Zadania pedagogiki społecznej: zmiana niekorzystnych warunków rozwojowych, ulepszanie pływów pozytywnych oraz zbierać wiedzę o całej rzeczywistości wychowawczej; analizować przebieg procesów wychowawczych; obserwować zjawiska wychowawcze i opisywać je; wysuwać wnioski płynące z obserwacji; wykrywać i wyjaśniać związki i zależności jakie zachodzą między zjawiskami wychowawczymi; oceniać pozytywny i negatywny wpływ wszystkich elementów składowych procesu wychowania na rozwój osobowości wychowanka; opracowanie celów, zasad, metod i form pracy pedagogiki społecznej.

Przedmiot badań pedagog. społ. stanowi człowiek wraz z całym jego otoczeniem i społecznymi uwarunkowaniami, ale także proces wychowania, zmiany jakie dokonują się w wychowanku pod wpływem wychowania, proces rozwoju i kształtowania się jego osobowości. Przedmiot zainter. pedag. społ. stanowi czł. pozostający w pewnych warunkach społecznych, który ulega zmianom nie tylko w toku badań lecz również pod ich wpływem. Pedag. społ. dokonuje opisu faktów i doświadczeń płynących z praktyki wychowawczej oraz objaśnia je i bada w ich złożonej dynamice rozwojowej; ukazuje również znaczenie i rolę procesów rozwoju i wychowania w kształtowaniu się ludzkiej osobowości oraz konieczną znajomość tej wiedzy dla nauczycieli oraz wszystkich osób biorących udział w wychow. społ.

Funkcje pedag. społ.: kompensacja - wyrównanie braków utrudniających prawidłowy rozwój jednostki; profilaktyka – zapobieganie powstawania niekorzystnych zjawisk, doskonalenie – rozwijanie prac własnych, by doskonalić siebie i otoczenie.

Podstawowe cechy: globalność, dynamika, kompensacja, wartościowanie.