LOGO

Leki Ratownika

medycznego od A do F

Opracowali:

Kowalska Klaudia

Pędzisz Piotr

Acidum acetylsalicylicum (aspiryna)



Mechanizm działania: niesteroidowy lek

przeciwzapalny o działaniu
przeciwgorączkowym, przeciwbólowym
i przeciwzapalnym.



Postać: tabletki od 300 mg do 500mg



Droga podawania: doustnie

c.d (dawkowanie)

Dawkowanie: doustnie po rozpuszczeniu w pół szklanki wody 300-900 mg



Dorośli. Przeciwbólowo i przeciwgorączkowo zwykle do 2,5 g/d w dawkach
podzielonych;



w reumatoidalnym zapaleniu stawów 2,5-5 g/d;



w gorączce reumatycznej 7,8 g/d;



świeży zawał serca, udar niedokrwienny mózgu i niestabilna choroba
wieńcowa dawka początkowa 160-325 mg, kolejne dawki 75-160 mg/d;



Młodzież po 12. rż. 500 mg jednorazowo, w razie potrzeby do 1500 mg/d.

Dzieci: w gorączce reumatycznej 90-130 mg/kg mc./d w 4-6 dawkach
podzielonych; w młodzieńczym zapaleniu stawów u dzieci <25 kg mc. 60-90
mg/kg mc./d, u dzieci >25 kg mc. 2,4-3,6 g/d w dawkach podzielonych. Nie
wolno podawać u dzieci poniżej 12 roku życia!!!!!!! (zespół Rey’a)

c.d.

Wskazania: stany gorączkowe, gorączka reumatyczna, dolegliwości bólowe,
zwłaszcza mięśniowe i tkanek okołostawowych, bóle zębów, głowy lub
menstruacyjne o niewielkim nasileniu. W małych dawkach stosowany jest
doraźnie w zawale serca, niestabilnej chorobie wieńcowej i udarze
niedokrwiennym mózgu, profilaktyce wtórnej ostrych incydentów wieńcowych i
mózgowych

Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub
salicylany, astma aspirynowa, czynna choroba wrzodowa żołądka lub
dwunastnicy, zaburzenia krzepnięcia, małopłytkowość, III trymestr ciąży i
okres karmienia piersią.

Działania uboczne: zaburzenia ze strony układy pokarmowego, uczulenie na
salicylany

Interakcje: osłabia działanie moczopędne furosemidu.

Odtrutka: brak

Amiodaroni hydrochloridum

(amiodaron)



Mechanizm działania: hamowanie kanałów
potasowych, hamuje automatyzm węzła
zatokowego; bezpośrednio rozkurczająco
na mięśnie gładkie naczyń wieńcowych i
obwodowych. Wchłania się powoli.



Postać: roztwór do wstrzyknięcia 150mg/ 3
ml



Droga podawania: dożylnie, doszpikowo

c.d (dawkowanie)

Dawkowanie:



migotanie komór: dożylnie 300 mg potem następna dawka 150 mg,



częstoskurcz komorowy: 150 mg dożylnie powoli



częstoskurcz nadkomorowy: 300 mg dożylnie rozpuszczone w 5% glukozie
w czasie 10 – 20 min



W ZK w VF/VT opornym na defibrylację przed 4 defibrylacją – 300 mg
dożylnie rozpuszczone w 20 ml 5% glukozy w bolusie.



W tachyarytmiach niestabilnych po 3 nieskutecznej kardiowersji  300 mg
dożylnie rozpuszczone w 5% glukozie w czasie 10 – 20 min.



W tachyarytmiach stabilnych z szerokimi, miarowymi zespołami QRS i
wąskimi niemiarowymi zespołami QRS (gdy migotanie przedsionków trwa
krócej niż 48h) 300 mg dożylnie rozpuszczone w 5% glukozie w czasie 20 –
60 min.

Dzieci:



dożylnie 5 mg/kg m.c.;

c.d



Wskazania: migotanie komór, niewydolność serca, trzepotanie
przedsionków, częstoskurcze nadkomorowe i komorowe



Przeciwwskazania: bradykardia zatokowa, blok zatokowo-przedsionkowy,
zespół chorego węzła zatokowego, blok przedsionkowo-komorowy II lub III°
i blok dwu- lub trójpęczkowy, znaczne niedociśnienie, wstrząs kardiogenny,
nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub jod, ciężka
niewydolność oddechowa,



Działania uboczne: bradykardia (niedziałająca na podawanie atropiny),
spadek ciśnienia krwi, zaburzenia łaknienia, zawroty głowy, blok



Odtrutka: podanie izoprenaliny lub glukagonu – w bradykardii.

Adenozyna (Adenocor)



Mechanizm działania: endogenny nukleozyd
purynowy o działaniu przeciwarytmicznym



Postać: roztwór do wstrzyknięć 6 mg/2 ml



Sposób podawania: dożylnie

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: dożylnie 6 mg potem

następne 2 dawki po 12 mg



Dawka początkowa - 3 mg (w ciągu 2 s). Jeśli częstoskurcz
nadkomorowy nie ustąpił w ciągu 1-2 min po podaniu 1.
dawki, należy podać 6 mg. Jeśli częstoskurcz nie ustąpił w
ciągu 1-2 min po podaniu 2. dawki, należy podać 12 mg.

c.d



Wskazania: częstoskurcze nadkomorowe i komorowe



Przeciwwskazania:
Blok przedsionkowo-komorowy II lub III stopnia (z wyjątkiem
chorych z wszczepionym stymulatorem serca), zespół
chorego węzła zatokowego (z wyjątkiem chorych z
wszczepionym stymulatorem serca), astma oskrzelowa,
nadwrażliwość na adenozynę.



Działania uboczne: nudności, wymioty, zawroty głowy,
zaburzenia widzenia, uczucie kołatania serca, skurcz
oskrzeli

Aminophylina



Mechanizm działania: rozszerzenie oskrzeli, działanie
podobne do Teofiliny tyle, że krótsze i słabsze.



