DZIENNIK POKŁADOWY , ROK 2003

Wtorek, 21.01.2003

bez tytułu

Słyszę w radiu, że Cimoszewicz dał Ameryce bezwarunkowe poparcie - Polska pomoże we wojnie z Irakiem nawet bez rezolucji ONZ w tej sprawie. Kwaśniewski z kolei mówi, że w sprawie wojny ma nieograniczone zaufanie do prezydenta Bush'a

oBezwarunkowe poparcie i nieograniczone zaufanie to niestety nie są dowody PARTNERSKICH stosunków z USA. To mi bardziej przypomina dawne stosunki z Moskwą. A wniosek mam taki, że tak jak Moskale wówczas, tak Amerykańce teraz nas wydupcą.

Środa, 22.01.2003

bez tytułu

Poszukiwania wydawcy trwają. Zaczęły się jeszcze jesienią i wcale nie jest łatwo. Książka się wprawdzie podoba, ale najczęściej jest odrzucana ZANIM ją ktokolwiek przeczyta. Ludzie reagują uprzedzeniami na samo moje nazwisko. Najczęściej jeszcze we wstępnej rozmowie przez telefon. Nie ważne, że do dżungli jeżdżę od lat dwudziestu, a "WC Kwadrans" robiłem tylko dwa. Nie ważne, że ostatni program z tego cyklu nagrałem siedem lat temu. Uprzedzenia rasowe.

o"Masz, palancie, za swoje. Trzeba było nie podskakiwać". - tak mi ktoś napisał w e-mailu. I miał rację. Z jednym zastrzeżeniem - czasami nie można nie podskakiwać. Czasami podskoczyć trzeba.

oDzisiaj, z kolei, już nie warto, bo nie bardzo jest dla kogo. Byłoby to podskakiwanie na pobojowisku po przegranej bitwie. Moja sprawa (jeśli taka w ogóle była) umarła i to śmiercią NATURALNĄ. Podoba mi się to, czy nie - Polska już jest w Unii, ludzie PRL-u powrócili do władzy (z woli narodu), zmiany obyczajowe nastąpiły, itd. W tej sytuacji nie ma co podskakiwać. Trzeba rozpoznaĆ sytuację i odnaleźĆ jakieś nowe drogi, na nowe czasy.

oTego wielkiego procesu zmian, który dotyczy całej cywilizacji, już się nie zatrzyma. Więc nawet jeżeli ktoś uważa, że to wszystko prowadzi do katastrofy, nie ma sensu żeby wbiegał przed rozpędzony pociąg i wrzeszczał na maszynistę.

Czwartek, 23.01.2003

bez tytułu

Klamka zapadła, bilety kupione - 24 lutego wylatujemy na wyprawę do SURINAMU (d. Gujana Holenderska). Powrót 7 maja. Ale się cieszę. Choć może tam być niebezpiecznie.

oPlemiona indiańskie znad Amazonki i Orinoko znam dość dobrze. W wiem jak się pośród nich zachować, żeby nikomu nie nadepnąć na odcisk. Ale w Surinamie nie jedziemy do Indian tylko do dzikich Murzynów.

oNie do wiary? Ja też nie chciałem wierzyć, kiedy czytałem o tym po raz pierwszy. Posłuchajcie...

oW XVIIw. na tereny dzisiejszego Surinamu sprowadzano niewolników z Afryki Zachodniej. Przedstawicieli tzw. "Dzikich" czyli nieucywilizowanych plemion z buszu. Część tych niewolników uciekała potem do południowoamerykańskiej dżungli. I, uwaga, przetrwała tam w stanie dzikim do dnia dzisiejszego.

oW literaturze antropologicznej plemiona te występują jako "bush negrous".

oFascynujące! W Afryce z pierwotnych kultur nie przetrwało nic. Tymczasem w Surinamie, daleko w tropikalnym lesie, można odnaleźć wioski dzikich plemion afrykańskich. Taki właśnie jest cel tej wyprawy.

Piątek, 24.01.2003

bez tytułu

Dzisiaj rano, słuchając w Trójce pani prof. Zyty Gilowskiej dowiedziałem się, że w poprzednim Katechiźmie Kościoła Katolickiego (KKK) jednym z grzechów wołających o pomstę do nieba było: NIEZAPŁACENIE ZA WYKONANĄ PRACĘ.

oW naszym kraju to takie powszechne, mówi się nawet, że nikt nikomu nie płaci, bo wszystkim ktoś nie zapłacił i teraz nie mają z czego zapłacić tym następnym w kolejce. Rząd nie zapłacił Kasom Chorych, Kasy szpitalom, szpitale pielęgniarkom, pielęgniarki administracji budynków w których mieszkają...

oNIEZAPŁACENIE ZA WYKONANĄ PRACĘ to grzech wołający o pomstę do nieba

oI co Wy na to, Przyjaciele, co Wy na to?

oA co wy na to nieprzyjaciele, co wy na to? Wy wszyscy którzyście komuś nie zapłacili, co wy zamiarujecie z tym począć? Olać? czy można olać pomstę z nieba? No tak, tylko jeszcze trzeba w nią wierzyĆ...

oMnie nie zapłaciło bardzo wielu - i aż mnie teraz korci, żeby ich tu wszystkich po nazwisku i po pysku. Wymienię tylko jednego:

oNiejaki Rafał Mossakowski, wydawca mojej pierwszej książki ("Kołtun się jeży") wisi mi około 60 000 złotych (sześćdziesięciu tysięcy!).

oSąd - do którego złożyłem pozew, dokumenty potrzebne do egzekucji długu, itd. - odpowiedział, że zanim zajmie się sprawą muszę mu jeszcze (mu to znaczy Sądowi) podaĆ AKTUALNY ADRES pana Rafała Mossakowskiego.

oA skąd ja, do cholery, mam wiedzieć, gdzie ten facet teraz mieszka? Czy ja jestem ubek, albo prywatny detektyw?

oWiem tylko, że żyje, że przytył bardzo, że jeździ dobrym zagranicznym autem i pracuje w solidnej zagranicznej firmie ubezpieczeniowej. Gdyby ktoś z Państwa natknął się na ubezpieczyciela Rafała Mossakowskiego, to proszę dać mi znać. Albo nie, proszę po prostu wyegzekwować od niego moje 60 000 złotych, a potem oddać mi z tego 40 000 i sprawa będzie załatwiona.

oSamemu zaś panu Rafałowi mogę tylko przypomnieć słowa Katechizmu: NIEZAPŁACENIE ZA WYKONANĄ PRACĘ JEST GRZECHEM WOŁAJĄCYM O POMSTĘ DO NIEBA. Człowieku, masz jeszcze czas, póki żyjesz. Potem już tylko pomsta.

Piątek, 31.01.2003

bez tytułu

Słucham radia. Znowu się kłócą o interpretację zapisów w Traktacie Stowarzyszeniowym Polski z Mumią Europejską. I tak mi przyszło do głowy:

oKiedy dwie osoby dzieli jakaś kwestia sporna, zalecamy im kompromis. Czyli mają się dogadać w taki sposób, że każda ze stron trochę ustępuje na rzecz drugiej. To się wydaje uczciwe.

oDyktat jednej osoby przymuszającej tę drugą, by wszystko było tak, jak chce dyktujący - taki układ nam się nie podoba. Dlaczego? Bo jeden zyskuje wszystko, podczas, gdy drugi zostaje z niczym.

oDemokracja to taki właśnie dyktat. Dyktat większości, nad mniejszością. To wcale nie jest uczciwy system polegający na kompromisie, na dogadywaniu się w taki sposób, że każda ze stron trochę ustępuje, co byłoby uczciwe.

oDemokracja jest systemem sprawowania władzy w którym jedna strona przymusza tę drugą, by wszystko było tak, jak chce dyktujący.

oDemokracja to nic innego, jak dyktatura większości nad mniejszością.

oPrzykład:

