Analiza wstępna
sprawozdań finansowych
Analiza – jest to metoda
poznania obiektów i zjawisk
złożonych przez ich podział na
elementy proste, na części
składowe, polega ona na
rozpatrywaniu każdej z nich z
osobna i na zbadaniu relacji
między nimi (związków
przyczynowo-skutkowych).
• Analiza ekonomiczna –
zajmuje się badaniem
zjawisk i procesów
gospodarczych
przebiegających w
przedsiębiorstwie w związku
z prowadzoną działalnością.
W szczególności przedmiotem analizy są:
• koszty własne;
• gospodarka zasobami ludzkimi;
• gospodarka zasobami materiałowymi;
• gospodarka środkami trwałymi;
• potęp techniczny i innowacje;
• wartość przedsiębiorstwa;
• sytuacja majątkowo-finansowa.
Analiza ekonomiczna składa się z dwóch zasadniczych części (działów):
• analizy techniczno-
ekonomicznej –
koncentruje się ona na
ocenie rzeczowych i
osobowych aspektów
funkcjonowania
przedsiębiorstwa. Analizie
poddaje się ilość, jakość i
strukturę działalności
wytwórczej, stopień
nowoczesności wytwarzania,
wyposażenie i majątek
trwały, procesy zaopatrzenia
w surowce i materiały,
magazynowanie,
gospodarowanie
zatrudnieniem itp.;
• analizy finansowej – jest ona
zasadniczą częścią analizy
ekonomicznej. Dotyczy ona
całokształtu finansowych
aspektów funkcjonowania
przedsiębiorstwa. Zajmuje się
zjawiskami i procesami
ekonomicznymi wyrażonymi
wartościowo, tj. w mierniku
pieniężnym. Głównym celem
analizy finansowej jest ocena
sytuacji finansowej
przedsiębiorstwa, a w tym: stanu
finansowego przedsiębiorstwa w
określonym momencie (ujęcie
statyczne) oraz wyniki finansowe
przedsiębiorstwa ustalone
narastająco za pewien okres
(ujęcie dynamiczne).
ANALIZA EKONOMICZNA A ANALIZA
FINANSOWA
Miejsce analizy finansowej w systemie analizy ekonomicznej
przedsiębiorstwa
Zakres analizy techniczno-ekonomicznej i analizy finansowej
Zakres i przedmiot analizy finansowej
ZAKRES PODMIOTOWY
Przedsiębiorstwo jako całość;
Samodzielne jednostki
wewnętrzne przedsiębiorstwa
ZAKRES
PRZEDMIOTOWY
Przychody;
Koszty;
Wynik finansowy;
Efektywność;
Płynność
finansowa;
Majątek;
Kapitały;
Sytuacja finansowa;
ZAKRES
PRZESTRZENNY
Rozwiązania
systemowe;
Uwarunkowania
rynkowe;
Konkurenci;
Pozycja
przedsiębiorstwa na
rynku;
ZAKRES
ANALIZY
FINANSOW
EJ
ZAKRES CZASOWY
Działalność przeszła;
Działalność bieżąca;
Działalność przyszła;
Źródła danych analitycznych
Źródła informacji wykorzystywanych w analizie finansowej mają wpływ na
jej wyniki. Wykorzystywane są informacje (dane) pochodzące z dwóch
podstawowych grup źródeł:
• z wewnątrz przedsiębiorstwa –
są to dane generowane w
ramach własnej organizacji
określające potencjał, warunki
i reguły funkcjonowania
przedsiębiorstwa. Do źródeł
wewnętrznych zaliczamy:
• – dane ze sprawozdawczości
finansowej (bilansowe,
pozabilansowe);
• – określone normatywy,
założenia przyjęte w planach,
wyniki poprzednich okresów.
•
z zewnątrz przedsiębiorstwa –
pochodzące z otoczenia
przedsiębiorstwa, informujące o
środowiskowych warunkach
działania przedsiębiorstw,
stwarzające przesłanki do
podejmowania działań o
strategicznym charakterze.
Wśród źródeł zewnętrznych
wyróżnić można:
•
– informacje z publikacji innych
przedsiębiorstw np. spółek
giełdowych;
•
– informacje z różnego typu
publikacji, biuletynów, roczników
statystycznych, itp.
Ze względu na sposób uzyskania informacji źródła
danych analitycznych można podzielić na:
• pierwotne –
uzyskiwane po raz
pierwszy,
gromadzone dla
określonych
problemów
decyzyjnych,
nieprzetworzone;
• wtórne – wcześniej
zgromadzone i
przetworzone,
opracowane przez
innych.