Postać: roztwór do wstrzyknięć 250 mg/10 ml



Sposób podawania: dożylnie

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: dożylnie 250 mg

powoli!

c.d



Wskazania: astma, duszności, obrzęk

płuc



Działania uboczne: tachykardia z

szybką akcją komór, arytmia, spadek
ciśnienia krwi, niepokój, nudności

Digoxin



Mechanizm działania: zwiększa siłę
skurczu serca i zwalnia jego liczbę uderzeń
na minutę (praca bardziej efektywna)



Postać: roztwór do wstrzyknięć 0,5 mg/2
ml



Sposób podawania: dożylnie

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: powoli dożylnie 0,05-

0,50 mg a następnie po 0,2 mg co 3-
5 godz.

c.d



Wskazania: przewlekła niewydolność krążenia, migotanie przedsionków z
szybką akcją komór, trzepotanie i migotanie przedsionków



Działania uboczne: blok A-V (blok przewodnictwa przedsionkowo-
komorowego), arytmie komorowe przy przedawkowaniu



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na digoksynę, inne glikozydy nasercowe lub którykolwiek
składnik preparatu, zaburzenia rytmu serca spowodowane zatruciem
glikozydami nasercowymi, kardiomiopatia przerostowa, idiopatyczne
przerostowe zwężenie podzastawkowe aorty, blok przedsionkowo-
komorowy II stopnia i okresowo pojawiający się blok III stopnia, wczesny
okres zawału serca, ostra faza zapalenia mięśnia sercowego, zespół
chorego węzła zatokowego, zespół przedwczesnego pobudzenia komór
(zespół WPW), napady częstoskurczu komorowego i migotania komór.

Dobutamina (Dobutrex)



Mechanizm działania: działa na mięsień sercowy poprzez
receptory β1 poprawiając jego kurczliwość 



Postać: roztwór do wstrzyknięć 250 mg/20 ml



Sposób podawania: dożylnie

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: dożylnie 2-20

mg/min/kg w pompie lub we wlewie
kroplowym

c.d



Wskazania: różne postacie wstrząsu (cienienie tętnicze
70-100 mmHg bez objawów wstrząsu) i niewydolności
krążenia, oporna na leczenie, przewlekła niewydolność
krążenia



Działania uboczne: niewielki wzrost częstości pracy
serca, zaburzenia rytmu przy wysokich dawkach



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składni preparatu,
kardiomiopatia przerostowa ze zwężeniem drogi
odpływu z lewej komory, hipertroficzne zwężenie
zastawki aorty.

Dopamina



Mechanizm działania: Działa zarówno w ośrodkowym, jak i
obwodowym układzie nerwowym: pobudza presynaptyczne
i postsynaptyczne receptory dopaminergiczne (DA

1

, DA

2

)

oraz receptory adrenergiczne a

1

 i b

1

.



Postać: roztwór do wstrzyknięć 200 mg/5 ml



Sposób podawania: dożylnie

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: dożylnie 0,5-10

mg/min/kg w pompie lub we wlewie
kroplowym

c.d



Wskazania: stany wstrząsowe (cienienie tętnicze 70-
100 mmHg oraz objawy wstrząsu)



Działania uboczne: wzrost częstości akcji serca, częste
zaburzenia rytmu, wzrost ciśnienia lewej komory,
zwiększenie zużycia tlenu przez m. sercowy, wzrost
oporów w krążeniu płucnym



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu,
guz chromochłonny nadnerczy, ciężkie zaburzenia
rytmu serca (migotanie komór, niewyrównane
tachyarytmie).

Aminophyllinum (Eufilina, Teofilina)



Mechanizm działania: Aminofilina poprawia kurczliwość przepony,
poprawia wentylację płuc, przyspiesza ruch rzęsek oskrzelowych.
Zmniejszając napięcie toniczne mięśni gładkich działa
rozszerzająco na naczynia, zwłaszcza nerkowe, dzięki czemu
przyspiesza i ułatwia wydalanie moczu. Poza tym aminofilina
rozszerza naczynia skóry, mózgu, mięśni prążkowanych, płuc i
serca. Zwiększa wydzielanie kwasu solnego w żołądku.



Postać: roztwór do wstrzyknięć: 20mg/ml (opakowanie 5 amp po
10 ml)



Sposób podawania: dożylnie

Karetka S

c.d (dawkowanie)



I.v., w przerywanym lub ciągłym

wlewie z szybkością 5-10 mg/min, w
czasie nie krótszym niż 1 h; szybkość
maks. 25 mg/min.

c.d



Wskazania: Leczenie ostrych i ciężkich skurczów oskrzeli w
przewlekłych chorobach dróg oddechowych: astmie
oskrzelowej, stanie astmatycznym, POChP.



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na teofilinę, inne pochodne ksantyny lub
którykolwiek składnik preparatu, świeży zawał serca, ostry
obrzęk płuc, marskość wątroby, ostre zapalenie wątroby,
ciężka niewydolność wątroby, skłonność do występowania
drgawek. Nie stosować u dzieci do 6. mż.

Calcium (Wapń) 10%



Mechanizm działania: Podanie preparatu prowadzi do
uszczelnienia śródbłonków naczyń, zmniejszenia obrzęków i
odczynów alergicznych, przywraca prawidłową kurczliwość
mięśni oraz wyrównuje niedobory wapnia w organizmie.



Postać: roztwór do wstrzyknięć 100mg/ml (opakowanie 10
amp po 10 ml)



Sposób podawania: dożylnie

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie indywidualne. Dorośli:

5-10 ml i.v., z szybkością 1-2 ml/min.
Dzieci: Stany niedoboru wapnia: 0,2
ml/kg mc., bardzo powoli i.v., maks.
1-10 ml/d.

c.d



Wskazania: Stany niedoboru wapnia wymagające szybkiego
uzupełnienia (tężyczka, kurcz głośni, ostra hipokalcemia,
złamania), ostre stany alergiczne (wstrząs anafilaktyczny, astma
oskrzelowa, obrzęk Quinckego, pokrzywka). Ponadto w zatruciu
solami metali ciężkich i siarczanem magnezu oraz u pacjentów nie
reagujących na leczenie doustne.



