Paragonimus
Westermani – przyrwa
płucna

Gatunek pasożytniczej przywry,
spotykanej także u człowieka.
Choroba wywoływana przez tę
przywrę to paragonimoza (ang.
paragonimiasis).

Systematyka

o

Domena: eukarionty

o

Królestwo: zwierzęta

o

Typ: płazińce

o

Gromada: Trematoda

o

Podgromada: Digenea

o

Rząd: Echinostomida

o

Podrząd: Echinostomata

o

Rodzina: Paragonimidae

o

Rodzaj: Paragonimus

o

Gatunek: Paragonimus westermani

Charakterystyka pasożyta i cykl

życiowy

Człowiek zaraża się spożywając
surowe ryby lub skorupiaki zawierające metacerkarie 
pasożyta.

Żywiciele
pośredni:

ślimaki

 skorupiaki

Żywiciel
ostateczny:

człowiek

Paragonimoza



Metacerkarie przechodząc przez

przeponę do jamy opłucnej i płuc,

wywołują nacieki z komórek

kwasochłonnych i

obojętnochłonnych,



Wiele przebija się do oskrzeli

uwalniając jaja, pękająca torebka

wywołuje kaszel,



Jaja drogą krwi mogą się dostać do

wątroby, ściany jelita, otrzewnej,

mięśni, mózgu i rdzenia kręgowego -

paragonimoza pozapłucna.

Objawy

Przywra pasożytuje w miąższu płuc
człowieka, powodując
powstawanie torbieli łatwo ulegających
zakażeniom bakteryjnym. Podczas
migracji larw do płuc występują
niecharakterystyczne objawy: 



gorączka,



ból w klatce piersiowej, 



kaszel, 



krwioplucie.

Dorosły osobnik

Epidemiologia



pasożytują w płucach człowieka oraz
licznych zwierząt (kot, tygrys,
pantera, lew, pies, wilk, świnia,
szczur)



występuje w południowo-wschodniej
Azji ( Chiny, Tajwan, Laos, Korea,
Japonia, Tajlandia, Filipiny,
Malezja, Indonezja, Indie, Cejlon),
zachodniej Afryce oraz w
południowej i centralnej.

Budowa

Postać dorosła:



Kolor: czerwonawo-brunatna,



Kształt ciała: owalny,



Powierzchnia ciała: pokryta łuskowatymi
kolcami skierowanymi do tyłu,



Przyssawki: brzuszna i gębowa pośrodku
ciała,

Jaja:



złocistobrązowe, owalne,



lekko asymetryczne, z wieczkiem

Jajo przyrwy

Diagnostyka

Rozpoznanie paragonimozy stawiane jest
na podstawie:



stwierdzenia obecności jaj przywry w
plwocinie lub kale,



metody serologiczne (OWD,
hemaglutynacja pośrednia,
immunoelektroforeza, przeciwbieżna
elektroforeza, ELISA, antygeny w
surowicy).

Leczenie

W leczeniu
infestacji Paragonimus
westermani stosuje się:  



prazykwantel,



dehydroemetyna,



triklabendazol.

Dziękujemy za

uwagę!