Przełom dźwiękowy, i jego artystyczne konsekwencje w historii sztuki filmowej .

Początki:

co słyszeliśmy w kinie: terkot kinematografu, osoba tapera, orkiestra, w Japonii zawód benshi – narratora filmowego.

Legendy o dźwięku:

1899 kinetofonograf, Dickson, współpracownik Edisona.

1903 biofon, synchronizacja płyty z taśmą dźwiękową, George Messter

kinefon Edisona

1910 chronophon, wytwórnia Gaumont

1922 odtworzenie dźwięku na taśmie w USA, Tykociński – Tykociner

1923 pierwsza publiczna projekcja dźwięku w USA, Lee de Forest, scenki śpiewane i wywiady

1924 – 25 radio podbija Amerykę, wzmagało to audiowizualność u odbiorcy.

0d 1925 amerykańskie korporacje miały już wszystkie patenty na dźwięk, jednak nie było powodu żeby coś zmieniać.

Dopiero zagrożona bankructwem Warner Brothers decyduje się na wypuszczenie dźwięku.

06. 10. 1927 Jazz Singer Alana Crosslanda. Film dźwiękowy od samego początku, pada 354 słów w filmie. Są dźwięki, muzyka i napisy. Od tego momentu publiczność już nie chciała oglądać filmów niemych.

Film synchronizowany – niemy, synchronizowany z płytą.Film dźwiękowy – sound film, tylko efekty.Film mówiony – talkie film, słowo.Part talkies – częściowo mówiony.All talkies - całkowicie mówiony.

1928 światło nowego jorku, reklamowany jako 100 % mówiony, warner, klapa.

1928 w starej arizonie, raul walsh, w całości mówiony w plenerze.

1929 parada miłości, ernst lubitsh, post synchron, zwalniało to od uciążliwego nagrywania na planie.

Sypie się impreium filmu niemego, nie istniał do tej pory problem językowy i umiejętności mówienia, zaczął się zawód scenarzysty filmowego i kogoś kto opracowuje dialogi filmowe i co ważniejsze dźwiękowca. Upadek wielkich gwiazd kina niemego.

Koncentrowanie się akcji wokół mikrofonu, spowolnienie akcji, filmy filiżanki herbaty, teatralność, kino puka do teatru i pożycza scenariusze i aktorów potrafiących dobrze mówić.

Między rokiem 1928 – 30 cała produkcja przechodzi na dźwięk. Tylko z ZSRR i Japonii kino nieme przetrwało do roku 1934.

Powstanie nowego gatunku filmowego – musicalu. Wzór filmu muzycznego to Parada miłości Ernsta Lubitsha z Maurice Chevalier.

W 1929 roku wyprodukowano:

Widowisko nad widowiskami

Król Jazzu

Melodia Brodwayu

Pieśniarz z Paryża.

Rene Clair: będą wam narzucać głupstwa, które będziemy musieli słuchać

Hitchock: prawdziwa sztuka umarła z dźwiękiem

1929 Dusze czarnych, King Vidor, 1-sze arcydzieło kina dźwiękowego.