ZATOROWOŚĆ PŁUCNA (embolia pulmonalis, pulmonary embolism)

Zatorowość płucna jest najpoważniejszym powikłaniem zakrzepicy żył głębokich. Jej objawy zależą głównie od wielkości zatoru.

Zatorowość płucna: zator tętnicy płucnej, zawał płuca, mikrozatorowość płucna.

Zator głównego pnia tętnicy płucnej wywołuje objawy ostrej niewydolności prawokomorowej ze wstrząsem i szybko następującym zgonem. Na szczęście dotyczy to tylko 10% chorych. U pozostałych najczęstszymi objawami klinicznymi są: ból w klatce piersiowej, kaszel, krwioplucie, przyspieszenie oddechu. Objawy te powinny skłaniać do dalszych badań mających na celu wykrycie bezobjawowej zakrzepicy żylnej i zmian w krążeniu płucnym (zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, echokardiografia, scyntygrafia płuc, a nawet arteriografia tętnicy płucnej).

U chorego z masywnym zatorem tętnicy płucnej podejmuje się typowe postępowanie resuscytacyjne: masaż zewnętrzny serca, intubacja, tlenoterapia, morfina podana dożylnie, leki usprawniające krążenie i w niektórych przypadkach operacyjne usunięcie zatoru z tętnicy.

U pozostałych chorych stosuje się leczenie przeciwzakrzepowe lub fibry­nolityczne. Przeciwwskazania do takiego leczenia lub powtarzająca się zato­rowość płucna są wskazaniem do wprowadzenia filtra do żyły głównej dol­nej, który zatrzymuje odrywające się zakrzepy z żył kończyn dolnych

1

---