Scenariusz zajęć socjoterapeutycznych nr 8
Temat: JESTEM WARTOŚCIOWYM CZŁOWIEKIEM
Cele:
tworzenie klimatu bezpieczeństwa i zaufania, otwartości
zwiększenie samoświadomości, rozwój osobisty, poznawanie swoich mocnych stron
odbudowanie pozytywnej samooceny i poczucia własnej wartości
nawiązywanie kontaktów społecznych
Formy pracy: indywidualna, grupowa, zbiorowa.
Pomoce: kłębek wełny, kubki, piasek.
Przebieg zajęć:
Zabawa wprowadzająca - nić przyjaźni - Uczestnicy siedzą w kręgu, prowadzący trzyma kłębek wełny i wyjaśnia zasady zabawy: osoba otrzymująca kłębek przedstawia się, wymienia jedną pozytywną cechę osoby poprzedniej i nawija na palec trochę wełny, następnie przekazuje kłębek kolejnej osobie, która robi to samo. W ten sposób zostaje utworzona pajęczyna przyjaźni, która łączy ze sobą wszystkich uczestników zabawy.
To oczywiste, że... - Dzieci dzielą się na trzyosobowe grupy i siadają w małych kręgach. Jedna osoba znajduje się w centrum uwagi, wszyscy patrzą na nią i kończą zdanie :to oczywiste, że ty...;np.: to oczywiste, że ty masz niebieskie oczy. Każdy po kolei jest w centrum. Kolejna runda : wyobrażam sobie, że jesteś..., lubisz...,Można sprawdzić swoje wyobrażenia i zapytać osobę w centrum czy to się zgadza. Warto porozmawiać o tym doświadczeniu w małych grupach. Po połączeniu w jedną grupę dzieci kończą w rundzie zdanie : jestem..., lubię...
Filiżanki - Każdy uczestnik otrzymuje jeden kubeczek oraz coś, czym można te kubeczki napełnić, np. piasek. Prowadzący odczytuje grupie tekst: Wyobraźmy sobie nasze poczucie własnej wartości jako filiżankę. Kiedy jesteśmy z siebie zadowoleni, nasze filiżanki są pełne, kiedy nie - puste. Nasze filiżanki mogą napełniać inni ludzie, mówiąc o nas dobrze. Z kolei my możemy napełniać ich filiżanki, mówiąc dobrze o nich. Jeśli nasza filiżanka jest prawie pusta, nie mamy ochoty dzielić się jej zawartością z innymi. I przeciwnie, jeśli jest pełna, chętnie się dzielimy. Filiżanki innych ludzi opróżniają się, kiedy mówimy im rzeczy złe i bolesne. Jeśli będziemy ciągle opróżniać filiżanki innych, nasze też nie będą napełnione. Kiedy mówimy komuś coś dobrego, ale sami w to nie wierzymy, nie napełniamy jego filiżanki. Człowiek ten słucha nas z filiżanką w wyciągniętej dłoni, ale nic do niej nie wpada. Wszyscy rozmawiamy na temat tekstu. Każdy swoją filiżankę napełnia do połowy piaskiem. Wszyscy rozchodzą się po sali i napełniają kubki innych osób, wypowiadając o nich pozytywne stwierdzenia i przesypując część zawartości swoich kubków. Na zakończenie dzielimy się refleksjami z udziału w tym ćwiczeniu. Czy trudno mówić komplementy? Co czuliście, kiedy napełniono wasze filiżanki? Ile macie teraz piasku? Jak możemy napełnić filiżanki osób, których nie znamy zbyt dobrze?
Rzeczy, które robię dobrze - Każde dziecko mówi : wszyscy mówią, że jestem dobry w ...,następnie : wiem, że jestem dobry w...Osoba prowadząca proponuje, żeby dzieci wyolbrzymiały rzeczy, które robią dobrze. Uczestnicy krążą po pokoju i gdy się z kimś spotkają, przechwalają się, np.: jestem mistrzem w...Potem następuje rozmowa o uczuciach dzieci w każdej z rund. Wskazane jest, aby każdą rundę zaczynała osoba prowadząca, by przełamać opór i pokazać nową sytuację.
Dodaj swój ruch - Grupa siedzi w kręgu. Osoba zaczynająca wstaje, powtarza ruch i dodaje swój. Gra odbywa się bez słów. Jeśli ktoś się odezwie lub ominie ruch, odpada z gry.
Zgadnij, kto to powiedział - Uczestnicy siadają w kręgu. Jedna osoba opuszcza pokój, pozostali ustalają jej charakterystykę, używając pozytywnych informacji, pochodzących od poszczególnych dzieci. Po powrocie dziecko ma odgadnąć, kto mógł podać każdą z tych informacji.
Zakończenie zajęć - Dzieci kończą zdanie : Dzisiaj na zajęciach najbardziej mi się podobało jak...