METODA DOBREGO 

STARTU MARTY  

BOGDANOWICZ

To polska modyfikacja francuskiej metody „Le Bon 

Deport” czyli dobry odjazd, odlot, start.

Marta Bogdanowicz rozwinęła własną wersję tej 

metody.

Jej założeniem jest jednoczesne rozwijanie funkcji 

językowej i spostrzeżeniowych (wzrokowych, 
słuchowych, dotykowych, kinestetycznych oraz 
współdziałanie między nimi czyli integracji 
percepcyjno-motorycznej).

Doskonalenie integracji percepcyjno-motorycznej i 

kompetencji językowych ułatwia naukę czytania i 
pisania.

M. Bogdanowicz opracowała trzy 

podstawowe formy tej metody:



„Piosenki do rysowania”- to 

zestaw ćwiczeń otwierający cykl 
zajęć



„Piosenki i znaki”- kontynuacja w 

trudniejszej formie



„Piosenki na literki”- to zestaw 

ćwiczeń zaczynających pracę nad 
alfabetem i wprowadzającym 
polisensoryczne uczenie się 22 
liter.

Zajęcie zawsze przebiegają według stałego schematu, czyli



Zajęcia wprowadzające(zaczynają się od ćwiczeń 
koncentracji uwagi i orientacji w schemacie ciała i 
przestrzeni)



Zajęcia właściwe(zawierają trzy rodzaje ćwiczeń: 
ruchowe, ruchowo-słuchowe, ruchowo -słuchowo-
wzrokowe)



Zajęcia końcowe to krótkie ćwiczenia relaksacyjne, 
wyciszające oraz logopedyczne)

             ROZWÓJ PSYCHOMOTORYCZNY DZIECKA



Związek pomiędzy psychiką i motoryką w tym ujęciu jest rozumiany 
szeroko- jako powiązanie ruchu z całokształtem procesów 
poznawczych i emocjonalno-społecznych.



Innym ważnym aspektem jest rozwijanie się koordynacji pomiędzy 
funkcjami percepcyjnymi oraz funkcjami percepcyjnymi i 
motorycznymi, a więc kształtowanie się integracji percepcyjno-
motorycznej.



W polskiej literaturze psychologicznej i pedagogicznej lat 
osiemdziesiątych nie używano terminu „integracja” w odniesieniu do 
zjawisk współdziałania funkcji percepcyjnych i ruchowych. Używano 
terminu „koordynacja”  w dość wąskim zakresie „koordynacja 
wzrokowo- ruchowa” dla podkreślenia współpracy „oka i ręki” czyli 
funkcji wzrokowych i motorycznych. 



Termin  „integracja” w literaturze obcej jest stosowany jako „zdolność 
do odbioru informacji ze wszystkich zmysłów: wzroku, słuchu, dotyku, 
smaku, kinestezji i ciężkości, do interpretowania i organizowania tych 
informacji w celu zorganizowania odpowiedzi w formie reakcji”.



Termin  „integracja percepcyjno-motoryczna” będzie używany dla 
określenia zdolności do syntezowania i koordynowania funkcji 
percepcyjnych z funkcjami motorycznymi.

                              UCZENIE SIĘ POLISENSORYCZNE

W myśl różnych teorii psychologicznych-
 czytanie i pisanie to wyższe
 czynności psychiczne.
Trudności w czytaniu i pisaniu są 

więc związane z zaburzeniami funkcji percepcyjno-motorycznych 

(słuchowych, wzrokowych i motoryki) , z którymi często współistnieją 
zaburzenia lateralizacji i orientacji w schemacie ciała i przestrzeni.

Program edukacji dzieci o nieprawidłowym rozwoju psychomotorycznym 

powinien zawierać metody polisensoryczne uczenia się oraz winien być 
zindywidualizowany dla każdego dziecka.

Dzieci ze specjalnymi potrzebami to dzieci, które potrzebują:
zindywidualizowanego lub indywidualnego programu edukacji i terapii
specjalnych metod i technik uczenia
pomocy pedagoga lub terapeuty
w specjalnie dostosowanym czasie i miejscu.
Do dzieci o specjalnych potrzebach edukacyjnych. Zalicza się m. in. dzieci 

upośledzone umysłowo, z uszkodzonym narządem ruchu, zaburzeniami 
rozwoju. W edukacji tych dzieci ważne jest uczenie z zaangażowaniem wielu 
zmysłów, czyli uczenie polisensoryczne.

Pojęcie specjalnych potrzeb edukacyjnych upowszechniło się wskutek 

działalności w Wielkiej Brytanii komisji pod patronatem Mary Warnock.

