Zabawy intergrujące i rozwijające grupę.
Opowieść.
Kazda osoba zapisuje na karteczce jeden rzeczownik i jeden przymiotnik. Zbieramy karteczki, odbywa się losowanie. Osoba prowadząca zaczyna opowieść słowami, np. Dawno, dawno temu za górami, za lasami..., kolejna osoba kontynuuje wykorzystując jedno słowo z wylosowanej karteczki. Rozwijamy wyobraźnie, ćwiczymy koncentracje umiejętność słuchania.
Poznajemy siebie.
Krzesełka ustawione o okrąg, tyle ilu jest uczestników zabawy, nie licząc osoby prowadzącej. Osoba prowadząca staje w środku kółka, i mówi np. wstaną wszyscy, którzy lubią chodzić do kina (jedyny warunek to to, że osoba prowadząca musi też lubić lub posiadać to o czym mówi!). Wszystkie osoby wstają i zmieniają swoje miejsca, wraz z osobą prowadzącą. Osoba, która nie zdąrzyła zająć innego miejsca, zostaje osobą prowadzącą.
Przymiotniki.
Jedna osoba wychodzi. Grupa ustala jeden przymiotnik, np. cichy. Osoba wraca, a cała grupa zachowuje się w taki sposób, jak opisuje to przymiotnik. Może kogoś poprosić o pomoc poprzez wykonanie jakiegoś zadania, jeśli ktoś nie chce tego zrobić może odmówić, mówiąc po cichutku "nie mogę tego wykonać". Zabawa trwa tak długo, dopóki osoba nie odgadnie przymiotnika lub nie podda się.
Mafia.
Osoba prowadząca staje na środku. Odbywa się losowanie, trzy osoby które mają krzyżyk na karteczce, należą do mafii. Osoba prowadząca, mówi: Jest noc, misto śpi. Wtedy wszyscy zamykają oczy. Następnie mówi: Mafia się budzi. Osoby, które wylosowały karteczki z krzyżykiem otwierają oczy i wskazują prowawdzącemu osobę, którą zabijają. Prowadzący mówi: Mafia śpi, ......, miasto się budzi. Jacek nie żyje. Wszyscy otwierają oczy i próbują wskazać osobę która należy do mafii. Wskazana przez miasto osoba, bez względu na to czy jest w mafii czy nie - odpada z gry. Sytuacja się powtarza. Osoba prowadząca, mówi: Jest noc, misto śpi...... Zabawa trwa tak długo, aż wszyscy należący do mafii zostaną zdemaskowani.
Trudności w komunikowaniu się (1).
Ta zabawa ma wiele zastosowań. Możemy zastosować ją na lekcji wychowawczej dotyczącej komunikacji między ludzkiej, aby pokazać dzieciom jak trudno czasem się porozumieć. Pomimo tego, że mówimy tym samym językiem i prostymi słowami. Kształci również wyobraźnie, umiejętność skupienia uwagi, słuchania... Zresztą sami oceńcie.
Dzieci poruszają się po kratkach lub po przekątnych kratek na kartce. Osoba prowadząca mówi kolejno polecenia, np. dwie kratki w górę, jedna kratka w lewo, trzy kratki w prawo i dwie do góry. To ostatnie polecenie wykonujemy rysując po przekątnej kratek. Po dokładnym wykonaniu poleceń, dzieci powinny otrzymać taki sam rysunek, który wcześniej został przez nas przygotowany. Oczywiście zaczynamy od prostych rysunków, często symetrycznych, przechodząc do coraz bardziej skomplikowanych. Dzieci mogą bawić się między sobą.
Trudności w komunikowaniu się (2).
Dzieci bawią się parami, jedna osoba rysuje jakiś przedmiot, wzór, itp. Druga ma za zadanie narysować na swojej kartce to samo, identycznie wyglądające, słuchając tylko wskazówek. Osoba mówiąca nie może powiedziec co przedstawia rysunek, może tylko go opisywać. Im większe podobieństwo, tym lepsza umiejętność porozumiewania się.