Powiedzmy, że w referendum unijnym 60% Polaków będzie za. Co wtedy z resztą? 40% zostanie pozbawione możliwości realizowania swojej koncepcji państwa niepodległego; 40% zostanie wyrzutkami we własnym kraju, 40% zostanie zepchnięte na margines. (A° 40%, bo, jak na margines, to on bardzo szeroki.) No ale cóż tu można poradzić - tak właśnie jest w demokracji, tak to działa i jak do tej pory "nie wymyślono nic lepszego".

oJa tu nie mówię o sytuacji, kiedy spora część w ogóle nie poszła głosować, bo im należy się przegrana - oddali pole walkowerem. Mówię o sytuacji w której jedna strona sporu NEGOCJUJE z drugą, próbuje się dogadać, szuka kompromisu. Niestety demokracja nie daje szans na kompromisy. W tym systemie nie da się dogadać w taki sposób, żeby każda ze stron trochę ustąpiła na rzecz drugiej. W demokracji zwycięzca głosowania bierze wszystko.

oTo oczywiście nadal może nam się podobać. Nadal mamy prawo sądzić, że "nic lepszego nie wymyślono". Warto jednak byśmy zdawali sobie sprawę z tego, że demokracja to DYKTATURA WIĘKSZOŚCI.

PS

oPrywatnie wolę jasne sytuacje. Dlatego - patrząc na to z poziomu filozoficznego - demokracja mi się nie podoba. Nie podoba, ponieważ mami ludzi. Oszukuje, że nareszcie, w przeciwieństwie do innych systemów sprawowania władzy, dopracowaliśmy się takiego, w którym nikt nikomu nie jest prześladowcą. Nie ma monarchów, cesarzy, faraonów, feudałów, kapłanów.... dyktujących innym (słabszym) jak żyć.

oNie ma? A większość co niby robi? Przecież to większość już wkrótce podyktuje mniejszości, że ta ma wejść do Unii i żyć tam wbrew sobie. Nikt z nikim nie będzie negocjował kompromisu. DYKTAT i tyle. A czy on jest dyktatem demokratycznym, czy feudalnym jest kwestią marginalną. Przynajmniej dla mnie szaraczka, bo różnice SĄ, ale dotyczą tylko tych, którzy siedzą na górze...

Poniedziałek, 03.02.2003

bez tytułu

Dzwonił Antek Kopf. Prosił żebym jutro znowu pojawił się w Telewizji CENTRUM i bywał tam w każdy wtorek o g. 21.15 aż do mojego wyjazdu na wyprawę do Surinamu. Zgodziłem się.

oTV CENTRUM widać tylko na niektórych kablówach i jest to w swojej stylistyce odpowiednik fabrycznego radiowęzła - powiedzmy taka... telewizja dworcowa. Po swojemu piękna - jak stara Indianka - ta jej siermiężna dzikość. Wszystko idzie na żywca, a - zjawisko niespotykanie nigdzie indziej - najważniejszy w KAŻDEJ audycji jest telefon od widzów. Ja próbuję prowadzić program muzyczny, według przygotowanego w domu scenariusza, a tu ktoś dzwoni w kwestii zbyt niskiej emerytury, zasiłku chorobowego, albo zasikanej klatki schodowej. I wtedy radź sobie człowieku sam. FANTASTYCZNE.

oNie sądzę żeby widzowie podzielali tę opinię, ale jak Kopf sobie zamówił, tak Kopf będzie miał. W końcu to on płaci. Chociaż słowo "płaci" jest grubo na wyrost. "Ciurka pipetką" albo "ściubi pensetką" byłoby bardziej adekwatne.

Wtorek, 04.02.2003

bez tytułu

Parę dni temu dostałem list od Babci z Ameryki. Oto fragment, posłuchajcie:

Któregoś dnia poszłam do miejscowej księgarni katolickiej

i ujrzałam naklejkę na zderzak z napisem:

" ZATRAB, JEŚLI KOCHASZ JEZUSA".

Akurat byłam w szczególnym nastroju,

ponieważ właśnie wróciłam ze wstrząsającego występu

chóru, po którym odbyły się gromkie, wspólne modlitwy -

więc kupiłam naklejkę i założyłam na zderzak.

Jak dobrze, że to zrobiłam!!!

Co za podniosłe doświadczenie nastąpiło później!

Zatrzymałam się na czerwonych światłach

na zatłoczonym skrzyżowaniu i pogrążyłam się w myślach

o Bogu i o tym, jaki jest dobry... Nie zauważyłam, że

światła się zmieniły.

Jak to dobrze, że ktoś również kocha Jezusa, bo gdyby

nie zatrąbił, nie zauważyłabym...

a tak odkryłam, że MNÓSTWO ludzi kocha Jezusa!

Więc gdy tam siedziałam, gość za mną zaczął trąbić, jak oszalały,

potem otworzył okno i krzyknął:

"Na miłość boską! Naprzód! Naprzód! Jezu Chryste, naprzód!"

Jakimże oddanym chwalcą Jezusa był ten człowiek!

Potem każdy zaczął trąbić! Wychyliłam się przez okno i

zaczęłam machać i uśmiechać się do tych wszystkich,

pełnych miłości ludzi.

Sama też kilkakrotnie nacisnęłam klakson, by dzielić z nimi tę miłość!

Gdzieś z tyłu musiał być ktoś z Florydy, bo usłyszałam, jak krzyczał

coś o "sunny beach".

Ujrzałam innego człowieka, który w zabawny sposób

wymachiwał dłonią, ze środkowym palcem uniesionym do góry.

Gdy zapytałam nastoletniego wnuka, siedzącego z tyłu,

co to może znaczyć, odpowiedział, że to chyba jest jakiś

hawajski znak na szczęście, czy coś takiego.

No cóż, nigdy nie spotkałam nikogo z Hawajów,

więc wychyliłam się z okna i też pokazałam mu hawajski

znak na szczęście. Wnuk wybuchnął śmiechem ...

Nawet jemu podobało się to religijne doświadczenie!

Paru ludzi było tak ujętych radością tej chwili, że wysiedli z

samochodów i zaczęli iść w moim kierunku.

Z pewnością chcieli się wspólnie pomodlić, lub może zapytać,

do jakiego Kościoła należę, ale właśnie zobaczyłam, że mam

zielone światła. Pomachałam więc do wszystkich sióstr i braci z miłym

uśmiechem, po czym przejechałam przez skrzyżowanie.

Zauważyłam, że tylko mój samochód zdążył to zrobić, bo

znowu zmieniły się światła - i poczułam smutek, że muszę już opuścić tych

ludzi, po okazaniu sobie nawzajem tak pięknej miłości;

otworzyłam więc okno i po raz ostatni pokazałam im wszystkim

hawajski znak na szczęście, a potem odjechałam.

Niech Bogu będzie chwała za tych cudownych ludzi!!!

Czwartek, 06.02.2003

bez tytułu

Dostałem coś takiego w poczcie. Nie wiem czyjego autorstwa, ale ponieważ mądre i dowcipne, to przewieszam tutaj dla ogólnego pożytku ludności.

Posłuchajcie...

Czego uczyła mnie mama?

Uczyła mnie doceniać dobrze wykonaną pracę:

"Jeśli zamierzacie się pozabijać, zróbcie to na zewnątrz -

przed chwilą skończyłam sprzątać!"

Uczyła mnie religii:

"Lepiej się módl, żeby na dywanie nie było śladu"

Uczyła mnie podróży w czasie:

"Jeśli się nie wyprostujesz, strzelę cię tak, że się

znajdziesz w przyszłym tygodniu!"

Uczyła też logiki:

"Dlaczego? Bo ja tak powiedziałam!"

Oraz przewidywania:

"Tylko załóż czystą bieliznę, na wypadek gdybyś miał

wypadek"

Uczyła ironii:

"Śmiej się, śmiej, a ja zaraz ci dam powód do płaczu!"