Charakter podejmowanych decyzji pozwala podzielić
źródła informacji wykorzystywanych w analizie na:
• operacyjne – na
potrzeby bieżącego
zarządzania, dla
rutynowych i
powtarzających się
problemów;
• strategiczne – dla
podejmowania
decyzji o dłuższym
niż operatywny
horyzoncie
czasowym.
Z analitycznego punktu widzenia szczególną przydatność mają
następujące grupy informacji:
– Podstawowa sprawozdawczość finansowa (bilans i rachunek
zysków i strat, rachunek przepływów pieniężnych,
miesięczne sprawozdanie o przychodach, kosztach i wyniku
finansowym, informacja dodatkowa do sprawozdań).
– Pozostała sprawozdawczość, sporządzana głównie na rzecz
GUS.
– Księgi rachunkowe przedsiębiorstw, szczególnie
zestawienia obrotów i sald na kontach syntetycznych.
– Dokumenty dotyczące różnych obszarów funkcjonowania
przedsiębiorstwa np. wykazy środków trwałych, tabele
amortyzacyjne środków, zestawienia zapasów.
– Oświadczenia podatkowe, sprawozdania i wnioski
pokontrolne, wyniki inwentaryzacji.
Rodzaje analizy finansowej
Stosowane metody analityczne
pozwalają podzielić analizę
finansową na dwa zasadnicze
rodzaje:
• analizę porównawczą
• analizę przyczynową
Analiza porównawcza – ma za zadanie wykrycie różnic i podobieństw badanej całości
w stosunku do wartości i zjawisk stanowiących bazę porównawczą. Porównywana jest
liczba wyrażającą stan faktyczny zjawiska oraz wielkość stanowiąca bazę odniesienia,
za którą najczęściej przyjmuje się:
• poziomy wielkości we wcześniejszych
okresach;
• porównywanie do wielkości
zaplanowanych;
• porównanie przestrzenne, czyli z
innymi przedsiębiorstwami,
określone także jako porównania
międzyzakładowe;
• porównywanie z zewnętrznie
ustalonymi normami.
• W ramach tej analizy wyróżniamy
analizę pionową bilansu i rachunku
zysków i strat (wraz z analizą
struktury) oraz analizę poziomą
bilansu i rachunku zysków i strat.
AKTYWA
PASYWA
A.
Aktywa trwałe
A.
Kapitały własne
B.
Aktywa obrotowe
B.
Zobowiązania
I.
Długoterminowe
II. Krótkoterminowe
Schemat kierunków analizy poziomej bilansu:
• Analiza pozioma bilansu polega na
porównywaniu elementów bądź też
grup pasywów z elementami bądź
też grupami aktywów. Przykłady
analizy poziomej bilansu to relacje
pomiędzy wartością kapitałów
własnych a wartością aktywów
ogółem, relacja między
zobowiązaniami ogółem i aktywami
ogółem (zadłużenie majątku), relacje
między majątkiem obrotowym a
zobowiązaniami krótkoterminowymi,
kapitały własne do aktywów
trwałych.
• W przypadku rachunku zysków i
strat analiza pozioma polega na
określeniu relacji pomiędzy
poszczególnymi rodzajami
przychodów i poszczególnymi
rodzajami kosztów, np. badamy
przychody netto ze sprzedaży
produktów, towarów, materiałów w
stosunku do kosztów produktów,
towarów i materiałów.
AKTYWA
PASYWA
A.
Aktywa trwałe
A.
Kapitały własne
B.
Aktywa obrotowe
B.
Zobowiązania
I.
Długoterminowe
II.
Krótkoterminowe
Schemat kierunków analizy pionowej bilansu:
Analiza pionowa bilansu
• Analiza pionowa aktywów
polega na badaniu relacji
zachodzących między
poszczególnymi rodzajami
aktywów a w szczególności
pomiędzy elementami majątku
trwałego jak i obrotowego.
Specyficznym rodzajem analizy
pionowej jest analiza struktury
aktywów, czyli udział
poszczególnych elementów
aktywów w grupie tych aktywów
bądź w całości aktywów, np.
udział środków pieniężnych w
kasie i na rachunku bankowym w
aktywach obrotowych bądź w
stosunku do całości aktywów.
• Natomiast analiza pionowa
pasywów polega na badaniu
relacji pomiędzy elementami
kapitałów a w szczególności
na badaniu relacji pomiędzy
źródłami własnymi a obcymi
w finansowaniu majątku,
udział kredytów
krótkoterminowych w
zobowiązaniach ogółem i w
sumie pasywów.
Specyficznym rodzajem
analizy pionowej jest analiza
struktury pasywów.
• Analiza przyczynowa – to poznanie
mechanizmu funkcjonowania badanej
całości, zmian jakie w niej zachodzą,
identyfikację czynników oddziałujących na
tę część oraz kierunki i natężenia wpływu
poszczególnych czynników. Przykładem
tej analizy będzie np. ustalenie wpływu
zmian ceny jednostkowej wyrobów i
wolumenu na zmianę wartości zjawiska
globalnego, jakim jest wartość sprzedaży.
