JAK SOBIE RADZIĆ ZE
STRESEM
Lublin, 2011
Stres jest reakcją danej osoby na napięcia w jej życiu. Może to być
napięcie krótkotrwale lub chwilowe, bądź akumulacja mniejszych
napięć. Źródeł takich napięć może być wiele, mogą to być np.:
Nadmiar lub brak zajęć,
Konieczność sprostania wymaganiom, które przewyższają możliwości czy umiejętności,
Konieczność sprostania nieprzewidzianym trudnościom,
Presja czasu,
Zmiany pewnych procedur,
Brak niezbędnych informacji, pomocy czy wsparcia,
Brak jasno określonego celu,
Niejasne oczekiwania szefa czy współpracowników,
Odpowiedzialność za ludzi, budżet czy politykę,
Budowanie kariery zawodowej:
Czym jest stres?
STRES PSYCHICZNY
wywołany
przez
silny
bodziec
zewnętrzny i wewnętrzny (stresor),
wzrost
napięcia
emocjonalnego
prowadzący do ogólnej mobilizacji sił
organizmu,
mogący
przy
długotrwałym działaniu doprowadzić
do
zaburzeń
w
funkcjonowaniu
organizmu, wyczerpania i chorób
psychosomatycznych;
STRES FIZJOLOGICZNY
całokształt
zmian,
którymi
organizm
odpowiada na różnorakie
czynniki
uszkadzające,
jak zranienie, oziębienie,
przegrzanie itp.
RODZAJE STRESU
ŚRODOWISKO
Różnorodne czynniki wchodzące w skład
naszego środowiska, czy otoczenia, mogą
generować stres. Nieprzyjemnymi bodźcami
mogą być:
• Tłok, ograniczone poczucie prywatności,
• Niewystarczająca przestrzeń życiowa lub
przestrzeń niezbędna do pracy,
• Hałas,
• Bałagan, nieporządek,
• Zanieczyszczenie środowiska,
• Zła organizacja w miejscu pracy.
CZYNNIKI WYWOŁUJĄCE
STRES
PRODUKTY ŻYWNOŚCIOWE
• Kofeina: podnosi poziom hormonu stresu,
utrudnia sen i może zwiększać drażliwość;
• “Zastrzyk” węglowodanów dostarczony pod
postacią czekoladek czy innych słodyczy: na
zwiększony poziom cukrów organizm reaguje
wydzieleniem zwiększonej ilości insuliny. W
konsekwencji nagły przypływ energii ustępuje
miejsca osłabieniu, które pojawia się wskutek
działania insuliny nakierowanego na obniżenie
poziomu cukru we krwi.
• Nadmiar soli: Wywołuje wzrost ciśnienia krwi i
uczucie stresu.
CZYNNIKI WYWOŁUJĄCE
STRES
Stres jest reakcją na obciążenie przekraczające poziom, który organizm
może tolerować.
Poziom tolerancji na stres jest sprawą indywidualną, zależy on m.in..od:
osobowości
aktualnego stanu zdrowia
subiektywnego postrzegania sytuacji
Większe znaczenie niż samo wydarzenie, mogące być źródłem stresu, może mieć
jego subiektywna ocena, a także ocena możliwości poradzenia sobie z powstałymi
trudnościami. Pomocne są przy tym umiejętności radzenia sobie z pojawiającymi
się negatywnymi emocjami i umiejętność korzystania ze wsparcia społecznego.
STRES JAKO REAKCJA
mobilizacja organizmu do zwiększonego wysiłku
fizycznego i aktywności umysłowej. Zwiększa
się ciśnienie krwi, podwyższa tętno i poziom
cukru, zwężają naczynia krwionośne w skórze,
myśli biegną szybciej, szybsze są też reakcje na
bodźce. Ciało i umysł przygotowane są do
działania, do walki lub ucieczki. Pojawiają się
emocje takie jak strach, lęk, złość, wrogość.
REKACJA KRÓTKOTERMINOWA
NA STRES
Przedłużający się stan mobilizacji organizmu może prowadzić
do wyczerpania i spadku odporności na czynniki wywołujące
stres. Działające nieustannie stresory, jak np. ciągłe kłopoty
w pracy czy nieudany związek małżeński, mogą niekiedy
powodować większe szkody niż znaczne, jednorazowe
niepowodzenie, choć wrażliwość na cierpienie osoby
dotkniętej codziennymi zmartwieniami czy przykrościami
może być stępiona.