Tajemniczego zjawiska osmozy:

"Zamknij się i jedz kolację!"

Wytrzymałości:

"Będziesz tu siedział, póki nie zjesz tego szpinaku"

Uczyła meteorologii:

"Wygląda, jakby tornado przeszło przez twój pokój"

Uczyła hipokryzji:

"Powtarzałam ci milion razy - nie wyolbrzymiaj!"

A także o tajemniczym kręgu życia:

"Wydałam cię na ten świat, to mogę i na tamten."

THE END

Acha, byłbym zapomniał, z tym Polsatem w zeszłą niedzielę to była, oczywiście, pomyła. U Wojewódzkiego będę w najblizsza, a nie w zeszłą. Po wieczornym IDOLu.

Pa.

Sobota, 08.02.2003

bez tytułu

Doprawdy, czasami tu do mnie przychodzi baaardzo zabawna korespondencja. Posłuchajcie:

"Czesc!

Kurde czytałem "Podróżnik WC" ze dwa lata temu, po prostu zajebista książka dawno tak nie zlewałem. Szukałem drugiej części we wszystkich księgarniach ale nie kur.. oczywiście w tym mieście nie było, ale z moim miastem to już inna sprawa taki tam Bełchatów hehe nawet coś tam wspomniałeś o nim w podróżniku, teraz powietrze jest już czystrze bo jakieś filtry założyli na elektrowni.W końcu mam dostęp do internetu i od razu zamawiam drugą część

"WC na końcu Orinoko" na adres (a ktoś już zapomniał podać adresu heheh kur.. co za kretyn)"

Noo taaak...

Po pierwsze: owszem ktoś kiedyś zapomniał podać adresu - zamówił książki zostawiając tylko adres internetowy.

Po drugie: ten ktoś nie był jedną osobą, tylko całkiem pokażnym stadem osób, które składały takie zamówienia NAGMINNIE.

Do tego stopnia często, żeśmy w końcu dopisali kilka słów dla... (no nie ma innego słowa) dla idiotów.

Po trzecie: czy ktoś mógłby mnie oświecić i wyjaśnić, co to znaczy: "ZLEWAĆ" w kontekście czytania książki? Książki zawsze wydawały mi się raczej suche, niż cieknące.

(Istnieje oczywiście możliwość, że facet nie "ZLEWAŁ" tylko "ZIEWAŁ".)

Po czwarte i najważniejsze:

Zamawiający książkę "WC na końcu Orinoko" dostali właśnie swoją szansę - ponieważ w moich zasobach ta pozycja jest wyczerpana,zamówienia będą lądowały w drukarni "Bernardinum", kóra zgodziła się łaskawie zająć wysyłką.

***

Niedawno w radiu powiedziałem, że oglądam Ally McBeal. I najchętniej nagraną na video, bo wtedy można sobie przewinąć reklamy i człowiek nie traci czasu na głupoty.

No i dostałem następujący liścik w tej sprawie:

"Co do przewijania nagranych reklam, to potem ma się odruch siegania po pilota od video przy każdym bloku reklamowym w TV, a rodzice mówią: Aga, popchnij do przodu!"

Święte słowa!

Powiem wiecej, kiedys sie wkurzyłem, że pilot od video mi się zepsuł i zacząłem go nerwowo naprawiać. A potem blok reklamowy się skończył, a ja dalej walczyłem z pilotem i nawet wymieniłem baterie. Zupełnie niepotrzebnie, bo tego dnia oglądałem na żywo - z anteny, a nie z taśmy.

Poniedziałek, 10.02.2003

bez tytułu

Reakcje po wystepie u K.Wojewodzkiego zbieram nadzwyczaj łagodne. A spodziewałem się pretensji, trochę ziewania. Mnie się nie podobało, to co wczoraj widziałem. Natomiast podobało mi się, kiedy tam byłem, czyli w trakcie nagrania. Jakoś reżyser wybrał na montażu inne fragmenty, niż te, które ja bym wybrał.

Ale skoro Wam się podobało to dobrze.

Był jednak w poczcie jeden taki liścik...

Posłuchajcie:

"Mam 15 lat i potrafię się zachować ... a nie tak jak ty ...

Ich Troje ?? o co chodzi ?? Dzięki nim wiadomo że w Polsce jest muzyka ,a dzięki tobie ... wiadomo że są zakłady np. w Tworkach ...

Mam bardzo dużą rodzinę ... Nikt ciebie nie lubi ...

Masz swoje lata ... aaa ...Piosenka ICh TROJE - MAM JUŻ DOŚĆ jest dla ciebie ..."

Za dedykację serdeczne dzięki, natomiast, to, że cała rodzina mnie nie lubi, bardzo interesujące. Rzadko w dzisiejszych czasach spotyka się tematy lub osoby, które potrafią jednoczyć pokolenia, a nie dzielić. Najczęściej idole rodziców nie są lubiani przez dzieci, a idole dzieci spotykają się z żywą niechęcią rodziców, a tu, w przypadku mojej nieskromnej osoby, proszę: zjednoczyłem wszystkich.

Z Waszych recenzji programu najbardziej podobało mi sie to, co napisała Ala Boncol:

"Trafiła kosa na kosę."

Czwartek, 13.02.2003

bez tytułu

No dobra - Naród się wykrzyczał.

Jego dolna część mnie nie lubi, a mimo to, nie gasi telewizorów, tylko ogląda program od deski do deski. W dodatku baaardzo uważnie, sądząc po szczegółowych recenzjach. Masochiści, czy jak?

Wytykanie mi skrzeczącego głosu w połączeniu z apelem o więcej kultury osobistej jest trochę niespójne. Bo czy to kulturalne wytykać komuś geny - że jest brzydki, garbaty, jąkała, albo kulawy? A co to moja wina, że głos mi skrzeczy? Geny odziedziczyłem. (Kiedyś powiedziałem tatusiowi, że w tym względzie powinien był się lepiej postarać. A On mi na to, że postara się następnym razem. Że ja byłem prototyp, a z nimi często bywają kłopoty.)

Podejście z pięścią do kamery rzeczywiscie miało miejsce w troszke innym kontekście, niż ten, który ostatecznie spoczął na ekranie. Nie chodzi o manipulację reżyserską, bo tej nie było, tylko o zmianę proporcji. W całości było tak: Kuba zaczął się wyrażnie zalecać do Blondynki, więc ja mu na to (z garderoby)zaproponowałem pojedynek. Pokazali to w wielkim skrócie...

Z resztą, ogólny wniosek z Waszych dopisków jest taki, że PROGRAM BYŁ NIE DLA WSZYSTKICH. Noo.. nie każdy dysponuje tym samym zestawem narzędzi mentalnych. Dla pewnej, bardzo wąskiej (elitarnej?), grupy widzów, trzebaby KAŻDY dowcip podkreślić wężykiem.

Można też tę grupę uznać za margines błędu i zwyczajnie olać wężykiem ogrodniczym.

Cały ten "Kuba Wojewódzki", to są od początku do końca jaja, a jak ktoś jaja zaczyna traktować poważnie, to ja wychodzę.

Pa.

Poniedziałek, 17.02.2003

bez tytułu

Słuchałem wczoraj w radiu podsumowania tygodnia.

Policja strzelała do chłopów blokujących drogi. Jednemu strzeliła w oko. Wypłynęło. Chłop trafił do szpitala.

A minister spraw wewnętrznych, niejaki Janik, powiedział nonszalancko: STRZELA POLICJANT, KULE NOSI PAN BÓa? Litość? Współczucie?

Ciekawa ta jego teoria - czy kiedy mafia strzela, to też usprawiedliwieniem jest to, że Pan Bóg kule nosi? Bo to miało być usprawiedliwienie dla policji, prawda? Bo policja miałarozkaz STRZELAĆ PO NOGACH.