Ze względu na kryterium czasu analiza przybiera
formę:
• analizy ex post – retrospektywna, dotyczy
zjawisk, które już zaistniały, czyli zjawisk z
przeszłości w oparciu o opracowany i
przetworzony materiał statystyczny, należy
do najlepiej opracowanych rodzajów analiz
finansowych. Jej celem jest
przeprowadzanie badań strukturalnych i
przyczynowych w odniesieniu do minionych
zdarzeń gospodarczych w przyjętym
przedziale czasu (kwartał, rok);
• analizy operatywnej – ma na celu
przygotowanie informacji o
zjawiskach zachodzących w krótkich
odstępach czasu (na bieżąco).
Dotyczy wąskich dziedzin i pozwala
na wykrycie nieprawidłowości i różnic
zanim staną się one zbyt istotne dla
przedsiębiorstwa i prowadzenie
bieżących korekt do prowadzonych
działań;
• analizy ex ante – antycypacyjna, dotyczy zjawisk, z
którymi spotykamy się w przyszłości a realizowanych
na podstawie przypuszczalnych wartości zjawisk np.
zawartych w sprawozdaniach finansowych proforma,
podobnie jak analiza ex post może być
przeprowadzana na wszystkich poziomach zarządzania
w przedsiębiorstwie. Uwzględnia te czynniki, które
działały wcześniej, jak i te, które mogą pojawić się w
przyszłości. Analiza ex ante ustala wartości
wskaźników finansowych w zadanej perspektywie z
uwzględnieniem powiązań przyczynowo-skutkowych,
jakie między nimi występują.
Ze względu na kryterium przeznaczenia analizy
wyróżnia się:
• analizę zewnętrzną – przeznaczona jest
ona do zaspokojenia potrzeb szeroko
rozumianego otoczenia przedsiębiorstwa,
obejmuje ocenę otoczenia firmy;
• analizę wewnętrzną – obejmuje ocenę
samego przedsiębiorstwa i uwzględnia
ona przede wszystkim potrzeby decyzyjne
kierownictwa i pozostałych szczebli
zarządzania w przedsiębiorstwie.
Ze względu na zakres podejmowanej analizy:
• analiza problemowa – obejmująca ocenę
wybranych zagadnień, które zostały uznane za
najważniejsze lub najtrudniejsze dla dalszej
działalności przedsiębiorstwa i mogą mieć
znaczenie przy usprawnianiu procesu zarządzania
przedsiębiorstwem;
• analiza kompleksowa – polegająca na badaniu
stanu ekonomicznego i wyników finansowych przy
pełnym wykorzystaniu istniejących zależności
przyczynowych i całościowym spojrzeniu na
działalność gospodarczą przedsiębiorstw.
Analiza dynamiki i struktury danych bilansu i rachunku zysków i strat
• Oparte na bilansie obliczenie dynamiki
poszczególnych jego składników pozwala na
ocenę zmian, jakie dokonały się w aktywach
i pasywach w ciągu okresu (roku) objętego
badaniem. Przedmiotem porównania są tu
dane na koniec i na początek roku. Oprócz
obliczanych wskaźników dynamiki
(ewentualnie ich wzrostu lub zmniejszenia)
ustala się zazwyczaj odchylenia w
wielkościach bezwzględnych.
• Analiza dynamiki danych rachunku
zysków i strat pozwala ustalić
ogólne źródła osiągniętego wyniku
finansowego przedsiębiorstwa.
Wzrost lub spadek zysku netto wiąże
się bowiem ze zmianami
poszczególnych rodzajów (stopni)
wyniku finansowego oraz czynników
na nie oddziałujących.
•Wskaźnik dynamiki
W
D
=
∙ 100 %
0
1
x
x
Informuje jaką krotność stanowi zjawisko z okresu
badanego w stosunku do okresu bazowego.
•Przyrost absolutny
P
A
= x
1
– x
0
Informuje o ile dane zjawisko z
okresu badanego jest większe od
zjawiska z okresu bazowego.
•Przyrost względny
P
W
=
∙ 100 %
0
0
1
x
x
x
Określa o ile procent zmienił się
poziom danego zjawiska.
•Wskaźnik struktury
W
S
=
∙ 100 %
n
i
i
n
x
x
x
x
x
1
3
2
1
...;
;
;
;
Wskaźnik struktury pozwala na ustalenie udziału określonej
części w całości.
gdzie:
x
1
– wielkość zjawiska w roku badanym
x
0
– wielkość zjawiska w roku bazowym
Dziękuję za
uwagę!