Marek Maganiusz Kielgrzymski

dziennik 2003.

4 stycznia

Fotokomórka w markecie zatrzasnęła drzwi i już nie otworzyła ich przede mną. Uderzyłem z rozpędu czołem w taflę szyby. Czyżbym tego wieczoru stał się bezmaterialny?

Przyglądam się sobie okiem kamery Sony w Media Markt, na Przymorzu. Nieufnie; hmm, grunt to sztuka mimikry.

13 stycznia, poniedziałek

Wilgoć zakrada się do szpar w czaszce, przyprawia o szum.

16 stycznia

Staram się zachować prostą sylwetkę, ale brzuch mi wystaje. Chcę iść po linii prostej - wiatr czyni mną zawijasy. Świat jakiś odległy, płynny, jakbym mu się przyglądał przez szybę akwarium.

11 listopada

Łazarz był pierwszym w historii Ludzkości zombi.

21 listopada, piątek

11¹¹ Pochmurne ciało dnia. W krakaniu przedpołudnie - bladość lecz sytość.

12⁰⁵ List do Diotymy Lecha Lamenta i tramwajem ku przeznaczeniu (znaczy: do Pośred-niaka).

12³⁰ Przesada jest matką szkarady.

13⁰⁰ Miasto brudne, miasto biedne, ludzie przepuszczeni przez Rzeczywistość jak przez maszynkę do mięsa (cacy cacy fleischmaschine).

13¹⁵ Brak odwagi, by wywiesić plakaty anonsujące własny wieczór autorski. Nie będzie mnie na afiszu...

13^coś Pepsi buzuje w nas: woda, cukier, karmel, kofeina, kwas fosforowy, dwutlenek węgla.

23 listopada

Dziś rano, tuż po przebudzeniu: nasłuchuję czy serce jeszcze stuka. Nic, żadnych wibracji.Wewnątrz zupełna cisza i białość, jak makiem zasiał, jak bezchmurne niebo.

25 listopada

Odechciewa się wszystkiego; codziennie na nowo.

26 listopada

Wiersze, wiersze, wiersze na drzewach, wiersze nabite na szpony anten, wierszem wyklejone ulice. Twarze-wiersze, wiatr-wiersz chłodny. Beznamiętne przestrzenie wierszy.

27 listopada

Obudził mnie krzyk... Nad ranem, jeszcze ciemno, chłód. Ale nie było żadnego krzyku. Przyśnił mi się - taki nieludzki, wchodzący na najwyższe, słyszalne rejestry niedostępne krtani ludzkiej i wsiąkający potem w mgłę jak w spleśniały budyń.

Nakryłem się poduszką.

balet

faktycznie -

nic w przyrodzie nie ginie

mądrze w obieg powraca

skrupulatnie i wolno

„za dużo w pana wierszach trwogi,

naucza pan ludzi bać się brzasku...”

kupiłem znaczki kolorowe

lecz nie ma do kogo słać pozdrowień

jasna szlachetna twarz pokoleń

dobrego ziarna znak tajemny

ogień gdy gaśnie bliski jest rozpaczy٭

* z wiersza Krzysztofa Kamila Stolza

1 grudnia

Ted Hughes: „lis wbiega w ciemny otwór mej głowy”.

2 grudnia

Nowy etap tworzenia, zmiana konstytucji własnego cienia...

3 grudnia

Zawieszony na haku poranka.

4 grudnia, czwartek, Sopot-molo, wieczór

Uśmiech Marii przywodzi na myśl jasne krainy, dobroć w nim i rezygnacja. W niedzielę do stadniny na konie!

5 grudnia

Gąsienice lęku.

6 grudnia, sobota, Sopot

Koncert Polskiej Filharmonii Kameralnej pod dyr. Andrzeja Straszyńskiego (świetny koncert!) w sali kameralnej Opery Leśnej i cudowny spacer z Marią w śliskim deszczośniegu. Niespodziewana harmonia ze światem, ciepłe, dobre uczucie pogodzenia.

7 grudnia

Tęsknota. Przestrzeń osobliwie zagina się do wewnątrz - może jestem pod horyzontem ognika zdarzeń... Ale nic się nie dzieje: dywan, jak dno spokojnej rzeki, przyjmuje w siebie niecierpliwe kroki, ściany patrzą bladym okiem, kolumny huczą brunatnym bitem Billa Laswella. Jednak: jakiś pastelowy niepokój.

8 grudnia

Ciemne słowa smutnych opowieści.

9 grudnia

Mrok. Resztki listowia zaczynają rdzewieć. Szelest z wolna zamienia się w metaliczny chrobot. Metalowe kulki, pod własnym ciężarem spadają z drzew i odbijają się od zamarźniętej ziemi jak piłki, kanciaste piłki. Toczą się po chodnikach znikając w oszronionej trawie.

10 grudnia

Młodość poety jest tylko szumem wichrów szalejących między wersami jego wierszy.

---