1. Czym różni się kredyt od faktoringu?

- kredyt jest zaciągany na długi okres czasu rzędu np. 30 lat, a faktoring to rozwiązanie

z reguły krótkookresowe,

- koszty kredytów są niższe niż koszty faktoringu

- faktoring przeznaczony jest jedynie dla przedsiębiorstw, a kredyt zaciągnąć mogą także osoby prywatne na dowolne cele,

- w faktoringu nie wymagana jest zdolność kredytowa, która jest podstawą w umowie kredytowej,

- udzielenie kredytu może być zależne od posiadania zabezpieczenia majątkowego lub hipotecznego, co w faktoringu nie jest wymagane,

- faktoring jest dostępniejszy dla młodych firm, ponieważ nie potrzebna jest historia działalności, co dla banku udzielającego kredyt jest znaczące.

2. Opisać leasing

Leasing to umowa, w ramach której jedna ze stron umowy (finansujący, leasingodawca) przekazuje drugiej stronie (korzystającemu, leasingobiorcy) prawo do korzystania z określonego dobra materialnego na pewien uzgodniony w umowie leasingu okres, w zamian za ustalone ratalne opłaty (raty leasingowe).

Leasing to specyficzną formą umowy zbliżoną do najmu, dzierżawy. Jest alternatywną wobec kredytu formą finansowania i podlega na dostarczeniu przez leasingodawcę leasingobiorcy ustalonego umownie wyposażenia, urządzeń, budynków itp. Leasingobiorca zobowiązuje się do płacenia określonej opłaty leasingowej rozłożonej na raty. Właścicielem przedmiotu umowy leasingowej jest leasingodawca, ale strony mogą przewidzieć w umowie przeniesienie własności na leasingobiorcę. Wówczas raty leasingowe, prócz opłaty leasingowej, obejmują także część zapłaty za nabywany obiekt.

W Polsce stosuje się trzy formy leasingu – leasing operacyjny, finansowy i zwrotny.

3. Opisać franczyze

Franczyzą (ang. Franchising) nazywa się długookresową, stałą umowną współpracę między niezależnymi przedsiębiorcami, franczyzodawcą a franczyzobiorcą, podczas której franczyzodawca przekazuje franczyzobiorcy wiedzę na temat prowadzenia firmy (udziela jej wsparcia i porad) nadzoruje jej działalność z zachowaniem odrębności obu stron oraz użycza swojej marki.

Istota systemu polega na tym, że franczyzodawca nadaje swoim poszczególnym franczyzobiorcom prawo oraz nakłada na nich obowiązek prowadzenia działalności zgodnie

z jego koncepcją. W ramach umowy sporządzonej na piśmie oraz w zamian za bezpośrednie lub pośrednie świadczenia finansowe uprawnienie to upoważnia indywidualnego franczyzobiorcę do korzystania z nazwy handlowej franczyzodawcy, jego znaku towarowego lub usługowego, metod prowadzenia działalności gospodarczej, wiedzy technicznej, systemów postępowania i innych praw własności intelektualnej lub przemysłowej, a także do korzystania ze stałej pomocy handlowej i technicznej franczyzodawcy.