Wtorek, 18.02.2003

bez tytułu

W zeszłym roku w Leticii nad Amazonką, spotkałem francuską dziewczynę, która prowadziła ochronkę dla dzikich zwierząt. Leczyła ranne małpy, oceloty, egzotyczne ptaki oraz pewnego małego nietoperza ze złamanym skrzydełkiem.

oTrzy razy dziennie łapała dla niego garść much, potem ucierała je z mlekiem i cukrem, i tak przyrządzoną zupkę z much podawała nietoperzowi pipetką.

oDo niedawna nie wiedziałem, co się z nimi stało. Aż tu w Walentynki dostaję mailowe pozdrowienia - od Francuzeczki i jej nietoperza. Wyzdrowiał! A teraz z wdzięczności do swojej wybawicielki przylatuje co jakiś czas, siada jej we włosach (wczepiony kurczowo pazurkami) i kładzie na ramieniu różne miłosne podarunki: a to tłustą ćmę, a to świeżutkiego przegryzionego żuka...

oMiłość.

oFrancuska?

Poniedziałek, 24.02.2003

bez tytułu

W poniedziałek 24 lutego 2003 wyruszyłem na wyprawę do Surinamu (d. Gujana Holenderska). Powrót planuję na 7 maja 2003.

"Planuję", bo Surinam jest nieprzewidywalny. W XVIIw. czarnoskórzy niewolnicy przywożeni byli na te ziemie z Afryki. Mieli pracować na plantacjach. Tymczasem masowo uciekali w busz i tam odtwarzali swoje afrykańskie wioski. Dzisiaj - podobno - wciąż jeszcze w puszczy surinamskiej żyją Dzicy o czarnym kolorze skóry.

Jadę ich odnaleźć.

Będzie niebezpiecznie - czerwonoskórych Dzikich znam, o czarnoskórych wiem niewiele. Literatura naukowa na ten temat mieści się w jednej walizce. życzcie mi szczęścia.

***

Czy będę stamtąd pisał do Dziennika Pokładowego?

Owszem, pod warunkiem, że w Surinamie jest internet.

Pod koniec wyprawy, jeżeli wszystko pójdzie zgodnie z ogólnym planem, wyjdę z dżungli na stronę brazylijską, a potem spłynę Amazonką do Manaus - tam internet jest napewno.

Do usłyszenia więc.

PS

Nie trzymajcie za mnie kciuków.

Ale wspomnijcie czasem w wieczornym pacierzu.

Piątek, 28.02.2003

bez tytułu

Zaczyna się.

Łódź wynajęta, do tego czterech błyszczących i czarnych jak smoła nocą Murzynów.

Popłyniemy w górę rzeki Maroni. Jakieś osiem dni.

Pierwszego dnia trzej z czterech Murzynów bedą siedzieć na łodzi i się nudzić. Czwarty będzie sterował.

Drugiego dnia trzej z czterech Murzynów będą leżeć na łodzi i dłubać w nosach. Czwarty będzie sterował.

Trzeciego dnia zacznie się robić interesujaco: trzej Murzyni będą co chwila wskakiwać do wody i przeciągać łódź przez zawalające drogę kamienie. Czwarty będzie sterować i na nich krzyczeć.

Czwartego dnia po południu wszyscy czterej Murzyni zaczną wyciągać łódź na brzeg, a potem będą ją wlec na sznurach przez dzunglę, żeby ominąć wodospad, który zagrodzi nam drogę.

Piątego dnia dotrzemy do wioski w której mieszkają Bush Negers, czyli potomkowie zbiegłych w XVIIw. niewolników, którzy do dzisiaj kultywują stare afrykańskie tradycje w amazonskiej dżungli. Posiedzimy sobie u nich, odpoczniemy, a potem ruszymy w dalszą drogę w górę rzeki Maroni.

Siódmego dnia napotkamy wodospad dookoła którego nie da się przeciągnąć łodzi. Zostawimy ją na brzegu i dalej pójdziemy piechotą. Za wodospadem będzie czekała nastepna łódź.(Oczywiście pod warunkiem, ze wcześniej nikt jej nie zabrał.)

To wszystko zacznie się w poniedziałek rano. A skończy.... myślę, że za jakiś miesiąc, gdzieś nad Amazonka. Gdzieś, gdzie znowu bedzie Internet. W tej krótkiej przerwie między dzisiejszą transmisją, a nastepną należy się posługiwać WYOBRAZNIĄ.

Sobota, 01.03.2003

bez tytułu

Przeglądałem tutejszą gazetę. Nic nie rozumiem bo napisana po holendersku, ale z obrazkow wnioskuję, że w Europie znowu manifestacje antywojenne. Gołowąsy wymachujące pacyfami, pryszczate panienki ze szkół średnich trzymające

transparet, który mówi, że Bush powinien natychmiast zaprzestać wymachiwania szabelką. Niestety nigdzie nie widzę transparentu nawołującego Saddama żeby zaprzestał wymachiwania swoją sławną dubeltowką. Niegdzie też nie widzę transparentów nawołujących Kima do zakończenia zabawy jego nuklearną rakietką.

Absurd tych manifestacji polega na tym, że narody pokojowe wzywają swoich przywodców do samorozbrojenia, podczas gdy narody agresywne zbroją się w tym czasie po zęby.

Może by tak część tej pryszczatej młodzieży przetransportować do Bagdadu i niech tam pomacha pacyfami.

Niedziela, 02.03.2003

bez tytułu

W Surinamie właśnie kończymy karnawał.

W przeciwieństwie do Rio de Janeiro ulice Paramaribo świecą pustkami. Jakby miasto wymarło. Jakby dżuma, albo inna ospa. Nikogusienko już od godziny 4 po południu. To za sprawą bezpośredniej transmisji telewizyjnej zakończenia

karnawału w Rio.

Niesamowite - zamiast wyleźć na ulicę i tańczyc, Surinamczycy siedzą przed telewizorami, piją piwo, żrą chipsy z bananów i PATRZĄ, jak inni tańczą.

PS

W Internecie przeczytałem, że nas w kraju wszystko dobrze, przed chwilą się rozlazła koalicja - PSL zaglosował w sejmie przeciw winietom i SLD powiedziało do UP: "Albercik, wychodzimy!"

Poniedziałek, 03.03.2003

bez tytułu

Siedzę nad brzegiem rzeki. Tyłem do niej. Przodem do drogi.

Przy plastikowym stoliku ogrodowym Made in China, popijam brazylijską kawę rozpuszczalną podaną w plastikowym kubeczku Made in Surinam.

Po drodze przede mną, co jakiś czas przejeżdżają japońskie samochody. Jeżdżą lewą stroną, zupełnie jak w starej dobrej Anglii.

Po drugiej stronie drogi stoi drewniany dom z czasow kolonii holenderskiej. Achitektonicznie jest to kawałek Europy lub USA. Podobne widuję w Alabamie i Amsterdamie.

Na tym domu wisi szyld: "HAWAII SNACK". Pod szyldem wejście do sklepiku z przekąskami. (Coś takiego co można złapać w garść i zjeść na stojąco.)

Sklepik prowadzi Indonezyjczyk, a obsługuje właśnie Hindusa, który kupił sobie białą, francuską bułkę, do której wsadzono pokojone na kawałki jajko w sosie curry. W drugiej ręce Hindus trzyma butelkę Coca-Coli, którą co chwila popija to ogniste curry.

I to ona - Coca-Cola sprowokowała mnie do napisania tego wszystkiego. Jaki to genialny wynalazek skoro smakuje ludziom tylu ras w tak różnych strefach klimatycznych i kulturowych.

Hindus popijający jawajskie jajo i francuską bułke amerykańską Coca-Colą, pod niebieskim szyldem "HAWAII SNACK". (Napis jest angielski, w kraju, gdzie mówi się albo po holendersku, albo w dialekcie SRANAN TONGA.)

TO WSZYSTKO ZŁOŻONE DO KUPY, TO JEST DOPIERO GLOBALNA WIOSKA.

