Sprawozdanie z zajęć ćwiczeniowych

Fizjologia

Temat: Pomiar objętości i pojemności oddechowych - spirometria

Wykonujący ćwiczenie: Karolina Grzeca
Patrycja Szpankiewicz
Anna Raywer
Justyna Prejs
Karolina Waszkowska
Katarzyna Szneler
Magdalena Piotrowska
Agnieszka Monińska
Martyna Komorowicz

Studia stacjonarne I stopnia
Kierunek: dietetyka
Semestr I
Grupa II
Prowadzący: Wieńczysława Adamczyk

Celem ćwiczenia było samodzielne wykonanie badania spirometrycznego, aby móc prawidłowo zrozumieć istotę tego badania w diagnostyce chorób płuc

Spirometria to rodzaj podczas którego mierzy się objętości i pojemności płuc oraz przepływy powietrza znajdującego się w płucach i oskrzelach w różnych fazach cyklu oddechowego. Spirometria ma na celu określenie rezerw wentylacyjnych układu oddechowego. Badanie wykonuje się przy pomocy urządzenia zwanego spirometrem.

     Spośród wielu możliwych do zmierzenia i wyliczenia parametrów, w codziennej praktyce najważniejsze są trzy: pojemność życiowa (VC), natężona objętość wydechowa pierwszosekundowa (FEV1) oraz ich wzajemny stosunek procentowy (FEV1/VC). Czasem przydatny jest czwarty parametr – natężona pojemność życiowa (FVC). Na podstawie tych wskaźników można różnicować dwa podstawowe typy zaburzeń występujących w chorobach układu oddechowego: obturację i restrykcję. Obturacja są to zaburzenia związane z przepływem powietrza przez drogi oddechowe, wywołane zmianami wewnątrzoskrzelowymi i zewnątrzoskrzelowymi. Do zmian wewnątrzoskrzelowych zaliczamy: skurcz i przerost mięśniówki, obrzęk i przerost błony śluzowej oraz hipersekrecja gęste wydzieliny. O zmianach wewnątrzoskrzelowych mówimy wówczas, gdy dochodzi do zmniejszenia ilości przyczepów przegród pęcherzykowych do ściany drobnych oskrzelików utrzymujących ich światło. Efektem tych zmian jest zapadanie się płuc. Do chorób obstrukcyjnych zaliczamy m.in.: mukowiscydozę, astmę oskrzelową czy zapalenie oskrzeli.
Jeżeli dochodzi do zaburzeń prowadzących do ubytku czynnego miąższu płuc, co powoduje zmniejszenie czynnościowej pojemności płuc, wówczas mamy do czynienia z restrykcją. Chorobami restrykcyjnymi są: gruźlica, pylica płuc, krzemica czy sarkoidoza.
Spirometrię wykonuje się, gdy pojawiają się objawy podmiotowe ( duszność, świst, kaszel czy ból klatki piersiowej ) i przedmiotowe (nieprawidłowe dźwięki oddechowe, cechy rozedmy, wydłużenie oddechu, sinica, deformacja klatki piersiowej). Jednakże, aby wykonać badanie spirometryczne, objawy nie muszą występować, ponieważ wykonuje się je także w celu monitorowania pacjentów, którzy leczeni są lekami rozkurczającymi oskrzela, steroidami. Monitoruje się też osoby, u których zdiagnozowano choroby obturacyjne i śródmiąższowe, choroby układu krążenia (zastoinowa niewydolność krążenia), czy choroby układu nerwowo-mięśniowego (polineuropatia typu Guillain-Barre). Spirometrię można wykonać także na potrzeby orzecznictwa (ocena niezdolności do pracy, niepełnosprawności, orzekanie o chorobach zawodowych).
Spirometria jest badaniem, do którego istnieją przeciwwskazania bezwzględne. Należą do nich: tętniaki, zwiększone ciśnienie wewnątrzczaszkowe, krwioplucie o nieznanej etiologii, odma opłucna i inne. Badania nie powinno się także wykonywać, jeśli stan pacjenta miałby wpływ na wiarygodność wyniku (nudności, kaszel, wymioty) oraz w przypadku, gdy osoba badana jest po operacji brzusznej, skarży się na zawroty głowy czy wykryto u niej zaburzenia rytmu.
Spirometrię dzielimy na spirometrię statyczną i dynamiczną. Spirometria statyczna to pomiar objętości i pojemności płuc, natomiast dynamiczna - pomiar przepływu wydechu w poszczególnych fazach wydechu z oceną FEV1 (pierwszosekundowa objętość natężonego wydechu).

W ramach ćwiczeń przeprowadziliśmy badanie spirometryczne u pięciu osób, z czego u dwóch się nie powiodło. Oddychały one poprzez ustnik połączony specjalną rurką z aparatem spirometrycznym. Dodatkowo miały zakładany zacisk na nos, który zapewnia, że powietrze oddechowe w całości przechodzi przez ustnik. Osoby te wykonywały ruchy oddechowe zgodnie z poleceniami osoby wykonującej badanie, tj. (wg kolejności) oddychanie statyczne, maksymalny wydech po skończonym wydechu spoczynkowym , maksymalny wdech po maksymalnym wydechu, maksymalnie natężony wydech. W czasie wykonywania pomiarów na ekranie monitora spirografu wyświetlały się wartości poszczególnych parametrów- zostały one zinterpretowane poniżej w formie opisu.

1) Badana pacjentka: Magdalena Piotrowska

wiek: 19lat, 154 cm, 50 kg,

płeć: kobieta

Normy parametrów badanej VC- 3,39L IC-2,09L ERV-1,30L FEV1-2,94L FEV1%VC-94,35L

Wyniki jakie uzyskała pacjentka VC-2,92L /86% IC-1,93L /92% ERV-0,99L/76% FEV1-2,73L /93% FEV1%VC /111%

Wyniki pacjentki w normie, poszczególne parametry nie wykazują tendencji spadkowej. Obniżenie FEV1 oraz VC nie świadczy o zmianach restrykcyjnych . FEV1%VC nie uległo znacznemu obniżeniu co oznacza, że u pacjentki nie wystąpiły zmiany w kierunku chorób obturacyjnych.

2) Pacjentka Justyna Prejs

wiek: lat 20, wzrost: 164 cm, waga: 55kg

płeć: kobieta

Normy: VC 3,76 IC 2,43 ERV 1,33 FEV1 3,25 FEV1%VC 84,35

Wyniki uzyskane: VC 3,25 -86% IC 2,18 - 90% ERV 1,07 - 80% FEV1 2,57 79% FEV1%VC 79,08 94%

Wszystkie parametry w normie. Nieznacznie obniżony czynnik FEV1, jednakże VC jest w normie, co pozwala wykluczyć zmiany obturacyjne. Cech zmian w kierunku restrykcji również brak.

3) Pacjentka Katarzyna Szneler

wiek: lat 19, wzrost: 167 waga: 62

płeć: kobieta

Normy: VC 3,90 IC 2,55 ERV 1,35 FEV1 3,37 FEV1%VC 84,35

Wyniki uzyskane: VC 3,98 - 102% IC 2,68 - 105% ERV 1,30 - 96% FEV1 3,23 - 96% FEV1%VC 82,46 - 96%

Wszystkie parametry w normie, IC i VC wykracza ponad normę. Wyniki wzorowe, brak jakichkolwiek zmian i skłonności do zmian obturacyjnych czy też restrykcyjnych.