Przełom dźwiękowy
Na początku lat 20 technika nie pozwalała na rozwiązanie dwóch zasadniczych problemów: synchronizacji i nagłośnienie, stanowiących główną przeszkodę we wprowadzeniu dżwięku do kin.
Początki:
Eugene Augustin Lauste - Francja
prawdopodobnie jako pierwszy wpadł na pomysł zapisywania dźwięku na taśmie światłoczułej
interesował się badaniami Grahama Bella nad transmisją dźwięku za pomocą fal elektromagnetycznych
już w latach 1889-1890 zaczął pracować nad urządzeniem służącym fotografowaniu fal dźwiękowych
1907 Lauste opatentował metodę synchronicznej rejestracji i reprodukcji ruchów i dźwięków. Jakość nie zadawalała wynalazcy. Kolejne lata spędził udoskonalając wynalazek.
1911 zrealizował film z synchronicznym dźwiękiem optycznym
świat nie był jednak gotowy na kino dźwiękowe i wynalazek Lausta przeszedł bez echa i zainteresowania
Droga do dźwięku w Ameryce:
Lee De Forest - Ameryka
podobnie jak Lauste interesował się optycznym zapisem dźwięku
1919 opatentował system DeForest Phonofilm
od 1922 roku demonstrował krótkometrażowe „fonofilmy”
1924 zaprezentował swoje urządzenie władzą amerykańskim - dwóm partiom rywalizującym w wyborach, urządzenie uznane zostało tylko za ciekawostkę
1906 skonstruował pierwszy wzmacniacz Audion, który udoskonalał przez następnych kilka lat
patent na Audion zakupiła firma WESTERN ELECTRIC
WESTERN ELECTRIC
1912 podjęło badania nad Audionem, powołano dwa zespoły badawcze, które nie zależnie od siebie pracowały nad dwoma możliwościami zapisu dźwięku: optycznym i na płytach.
1924 laboratoryjna praca zapisu dźwięku dobiegła końca
1925 dwie największe amerykańskie wytwornie płytowe przeszły na nagrywanie elektryczne w systemie Western Electric (zapis na płytach)
Pojawił się też nowy gramofon - Orthophonic Victrola, który zmienił postrzeganie dźwięku (jak chociażby możliwość odtwarzania w zaciszu domowym). Otworzyły się drzwi do powstania kina dźwiękowego.
WARNER BROTHERS I VITAPHONE
1924 zakup Vitagraphu (upadającej wytwórni) i współpraca z Western Electric
1926 Western Electric podpisał umowę z Vitaphone Corporation (filia Warner Bros. powstała z zakupionego wcześniej Vitagraphu i utworzona w celu wprowadzenia dźwięku)
narodziny systemu VITAPHONE (czyli system zapisu na płytach stworzony przez Western Electric pod szyldem filii)
Western Electric w ramach współpracy zobowiązał się do wyposarzenia wszystkich kin należących do Warner Bros. w odpowiedni sprzęt do odtwarzania dźwięku
6 sierpnia 1926 premiera Don Juan ( film bez kwestii mówionych, z muzyką nagraną wcześniej i puszczaną z płyt)
fascynacja faktem iż muzyka nie jest na żywo tylko pochodzi z płyt
film był rozpowszechniony w Stanach i osiągał różne wyniki ( nie wszędzie się przyjął ale generalnie był sukcesem)
Śpiewak Jazzbandu - 6 października 1927 I film dźwiękowy
Fox i Movietone
1926 utworzono małą filię Fox-Case Corporation, która miała się specjalizować w dźwiękowych aktualizacjach
naśladując Warner Bros. Fox chciał również wprowadzić dźwięk i w 1927 roku przedstawił zestaw filmików Movietone, nie osiągnęły jednak sukcesu dopiero po przekształceniu w MOVIETONE NEWS - kronika osiągnęły gigantyczny sukces
SUKCES DŹWIĘKU 1928
inne wytwórnie zauważając poczynania Warner Bros i Fox również zdecydowały się na wprowadzenie dźwięku
należało wybrać wspólny system, tak aby wszystkie filmy mogły być wyświetlane we wszystkich kinach
wybór między dwiema technologiami: PHOTOPHONE oferowany przez firmę RCA i system Western Electric
Wygrywa system Western Electric, ale z czasem RCA (przemianowane na RKO, które stało się potężną wytwórnią) dzięki kompatybilności Photophonu z systemem Western Electric, wywalczyła dla niego równorzędną pozycję
11 maja 1928 Trzy wytwórnie: Paramount, MGM i United Artists (dodając do tego Warner Bros i Fox - The big five agreement) podpisały z Western Electric dokument określony tryb wprowadzenia dźwięku( w ciągu nastepnych tygodni dołączyli kolejni) POCZĄTEK EPOKI DŹWIĘKU.
PRZEŁOM DŹWIĘKOWY W EUROPIE
1928 Hollywoodzkie wytwórnie eksportują swoje filmy dźwiękowe. Problemem są jednak nie wyposażone kina. Pojawiła się również bariera językowa. Próbowano wprowadzić napisy u dołu ekranu, ale były one krytykowane (rozpraszały i trudno było za nimi nadążyć). Nie możliwy był również dubbing, ponieważ nie można było miksować dźwięków. Zaczęto więc kręcić filmy kilkujęzyczne (multilingula). Zatrudniano aktorów mówiących w kilku językach i kręcono kilka wersji.
Niemcy
Josef Engl, Joseph Massolle i Hans Vogt stworzyli TRI-ERGON (dzieło trzech). Zaprezentowany w 1922. W latach 1920-1926 ciągle udoskonalany. Słabo się jednak przyjął. Niemcy zagrożone amerykanską dominacją stworzyły międzynarodową spółkę TOBIS (Tonbild Syndicate A.G.), która wykupiła wszystkie patenty na dźwięk. Wkrótce połączyła się z inną firmą niemiecką KLANG FILM i wspólnie stawiali opór monopolowi USA. Zaczęły się spory o patenty. Warner Bros oskarżało Tpbis o utrudnienia. MPPDA zablokowało eksport filmów do Niemiec a kiniarze bali się kupować sprzęt ponieważ systemy były niekompatybilne.
1930 Umowa Paryska - porozumienie pomiędzy TOBIS i MPPDA podzielenie wpływów:
TOBIS - Niemcy, Skandynawia, Europa Środkowo-wschodnia
USA- Kanada, Indie, Australia, Niderlandy, ZSRR, Ameryka Łacińska i USA
I niemiecki film dźwiękowy to Ziemia bez kobiet. 1930 pojawiły się w Niemczech talkies, a w 1935 roku udźwiękowiono kina. Niemieckie filmy muzyczne: Trzej ze stacji benzynowej, Błękitny anioł.
ZSRR
Monopol, który zapewniły sobie firmy amerykańskie był tylko teoretyczny. Wolne przechodzenie na dźwięk. Sprzeciw ze strony Sowieckiej szkoły montażu. Rozwijali własne patenty. Paweł Tager - Tagefon i Aleksander Szorin - Szorinofon. Wielki kryzys uniemożliwił skok techniczny, dlatego do roku 1935 wszystkie filmy puszczane były w formie niemej.
Japonia
Dźwięk przyjmowany był z oporem. Problemem była specyficzna forma seansu prowadzona przez Benshi (komentatorzy filmu, czasem podkładali głosy, zawsze towarzyszyli filmom w kinie niemym). Własny patent: TSUCHIHASHI (wzorowany na fotofonie RCA). Pierwsze filmy dźwiękowe zrealizowano dopiero w 1931 roku.