Położona tu, w Paramaribo. Tu, gdzie dwie ulice dalej, placąc dolara za godzinę, korzystałem z internetu. Sprzęt, którym się wtedy posługiwałem, to składaki chińsko-tajwańsko-koreanskie, łacza satelitarne, a na ekranie listy od rodziny z Polski. Oraz moje strony www., które układałem wraz z kolegą na warszawskim Powiślu.

TO DOPIERO JEST GLOBALNA WIOSKA.

Kawiarenka internetowa w Paramaribo została urządzona w budynku po starej synagodze. Nową synagogę, większą, wybudowano kilka przecznic dalej, gdzie sąsiaduje przez płot z największym w Surinamie meczetem.

Za tym meczetem jest McDonalds, a przed meczetem stacja Shell'a.

TO DOPIERO JEST GLOBALNA WIOSKA.

Dookoła mnie, na kilku drewnianych ławach, czarny jak smoła Murzyn porozstawiał swoją prowizoryczną restauracyjkę w której właśnie piję brazylijską kawe z plastikowego kubeczka, przy ogrodowym stoliku Made in China. Murzyn słucha muzyki z kaseciaka, w którym ma chyba stare baterie, bo muzyka lekko pływa. Czarny jak smoła Murzyn słucha białego bluesa Made in USA.

To dopiero globalna wioska.

Wtorek, 04.03.2003

bez tytułu

Dzisiaj mnie solidnie postraszono - podobno jest tylko JEDEN facet, który zna szlak przez dżunglę z Surinamu do Brazylii. Jeszcze kilka tygodni temu było ich więcej, ale z okazji jakiegoś indianskiego święta wszyscy sobie

poszli do Brazylii i teraz są TAM. Ten jeden zostal TU, bo mu jakiś kolec wlazł w piętę. Podobno wykurował się już na tyle, żeby poprowadzić, ale to wcale nie jest pewne...

Piątek, 07.03.2003

bez tytułu

JUŻ WIEM, CO SIĘ BĘDZIE DZIAŁO DALEJ:

Dzisiaj rano pojawił się pierwszy Indianin. Przyszedł sam - nie proszony. (W całym Surinamie mieszka ok. 400 tysięcy ludzi i po tygodniu pobytu wszyscy wiedzą o tobie wszystko.) No więc przyszedł i jak gdyby nigdy nic powiedział, że bardzo chętnie poprowadzi wyprawę przez granicę do Brazylii.

Dodał, że mieszka w ostatniej wiosce na rzece PALOEMEU, którą będziemy płynąć tak daleko jak się da (on to już wiedział, a ja jeszcze nie!) czyli w okolice góry KASIKASIMA. Za tą górą płynąć się nie da, chyba, że będziemy mieli szczęście i akurat spadnie solidny deszcz. Wtedy zamiast iść piechotą wzdłuż wyschniętego strumienia popłyniemy nim trochę dalej. Najprawdopodobniej jednak trzeba będzie wziąć wszystko na plecy i ruszyć

przez dżunglę i góry na drugą stronę działu wodnego - formalnie do Brazylii.

Po 3-5 dniach marszu powinniśmy dotrzeć do kolejnej rzeki. Będzie to ktoraś z nieoznaczonych na mapie i nienazwanych przez nikogo odnóg RIO PARU. (Tę rzekę widać na mapach - ostatecznie wpada do Amazonki.)

Tam zwalimy bagaż w błoto i rozbijemy obóz. Potem jeden z Indian (a ma ich iść w sumie 3) ruszy piechotą w dół rzeki, kolejne 3 dni do najbliższej wioski tego samego plemienia. W tej wiosce kacykiem jest ojciec naszego przewodnika, który, gdy tylko dowie się, że synek nadchodzi, wyśle po nas stosowną łódź.

Tą łodzią spłyniemy najpierw do wspomnianej wioski, gdzie pobędziemy trochę fotografując życie "dzikich" ludzi, a potem na wiosłach dotrzemy do Amazonki.

Dalej powinno być łatwo, bo w prawo leży Manaus, a w lewo Belem - oba miasta spore i cywilizowane. Z jednego z nich sobie pogadamy przez Internet.

Sobota, 08.03.2003

bez tytułu

Słyszałem (czytałem) od znajomych, że zaraz po moim wyjeździe z Polski, upadł rząd PSLD.

W efekcie zastanawiam się poważnie, czy nie zostać za granicą na zawsze, albo, czy nie wyjeżdzać częściej.

Pamiętam pierwszy taki przypadek: Kiedy w roku 1989 wyjechałem na studia do Kaliforni, w Polsce zorganizowano Okrągły Stół, a wkrótce potem upadł komunizm.

(Z Murem Berlińskim było podobnie - rozwalili go w trzy tygodnie po moim wyjeździe z Berlina.)

Poniedziałek, 10.03.2003

bez tytułu

Przed wyruszeniem z Paramaribo do Albiny (port nad rzeką Maroni, gdzie czeka nasza łódź) zapytałem przewodnika: gdzie się zaczyna dżungla? Chodziło mi o to po ilu dniach na łodzi wpłyniemy w dżunglę.

On na to zrobił wielkie gały, rozdziawił usteczka i raczył zapytać:

-He? nie rozimiem?

-No gdzie się zaczyna dżungla?

-Jak to gdzie? Wszędzie?

Wtedy ja rozdziawiłem usteczka i zapytałem:

-Hę? Nie rozumiem?

-Gringo, ty cały czas jesteś w dżungli. To miasto (Paramaribo) leży w samym jej środku.

W Surinamie moje pytanie nie miało sensu. Za to jeżeli bym zapytał gdzie się dżungla kończy, to on by mi odpowiedział, że daleko za granicami kraju, w Brazylii.

Środa, 12.03.2003

bez tytułu

Żarcie to tu mają zadziwiające - nie wiem czy dotarł mój pierwszy liścik, w którym wspomniałem o kurczaku w sosie rybnym. Jeśli nie to trudno, nie będę się powtarzał.

Dzisiaj widzialem cos lepszego: lody z frytkami.

Właściwie nie powienienem się dziwić - w końcu frytki mają smak i konsystencję zbliżoną do naszego tradycyjnego wafelka.

Oczywiscie pod warunkiem, ze się ich wcześniej nie posoli, a te posolone BYŁY.

Ale to może też nie powinno dziwić, skoro w Multikinie można sobie kupić solone żelatynki. Żelatynka słodka, sól słona i ludziom się to jakoś nie komponuje w wymioty, tylko zajadają ze smakiem. niektórzy nawet cmoktają.

A propos - tu, w Surinamie, na kobiety się cmoka dokładnie w taki sam sposób jak u nas na konie. I nie jest to wulgarne tylko przeciwnie - eleganckie.

Niedziela, 30.03.2003

bez tytułu

No i jesteśmy w Brazylii. Nie wszystko poszło zgodnie z planem, ale przecież w gruncie rzeczy nie było żadnego planu - jedynie ogólne kalkulacje i przypuszczenia - działanie o charakterze żywiołowym. Dzis i jutro (sobota i niedziela, a daty nie znam, ale się pewnie wyświetli samodzielnie), czyli w sobotę i niedzielę przymusowo obozuję w miejscowości Oriximina nad Amazonką u ujścia innej rzeki, o jakże malowniczej nazwie - Trombetas.

W poniedziałek ma tu podobno przepływać jakiś stateczek, którym będzie się można dostać do Manaus. A Manaus to miasto wielkości Warszawy, z Internetem itp. Powinienem tam być we czwartek nad ranem. Na razie nie rozpisuję się, bo łącze z którego korzystam jest.... no ono nawet nie jest prymitywne tylko jeszcze troche mniej. Korzystam z uprzejmości polskich misjonarzy ze zgromadzenia werbistów, którzy mają telefon, komputer i czasami w środku nocy potrafią się dodzwonić do Belem odleglego o jakies 500-600 km i poprosić kolegę żeby za pomocą swojego (innego) telefonu i komputera połączył ich komputer z prowajderem w Belem... Jakoś tak to działa, kosztuje fortunę i jeszcze na dodatek kupę zachodu, a polscy misjonarze oczywiście nie chcą słyszeć o jakiejkolwiek mojej partycypacji finansowej...

