyrobów w opakowaniach i
niektórych produktów
Opłaty produktowe
„są to obciążenia nakładane na produkty
szkodliwe dla środowiska w fazie produkcji,
konsumpcji lub składowania, charakteryzujące
się rozproszonym sposobem konsumpcji (np.
gospodarstwa domowe), powodujące relatywnie
niewielkie szkody środowiskowe w skali
pojedynczego aktu zużycia – konsumpcyjnego
i/lub produkcyjnego – lecz wywołujące istotne
zagrożenia dla środowiska jeśli chodzi o zużycie
jako całość”.
Obowiązek uiszczania opłaty
produktowej
wprowadzanie na teren kraju
produktów w opakowaniach,
rodzaj opakowania,
rodzaje produktów wprowadzanych na
rynek,
powierzchnia handlowa sprzedającego
produkty w opakowaniach.
Ustawa z dnia 11 maja 2001 r. o obowiązkach
przedsiębiorców w zakresie gospodarowania niektórymi
odpadami oraz o opłacie produktowej (Dz. U. z 2007 r., Nr
90, poz. 607 z późn. zm.)
Obejmuje przedsiębiorców, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 2
lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej:
•
wprowadzających na rynek wymienione w załącznikach do ww. ustawy
produkty w opakowaniach oraz produkty uciążliwe dla środowiska;
•
pakujących produkty wytwarzane przez innego przedsiębiorcę i
wprowadzających je na rynek;
•
prowadzących jednostkę lub jednostki handlu detalicznego, o powierzchni
handlowej powyżej 500 m2, sprzedających produkty tam pakowane;
•
prowadzących więcej niż jedną jednostkę handlu detalicznego o łącznej
powierzchni 5000 m2, bez względu na powierzchnię pojedynczej jednostki,
•
sprzedających produkty tam pakowane;
•
importerów towarów, których częściami składowymi lub przynależnościami
są produkty wymienione w ustawie;
•
przedsiębiorców wprowadzających na terytorium kraju produkty w
opakowaniach w drodze importu lub wewnątrz wspólnotowego nabycia, na
potrzeby własne.
Poziomy recyklingu
•
Najniższy jest dla opakowań z naturalnych
materiałów (drewno – 15%).
•
Najwyższy dla opakowań z papieru i tektury
oraz ze szkła gospodarczego – 60%.
•
Docelowy poziom odzysku dla opon wynosi 75%
i recyklingu – 15%,
•
Dla olejów smarowych –odpowiednio 50% i 35%
ogólnej masy produktów wprowadzonych na
rynek krajowy.
Formy rozliczenia
•
Obowiązek zapewnienia odzysku i recyklingu odpadów
opakowaniowych i poużytkowych może być realizowany
przez przedsiębiorcę samodzielnie albo za pośrednictwem
organizacji odzysku
–
ewidencja masy i ilości opakowań
–
ewidencja
masy
odpadów
opakowaniowych
i
produktów
poddanych odzyskowi lub recyklingowi
•
Przedsiębiorca uiszcza opłatę tylko wtedy, gdy nie osiągnie
odpowiedniego poziomu odzysku i/lub recyklingu odpadów
opakowaniowych i poużytkowych
–
dokumenty potwierdzające odrębnie odzysk i odrębnie recykling –
zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Środowiska z 19 grudnia
2006 r. (Dz. U. Nr 247, poz.1816)
•
Przedsiębiorcy, którzy przekroczyli wymagane w danym
roku sprawozdawczym poziomy odzysku i/lub recyklingu,
mogą przenieść tę nadwyżkę na rok następny.
Opłata produktowa
Opłatę produktową ustala się indywidualnie dla każdego rodzaju
opakowań lub produktów, których dotyczy odzysk i recykling,
jednak ustalając jej wysokość stosujemy wzór :
•gdzie:
•N – wysokość należnej opłaty produktowej w złotych,
•W – liczba sztuk lub masa w kg opakowań lub produktów
wprowadzonych przez przedsiębiorcę w roku sprawozdawczym na
terytorium kraju,
•p – poziom odzysku, recyklingu (w procentach, ustalony w
rozporządzeniu Rady Ministrów),
•o – osiągnięty poziom odzysku, recyklingu odpadów
opakowaniowych stanowiący iloraz wielkości odpadów faktycznie
poddanych odzyskowi/recyklingowi i wielkości opakowań lub
produktów wprowadzonych na rynek ( w procentach),
•s – stawka jednostkowa opłaty produktowej w zł za sztukę lub za kg.