REAKCJA
DŁUGOTERMINOWA
Stres wpływa na aktywność układu
odpornościowego, podwyższając ryzyko ostrej
infekcji dróg oddechowych. Może powodować
niedokrwienie mięśnia sercowego, zakłócenia
pracy serca i jego zmniejszoną wydolność.
Może nasilić predyspozycję do zachorowania
na
raka.
STRES A ZDROWIE
Układ krążenia:
- przyspieszenie lub zwolnienie akcji
serca
- zaburzenie rytmu serca
- stany skurczowe naczyń
krwionośnych
- bóle głowy (migreny)
- zmiany w ukrwieniu kończyn
- nadmierne pocenie
- zwiększenie ciśnienia tętniczego krwi
- zaczerwienienie lub zblednięcie
- omdlenia
STRES A ZDROWIE
Skóra:
- świąd skóry
- rumieńce
- wypryski
- wypadanie włosów
- siwienie
Narządy ruchu :
- mrowienie
- drętwienie
- drżenie mięśniowe
- zaburzenie równowagi
(zawroty głowy)
- nadwrażliwość na dotyk
- nerwobóle
STRES A ZDROWIE
a) FAZA MOBILIZACJI –
następuje aktywizacja procesów
psychologicznych np. sprawniej
przebiegają procesy spostrzegania i
myślenia , reakcje SA szybsze i
bardziej intensywne , zachowanie
zmienia się adekwatnie do sytuacji.
Koncentrując się na zadaniach,
człowiek próbuje zwalczyć stres, który
w tej fazie nie osiąga jeszcze zbyt
dużego nasilenia.
FAZY STRESU
b) FAZA ROZBROJENIA
Na skutek przedłużającego się stresu i
wzrostu jego natężenia następuje
obniżenie poziomu czynności
psychicznych, trudno jest skupić uwagę,
myśleć logicznie, przewidywać skutki
własnego działania. Często pojawia się
zahamowanie i schematyzm w działaniu,
niekiedy bezradność. Przeżywane emocje
wymykają się spod kontroli i człowiek
przejawia wyraźne oznaki strachu lub
gniewu.
c) FAZA DESTRUKCJI
żadna czynność nie jest wykonywana
poprawnie , człowiek staje się niezdolny do
adekwatnej oceny sytuacji, często
gwałtownie obniża się poziom motywacji do
działania i radzenia sobie z sytuacją , co
może prowadzić do rezygnacji z dalszego
działania. W tej fazie ujawniają się niekiedy
zachowania takie jak gwałtowne
poszukiwanie pomocy , płacz , ucieczka,
agresja skierowana przeciwko innym
ludziom lub przedmiotom albo też
przeciwko sobie.
FAZY STRESU
Reakcja alarmowa
(faza szoku, faza
przeciwdziałania
szokowi)
Stadium odporności
Stadium
wyczerpania
FAZY STRESU
PODSUMOWANIE
Życie jest wyzwaniem, które niesie z sobą
konieczność przeżywania stresu. Całkowite
wyeliminowanie stresu nie jest możliwe ani
potrzebne. Możliwe jest natomiast uczenie
się strategii radzenia sobie ze stresem, by
zminimalizować jego negatywne skutki.
Radzenie sobie ze stresem obejmuje
doraźne obniżanie przykrego napięcia,
łagodzenie
negatywnych
stanów
emocjonalnych
oraz
poszukiwanie
rozsądnych
sposobów
rozwiązywania
pojawiających
się
problemów,
powodujących stres.
RADZENIE SOBIE ZE
STRESEM
Orientacja życiowa, która objawia się
pewnością, że życie ma swój sens i porządek, że
pojawiające się wydarzenia są przewidywalne i
wytłumaczalne, sprostanie wymogom życia jest
możliwe oraz że wymagania te są wyzwaniem
wartym wysiłku i zaangażowania. Taka postawa
wobec życia zwiększa odporność człowieka na
choroby i wpływa na jego długość.
POCZUCIE KOHERENCJI
Specyficzna aktywność podejmowana w sytuacji stresowej w celu jej zmiany
określana jest jako radzenie sobie
Punktem wyjścia tej aktywności jest ocena poznawcza podmiotu dotycząca
własnych zasobów - ocena wtórna.
Aktywność zmienia się w czasie i może być długotrwała; określana jest jako
proces radzenia sobie
Proces radzenia sobie to stale zmieniające się, poznawcze i behawioralne wysiłki,
mające na celu opanowanie określonych zewnętrznych i/lub wewnętrznych
wymagań, ocenianych przez osobę jako obciążające lub przekraczające jej zasoby
(na podst. Lazarus i Folkman, 1984).
