August II Mocny (ur. 1670, zm. 1733), syn Jana Jerzego Wettina, elektora Saksonii, od 1684 r. elektor saski jako Fryderyk August I, król polski w latach 1697 - 1706 i od 1709 r. Tron polski uzyskał przy poparciu cara Rosji Piotra I i pod naciskiem wojski saskich, z którymi wkroczył do Polski. Zwolennik władzy absolutnej, na wzór monarchii francuskiej Ludwika XIV, przez cały czas starał się zaprowadzić w Polsce rzady dynastyczne i trwale związać Rzeczpospolitą z Wettinami. Podczas wojny północnej (1700 - 21) pomiędzy Szwecją a Rosją, jako elektor saski, opowiedział się po stronie Piotra I. Mimo neutralności Polski działania wojenne toczyły się na jej terytorium, a zwycięski w tej fazie wojny król szwedzki, Karol XII, wkroczył też do Saksonii. Pod naciskiem Szwedów ogłoszona została detronizacja Augusta. Na tron polski August powrócił po zwycięstwie Piotra I pod Połtawą w 1709 r., które kończyło okres potęgi Szwecji, a rodziło nowe mocarstwo - Rosję. Wracał wezwany przez swych stronników w Polsce, faktycznie jednak jako protegowany Piotra I. Panowanie Augusta II jako mecenas sztuki, zwłaszcza architektury, dążył do rozbudowy swej polskiej stolicy, choć nie wszystko zdołał zrealizować. Z jego czasów pochodzi m. in. słynne założenie urbanistyczne zwane Osią Saską w Warszawie.

---