Przeciwwskazania:
Hiperkalcemia, hiperkalciuria (zwiększone wydalanie wapnia z
moczem), kamica nerkowa, ostra niewydolność nerek, migotanie
komór.

Chlorpromazine (Fenactil)



Mechanizm działania: Lek o silnym działaniu przeciwpsychotycznym, a
także o silnym działaniu uspokajającym, przeciwlękowym. Nie posiada
właściwości przeciwdepresyjnych. Działa przeciwwymiotnie.



Postać: roztwór do wstrzyknięć 5mg/ml



Sposób podawania: domięśniowo, dożylnie

c.d (dawkowanie)



Schizofrenia dziecięca i autyzm. Dorośli: 25-50 mg i.m., w razie konieczności
powtarzać co 6-8 h. Dzieci: 0,5 mg/kg mc. i.m. co 6-8 h



Czkawka oporna na leczenie. Dorośli. 25-50 mg i.m., w przypadku braku poprawy
25-50 mg w powolnym wlewie i.v., po wcześniejszym rozcieńczeniu.



Nudności i wymioty w chorobach terminalnych, gdy inne leki są
nieskuteczne lub niedostępne. Dorośli: Początkowo 25 mg i.m., następnie 25-50
mg i.m. co 3-4 h do ustąpienia wymiotów. Dzieci: 0,5 mg/kg mc. i.m. co 6-8 h



Pomocniczo we wprowadzaniu do hipotermii (zapobieganie
dreszczom). Dorośli: 25-50 mg i.m., w razie konieczności powtarzać co 6-8 h. Dzieci:
Początkowo 0,5-1 mg/kg mc. i.m., dawka podtrzymująca 0,5 mg/kg mc. co 4-6 h.

c.d



Wskazania: We wszystkich stanach pobudzenia psychoruchowego:
stany maniakalne, psychozy schizofreniczne i cyklofreniczne, w
niektórych postaciach depresji z niepokojem ruchowym, W
leczeniu objawów abstynencji. Objawowo w leczeniu nudności i
wymiotów, czkawki, jako przygotowanie do narkozy ogólnej.



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, zahamowanie
czynności szpiku kostnego.

Carbo medecinalis (Węgiel)



Mechanizm działania: Jelitowy lek adsorbujący. Po podaniu
doustnym wiąże różne substancje znajdujące się w
przewodzie pokarmowym, w tym związki nasilające
perystaltykę, toksyny bakteryjne, bakterie, leki i inne
związki chemiczne oraz produkty gnilne, gazy jelitowe,
substancje toksyczne itp.



Postać: tabletki 300 mg



Sposób podawania: doustnie

c.d (dawkowanie)



Niestrawność, wzdęcia: zalecane jest rozkruszanie
tabletki. Dorośli i dzieci po 12. rż. 900-1200 mg kilka razy
na dobę aż do ustąpienia objawów.



Biegunka: Dorośli i dzieci po 12. rż. Jednorazowo ok. 4 g w
zawiesinie wodnej; dawkę można powtarzać co kilka godzin.



Zatrucie lekami i związkami chemicznymi: P.o.,
najlepiej w zawiesinie wodnej. Dorośli i dzieci po 1. rż.
jednorazowo 12,5 g, w razie potrzeby dawkę można
powtórzyć kilka razy na dobę. Niemowlęta: jednorazowo 1
g/kg mc.; dawkę można powtarzać co 4-6 h.

c.d



Zastosowanie: Biegunki, niestrawność,
wzdęcia. Zatrucia lekami lub innymi
związkami chemicznymi - po porozumieniu
z lekarzem



Przeciwwskazania:
Nie stosować u chorych nieprzytomnych, u
których nie zabezpieczono dróg
oddechowych.

Deksamethasone (Dexaven)



Mechanizm działania: Syntetyczny glikokortykosteroid o bardzo
silnym i długotrwałym działaniu przeciwzapalnym i
przeciwalergicznym (około 30-krotnie przewyższającym
hydrokortyzon). Ma bardzo silne działanie przeciwobrzękowe w
obrzęku mózgu pochodzenia naczynioruchowego, w nowotworach
mózgu, po urazach głowy, a także po zabiegach
neurochirurgicznych. Przeciwzapalne i przeciwalergiczne działanie
ujawnia się już po kilku minutach po podaniu dożylnym, jak i
domięśniowym.



Postać: roztwór do wstrzyknięć 4mg/ml (ampułka 8mg/2ml)



Droga podania: dożylnie, domięśniowo

Karetka S

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie indywidualne w zależności od wskazania, stanu
chorego i jego reakcji na lek. I.v. we wstrzyknięciu lub wlewie
kroplowym, i.m. 4-16 mg/d, wyjątkowo do 32 mg/d; zwykle 4-8
mg, w razie potrzeby kilka razy w ciągu doby. Po długotrwałym
stosowaniu lek odstawiać stopniowo.

c.d



Wskazania: Obrzęk mózgu, osłona zabiegów neurochirurgicznych,
bezpośrednie zagrożenie życia: wstrząs anafilaktyczny, ostre
odczyny uczuleniowe, choroba posurowicza, stan dychawiczy,
ostre zapalenia dróg oddechowych z zagrożeniem ich drożności,
ostry obrzęk głośni i Quincke'go, uogólnione zakażenia o ciężkim
przebiegu z powikłaniami krążeniowymi i mózgowymi,
zachłystowe zapalenie płuc



Przeciwwskazania: W ostrych, zagrażających życiu stanach nie ma
przeciwwskazań, zwłaszcza jeżeli przewiduje się stosowanie leku
przez krótki czas (24-36 h). W innych przypadkach
przeciwwskazaniami są grzybice układowe oraz nadwrażliwość na
deksametazon lub inne kortykosteroidy. Nie stosować i.m. u
chorych z samoistną plamicą małopłytkową.

Fenoterol



Mechanizm działania: Lek złożony o synergicznym działaniu
rozkurczającym oskrzela. Bromowodorek fenoterolu działa
przez pobudzenie receptorów b2-adrenergicznych oskrzeli,
prowadząc do rozkurczu mięśni gładkich.