Przykład:
W 2013 r. przedsiębiorstwo wprowadziło na rynek
opakowania z papieru i tektury o masie 20 000 kg.
Procentowy poziom recyklingu dla tych odpadów
wynosi 50%. Przedsiębiorstwo oddało do recyklingu
3000 kg opakowań, zatem:
W = 20 000 kg, o = 38%, s = 0,65 zł, p = 50%.
Opłata produktowa wyniesie więc:
Przedsiębiorca powinien wpłacić opłatę produktową
w kwocie 1560,00 zł do 31 marca 2014 roku.
Opłata depozytowa
•
Pobierana przy sprzedaży akumulatora kwasowo –
ołowiowego, jeżeli kupujący nie przekaże zużytego
akumulatora.
•
Wynosi 30 zł i pobiera ją sprzedawca detaliczny,
potwierdzając to w fakturze VAT.
•
Jeśli w ciągu 30 dni kupujący dostarczy zużyty
akumulator, sprzedawca zwraca mu opłatę depozytową.
•
Akumulatory od sprzedawcy na własny koszt odbiera
wytwórca, importer i przekazuje je do recyklingu.
Opłata produktowa od
wprowadzających na rynek
sprzęt elektryczny i
elektroniczny
Art. 3 ust. 1 pkt 13 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o
zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym
(Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.)
Wprowadzający sprzęt jest to
przedsiębiorca, który:
a)
produkuje i wprowadza sprzęt do obrotu pod
własnym oznaczeniem,
b)
wprowadza sprzęt do obrotu pod własnym
oznaczeniem wyprodukowany przez innego
przedsiębiorcę,
c)
importuje sprzęt
–
z wyjątkiem przedsiębiorcy, który zapewnia
wyłącznie finansowanie zgodne z warunkami
określonymi w umowie finansowania.
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (1/3)
1.
art. 7 - wniosek do Głównego Inspektora Ochrony
Środowiska o wpis do rejestru,
2.
art. 13 – wniosek o wykreślenie z rejestru,
3.
art. 18 – wniesienie zabezpieczenia finansowego - w
przypadku:
–
niezawarcia umowy z organizacją odzysku sprzętu
elektrycznego i elektronicznego,
–
wygaśnięcia lub rozwiązania umowy z taką organizacją,
–
otwarcia likwidacji lub ogłoszenia upadłości organizacji
odzysku;
•
może być przeznaczone na sfinansowanie zbierania,
przetwarzania, odzysku, w tym recyklingu i unieszkodliwiania
zużytego sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych),
4.
art. 19 – formy zabezpieczenia finansowego,
5.
art. 21 – umieszczanie numeru rejestrowego na
dokumentach,
6.
art. 24 – sprawozdanie o wprowadzonym sprzęcie,
7.
art. 25 – informacja o kosztach gospodarowania
odpadami,
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym
sprzęcie elektrycznym i elektronicznym (2/2)
8.
art. 27-34:
–
zorganizowanie i sfinansowanie odbierania od
zbierających i dalszego gospodarowanie sprzętem
pochodzącym z gospodarstw domowych,
–
minimalne roczne poziomy zbierania sprzętu
pochodzącego z gospodarstw domowych,
–
zorganizowanie i sfinansowanie zbierania i
gospodarowania sprzętem pochodzącym od innych
użytkowników niż gospodarstwa domowe,
–
poziomy odzysku i recyklingu,
–
sprawozdana o zebranym sprzęcie i o osiągniętych
poziomach odzysku i recyklingu,
9.
art. 64 – opłata produktowa w przypadku
nieosiągnięcia wymaganych poziomów zbierania,
odzysku i recykling,
10.
art. 67 – roczne sprawozdanie o wysokości należnej
opłaty produktowej.
Numer i nazwa
grupy sprzętu
Numer i nazwa rodzaju sprzętu
Stawka
w zł za 1
kg
wprowa
dzonego
sprzętu
1.
