Arkadiusz Czech
53718
Faktoring i forfaiting –
porównanie
17 grudnia 2013
1. Czym jest faktoring i forfaiting ?
2. Kto ponosi ryzyko ? Jakie są
zabezpieczenia ?
3. Cechy zobowiązań i wierzytelności
4. Umowa i koszty
5. Zalety i wady
6. Efekty, funkcje i usługi dodatkowe
7. W pigułce – najważniejsze różnice
Plan prezentacji
Faktoring – oznacza nabycie przez faktora
(bank lub instytucję faktoringową)
krótkoterminowej wierzytelności
(f. wierzytelnościowy) handlowej lub
zobowiązania ( f. zobowiązaniowy) przed
terminem płatności, na podstawie umowy o
długotrwałej współpracy.
Czym jest faktoring ?
Faktoring pełny – polega na tym, że faktor, nie będzie
miał możliwości dochodzenia płatności od zbywcy
wierzytelności, nawet jeśli dłużnik nie zapłaci.
Faktoring niepełny- ryzyko wypłacalności dłużnika
nawet po zawarciu umowy faktoringowej i przelaniu
wierzytelności na faktora dalej obciąża
przedsiębiorcę.
Faktoring mieszany- część ryzyka wypłacalności
dłużnika obciąża faktoranta, a część faktora. Faktor
zwykle odpowiada za wypłacalność dłużnika do
wysokości zaliczkowej części wierzytelności.
Pozostała część obciąża przedsiębiorcę.
Kto ponosi ryzyko ?
Forfaiting - to sprzedaż wierzytelności z
tytuły dostaw eksportowych, wraz z
przejściem ryzyka niewypłacalności dłużnika
(del credere) na kupującego wierzytelność
(forfaitera), dzięki czemu sprzedający
eksporter (forfaitysta) zostaje zwolniony od
wszelkich zobowiązań.
Czym jest forfaiting?
Forfaiting właściwy – najbardziej typowy. Polega na
zawarciu umowy sprzedaży wierzytelności pieniężnej,
średnio- lub długoterminowej, odpowiednio
zabezpieczonej.
Forfaiting niewłaściwy – sytuacja w której sprzedaż
wierzytelności pieniężnej na rzecz firmy forfaitingowej nie
jest połączona z przejęciem przez tę firmę pełnego ryzyka
niewypłacalności dłużnika. Sprzedawca wierzytelności
przejmuje na siebie niektóre rodzaje ryzyka prawno-
gospodarcze. Może to dotyczyć wierzytelności
niepewnych.
Ten typ forfaitingu narusza podstawową zasadę o przejęciu
przez instytucję całości ryzyka niewypłacalności dłużnika.
Kto ponosi ryzyko?
Ryzyko wypłacalności dłużnika – dłużnik nie spłaci
swojego zobowiązania
Ryzyko walutowe - wartość waluty kontraktu zmienia
się w stosunku do waluty potrzebnej w przyszłości
Ryzyko transferu - kraj importera nie jest w stanie lub
nie chce dokonać płatności w uzgodnionej walucie
Ryzyko polityczne – nadzwyczajne działania organów
państwowych lub wydarzenia polityczne w kraju
importera uniemożliwiają dokonanie zapłaty
Ryzyko zmian oprocentowania kapitału – wpływ na to
ma długi okres spłaty wierzytelności ( ciężko
przywidzieć sytuację ekonomiczną na 15 lat w przód)
Ryzyko
Faktoring:
- weksel in blanco
- poręczenie ( bardzo rzadko)
- cesja praw z polisy ubezpieczeniowej
Forfaiting:
- gwarancje: bankowe, ubezpieczeniowe, skarbu państwa
- weksel własny
- przewłaszczenia
- hipoteka
- zabezpieczenia rzeczowe ( np. sztabki złota)
Musi to być bardzo dobre zabezpieczenie, pierwszorzędne
Zabezpieczenie
Faktoring:
Krótkoterminowe ( poniżej 1 roku)
Nieprzeterminowane
Pochodzące z obrotu gospodarczego
Bezsporne
Udokumentowane
Pieniężne
Stosunkowo niewielkie kwoty
Cechy zobowiązań i
wierzytelności
Forfaiting:
Długoterminowe ( od roku do nawet 15 lat)
muszą to być należności księgowe, zabezpieczone
wekslem,
weksel własny ( sola) importera musi mieć awal banku
zaakceptowanego przez forfaitera
należności zostaną tylko wówczas przejęte do
forfaitingu, gdy zostanie potwierdzona ich
nieodwołalność i niemożność wniesienia sprzeciwu
musi być określony czas zapłaty należności
należności muszą opiewać na walutę uznawaną za
powszechnie występującą w obrocie międzynarodowym
Bardzo wysokie kwoty
Cechy zobowiązań i
wierzytelności
Zawierana jest na piśmie. Zawarcie takiej umowy nie wymaga
zgody dłużnika, ale w praktyce jest on o tym informowany.