Niezrecznie mi więc rozpisywać się. O tym, co było opowiem, gdy wrócę oraz opiszę w książce. A o tym, co będzie, to przynajmniej przez jakiś czas będę pisał na bierząco.

W Manaus czeka mnie kilka kolejnych dni poszukiwania przewodników, a następnie nastąpi (mam nadzieję) kolejne wejście w dżunglę, a co za tym idzie zejście z internetowego pola widzenia. Wiem (prawie napewno), że są tacy ludzie w Manaus, którzy sprzedają nielegalne zezwolenia na wjazd do rezerwatów indiańskich. Nielegalność polega na tym, że zezwolenie pochodzi z wlaściwego urzędu, jest fachowo wypisane, ostemplowane itd, tylko trzeba sobie wpisać nazwisko i daty. Jak mi starczy pieniędzy, kupię coś takiego i... nawet jakbym miał się spoźnić na samolot, to pal sześć.

Pa.

Acha, ciekawe rzeczy wyrabiacie w tym swoim świecie - w TV widziałem jak Amerykańskie bombowce najpierw rozwalają domy ludności cywilnej w Iraku, a zaraz potem transportują namioty dla tej (bezdomnej) ludności, ufundowane przez amerykański czerwony krzyż.

Czwartek, 03.04.2003

bez tytułu

Wyszedłem z lasu. Dopłynąłem drewnianym stateczkiem do Manaus. A za dni dwa, albo za dni trzy, znowu pójdę do lasu.

Tu w Manaus jest jeden polski pallotyn, który ma kolegę, tez polskiego pallotyna, o jakieś 200 kilometrów w góre Rio Negro.

Ów drugi pallotyn z kolei ma dookoła siebie dość sporo tropikalnej puszczy zamieszkałej przez dość niewielkie gronko parafian. Kilku z nich ma nawet łódki. A jeden parę lat temu kupił sobie motor (do łódki, bo dróg to tu raczej nie stosują). Motor nazywa się Yamaha i ma wszystkie cechy sprawnego motoru... poza benzyną. Właściciel jakoś wtedy (kiedy ten motor nabywał) był PRZYPADKOWO przy forsie, a teraz już nie jest - na benzynę go nie stać, więc tylko patrzy na ten motor.

No ale z okazji nadchodzących świąt wielkanocnych miał szczęście, bo ja mu kupię beczkę benzyny i będzie sobie mógł chłopina popływac łódką z motorem. Jest oczywiście jeden warunek: ten kto stawia paliwo pokazuje kierunek jazdy.

W ten to uroczy sposób znowu zniknę w lesie. Będziemy płynąć przed siebie, coraz dalej i dalej... zbaczając w rzeczki coraz mniejsze i mniejsze... aż w końcu będziemy już tak daleko, że z lasu wyskoczą na nas Indianie i zapytają: A co wy tu robita?

My oczywiście nic nie zrozumiewa, bo one sie bendom pytać po indiańsku, ale odpowiemy im uśmiechem.

Indianie zaproszą nas do siebie w coś w rodzaju gościny (początkowo będą nas prowadzić przed sobą, a kiedy się będziemy co jakiś czas odwracać żeby spytać: W którą stronę teraz?, oni nam będą wskazywać kierunek za pomocą strzał, albo dmuchawki). kiedy jednak wreszcie dotrzemy do wioski i ja sobie uprzejmie porozmawiam z kacykiem atmosfera się rozluźni i gościna nabierze mniej zbrojnego charakteru.

Sobota, 05.04.2003

bez tytułu

Z tutejszych ciekawostek może jeszcze jedna:

Polski misjonarz w Brazylii zaniósł swoje polskie prawo jazdy do przepisania w tutejszym urzędzie miejskim, czy czymś podobnym. Było to działanie rutynowe - kiedy się uzyskuje prawo stałego pobytu, to na podstawie paszportu wystawiają człowiekowi brazylijski dowód osobisty, a na podstawie prawa jazdy z kraju rodzimego, brazylijskie prawo jazdy.

Urzędnik popatrzył na dokument, pomruczał ze zrozumieniem nad treścią większości rubryk, a potem wskazał palcem dwa słowa, które wydały mu się podejrzanie niezrozumiałe i powiedział:

- To, to niestety trzeba będzie przetłumaczyć na portugalski. U tłumacza przysięgłego, z uprawnieniami.

Te dwa słowa, to były: GRZEGORZ i WOJTYNA

Piątek, 11.04.2003

bez tytułu

Nastapila lekka dewiacja planow. Rio Negro wymaga 2 miesiecy. Wroce tu innym razem. Namiary pozbierane, logistyka, kontakty. Teraz zas w droge do Belem. W samym Belem internet bedzie napewno, a ja tam wyladuje na swieta, albo zaraz po. Natomiast po drodze... doprawdy nie wiem.

Postaram sie jeszcze jutro....

Poniedziałek, 14.04.2003

bez tytułu

Jestem teraz w Manaus i mam dostęp. Potem Belem, ale raczej dopiero po Świętach, bo oni tu strasznie mocno celebrują Wielkanoc i nic nie dziala. Jutro napiszę parę tekstów do bloga tylko się muszę trochę do tego przygotować wieczorem, porobić notatki, żeby nie siedzieć w tej cholernej kawiarence wiecznie. Ja jestem przestawiony na tropiki, a oni tu chłodzą komputery i suszą powietrze za pomocą klimatyzacji. Do rozmów z Wami musiałem wyciągnąć długie spodnie i polar, a i tak dostałem kataru. Nad Amazonką!!! Katar.

Włóczyłem się dzisiaj cały dzień po portowej dzielnicy Manaus. No i całkiem przypadkowo zbłądzilem w stronę stoczni. "Stocznia" wielkie slowo - ot kawałek rozklekotanej wiaty nad brzegiem Rio Negro. No i jak już zbłądziłem, jak się poprzyglądałem co oni tam potrafią wyczarować z kilkunastu drzewnych bali, to teraz jestem na etapie zamawiania sobie stateczku mieszkalnego.

Nic szczególnie wielkiego: gabinecik do pracy, sypialenka, kuchnia, living, na dachu taras do podziwiania wschodów i zachodów słońca, poza tym łazienka, ze dwie maleńkie kajutki gościnne, jakby ktoś chciał wpaść w gości. Slowem: nic wielkiego, ot statunio na Amazonce (kadłub 20 metrowy, dwa pokłady), taki mikro do mieszkania tam, gdzie się człowiekowi akurat spodoba.

No i jakie piękne rozwiazanie. Statek, o który się dba, wytrzymuje 50 lat. A to co opisałem powyżej, czyli NORMALNE mieszkanko dla małej rodziny, kosztuje tyle, co w Polsce JEDEN pokój.

No to pa.

PS

Od mojego proboszcza dostałem właśnie list. Proboszcz pisze tak:

"Oto pewna modlitwa sciągnięta z internetu, jak przeczytałem to natychmiast pomyślałem o Tobie:

Drogi Boże, przez cały dzisiejszy dzień do tej pory postępuję jak należy. Nie złościłem się , nie byłem chciwy, złośliwy, samolubny, zazdrosny ani uszczypliwy, nic jeszcze nie wypiłem ani nie fajczyłem. Nawet ani razu nie skłamalem. Jestem Ci za to bardzo wdzięczny. Ale drogi Boże za chwilę zamierzam wstać z łóżka i od tej pory bardzo będę potrzebował Twojej pomocy."

