Scenariusz

Zajęć socjoterapeutycznych nr 5

Temat: „ROZPOZNAJEMY I NAZYWAMY UCZUCIA”

Cele:

• uświadomienie dzieciom co to są uczucia, uczenie rozpoznawania i

nazywania uczuć,

• budowanie poczucia zaufania, uwalnianie napięcia emocjonalnego i pozytywnego spojrzenia na siebie,

• umożliwienie swobodnego wypowiadania się na temat własnych uczuć i stanów emocjonalnych oraz ich ewentualnych przyczyn,

• kształcenie umiejętności wypowiadania się i słuchania,

• zapewnienie uczestnikom poczucia bezpieczeństwa i akceptacji,

Formy: indywidualna, zbiorowa

Pomoce: ilustracje osób, gazety, balony, kontury twarzy, kredki, mazaki, karteczki z sytuacjami, które należy przedstawić.

Przebieg zajęć:

1. Powitanie grupy: Uczestnicy zajęć wraz z prowadzącym stoją w kręgu. Wyciągają ręce przed siebie, budują z nich piramidę, układając je jedne na drugich. Na hasło prowadzącego: "-Nasza grupa !", wyrzucają ręce do góry z okrzykiem "-Razem !"

2. Miny samopoczucia. Poszczególne dzieci prezentują za pomocą mimiki twarzy uczucie z jakim rozpoczynają zajęcia. Reszta grupy próbuje odgadnąć, jaki nastrój wyraża mina danego dziecka.

3. Prowadzący demonstruje ilustracje przedstawiające osoby. Dzieci opisują co widzą na rysunkach i starają się wymyślić historyjkę, która mogłaby się przydarzyć się tym ludziom. Rozmowa na temat, co to są uczucia i próba ich nazwania ( zał. 1)

4. Niedokończone zdania. Prowadzący prosi, aby każdy dokończył następujące zdanie:

• Czuję się zadowolony, gdy...

• Czuję się nieszczęśliwy, gdy...

• Jestem zły, gdy...

• Jestem zawstydzony, gdy...

• Boję się, gdy...

• Jestem szczęśliwy, gdy...

Rundka – omówienie ćwiczenia.

1. Zabawa "gazeta-symbol" Spośród sterty gazet (symbolizują one uczucia), uczestnicy wybierają ich dowolną ilość. Prowadzący mówi: Teraz zróbcie z tymi uczuciami, co chcecie. Podaje kolejno nazwy (np. szczęście, rozpacz, strach, spokój). Dzieci lepią kule, gniotą je, podrzucają, rozrywają, rzucają w siebie, przekazują innym itp.

2. Balony. Każdy otrzymuje balon, który należy nadmuchać i przywiązać sobie do kostki. Prowadzący podaje instrukcję, że zadaniem każdej osoby jest zniszczyć jak najwięcej balonów, starając się oszczędzić swój własny. Po zakończeniu wychowawca pyta dzieci: Jak się czuły, kiedy udało im się zniszczyć czyjś balon? Co czuły, kiedy zniszczono ich balon?

3. Inscenizacja niewerbalna. Uczestnicy otrzymują od prowadzącego karteczki, na których napisane jest, co mają przedstawiać. Następnie każdy prezentuje kolegom za pomocą pantomimy pewną sytuację. Zadaniem widzów jest odgadnąć, o co w scenie chodziło: „Boli mnie ząb”, „Jestem smutny”, „Zgubiłem pieniądze”, „Jak wspaniale jest

pomarzyć”. ( zał. 2)

Rundka – omówienie inscenizacji.

1. Twarz. Dzieci otrzymują kartkę z konturem twarzy. Mają dorysować usta i oczy, tak aby twarz wyrażała uczucie obecnie przez nie przeżywane np. „Teraz jestem... (zadowolona, smutna)” ( zał. 3)

2. Rundka. Dzieci siedząc w kręgu kończą zdanie: Dzięki tym zajęciom wiem więcej o..... Dzieci wypowiadają się na temat tego, co osiągnęły poprzez te zajęcia, co zmieniły w sobie, w swoim życiu i zachowaniu.

3. Zakończenie zajęć. Wychowawca krótko podsumowuje zajęcia, dziękuje za udział w nich.