Radzenie sobie ze stresem; proces radzenia
sobie
Ćwiczenia.
Hobby.
Techniki umysłowe. Metody umysłowe
polegają na celowym relaksowaniu
umysłu. Do technik umysłowych zalicza
się takie metody jak medytacja, hipnoza
czy techniki wizualizacyjne.
Relaks ciała. techniki oddechowe,
podczas których kontrolując wdechy i
wydechy, obniżamy poziom napięcia
związanego ze stresem, joga lub tai chi.
Rozmowa. To chyba najprostsza
metoda walki ze stresem. Niektórym
ludziom wystarczy, że opowiedzą komuś
o swoich zmartwieniach i od razu czują
się lepiej. Jeżeli Twoje problemy nie
nadają się do opowiedzenia, możesz
spróbować spisać je na kartce.
RADZENIE SOBIE ZE STRESEM
NA CODZIEŃ
Opanowanie technik
zarządzania czasem
Utrzymywanie
równowagi i dystansu.
Zdrowe życie.
Spędzaj czas z rodziną
i przyjaciółmi.
Kontroluj swój umysł.
Oddychanie brzuchem
Biofeedback
to
posiadany
przez
jednostkę,
charakterystyczny
dla
niej
repertuar
strategii
radzenia
sobie
z
sytuacjami
stresowymi.
1.
Styl skoncentrowany na zadaniu
polega na podejmowaniu działania, mającego
na celu rozwiązanie problemu lub zmianę istniejącej
sytuacji stresowej przez wykorzystywanie procesów
poznawczych
STYL RADZENIA SOBIE ZE
STRESEM
2) styl skoncentrowany na emocjach
złość, poczucie winy, napięcie — jest
charakterystyczny dla osób, które preferują
myślenie
życzeniowe
i
fantazjowanie;
głównym zadaniem podejmowanych przez
człowieka działań jest potrzeba zmniejszenia
napięcia
emocjonalnego
towarzyszącego
sytuacji stresowej, niepodejmowanie realnych
działań w celu rozwiązania sytuacji stresowej
powoduje,
że
osiągany
efekt
jest
niejednokrotnie odmienny od zamierzonego,
przynosząc
dalszy
wzrost
napięcia
psychicznego i negatywne emocje;
3) styl skoncentrowany na unikaniu
polega na odrzucaniu od siebie myśli o
zasadniczym problemie,
niedopuszczaniu do przeżywania go i
angażowania się w rozwiązanie
sytuacji stresowej; człowiek niejako
„ucieka” od problemu, wykonując
czynności zastępcze — może na
przykład robić zakupy, sprzątać, spać,
oglądać telewizję lub poszukiwać
kontaktów towarzyskich.
Marek Aureliusz, panujący w II w. cesarz rzymski i
filozof, doradzał, by rzucić wyzwanie „sędziemu”,
którego nosimy w sobie : „Odrzuć jego wyroki, a
wszystko stanie się proste... Rzeczy są takie,
jakimi czyni je Twoja opinia, a ta opinia mieszka w
Tobie. Możesz ją odmienić, kiedy tylko zechcesz, a
wówczas granice same się wygładzą i wszystko
się uciszy: morze spokojne, niebo bezchmurne”.
JAK RADZIĆ SOBIE ZE STRESEM –
FIOZOFIA
Strategia prewencyjna, można ją zastosować przed
nastąpieniem zagrożenia, które może mieć miejsce w
przewidywalnej przyszłości.
Strategia walki, ataku, aktywnego mierzenia się z
„agresywnym” czynnikiem bezpośrednio zagrażającemu
życiu, zdrowiu itp. Wydatek energetyczny i intelektualny
jest tu ogromny. Nie zawsze jest to strategia optymalna.
SPOSOBY RADZENIA SOBIE ZE
STRESEM
Strategia obrony (ochrony) siebie, oszczędzania sił i środków,
ukrywania się, zasłaniania i czekania, aż zagrożenie zmniejszy
się samo. To jednak może nie nastąpić.
Strategia ucieczki to powszechnie znany sposób radzenia sobie
w tzw. sytuacjach beznadziejnych, gdy już nic nie można zrobić,
zmienić. Człowieka ogarnia wówczas poczucie bezradności,
niemożności, a takie odczucia same w sobie tworzą syndrom
rzeczywistej bezradności i rzeczywistego braku sił.
SPOSOBY RADZENIA SOBIE ZE
STRESEM
ĆWICZENIA