„SOCJOTERAPIA”- artykuły Katarzyny Sawickiej z „Remedium” Nr 1, 3, 5, 2004.

1. Socjoterapia:

Zaliczana jest do procesów psychokorekcyjnych, leczniczych, ukierunkowanych na eliminowanie lub na zmniejszanie zaburzeń, zwykle zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży. Jest formą pomocy skierowaną do dzieci, młodzieży w okresie dorastania, borykającą się z problemami osobistymi i trudnościami życiowymi. Istotną rolę odgrywa tu wzmocnienie osobowości młodych ludzi poprzez realizację celów rozwojowych i edukacyjnych. Docieranie do przeszłych doświadczeń i uświadamiania ich sobie oraz powiązanie z aktualnie występującymi wzorami zachowań schodzi na dalszy plan.

Socjoterapia jest procesem ukierunkowanym na leczenie występujących u dzieci zaburzeń, zwłaszcza zachowania, nadpobudliwości i zahamowania, niektórych zaburzeń emocjonalnych (tj. psychoterapii z tą różnicą, że kieruje się ją głównie do dzieci z psychozą, depresją itp.).

2. Zadaniem socjoterapii jest:

Wspomaganie dzieci, w rozwoju i pojmowaniu rzeczywistości.

3. Cele edukacyjne w prowadzeniu grupy socjoterapeutycznej to:

• uczenie się rozpoznawania emocji i wyrażania emocji

• poznawanie mechanizmów uzależnień

• zapoznanie się z chorobami społecznymi np. AIDS

• Cele rozwojowe:

Korespondują z wiekiem uczestników (np. u dzieci w wieku wczesnoszkolnym dominuje potrzeba: zabawy, zdobywania wiedzy o świecie, twórczości; dorośli potrzebują towarzystwa rówieśników, wspólnej aktywności). Projektowanie zajęć socjoterapeutycznych uwzględnia rozwijanie indywidualnych zamiłowań i zainteresowań, zaspokajanie podstawowych dla danego wieku potrzeb, podejmowanie zagadnień ważnych dla określonej grupy wiekowej.

5. Cele terapeutyczne:

• dostarczą uczestnikom doświadczeń korekcyjnych, przeciwstawnych do treści doświadczeń urazowych oraz doświadczeń kompensujących doświadczenia deprywacyjne, również hamujące rozwój emocjonalny i społeczny

• będą sprzyjać odreagowaniu napięć emocjonalnych

• posłużą aktywnemu uczniu się nowych umiejętności psychologicznych

• Długotrwałe niezaspokojone potrzeby dziecka w rodzinie:

• urazy psychiczne

• zaburzenia emocjonalne

• zaburzenia w zachowaniu

• urazowe sądy poznawcze

• trzeba zdiagnozować dziecko

• Płaszczyzna dotycząca relacji samym z sobą:

• ja-ja (jestem głupi, nic nie umiem)

• ja-inni (nikt mnie nie lubi, nikt mnie nie rozumie)

• ja-zadanie (do niczego się nie nadaję, nie umiem tego zrobić)

• ja-świat (życie jest bezsensu, świat jest brutalny)

• Cechy zaburzonego zachowania:

• nieadekwatność

• sztywność zachowania (nie zmienia się)

• towarzyszą silne emocjonalne przeżycia

• zachowania są szkodliwe dla dziecka i otoczenia

• Specyfika grupy socjoterapeutycznej:

• bezpieczeństwo fizyczne i psychiczne uczestników

• grupa zamknięta

• zaufanie

• każda osoba ma prawo zostać wysłuchana

• to, co się dzieje tutaj, pozostaje między nami

• spotykamy się regularnie, nie spóźniamy się

• w toku zajęć wypracowujemy normy dotyczące komunikowania się, zwracamy do siebie bezpośrednio- komunikat „ja”, nie oceniamy itp.

1

---