Wielkogabarytowe
urządzenia
gospodarstwa
domowego
Wielkogabarytowe urządzenia chłodzące, Chłodziarki, Zamrażarki,
Pralki, Suszarki do ubrań, Zmywarki, Kuchenki, Piece elektryczne,
Elektryczne płyty grzejne, Mikrofalówki, Grzejniki elektryczne,
Wentylatory elektryczne, Urządzenia klimatyzacyjne
1,80
2.
Małogabarytowe
urządzenia
gospodarstwa
domowego
Odkurzacze, Zamiatacze do dywanów, Urządzenia używane do szycia,
dziania, tkania, Żelazka, Tostery, Frytkownice, Noże elektryczne,
Urządzenia do strzyżenia włosów, suszenia włosów, szczotkowania
zębów, golenia, masażu oraz pozostałe urządzenia do pielęgnacji ciała,
Zegary, zegarki oraz urządzenia do celów odmierzania, wskazywania
lub rejestrowania czasu, Wagi
1,80
3. Sprzęt
teleinformatyczny
i
telekomunikacyjn
y
A. Scentralizowane przetwarzanie danych:
Komputery duże, Stacje robocze, Jednostki drukujące
1,80
B. Komputery osobiste:
Komputery osobiste stacjonarne, w tym procesor, mysz, monitor i
klawiatura, Laptopy, w tym procesor, mysz, monitor i klawiatura,
Notebooki, Drukarki, Sprzęt kopiujący, Elektryczne i elektroniczne
maszyny do pisania, Kalkulatory kieszonkowe i biurowe, Faksy, Telefony
1,80
4. Sprzęt
audiowizualny
Odbiorniki radiowe i telewizyjne, Kamery video, Sprzęt video, Sprzęt hi-
fi, Wzmacniacze dźwięku, Instrumenty muzyczne
1,80
5. Sprzęt
oświetleniowy
Oprawy oświetleniowe do lamp fluorescencyjnych, z wyjątkiem opraw
oświetleniowych stosowanych w gospodarstwach domowych
1,80
Liniowe lampy fluorescencyjne, Kompaktowe lampy fluorescencyjne,
Wysokoprężne lampy wyładowcze, w tym ciśnieniowe lampy sodowe
oraz lampy metalohalogenkowe, Niskoprężne lampy sodowe
18,00
6. Narzędzia
elektryczne i
elektroniczne, z
wyjątkiem
wielkogabarytowych
, stacjonarnych
narzędzi
przemysłowych
Wiertarki, Piły, Maszyny do szycia, Urządzenia do
piłowania, cięcia, robienia otworów, nabijania, gięcia
lub podobnych metod przetwarzania drewna, metalu i
innych materiałów, Narzędzia do nitowania,
przybijania lub przyśrubowania lub usuwania nitów,
gwoździ, śrub lub podobnych zastosowań, do
spawania, lutowania lub podobnych zastosowań, do
koszenia trawy lub innych prac ogrodniczych
1,80
7. Zabawki, sprzęt
rekreacyjny i
sportowy
Kolejki elektryczne lub tory wyścigowe, Kieszonkowe
konsole do gier video, Gry video, Sprzęt sportowy z
elektrycznymi lub elektronicznymi składowymi,
Automaty uruchamiane monetą, banknotem
(pieniądzem papierowym), żetonem lub innym
podobnym artykułem, Pozostałe zabawki, sprzęt
rekreacyjny i sportowy
1,80
8. Przyrządy
medyczne, z
wyjątkiem
wszystkich
wszczepianych i
skażonych
produktów
Sprzęt do radioterapii, badań kardiologicznych,
wentylacji płuc, Urządzenia medyczne wykorzystujące
technikę nuklearną, Sprzęt laboratoryjny do
diagnozowania in vitro, Zamrażarki laboratoryjne,
Testy płodności, Pozostałe urządzenia do wykrywania,
zapobiegania, monitorowania, leczenia, łagodzenia
choroby, urazów lub niepełnosprawności
1,80
9. Przyrządy do
nadzoru i kontroli
Czujniki dymu, Regulatory ciepła, Termostaty,
Urządzenia pomiarowe ważące lub do nastawu
używane w gospodarstwie domowym lub jako sprzęt
laboratoryjny
1,80
10. Automaty do
wydawania
Automaty do wydawania napojów gorących, butelek
lub puszek z zimnymi i gorącymi napojami, pieniędzy -
bankomaty
1,80
• W przypadku nieosiągnięcia wymaganego
poziomu odzysku recyklingu, stawka opłaty
produktowej wynosi 1,80 zł za 1 kg
niewykonanego poziomu odzysku i recyklingu
dla zużytego sprzętu elektrycznego i
elektronicznego (tabela 1).