                        OGÓLNE CELE I ZAŁOŻENIA METODY

Celem metody jest jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów: 

słuchowego, wzrokowego, kinestetyczno-ruchowego, a także 
kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni. W 
jej założeniach leży, bowiem koordynowanie czynności słuchowo-
wzrokowo- ruchowych i harmonizowanie wszystkich funkcji 
psychomotorycznych. Ćwiczenia te prowadzą do usprawnienia uwagi, 
percepcji, pamięci, wyobraźni słuchowej i wzrokowej oraz motoryki i 
koordynacji wzrokowo-słuchowo- ruchowej, a więc integracji 
percepcyjno-motorycznej. Dzięki temu dziecko jest zdolne do 
prawidłowej orientacji czasowo – przestrzennej, ma możliwość 
wykonywania ruchów dowolnych, coraz lepiej zorganizowanych, 
zlokalizowanych w określonym czasie i przestrzeni i szybciej uczy się 
pisania. MDS kształci też zdolność rozumienia i posługiwania się 
symbolami abstrakcyjnymi, co ma szczególne znaczenie dla dzieci 
rozpoczynających naukę szkolą, w tym czytanie, pisanie i liczenie.

Doskonalenie integracji percepcyjno-motorycznej i kompetencji 

językowych ułatwia naukę czytania i pisania wszystkim dzieciom. 
Natomiast wyrównywanie dysharmonii rozwojowych w przypadku 
dzieci ” ryzyka dysleksji”.

         Rola elementów słuchowo-motorycznych w MDS
Metoda Dobrego Startu to metoda , w której odgrywają rolę trzy 

elementy: element słuchowy (piosenka), element wzrokowy (wzory 
graficzne, litery), i  motoryczny (wykonywanie ruchów w czasie 
odtwarzania wzorów graficznych i liter, zharmonizowanych z 
rytmem piosenki).

Element muzyki w powiązaniu z ruchem spełnia w tej metodzie 

doniosłą rolę. Już od dawna muzyce przypisywano ogromną rolę. 
Steiner twierdził, ze rytm jest odpowiednikiem rytmów 
wewnętrznych, będących niejednokrotnie motorem ich działania i 
czucia.

Stworzona przez Steinera teoria eurytmii opiera się na idei 

wyrażania uczuć, a nawet myśli, wszystkich w ogóle treści życia 
psychicznego-ruchem.

Szeroko znane jest stosowanie muzyki i śpiewu w rehabilitacji  

zaburzeń mowy- afazji ,jąkania. Zastosowanie muzykoterapii w 
leczeniu różnych chorób jest przedmiotem wielu publikacji.

W metodzie Orffa ciekawym elementem jest sięganie do muzyki 

ludowej i autentycznej dziecięcej twórczości. Drugim ważnym 
elementem jest nastawienie na kształcenie twórczej postawy 
dziecka.

Muzyka powiązana z ćwiczeniami 
ruchowymi i wokalnymi,
 aktywizuje rozwój fizyczny i 
psychiczny dziecka, służąc jednocześnie 
rehabilitacji zaburzeń:



Rozwija sprawność aparatu mięśniowo-ruchowego, sprawność 
manualną, koordynację ruchową obu rąk ręki i nogi, kształtuje 
rytmiczność wykonywania ruchów w określonym czasie i przestrzeni, 
rozwija percepcję mięśniowo- stawowo-ścięgnową, czyli kinestezję, 
czucie pozycji i ruchów ciała bez kontroli wzroku, kształtuje 
świadomość ciężaru ciała względem siebie.



Kształci sferę intelektualną: rozwija percepcję, zwiększając sprawność 
spostrzegania, co pozwala na zebranie bogatszego materiału doznań, 
zwiększa szybkość reakcji, wzmaga koncentrację i podzielność uwagi, 
rozwija pamięć i wyobraźnię, wpływa na rozwój myślenia kształcąc 
podstawowe procesy, to jest  analizę, syntezę, porównywanie, ułatwia 
rozumienie relacji całość- część , przyswojenie pojęć: prędkość, czasu i 
przestrzeni oraz stosunków między nimi.

W Metodzie Dobrego Startu element muzyczny 

odgrywa ważną rolę, piosenka stanowi 
podkład pod ćwiczenia na wałeczkach i 
reprodukcję wzorów graficznych, 
zapamiętywanie i odtwarzanie wzorów 
graficznych, wydzielanie sylab podczas  
śpiewu oraz wyodrębnianie słów, sylab i 
głosek w słowach , ćwiczenia ortofoniczne 
wplatane w zajęcia ruchowe- to wszystko 
służy rozwijaniu percepcji pamięci słuchowej. 
Kształci słuch muzyczny i słuch fonetyczny. 
Ćwiczenia wokalno-rytmiczne nie tylko 
usprawniają percepcję słuchową , ale mają 
stymulujący wpływ na całą sferę 
intelektualną. Usprawniają także motorykę, 
pozytywnie oddziałują na sferę emocjonalną.

 Rola elementów wzrokowo-przestrzennych w MDS

Udział elementów wzrokowo- przestrzennych ma istotne 

znaczenie w realizowaniu celów terapeutycznych i kształcących 
MDS. Reprodukowanie wzorów graficznych i liter, rozwija 
przede wszystkim analizę i syntezę wzrokową. Kolejno 
opracowuje się coraz trudniejsze wzory i bardziej 
skomplikowane. Linie poziome, pionowe, krzyżujące się ze sobą 
ukośne,  i łamane, figury geometryczne, linie krzywe, kształty 
litero podobne a następnie litery. Podczas reprodukowania 
wzorów stosuje się coraz trudniejsze techniki ich odtwarzania.