Postać: aerosol (Berodual, Berotec)



Droga podawania: lek wziewny

c.d (dawkowanie)



Dorośli i dzieci po 6. rż. Stosować wziewnie. W stanach
ostrych 2 dawki jednorazowo. Jeżeli po 5 min nie nastąpi
poprawa, można ponownie podać 2 dawki. W leczeniu
przewlekłym zwykle 1-2 dawki 3 ×/d, maks. 8 dawek/d.

c.d



Wskazania: zapobieganie i leczenie objawów schorzeń
obturacyjnych dróg oddechowych, takich jak astma
oskrzelowa, przewlekłe zapalenie oskrzeli z towarzyszącą
rozedmą lub bez (przewlekła obturacyjna choroba płuc
POChP).



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na bromowodorek fenoterolu, substancje
atropinopodobne lub którykolwiek składnik preparatu,
zaporowa kardiomiopatia przerostowa, tachyarytmia.

Fentanyl



Mechanizm działania: Lek przeciwbólowy z grupy czystych agonistów
receptora. Charakteryzuje się bardzo silnym, krótkotrwałym efektem
przeciwbólowym. Po podaniu dożylnie efekt analgetyczny występuje prawie
natychmiast (pełny po około 2 min.) i utrzymuje się około 20-30 min.
Dobrze wchłania się również po podaniu innymi drogami. Po stosowaniu w
dużych dawkach efekty działania utrzymują się kilka godzin. Ma niewielki
wpływ na układ krążenia. Nieznacznie obniża przepływ mózgowy, wykazuje
wszystkie typowe dla opioidów działania ośrodkowe, w tym zmniejszenie
wrażliwości ośrodka oddechowego, wywoływanie nudności i wymiotów.



Postać: 0,1g mg/ amp.



Droga podania: dożylnie, domięśniowo, podskórnie

c.d (dawkowanie)



Premedykacja (przygotowanie do opreacji): 50-100 µg i.m. 45 min
przed planowanym znieczuleniem lub i.v. 5-10 min przed indukcją
znieczulenia ogólnego.



Leczenie silnego bólu. S.c. (podskórnie) Dorośli: Dawki dostosowuje się
do stanu pacjenta; podaje się we wlewie ciągłym. Dzieci. U dzieci <50 kg
mc. początkowo 0,5-2,0 µg/kg mc./h we wstrzyknięciu lub wlewie ciągłym;
u dzieci do 6. mż. dawka początkowa wynosi 1/4-1/3 dawki podanej wyżej,
następnie jest modyfikowana zależnie od efektu.

c.d



Wskazania: Jako silny lek przeciwbólowy w bólach ostrych
(urazowych, pooperacyjnych, w bólu zawałowym).
Tłumienie / zniesienie napędu oddechowego u chorych
wentylowanych mechanicznie.



Przeciwwskazania:
Depresja oddychania, choroby płuc przebiegające z
obturacją, stosowanie inhibitorów MAO równolegle lub w
ciągu ostatnich 14 dni, nadwrażliwość na fentanyl lub
związki o podobnej budowie chemicznej, przeciwwskazania
do znieczulenia zewnątrzoponowego lub
podpajęczynówkowego.

Buscolisyn



Mechanizm działania: Znosi napięcie mięśni
gładkich. Znosi skurcze mięśni gładkich przewodu
pokarmowego, dróg żółciowych i moczowych.
Hamuje perystaltykę jelit.



Postać: 20mg/ml



Droga podania:

c.d (dawkowanie)



Dawkę ustala lekarz. Zazwyczaj lek

stosuje się 2-3 razy dziennie po 1
ampułce.

c.d



Wskazania: Bolesne skurcze przewodu
pokarmowego i dróg moczowych, kolka żółciowa,
choroba wrzodowa, skurcze przełyku, wpustu i
odźwiernika, wymioty, kolka jelitowa, zapalenie
trzustki. Może być stosowana u dzieci.



Przeciwskazania: leku nie wolno podawać osobom
z powiększonym sterczem, zwężeniem wypustu
żołądka, w zbyt szybkiej akcji serca, w jaskrze.
Pogarsza przejściowo akomodacje oka.

Diphergan



Mechanizm działania: Lek o silnych własnościach
przeciwhistaminowych, przeciwuczuleniowych i
neuroleptycznych. Działa także
przeciwwymiotnie, przeciwświądowo, nasennie i
miejscowo znieczulająco.



Postać: tabletki 10 mg



Droga podania: doustnie (drażetki)

c.d (dwakowanie)



Leczenie objawowe stanów alergicznych górnych dróg
oddechowych i skóry, w tym alergicznego zapalenia błony śluzowej
nosa, pokrzywki oraz reakcji anafilaktycznych na leki i obce
białka. P.o. Dorośli i dzieci po 10. rż. Początkowo 10 mg 2 ×/d lub 25 mg 1
×/d, w razie potrzeby dawkę stopniowo zwiększać; dawka maks. 20 mg 3
×/d lub 25 mg 2 ×/d. Dzieci 5.-10. rż. 10-25 mg 1 ×/d lub 5-10 mg 2 ×/d;
dawka maks. 25 mg/d.



Pomocniczo do uspokojenia chorych przed zabiegiem operacyjnym
w chirurgii i położnictwie. Dorośli i dzieci po 10. rż. 25-50 mg. Dzieci 5.-
10. rż. 20-25 mg. Podawać p.o. 1 h przed zabiegiem.



Jako środek przeciwwymiotny, np. w kinetozie. Dorośli i dzieci po 10.
rż. 20-25 mg. Dzieci 5.-10. rż. 10 mg. Podawać p.o. na noc przed podróżą;
w razie konieczności dawkę powtórzyć po 6-8 h.

c.d



Wskazania: Ciężkie stany astmy oskrzelowej,
obrzęku Quincke'go, pokrzywki, rumienia,
choroba posurowicza, odczyny
poprzetoczeniowe. Skórne odczyny alergiczne



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik
preparatu lub inne pochodne fenotiazyny,
śpiączka, depresja, stosowanie inhibitorów
MAO (równolegle lub w ciągu ostatnich 14
dni). Nie stosować u dzieci do 2. rż.

