Próba zrywania:

1. Na podstawie PN – EN 10002 1 AC 2004

2. Próbie poddano drut stalowy o przekroju kołowym, średnica drutu zmierzona wyniosła d = 1,6 mm

3. Wyniki

   Drut został zerwany przy sile F  = 3400 Nm, przekrój drutu wynosi , naprężenie zrywające wynoszą

Schemat pomiarowy:

Wnioski:

Próba została przeprowadzona prawidłowo, naprężenie jakie wystąpiło w drucie kwalifikują go do klasy I.

Próba jednokierunkowego skręcania

1. Na podstawie normy PN ISO 7800,

2. Próbie poddano drut stalowy,

3. Średnica drutu 1,6 mm,

4. Próbka została przygotowana zgodnie z normą,

5. Długość drutu h=d*100=1600mm,

6. Zastosowane obciążenie wstępne 2% siły zrywającej F_o=68 N

7. Wyniki:

Drut skręcił się 11 razy przed tym jak nastąpiło przerwanie struktury materiału.

Wnioski:

Drut nie spełnił wymogów próby jednostronnego skręcania. Oględziny wizualne próbki pozwoliły zauważyć iż struktura drutu została przerwana w miejscu gdzie nastąpiła częściowa korozja. Skorodowana powierzchnia miała najprawdopodobniej największy wpływ na małą wytrzymałość tej próbki na skręcanie. Kiepski stan drutu wynika z pewnością z faktu, że lina w której znajdowała się badana próbka była długotrwale eksploatowana i nie spełnia już wymogów wytrzymałościowych.

Próba przeginania

1. Wstęp

Próbę wielokrotnego przeginania drutów o średnicy d bądź walcówki o grubości g

( w zakresie 0,3 – 10 mm) przeprowadza się w celu określenia podatności próbki na odkształcenia plastyczne, oraz wykrycia wad wewnętrznych badanego materiału. Podatność próbki na odkształcenia plastyczne ocenia się z liczby przegięć, natomiast wady wewnętrzne materiału z przełomu próbki.

Całość badań została przeprowadzona zgodnie z normą PN- ??????????????????

2. Warunki przeprowadzania badania

Podczas laboratorium próbie poddany został pręt o średnicy nominalnej 1,6mm. Poniższy

schemat prezentuje zastosowany przyrząd do przeginania próbki

Opis schematu:

1 – badany drut

2 – wałek

3 – wkładka

4 – prowadnica

5 – dźwignia

6 – oś przeginania dźwigni

Według normy PN - ?????????????? podczas badania powinno się mieć na uwadze określone czynniki, oraz stosować się do określonej w normie procedury. Zgodnie z zaleceniami, próbkę należy przeginać o kąt 90* na przemian w przeciwnych kierunkach, jak prezentuje poniższy schemat:

SCHEMAT PRZEGINANIA

Przeginanie powinno odbywać się bez przyspieszeń ze stałą prędkością nie przekraczającą jednego przegięcia na sekundę. Jeśli jest to konieczne należy zmniejszyć prędkość przeginania aby nagrzanie próbki nie miało wpływu na wynik próby.

Aby zapewnić ciągły styk między próbką a wałkiem zginającym można zastosować obciążenie wstępne próbki o wartości maksymalnej równej 2% wartości nominalnego obciążenia zrywającego. Podczas badania w laboratorium nie zostało zastosowane obciążenie wstępne.

Próbkę należy prowadzić do uzyskania podanej w normach liczby przegięć, bądź do wystąpienia pęknięcia. W naszym przypadku została zastosowana opcja druga – przeginanie próbki do momentu pęknięcia.

Przegięcie, w czasie którego występuje pęknięcie próbki nie powinno być wliczone do liczby przegięć.

Dodatkowo w normie uwzględniona jest temperatura otoczenia podczas przeprowadzania próby. Powinna ona zawierać się w granicach 10 – 35 st. Celsjusza. Założono, iż temperatura otoczenia podczas próby mieściła się w tych granicach.

3. Przebieg badania

Przed zmontowaniem przyrządu do próby przeginania zostały określone parametry podane w poniższej tabeli (wyciąg z normy):

Średnica nominalna próbki – drutu, wynosi d=1,6mm, zatem mieści się w podanych granicach 1,5 < d >= 2,0. Zgodnie z tym dobrano promień wałka zginającego r=5mm, odległość h=20mm oraz średnicę prowadnicy otworu dg=2,0mm

Po zmontowaniu układu zgodnie z powyższymi danymi, przystąpiono do próby przeginania.

Kryterium zakończenia próby było pęknięcie drutu. Otrzymany wynik to przegięć, przy czym ostatniego przegięcia podczas którego wystąpiło pęknięcie próbki, nie wliczono do wyniku, zgodnie z zaleceniami ujętymi w normie.