Pozbawia to dłużnika możliwości przekazywania swych zobowiązań
bezpośrednio na rzecz dostawcy.
Umowa składa się z dwóch części:
Część I obejmuje postanowienia ogólne:
-liczbę dłużników objętych umową, z których wynikają
wierzytelności
-umowy zawarte z dłużnikami, ich daty zawarcia i terminy płatności
-okres obowiązywania umowy
-średnie terminy płatności rzez faktora na rzecz przedsiębiorcy
-wysokość wpłat faktora na rzecz przedsiębiorcy
-wysokość wynagrodzenia faktora
Część II obejmuje zakres dodatkowych świadczeń o charakterze
usługowym.
Umowa faktoringu
Brak regulacji prawnych, struktura umowy i jej zawartość
są wynikiem negocjacji stron.
Są to umowy wieloletnie ( ze względu na charakter
wierzytelności).
Elementy które powinny znaleźć się w umowie:
- informacje o stronach podpisujących umowę
- wysokość wierzytelności, oprocentowanie, termin zapłaty
- waluta
- sposób zabezpieczenia
- koszty forfaitingu
- w załączeniu powinny znaleźć się wszystkie dokumenty
potwierdzające wiarygodność i wysokość wierzytelności
( faktura VAT, umowa handlowa)
Umowa forfaitingu
Prowizja banku
Opłaty dodatkowe
Koszty ustanowienia zabezpieczeń
Prowizja od obrotu ( zależy od wartości
wierzytelności )
Dyskonto oraz potrącenia od kwoty
wierzytelności
Koszty
Na przykładzie Alior Banku
Opłata za złożenie wniosku – min. 1%, min
1000 zł
Prowizja przygotowawcza – min 1%, min
1000 zł
Faktoring – koszty
Kalkulowane są dla każdej umowy. Brane
pod uwagę są zabezpieczenia, branża,
waluta, ryzyko dłużnika. Forfaiting jest
droższy od faktoringu, ze względu na
rozmiary ryzyka oraz kwoty na jakie
opiewają transakcje.
Zarówno faktoring jak i forfaiting są
droższymi metodami finansowania niż
kredyt bankowy.
Forfaiting – koszty
Zalety i wady faktoringu
Zalety
Wady
Sprawdzenie wypłacalności kontrahenta przed
dokonaniem sprzedaży
Przejęcie przez faktora ryzyka wypłacalności
zagranicznego odbiorcy, co jest ważne
zwłaszcza w transakcjach eksportowych, kiedy
odległość, język oraz różnice prawne mogą
utrudniać egzekwowanie należności przez
dostawcę
Poprawa płynności finansowej, lepszy rating
Możliwość udzielania kredytu kupieckiego z
dłuższym terminem zapłaty, co przyczynia się
do wzrostu zdolności konkurowania i wpływów
ze sprzedaż
Możliwość eliminacji ryzyka kursowego, ryzyka
indywidualnego
Możliwość uniknięcia strat z tytułu
niewypłacalności odbiorców
Przyspieszenie obiegu kapitału ( uzyskania
płynności) w wyniku przyspieszenia windykacji
należności
Poprawę relacji bilansu w wyniku zmniejszenie
należności i zobowiązań
Warunki factoringu mogą być mniej
korzystne niż kredyt bankowy
Mogą zostać osłabione więzi z dostawcą,
co może się przyczynić do pogorszenia
orientacji w bieżących potrzebach
kontrahentów
Przejęcie ryzyka zapłaty przez faktora
może utrudniać prowadzenie racjonalnej
polityki kredytowej przez sprzedawcę
Wysokie koszty usług administracyjnych
W przypadku przejęcia przez faktora
księgowości i rozliczeń istnieje
niebezpieczeństwo utraty przez
przedsiębiorstwo ważnego źródła
informacji
Problemy z bieżącym przepływem
informacji między faktorem a faktorantem
Zalety i wady forfaitingu
Zalety
Wady
natychmiastowa wypłata
należnych środków
poprawa płynności finansowej
odciążanie bilansu eksportera od
długoterminowych należności i
konieczności ich zabezpieczania
unikanie ryzyka zmiany odsetek
unikanie ryzyka kursu walutowego
unikanie ryzyka politycznego
kraju importera
Wykorzystanie efektów dźwigni
finansowej, obniżenie podstawy
opodatkowania
wysoki koszt
transakcji
Faktoring:
Funkcja finansowa
- spłata zobowiązań faktoranta
- dodatkowe kredytowanie
- wydłużenie okresu spłaty zobowiązań
Funkcja administracyjna
- ocena wiarygodności i wypłacalności dłużników, dostawców
- prowadzenie rozliczeń z dłużnikami
- monitorowanie splat
- dokonywanie spłaty zobowiązań
Funkcja zabezpieczająca
- przejęcie przez faktora ryzyka wypłacalności dłużników faktoranta
- ocena zdolności kredytowej dłużników faktoranta
Funkcja usług dodatkowych
- administracja wierzytelności
- prowadzenie rozliczeń
- usługi księgowe
- doradztwo finansowe
- analizy branżowe
W forfaitingu żadne dodatkowe funkcje nie występują poza obsługą finansową
transakcji
Efekty i funkcje
Dla faktoringu nie jest istotne, który z podmiotów ponosi ryzyko
niewypłacalności dłużnika. W forfaitingu jest to bardzo ważny i
typowy element, a wynika to z faktu definitywnego nabycia danej
wierzytlności przez firmę forfaitingową z wszelkimi jej
„przypadłościami”. W forfaitingu dochodzi bowiem do definitywnej
wymiany wartości majątkowych.