Aviomarin



Mechanizm działania: Lek wykazujący działanie przeciwwymiotne
oraz przeciwhistaminowe, parasympatykolityczne i uspokajające.
Działa silnie hamująco na czynność ośrodka wymiotnego w rdzeniu
przedłużonym i odruchy błędnikowe. Działanie to jest nasilone
przez właściwości parasympatykolityczne (zmniejszenie napięcia
mięśni gładkich i perystaltyki przewodu pokarmowego,
zahamowanie czynności wydzielniczej ślinianek, osłabienie
czynności wydzielniczej żołądka). Początek działania obserwuje się
po 20-30 min.



Postać: tabletki 50mg



Droga podania: doustnie

c.d (dawkowanie)



 P.o., niezależnie od posiłku. Profilaktycznie
podawać co najmniej 30 min przed
podróżą lub zażyciem źle tolerowanego
leku. Dorośli i dzieci po 14. rż. 50-100 mg,
w razie potrzeby powtarzać co 4-6 h;
dawka maks. 400 mg/d. Dzieci. 6.-14. rż.
50 mg, w razie potrzeby powtarzać co 6-8
h; dawka maks. 5 mg/kg mc./d i nie więcej
niż 150 mg/d.

c.d



Wskazania: Zapobieganie chorobie lokomocyjnej.
Zapobieganie i leczenie nudności i wymiotów innego
pochodzenia (z wyjątkiem wywołanych przez leki
stosowane w chemioterapii nowotworów).



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu,
ostry napad astmy, jaskra z zamykającym się kątem
przesączania, guz chromochłonny, porfiria, rozrost
gruczołu krokowego, zaleganie moczu, padaczka. Nie
stosować u dzieci poniżej 6. rż.

Fenicort



Mechanizm działania: Syntetyczny glikokortykosteroid o silnym działaniu
przeciwzapalnym (około 4-krotnie przewyższającym hydrokortyzon) oraz
działaniu przeciwalergicznym i immunosupresyjnym, nieznacznie wpływa
na zatrzymanie sodu i wody w organizmie oraz na wydalanie potasu. Efekt
terapeutyczny po podaniu dożylnym, np. we wstrząsie anafilaktycznym
występuje po kilku sekundach od iniekcji



Postać: roztwór do wstrzyknięć 25mg/fiol.



Droga podania: dożylnie, domięśniowo

c.d (dawkowanie)



Dożylnie lub domięśniowo:

najczęściej w dawce 25-50 mg
jednorazowo dla dorosłych. 1,5-2,5
mg/kg mc/dobę dla dzieci. W razie
potrzeby powtórzyć dawkę.

c.d



Wskazania: pilne - bezpośrednie zagrożenie życia: wstrząs
anafilaktyczny, ostre odczyny uczuleniowe, choroba posurowicza,
stan dychawiczy, ostre zapalenia dróg oddechowych z
zagrożeniem ich drożności, ostry obrzęk głośni i Quincke'go,
obrzęk mózgu, śpiączka hipoglikemiczna, uogólnione zakażenia o
ciężkim przebiegu z powikłaniami krążeniowymi i mózgowymi,
zachłystowe zapalenie płuc.



Działania uboczne: zaburzenia w gospodarce wodnej ustroju,
wysokie cisnienie krwi, zbyt małe stężenie potasu w ustroju, zbyt
duże stężenie cukru we krwi oraz osoczu, zachamowanie wzrostu
u dzieci, utrudnienie gojenia się ran.

Astmopent



Mechanizm działania: Posiada silne działanie rozkurczające
mięśnie gładkie oskrzeli. Może prowadzić do występowania
groźnych zaburzeń rytmu serca. Powoduje hiperglikemię i
zwiększa stężenie kwasów tłuszczowych we krwi. Hamuje
czynność skurczową macicy. Po podaniu parenteralnym działa
szybko i długotrwale



Postać: roztwór do wstrzyknięć 0,5mg/ml



Droga podania: domięśniowo, podskórnie ?

c.d (dawkowanie)



przy napadzie astmy domięśniowo

lub podskórnie w przypadku
dorosłych dawka 0,5-1,0 mg/24h, w
przypadku dzieci do 12 miesiąca
życia 0,1-0,2mg/24h, dzieci w wieku
2-3 lat 0,15-0,3 mg/24h; dzieci w
wieku 4-7 lat 0,2-0,4 mg/24h; dzieci
w wieku 8-14 lat 0,5 mg/24h

c.d



Wskazania: Bradykardia zatokowa, bradykardia
spowodowana przedawkowaniem glikozydów naparstnicy,
zaburzenia przewodnictwa, zespół Morgagniego-Adamsa-
Stokesa, zatrzymanie czynności serca, stan astmatyczny,
przedawkowanie b-blokerów, zagrażający poród
przedwczesny.



Działanie uboczne: bóle głowy, przyspieszone tętno,
podwyższenie ciśnienia tętniczego, nudności i wymioty,
skurcze mięśni kończyn (rąk i nóg).

Atropini Sulfas (atropina)



Mechanizm działania: działa rozkurczowo na mięśniówkę gładką przewodu
pokarmowego, dróg moczowych, żółciowych oraz oskrzeli. Przeciwdziała
zaburzeniom rytmu serca powstałym wskutek pobudzenia nerwu błędnego
lub działania leków parasympatykomimetycznych. Lek rozszerza źrenicę i
poraża akomodację oka, w dużych dawkach zwiększa ciśnienie
wewnątrzgałkowe.