• Przykładowo, jeśli sprzedawca sprzeda
lodówkę, a nie uzyska zużytej, zapłaci od 80 zł
do 150zł w zależności od jej gabarytu.
Użytkownicy (nabywcy) sprzętu gospodarstw
domowych są zobowiązani do oddania
zużytego sprzętu zbierającemu taki sprzęt.
Przy sprzedaży takiego sprzętu, zarówno
sprzedawca detaliczny, jak i hurtowy mają
obowiązek nieodpłatnego przyjęcia zużytego
sprzętu w ilości i rodzaju zakupywanego
sprzętu.
WPŁATY NA
RZECZ
KINEMATOGRAFI
I
•
Specyficznym rodzajem obciążeń finansowych,
które dotyczą niektórych przedsiębiorców są
wpłaty na rzecz Polskiego Instytutu Sztuki
Filmowej.
•
Wpłata na rzecz kinematografii dotyczy tych
podmiotów, których przedmiotem działania są
następujące kategorie:
–
dystrybucja filmów,
–
rozpowszechnianie filmów,
–
emisja reklam,
–
udostępnianie programów telewizyjnych.
Podmioty obciążone wpłatą na rzecz
kinematografii
Tego rodzaju wpłatą obciążone są podmioty, które:
–
prowadzą kino - z tytułu wyświetlania filmów i
reklam,
–
prowadzą dystrybucję i wynajem nośników z
nagranymi na nich filmami - z tytułu sprzedaży oraz
wynajmu nośników z nagranymi filmami,
–
nadają programy telewizyjne opłat za dostęp do
nadawanych programów,
–
reemitują programy telewizyjne lub świadczą usługi
reemisji,
–
udostępniają programy telewizyjne nadawane lub
reemitowane na platformie cyfrowej.
Wysokość wpłaty na rzecz
kinematografii
•
Zgodnie z zgodnie z art. 19 ustawy z 30 czerwca
2005 r. o kinematografii (Dz.U. nr 132, poz. 1111)
zobowiązuje ona nadawców prywatnych do
płacenia podatku w wysokości 1,5% przychodów z
reklam oraz operatorów telewizji kablowych do
płacenia 1,5% przychodu uzyskanego z opłat za
dostęp
do
reemitowanych
programów
telewizyjnych.
Pieniądze
te
mają
służyć
finansowaniu produkcji polskich filmów przez PISF.
Telewizje państwowe zobowiązane są natomiast do
przeznaczania nie mniej niż 1,5% rocznych
wpływów z abonamentu na produkcję filmów.
OPŁATY OD SPRZEDAŻY
URZĄDZEŃ I NOŚNIKÓW
SŁUŻĄCYCH DO
UTRWALANIA
UTWORÓW
•
Od połowy roku 1996 producenci i
importerzy urządzeń i nośników służących
do utrwalania utworów są zobowiązani do
wnoszenia specjalnej opłaty za rzecz
organizacji
zbiorowego
zarządzania
prawami
autorskimi
lub
prawami
pokrewnymi.
•
Opłaty od sprzedaży urządzeń i nośników
służących do utrwalania utworów kryją się
pod różnymi nazwami - copyright levies,
opłata
reprograficzna
czy
opłata
produkcyjno-importowa.
Opłaty od sprzedaży urządzeń i nośników służących do
utrwalania utworów uiszczają producenci i importerzy od
sprzedaży:
–
magnetofonów i innych podobnych urządzeń
oraz związanych z nimi czystych nośników,
–
magnetowidów i innych urządzeń oraz
związanych z nimi czystych nośników,
–
kserokopiarek, skanerów i innych podobnych
urządzeń reprograficznych oraz związanych z
nimi czystych nośników.