Wtorek, 15.04.2003

bez tytułu

Kilka dni temu znalazłem kolejnego polskiego proboszcza.

Dom ma pobudowany na palach, nad Rio Negro (doslownie NAD). Wszystko z drewna i w dodatku pod takimi pieknymi palmami...

Szeroka weranda, hamaczek, przewiewnie.

Rano Proboszcz pływa w rzece - dla sportu. Potem służąca podaje kawę i ciepłe bułeczki (skubaniec wyszkolił piekarza, który robi GRAHAMKI - imaginujcie sobie, w DŻUNGLI!!!). Proboszcz, kurtka jego marynara, ma też lodóweczkę, pełną lodu, limonków i cachasy (brazylijski odpowiednik rumu, ale NIE rum!). Przed obiadkiem Proboszcz przyrządza z tego sławny koktail o egzotycznej nazwie CAIPIRINIA

Poza domem na palach i lodówką, Proboszcz ma też mały stateczek, którym wypływa na wielkie amazonskie ryby. Co ja mówię ryby, to są PIRARUCU - największa w kosmosie ryba słodkowodna. 200 kilo, które się łapie na WĘDKĘ. No więc proboszcz, łapie sobie rybki, a czasami, kiedy akurat ma naboje do strzelby (bo nie zawsze ma - jemu się tu nie przelewa) wyskoczy stateczkiem, gdzieś dalej, na polowanko, zastrzeli PACO, TAPIR, PECARI,CAPIBARA, MAŁPĘ,a potem upiecze na ogniu i zje.

Poza tym Proboszcz uprawia karate. A ponieważ samemu trenować trudno, nauczył już wszystkich ministrantow. Najblizsza okolica, wieczorami, staje się przez to trochę.... rozwrzeszczana. Co chwila słychać to, co Bruce Lee mówi najczęściej.

Żyć nie umierać, co?

No właśnie.

Kiedy się trochę zaprzyjazniliśmy Proboszcz powiedział mi tak:

-Niedługo jadę do Mozambiku - tam jest strasznie. Strasznie trudno. Tu zrobiłem już wszystko, co do mnie należało i zaczynam puszczać korzenie. A ja mam powołanie misyjne. Jakbym chciał leżeć na parafii i popijac soczek, to bym został w Polsce. Albo tutaj.

Patrząc na ten jego cudny dom na palach, na te jego grachamki, hamaczek, werandę, stateczek... Popijajac z nim smakowite Caipirinias, pomyślalem: Bohater! Ja bym się stąd nie ruszył za skarby świata, a ten facet jedzie do Mozambiku! Bohater. Ksiądz Renato, a dla przyjaciół z Polski: Zbychu.

Środa, 16.04.2003

bez tytułu

Bom Dia,

Gdybym był w domu to pisałbym do bloga chyba ze dwa razy dziennie, takie mnie nachodzą krótkie refleksje kiedy czasami wpadnie mi w rece strzęp gazety sprzed kilku dni. Ostatnio kupiłem ananasa na śniadanie, a ponieważ troszkę ciekł, poprosiłem żeby mi go owineli gazetą. No i potem idąc sobie polną drogą przez las, czytam na tym ananasie jak to Amerykanie w Bagdadzie dopuścili do splądrowania i obrabowania Muzeum Starożytności. Arabowie wpadli, pozabierali co się dało wynieść, a przy okazji sporo potłukli. Takie tam stare gliniane garnki. Większość miała po kilka tysięcy lat, najstarsze może z pięć, sześć. Ktoś je z pietyzmem odkopywał, czyścił, kleił, opisywał, a teraz łup na podlogę.

Sporo rzeczy wyniesiono. Trafią pewnie po jakimś czasie na amerykański rynek antyków. Tylko, że to Muzeum, to była piękna kolekcja, całość, a teraz to będą pojedyńcze sztuki.

Amerykańscy żołnierze przy tym byli, a kiedy ich potem pytano dlaczego patrzyli na grabierz i nie reagowali oni odpowiedzieli:

- A co, mieliśmy do tych Arabów strzelać?

No jakoś w innych okolicznościach nie krępuje ich strzelanie, ale kiedy wandal i złodziej obrabia Muzeum, to stoją, patrzą i bezradnie rozkładają uzbrojone rączki.

Na innym kawałku gazety fotka amerykańskiego generała (Brooks), który pokazuje dziennikarzom talię kart z wizerunkami 55 członków rządu Saddama Husseina, których to członkow Amerykanie pragną pojmać lub zastrzelić, a najlepiej jedno i drugie.

Wizerunki poszukiwanych umieszczono na kartach do gry po to by żołnierze w czasie wieczornego pokerka, tak przy okazji zapamietywali twarzyczki.

Fantastyczny pomysł. I jaki dowcipny.

Ma jednak kilka słabych punktów:

1. Arabowie nienawidza murzynów, a generał Brooks biały nie jest.

2. Muzułmanie uważają hazard za narzędzie szatana i karty do gry w pokera zdecydowanie ich irytują.

3. Ameryka, to kraj gdzie narodziła się antropologia kultury i jest tam dość fachowców, którzy powinni sobie zdawać sprawę z tego, że Arab ma duszę dumną, zawziętą i wojowniczą. Publiczne poniżanie go i irytowanie w taki sposób napewno nie doprowadzi do pokoju. Nawet zaciekły przeciwnik rezimu Saddama musi się teraz czuć co najmniej poirytowany, osobiście dotknięty.

Po co to było?

Czwartek, 17.04.2003

bez tytułu

Ostatnie kilka dni spędziłem na łodzi kaboklów. Kabokle to biedny ludek amazoński będący rezultatem krzyżowania trzech ras: białych, murzynów i Indian.

Kiedys kabokle żyli biednie zbierając kauczuk. Potem żyli biednie wycinając cenne drzewa. Obecnie żyją biednie uprawiając niewielkie, nieurodzajne poletka na własne potrzeby. Czasami też łowią ryby lub polują. Trzymają się większych rzek. Daleko w dżunglę nie wchodzą, bo "tam nic nie ma".

Wielu z nich nie ma własnych domów - mieszkają na łodziach. Maleńkie kutry, którymi pływają to tu, to tam. Czasem zatrzymają się na dłużej, pozbierają dzikie owoce, lub orzechy, połowią i wysuszą ryby, i płyną dalej. Bez konkretnego celu - jedynym celem jest trwanie przy życiu.

Kiedy mają szczeście upolują coś większego - tapira, lub stadko pekari, albo nałapią żołwii. Wtedy mają towar na wymianę, który pozwala im zaopatrzyć się w ryż, kawę, troche diesla do łodzi.

Żyją biednie, ale są wolni. Nieczęsto spotyka się ludzi tak wolnych jak kabokle. Nieprzywiązanych do ziemi, do miejsca, do żadnego konkretnego zajęcia. kabokle żyjący na rzece, to odpowiednik naszych Cyganów.

Spędziłem na takiej łodzi kilka ostatnich dni, dzieląc z nimi ich codzienność. Przychodząc do nich, wniosłem na pokład worek ryżu i kawy, cukier, sól, naboje do strzelby, trochę nafty do kaganka. Podziękowali, złożyli wszystko pod daszkiem na rufie i przez pierwsze dwa dni nie tknęli. Kilkakrotnie namawiałem, żeby sobie (i mnie przy okazji) ugotowali trochę tego ryżu. Nie gotowali. Odpowiadali wymijająco, że na przyklad: wieczorem jeść niezdrowo, albo po prosto, ze poźniej. Ale kiedy poźniej? Kiedy skoro od dwóch dni żujemy wyłącznie suszony tarty maniok i zapijamy wodą.

Odpowiedź na to pytanie otrzymalem dopiero, kiedy wreszcie udało nam się ustrzelić trzy zwierzątka z gatunku PACA. Nie wdając się w szczegóły - są to dalecy krewni szczura i nutri.