Faktoring jest pojęciem szerszym. Forfaiting dochodzi do skutku
tylko wtedy, gdy nabywca wierzytelności pieniężnej przejmie na
siebie pełne ryzyko jej ściągalności. W faktoingu ryzyko może
przechodzić na faktora lub faktoranta w zależności od rodzaju
faktoringu i zawartej umowy. (faktoring pełny i niepełny)
Przedmiotem forfaitingu są z reguły bardzo duże kwoty pieniężne.
Faktoring obejmuje na ogół mniejsze kwoty. Obie operacje różni
zatem rozmiar ryzyka ilościowego.
Forfaiting obejmuje wierzytelności średnio- i długoterminowe.
Faktoring stosowany jest do wierzytelności bieżących, o krótkich
terminach zapłaty. Są one obarczone mniejszym ryzykiem, zatem
instytucje forfaitingowe biorą na siebie dużo większe ryzyko.
Podsumowanie
Instytucja forfaitingowa wypłaca zbywcy wierzytelności pełną kwotę
odpowiadającą wielkości nabywanych wierzytelności. Jest ona
pomniejszona o stopę forfaitingową oraz prowizję. Faktor natomiast
wypłaca zleceniodawcy jedynie 80-90% nominalnej wartości
wierzytelności. Pozostała część sumy zostaje zablokowana i wypłacona
przedsiębiorcy dopiero po ściągnięciu od dłużnika całej wierzytelności.
Podmioty korzystające z forfaitingu posiadają wierzytelności wekslowe,
objęte akredytywami, lub wynikające z umów leasingu. Faktorzy rzadko
przejmują tego rodzaju wierzytelności.
Faktoring poza obsługą finansową transakcji gospodarczych wynikających z
umów dostawy i sprzedaży świadczy na rzecz przedsiębiorstw szereg usług
dodatkowych, takich jak:
- prowadzenie ksiąg handlowych, finansowych
- doradztwo prawno – ekonomiczne
- działalność marketingowa i reklamowa
- analizy ekonomiczne, projektowanie przyszłości itp.
W forfaitingu tego rodzaje dodatkowe czynności nie występują.
Przedmiotem transakcji faktoringowej może być nie tylko jedna
wierzytelność pieniężna danego przedsiębiorcy, może on przelać na rzecz
faktora wszystkie swe wierzytelności przyszłe, jakie mogą powstać w
stosunku do określonego w umowie dłużnika.
W forfaitingu przedmiotem sprzedaży jest zazwyczaj jedna wierzytelność
pieniężna danego przedsiębiorcy.
W faktoringu umowny stosunek prawny ma charakter
długotrwały. Występuje on w ramach zawieranych tzw.
ramowych umów faktoringowych. Faktor na podstawie cesji
ogólnej obsługuje wierzytelności przedsiębiorcy przez
szereg lat.
W forfaitingu zawierane są wyłącznie umowy jednostkowe z
indywidualnie oznaczonymi wierzytelnościami. Prawny
stosunek takich umów nie trwa długo.
Bibliografia:
„Zarządzanie finansami przedsiębiorstwa”
Jan Śliwa, Krystyna Hajduk- Popławska
„Faktoring jako jeden z instrumentów zarządzania
należnościami i zobowiązaniami handlowymi, a struktura
kapitału”
Katarzyna Kreczmańska- Gigol
Link z prezentacją do pobrania:
http://www.speedyshare.com/jDVCE/Faktoring-i-forfaiting-
porownanie.pptx