Podstawa naliczania opłaty od
sprzedaży urządzeń i nośników
służących do utrwalania utworów
•
Zgodnie z art. 20 Ustawa z dnia 4 lutego 1994 r.
o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U.
1994 nr 24 poz. 83). podstawą naliczania opłaty
jest przychód ze sprzedaży urządzeń.
•
Dla
poszczególnych
urządzeń
przyjęto
procentowe stawki do ustalania kwoty opłaty.
Stawki są zróżnicowane w zależności od
urządzenia i wahają się w przedziale od 1 do 3%.
Jednak największa liczba urządzeń jest objęta
najwyższą, czyli 3% stawką.
Przykłady stawek opłat odsprzedaży
urządzeń i nośników służących do
utrwalania utworów 1/2
•
zestaw wieżowy z magnetofonem i odtwarzaczem
płyt CD z funkcją nagrywania – 2%,
•
radio z magnetofonem i odtwarzaczem płyt CD –
1,5%,
•
odtwarzacz CD z funkcją nagrywania – 3%,
•
komputerowy dysk twardy – 1%,
•
płyta CD/R – 3%,
•
kaseta magnetofonowa – 3%
•
karta pamięci – 1%
•
odtwarzacze formatu mp3 – 3%
•
faks termiczny – 1%,
Przykłady stawek opłat odsprzedaży
urządzeń i nośników służących do
utrwalania utworów 2/2
•
faks na papier zwykły ze skanerem szczelinowym -
1,5%,
•
faks na papier zwykły ze skanerem płaskim – 2%,
•
drukarka atramentowa i drukarka laserowa - 1,5 %,
•
urządzenie wielofunkcyjne zawierające skaner lub
kopiarkę oraz zawierające inne funkcje - 2,8%,
•
magnetowid – 3%,
•
odtwarzacz kaset video z funkcją nagrywania – 3%,
•
odtwarzacz systemu DVD z funkcją nagrywania – 3%,
•
zestaw telewizor z magnetowidem – 2%,
•
kaseta formatu VHS – 3%.
Podsumowanie
Stan otaczającego nas środowiska wymusza
podejmowania działań ograniczających nie tylko
dalsze jego zanieczyszczenie, ale przede
wszystkim znaczne zmniejszenie emisji do
środowiska substancji szkodliwych. Wobec
przedsiębiorstw nie przestrzegających przepisów
związanych z ochroną środowiska stosowane są
opłaty produktowe, recyklingowe, czy kary
pieniężne. Istnieje jednak możliwość uniknięcia
tych opłat. Przedsiębiorca w tym kierunku ma do
wyboru dwie ścieżki: współprace z agencją
odzysku
lub
samodzielną
realizację.
Podsumowując opłata produktowa ma na celu
zmotywowanie przedsiębiorców do poszukiwania
innych
rozwiązań
realizacji
obowiązku
–
korzystniejszych dla środowiska, ale także
bardziej
opłacalnych
finansowo
dla
przedsiębiorcy.
Bibliografia
1.
J. Ickiewicz, Obciążenia fiskalne przedsiębiorstw, PWE, Warszawa 2009.
2.
Opłaty środowiskowe, Urząd Marszałkowski Województwa Mazowieckiego
w Warszawie, Departament Opłat Środowiskowych, Warszawa 2012.
3.
Rozporządzenie Ministra Kultury z dnia 2 czerwca 2003 r. w sprawie
określenia kategorii urządzeń i nośników służących do utrwalania utworów
oraz opłat od tych urządzeń i nośników z tytułu ich sprzedaży przez
producentów i importerów.
4.
Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 25 stycznia 2006 r. w sprawie
szczegółowych stawek opłat produktowych dla sprzętu (Dz.U. Nr 19, poz.
152).
5.
Rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 12 maja
2011 r.
6.
Ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o zużytym sprzęcie elektrycznym i
elektronicznym (Dz. U. Nr 180, poz. 1495, z późn. zm.), art. 3 ust. 1 pkt 13.
7.
Ustawa z dnia 30 czerwca 2005 r. o kinematografii (Dz.U. 2005 nr 132 poz.
111).
8.
http://www.srodowisko.abc.com.pl.
9.
http://www.podatki.abc.com.pl
10.
11.
Dziękujemy za
uwagę!