Postać: roztwór do wstrzyknięcia (0.5mg/ml, 1mg/ml)



Droga podawania: podskórnie, domięśniowo lub dożylnie (doszpikowo)

c.d (dawkowanie)

Dawkowanie:



bradykardia zatokowa, arytmia: dorośli od 0,4mg
do 1mg, dzieci od 0,01mg do 0.03mg



zatrucie związkami fosforoorganicznymi: dorośli:
od 1mg do 2mg, dzieci i.v. lub i.m. od 0,5mg do
1mg



zatrucie grzybami zawierającymi muskarynę: od
1mg do 2mg



wprowadzenie do znieczulenia ogólnego: dorośli
i.m. od 0.2mg do 0,6mg

c.d



Wskazania: bradykardia zatokowa, arytmia; zatrucie związkami
fosforoorganicznymi; zatrucie grzybami zawierającymi muskarynę;
wprowadzenie do znieczulenia ogólnego (premedykacja).



Przeciwwskazania: nadwrażliwość na lek; jaskra; schorzenia powodujące
zaburzenia drożności dróg moczowych lub przewodu pokarmowego



Działania uboczne: przyspieszenie akcji serca; zaburzenie rytmu; wzrost
ciśnienia krwi;



Odtrutka: fizostygmina od 1mg do 4mg, neostygminę – leki pobudzające
układ przywspółczulny. Inaczej po zatruciu atropiną śmierć z powodu
porażenia mięśni oddechowych.

Captoprilum (captopril)



Mechanizm działania: działa na

inhibitor konwertazy angiotensyny



Postać: tabletki od 12,5 mg – 50 mg



Droga podawania: doustnie

c.d (dawkowanie)

Dawkowanie:
-Nadciśnienie tętnicze. Dorośli. Zalecana dawka początkowa wynosi 25-50 mg 2 ×/d (u pacjentów w
podeszłym wieku 6,25 mg 2 ×/d).

-Przewlekła niewydolność serca z osłabieniem czynności skurczowej komór (w skojarzeniu z lekami
moczopędnymi i - jeśli to jest właściwe - glikozydami naparstnicy i β-adrenolitykami). Dorośli.
Początkowo 6,25-12,5 mg 2-3 ×/d, w zależności od odpowiedzi klinicznej zwiększane stopniowo w
odstępach co najmniej 2 tyg. do dawki maks. 150 mg/d w dawce podzielonej.

-Bezobjawowe zaburzenia czynności lewej komory (frakcja wyrzutowa =<40%) po zawale serca u
pacjentów w stabilnym stanie klinicznym. Dorośli. Leczenie krótkotrwałe: Podawanie leku należy
rozpocząć jak najszybciej po ustabilizowaniu się stanu chorego. Dawka wstępna 6,25 mg, następnie po 2
h - 12,5 mg, po 12 h - 25 mg. Leczenie długotrwałe: Jeśli podawania leku nie rozpoczęto w ciągu 24 h po
zawale, zaleca się rozpoczęcie leczenia w 3.-16. dobie, pod warunkiem stabilnego stanu
hemodynamicznego i leczenia ewentualnego niedokrwienia. Dawka wstępna 6,25-12,5 mg 3 ×/d przez 2
dni, następnie 25 mg 3 ×/d, o ile lek jest dobrze tolerowany. Dawka zalecana 75-150 mg/d w 2-3
dawkach podzielonych.

-Nefropatia cukrzycowa. Dorośli. 75-100 mg/d w daw. podz.

Stosowanie leku u dzieci i młodzieży powinno odbywać się pod ścisłą kontrolą lekarską; dawka
początkowa 0,3 mg/kg mc./d, u dzieci z zaburzoną czynnością nerek, wcześniaków, noworodków i
niemowląt - 0,15 mg/kg mc./d; lek podaje się zwykle 3 ×/d, ale dawka i odstępy między dawkami
powinny być dostosowane indywidualnie w zależności od stanu pacjenta.

c.d

Wskazania:
-nadciśnienie tętnicze,
-przewlekła niewydolność serca z osłabieniem czynności skurczowej komór,
-bezobjawowe zaburzenia czynności lewej komory,
-nefropatia cukrzycowa

Przeciwwskazania:
-nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub inne inhibitory ACE,
-obrzęk naczynioruchowy po zastosowaniu inhibitorów ACE w wywiadzie,
-dziedziczny lub idiopatyczny obrzęk naczynioruchowy,
-II i III trymestr ciąży,
-okres karmienia piersią

Odtrutka: leki moczopędne ?

Clemastinum (klemastyna)



Mechanizm działania: Syntetyczny niewybiórczy
antagonista receptora histaminowego H

1

przeciwalergicznie,

przeciwświądowo i przeciwobrzękowo.



Postać: roztwór do wstrzyknięcia 2mg/ 2ml



Droga podawania: domięśniowo (i.m)

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: Dorośli: 2 mg 2 razy na
dobę. Zapobiegawczo, bezpośrednio przed
zabiegiem mogącym wywołać wstrząs
anafilaktyczny - jednorazowo 2 mg.



(Przed podaniem i.v. zawartość ampułki
należy rozcieńczyć w stosunku 1:5 w 0,9%
roztworze NaCl lub 5% roztworze glukozy;
wstrzykiwać powoli w ciągu 2-3 min).

c.d



Wskazania: Leczenie chorób alergicznych, zwłaszcza odczynów
alergicznych skóry, wspomagająco w astmie oskrzelowej i wstrząsie
anafilaktycznym.



Przeciwwskazania: Nadwrażliwość na składnik preparatu, jaskra, łagodny
rozrost gruczołu krokowego i inne stany powodujące trudności w
oddawaniu moczu, zwężenie odźwiernika, zakażenia układu oddechowego,
ciężka astma.



Działania uboczne: Senność, spowolnienie psychoruchowe, zaburzenia
koncentracji, zawroty i ból głowy, zmęczenie, nudności, wymioty, biegunka
lub zaparcie, trudności w oddawaniu moczu, suchość błony śluzowej jamy
ustnej, skurcz oskrzeli, zagęszczenie wydzieliny drzewa oskrzelowego,
zaburzenia widzenia, nadwrażliwość na światło, rumień.



Odtrutka: brak

Clonazepamum (klonazepam)



Mechanizm działania: pochodna

benzodiazepiny



Postać: roztwór do wstrzyknięć (1

mg/ml)



Droga podawania: domięśniowo,

dożylnie

c.d



Wskazania / Dawkowanie:
Przerywanie stanu padaczkowego. I.v., we wstrzyknięciu lub wlewie
kroplowym; w sytuacjach nagłych, gdy dostęp do żyły jest utrudniony
- i.m. 



Dorośli. 1 mg, w razie konieczności dawkę powtórzyć; maks. 20 mg/d.



Dzieci i niemowlęta. Zwykle 0,5 mg w powolnym
wstrzyknięciu i.v. Zachować ostrożność u osób w podeszłym wieku albo z
zaburzeniami czynności wątroby i/lub nerek. Lek odstawiać stopniowo.



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na pochodne benzodiazepiny lub którykolwiek składnik
preparatu, ostra niewydolność płuc, ciężka niewydolność oddechowa,
niezależnie od przyczyny, zespół bezdechu sennego, myasthenia gravis. Ze
względu na zawartość alkoholu benzylowego nie stosować u noworodków i
wcześniaków.

Diazepamum (diazepam, relanium)



Mechanizm działania: przeciw

drgawkowe, uspokajające, nasenne,
szybko wchłania się do przewodu
pokarmowego.



Postać: roztwór do wstrzyknięć lub

wlewka doodbytnicza ( 10mg/ 2ml)



Droga podawania: domięśniowo,

dożylnie, doszpikowo, doodbytnicza

c.d (dawkowanie)

Dawkowanie:



Dorośli: Leczenie nasilonego lęku: 2-10 mg 2-4 razy na dobę.

Leczenie objawów nagłego odstawienia alkoholu: 10 mg 3-4 razy na dobę
Stany zwiększonego napięcia mięśniowego 2-15 mg/d w dawkach
podzielonych
Jako lek przeciwdrgawkowy: 2-10 mg 2-4 razy na dobę.



Dzieci po 3. rż.: Stany lękowe, stany zwiększonego napięcia mięśniowego,
jako lek przeciwdrgawkowy: 1-2,5 mg 3-4 razy na dobę lub 0,12-0,8 mg/kg
mc./d w 3-4 dawkach podzielonych (Przed podaniem i.v. konieczne jest
rozcieńczenie 2 ml roztworu diazepamu co najmniej 50 ml 0,9% roztworu
NaCl lub 5% roztworu glukozy.)

c.d



Wskazania: leczenie objawów nagłego odstawienia alkoholu;
premedykacja; leczenie stanów zwiększonego napięcia mięśniowego; ostre
stany drgawkowe, w tym stan padaczkowy, drgawki gorączkowe, drgawki w
przebiegu zatrucia.



Przeciwwskazania: nadwrażliwość na Diazepam, ciężka i przewlekła
niewydolność oddechowa, ciężka niewydolność wątroby, zespół
obturacyjnego bezdechu podczas snu.



Działania uboczne: Najczęściej zmęczenie, senność, osłabienie siły
mięśniowej, zawroty głowy, dezorientacja, spowolniona mowa, drżenie rąk



Odtrutka: Flumazenil (Anexate) – amp. 1 mg/10 ml, dożylnie, w dawce 0,3-
0,5 mg podaje się pacjentom nieprzytomnym, którzy wybudzają się już w
ciągu 2-5 min.

 

Drotaverini hydrochloridum

(drotaverin, no-spa)



Mechanizm działania: działanie

rozkurczowe



Postać: roztwór do wstrzyknięć (20

mg/ml)



Droga podawania: domięśniowo,

dożylnie, podskórnie

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: S.c. lub i.m., niekiedy i.v. 40-240
mg 1 ×/d lub w 2-3 daw. podzielonych. W
przypadku ostrego napadu kamicy żółciowej lub
nerkowej 40-80 mg i.v. powoli w ciągu ok. 30 s. W
innych spastycznych bólach brzucha 40-80
mg i.m. lub s.c. W razie konieczności dawkę leku
można powtórzyć maks. 3 ×/d.

c.d



Wskazania:

Stany skurczowe mięśni gładkich związane z chorobami dróg żółciowych:
kamica dróg żółciowych, zapalenie pęcherzyka żółciowego. Stany skurczowe
mięśni gładkich dróg moczowych: kamica nerkowa, zapalenie miedniczek
nerkowych, zapalenie pęcherza moczowego, bolesne parcie na mocz.
Wspomagająco w stanach skurczowych mięśni gładkich przewodu
pokarmowego (w chorobie wrzodowej żołądka i dwunastnicy, w stanach
skurczowych wpustu i odźwiernika żołądka, zespole drażliwego jelita grubego,
zaparciach spastycznych i wzdęciach jelit), w stanach skurczowych w obrębie
dróg rodnych (bolesne miesiączkowanie). 



Przeciwwskazania:
Nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu, ciężka niewydolność
wątroby, nerek lub serca. Nie stosować u dzieci!

Epinephrinum (epinefryna,

adrenalina)



Mechanizm działania: naczynioskurczowe wpływ na krążenie systemowe,
co zwiększa ciśnienie perfuzji wieńcowej i mózgowej. Działanie adrenaliny
zależy od dawki. Niewielkie dawki i.v. (1-2 mikrog/min) pobudzają przede
wszystkim receptory β

2

, co powoduje rozkurcz oskrzeli, skurcz naczyń

tętniczych i żylnych skóry oraz błon śluzowych, a także rozszerzenie
tętniczek w mięśniach szkieletowych i narządach miąższowych. Prowadzi to
do niewielkiego zmniejszenia oporu obwodowego, zwiększenia powrotu
żylnego i pojemności minutowej serca oraz wzrostu skurczowego i
obniżenia rozkurczowego ciśnienia tętniczego. Epinefryna jest niemal
natychmiast rozkładana w przewodzie pokarmowym, dlatego powinna być
podawana pozajelitowo: s.c. (wchłania się powoli z uwagi na miejscowy
skurcz naczyń) lub i.v. (działa natychmiast po podaniu).



Postać: roztwór do wstrzyknięć 1mg/ml



Droga podawania: domięśniowo, podskórnie, dożylnie, doszpikowo

c.d (dawkowanie)

RKO w przypadku zatrzymania krążenia. I.v. :



Dorośli. 1 mg po 10-krotnym rozcieńczeniu lub bez rozcieńczania, podając następnie bolus 10 ml
0,9% roztw. NaCl. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 3-5 min



Dzieci. 10 µg/kg mc./min. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 3-5 min. Po przywróceniu krążenia,
jeśli to konieczne, podawać we wlewie 0,05-1 mikrog/kg mc./min, do uzyskania oczekiwanego
efektu.

Wstrząs anafilaktyczny. I.m. lub s.c. (we wstrząsie anafilaktycznym preferowane jest podanie i.m.).



Dorośli. 0,3-0,5 mg. W ciężkich przypadkach 1 mg w dawce jednorazowej. W razie potrzeby dawkę
powtarzać co 10-15 min.



Dzieci. 10 µg/kg mc., maks. jednorazowo 0,5 mg. W razie potrzeby dawkę powtarzać co 10-15
min. I.v. w powolnym wlewie po rozcieńczeniu 10-krotnym lub większym.

Napad astmy. S.c. lub i.m. 



Dorośli. 0,3 mg. Dawkę można powtórzyć trzykrotnie co 20 min.



Dzieci. 10 mikrog/kg mc., maks. jednorazowo 0,5 mg. Dawkę można powtórzyć dwukrotnie co 20
min, a następnie w razie potrzeby co 4 h.

Ciężka bradykardia oporna na atropinę. I.v. we wlewie.



Dorośli. 2-10 mikrog/min.



Dzieci. 0,05-1 mikrog/kg mc./min.

c.d



Wskazania: stany zagrożenia życia: resuscytacja krążeniowo-oddechowa,
nasilona reakcja anafilaktyczna, wstrząs anafilaktyczny, napad astmy
oskrzelowej.



Przeciwwskazania guz chromochłonny, przełom nadciśnieniowy, wstrząs
hipowolemiczny, jaskra, choroba Parkinsona, nadciśnienie tętnicze



Działania uboczne: objawy pobudzenia układu współczulnego: tachykardia,
zaburzenia rytmu serca, dławica piersiowa, bóle i zawroty głowy, bladość
powłok, osłabienie, zaburzenia oddawaniu moczu, duszność, pocenie,
ślinienie



Odtrutka: Brak.

Flumazenilum (flumazenil, Anexate)



Mechanizm działania: odwraca szybko (w ciągu
30-60 s) działanie pochodnych benzodiazepiny,
przede wszystkim sedację oraz upośledzenie
sprawności psychomotorycznej, w mniejszym
stopniu wpływa na depresję oddechową i
zaburzenia pamięci.



Postać: roztwór do wstrzyknięć 0.5mg/5 ml



Droga podawania: dożylnie, doszpikowo

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: Początkowo 0,2 mg i.v.

przez 15 s. Po minucie można podać
dawkę 0,1 mg, można ją powtarzać
co minutę do dawki całkowitej 1 mg.

c.d



Wskazania: diagnostyka i leczenie przedawkowania pochodnych
benzodiazepiny lub zatrucia nimi. Całkowite lub częściowe odwrócenie
działania pochodnych benzodiazepiny w okresie okołooperacyjnym,
podczas zabiegów diagnostycznych i leczniczych. u dzieci; stosować
wyłącznie w razie zdecydowanej konieczności



Przeciwwskazania: nadwrażliwość na którykolwiek składnik preparatu lub
pochodne benzodiazepiny. Nie podawać pacjentom leczonym pochodnymi
benzodiazepiny z powodu stanów zagrażających życiu, np. stanu
padaczkowego lub zwiększonego ciśnienia wewnątrzczaszkowego.



Działania uboczne: nudności i wymioty, przejściowy wzrost ciśnienia
tętniczego i częstotliwości rytmu serca.



Odtrutka: Zbyt szybkie podanie leku może spowodować wystąpienie
objawów odstawiennych, należy wówczas podać diazepam lub midazolam
w powolnym wlewie i.v.

Furosemidum (furosemid)



Mechanizm działania: lek o szybkim działaniu
moczopędnym, jest stosowany w celu usunięcia dużej ilości
płynów z organizmu (obrzęki). Również stosowany jest w
przypadku znacznego podwyższenia ciśnienia tętniczego
krwi.



Postać: roztwór do wstrzyknięć (20 mg/2 ml)



Droga podawania: domięśniowo, dożylnie, doszpikowo

c.d (dawkowanie)



Dawkowanie: w dawce 20-40 mg

codziennie lub co 2 dni



W obrzęku płuc: 40 mg i.v. w dawce

powtarzanej w razie potrzeby



Dzieci po 8. r.ż.: 0,5-1 mg/kg mc./d.

Dawka i.v. we wlewie kroplowym nie
może przekroczyć 4 mg/min.

c.d



Wskazania: obrzęki w niewydolności krążenia, obrzęk płuc, obrzęk mózgu,
ostra lub przewlekła niewydolność nerek, marskość wątroby, przełom
nadciśnieniowy, zatrucia.



Przeciwwskazania: nadwrażliwość na lek lub pochodne sulfonamidów,
hipokaliemia (biegunka, niedobory pokarmowe), zatrucie glikozydami
naparstnicy, przed śpiączkowy etap niewydolności wątroby, ostre
kłębuszkowe zapalenie nerek, bezmocz, niedrożność dróg moczowych.



Działania uboczne: długotrwałe stosowanie powoduje hipokaliemię i
hiperurykemię, hipomagnezemię, zasadowicę metaboliczną, zwiększenie
ryzyka tworzenia zakrzepów, uczucie zmęczenia, utratę łaknienia,
nudności, wymioty, zaparcia, reakcje alergiczne ostre zapalenie trzustki,
żółtaczkę, anoreksję. Objawy przedawkowania: odwodnienie, niskie
ciśnienie tętnicze, zaburzenia elektrolitowe, hipokaliemia, hipochloremia.



Odtrutka: brak

LOGO

Dziękujemy za uwagę 

Vielen Dank für Ihre

Aufmerksamkeit :D

Thank you for attention :P