Bardzo szybko je sprawiono, mięso podzielono na części i zaczęło się Wielkie Gotowanie. W jednych garnkach zupa, w innych duszone, dalej pieczone na ogniu.

A wkrótce potem i przez cały następny dzień było Wielkie Żarcie.

Dlaczego nikt nie jadł wcześniej? Dlaczego dopiero teraz???

U Kabokli jak na stole nie ma kawałka mięsa (przynajmniej rybiego), to nie ma co jeść. Oni "głodem" nazywają sytuacje bezmiesną. Mogą mieć na łodzi worek ryżu, makaron, kaszę, warzywa - nie ważne, kiedy nie ma mięsa nie ruszą niczego innego. Po prostu nie przychodzi im do głowy, że możnaby zjeść sam ryż z warzywami, czy z owocami. Makaron ze smażoną cebulą, czy jajkiem - dla nich to wszystko nie jest jedzeniem. To są jedynie DODATKI do jedzenia. Tak samo jak dla nas cukier czy masło nie stanowią jedzenia. Możnaby je wprawdzie, w sytuacji ekstremalnej, jeść łyżkami, ale tylko w ekstremalnej.

Tak samo ekstremalnej sytuacji potrzebowałby Kaboklo, żeby sobie ugotować miskę ryżu, czy fasoli, kiedy nie ma mięsa.

Trzeciego dnia, jeszcze zanim trafiły nam się PACAS złapaliśmy jedną niewielką rybę. W tych dniach jakoś w ogóle nie brały, co w Amazonii wcale nie jest zjawiskiem rzadkim, choć ryb tu napewno nigdy nie brakuje. Zwyczajnie obfitość jedzenia sprawia, że trudno je przekonać do połknięcia tego, co wsadzimy na haczyk. Dookoła mają masę lepszych kąsków.

No wiec mamy tę jadną małą rybę na osiem osób. I co sie dzieje?

Została upieczona, podzielona na 8 małych kawałków, a do tego każdy nałożył sobie furę ryżu i jeszcze druga furę makaronu i wrąbał ze smakiem. Brali nawet dokładki. Ryżu oczywiście, bo ryby starczyło na dwa kęsy.

Napchali się DODATKAMI, których wcześniej nie chcieli jeść!

Dla Kabokla, kiedy nie ma choćby najmniejszego kawałka mięsa, panuje głód.

Wtorek, 22.04.2003

bez tytułu

Statek na Amazonce. Z Manaus do Belem.

Na każdym statku mają tu telewizor. Jest podłączony do anteny satelitarnej. Nie dziwota, że satelitarnej skoro wokoło dżungla i naziemnych przekaznikow nie ma. Najbliższe są albo w Manaus, albo w Belem, albo w Porto Velho - na tyle daleko, że sygnał składa się przeważnie z białego szumu. Za to dokładnie nad głową, wzdłuż całej Amazonki, biegnie sobie orbita geostacjonarna, na której pozawieszano całą masę satelitów. Dlatego każdy kto ma telewizor, ma też antenę satelitarną.

Płynie sobie statek rzeką, płynie, a my włączamy TV, bo np. jest środa, a więc cała masa ważnych meczy piłkarskich.. Właczamy, i przez chwilę mamy dobry odbiór. A potem statek lekko skręca - jak to na rzece, która się wije pośród dżungli - i obraz natychmiast zaczyna śnieżyć. Albo zanika dźwięk...

Widownia przed telewizorem robi: Ooooo!!

Ale nie martwcie się kibice. Piłka nie zniknie w śnieżycy ponieważ barman TRZYMA ZA LEJCE.

Na każdym statku na dachu jest BAR. (Właściwie maleńki sklepik z różnościami, których mogą potrzebować pasażerowie. Mydło, pasta do zębów, golidła, baterie do radia, ciastka... Ale ponieważ najczęściej i najwięcej pasażerowie potrzebują piwa, więc nazwa BAR wydaje mi się najwłaściwsza.)

W tym barze na honorowym miejscu stoi TV. A na dachu zamontowano antenę paraboliczną. Zamontowano w sposób przemyślny - przewidując to, że rzeka ciągle skręca i Ronaldo, czy który tam akurat jest przy piłce może nagle zniknąc w śnieżycy, a lekko podpita publika zawoła: Oooooo!!

Antenę osadzono na grubej rurze. Wewnątrz tej rury zamontowano kij od szczotki, który przebija dach i wystaje pod sufitem baru. Na jednym końcu tego kija jest antena, a na tym drugim, pod sufitem, znajduje się orczyk.

Do orczyka doczepiono dwie długie linki. Barman, siedząc wygodnie kilka metrów przed telewizorem, trzyma za te sznurkowe lejce i za ich pomocą kręci anteną na dachu, za każdym razem, kiedy nasz statek pokona kolejny zakręt Wielkiej Rzeki. Proste.

TELEWIZOR NA LEJCE.

Środa, 23.04.2003

bez tytułu

Belem.

Pełna nazwa (której NIKT nie stosuje) to: Nossa Senhora de Belem, czyli Święta Panienka z Betlejem.

A więc w tym roku Wielkanoc spędzam w Betlejem. Rezurekcji, to oni tu nie znają. Świąteczne msze odbyły się w sobotni wieczór. U nas też wchodzą do obiegu te posoborowe nowalijki - Wigilia Pashalna. Ja tam jestem tradycjonalistą i wolę tak jak Maryje pójść do Grobu Pańskiego w niedzielę o świcie i, znowu tak jak one, przekonać sie z zaskoczeniem, że GRÓB JEST PUSTY, PAN ZMARTWYCHWSTAŁ.

Przecież one nie poszły do grobu w szabas, nie robiły sobie wigilli, tylko poczekały do rana.

No ale co ja biedny mogłem począc, tu w Brazylii miałem do wyboru, albo wogóle nie iść na niedzielną mszę, albo razem z nimi byc wczoraj.

Tylko potem, zgodnie z moim polskim obyczajem wstałem w niedzielę o świtaniu... i...

No właśnie. Miasto jeszcze śpi. Właściwie wszystko zamknięte. Kilku obnośnych sprzedawców śniadania kręci się ze swoimi torbami pełnymi termosów z kawą i bułek. Od jednego z nich kupiłem gotowane jajko. Patrzył jak na idiotę, kiedy zjadłem je ot tak, bez chleba, bez kawy, bez niczego.

- Bez sensu - mruknął pod nosem i poszedł.

A ja stanąłem przed wystawą kiosku z gazetami. Patrzę na setki kolorowych okładek i nachodzi mnie nastepująca refleksja:

Kiedyś, a właściwie do dnia dzisiejszego, ludzie cywilizowani (głównie biali) popatrują z wyższością na ludzi "dzikich", którzy zamieszkują Amazonię, Afrykę, Australię czy Borneo. Ludzi, którzy nie znają porządnego obuwia , ani ubrania. Chodzą nago: Kobiety z piersiami na wierzchu i gołą pupą; meżczyźni czasami w jakiejś mizernej przepasce, innym razem wprost przeciwnie - wystawiają przyrodzenie na pokaz, uzbrojone w ogromną podłużną rurę z tykwy lub bambusa. Dzicy. Patrzymy na nich, jak na dziwolągi. Z lekkim politowaniem, czasami zażenowaniem.

Dawniej, kiedy dzikich ludzi przywożono do Europy na pokaz, kiedy Kolumb, a po nim inni prowadzili Indian na audiencje do władców, kiedy wystawiano Indian na paryskich salonach i w holenderskich cyrkach, wówczas zawstydzone białe panie zasłaniały usta rączką. Czasami popatrywały jednym oczkiem zza wahlarza, którym osłaniały twarze czerwone od wstydu. Amerykańscy purytanie jeszcze w XIXw. uważali, że tak być nie może, że z tą dziczą trzeba skończyc.... I skończyli.

A ja dzisiaj w Belem, w Brazylii, w kraju, gdzie wciąż jeszcze można spotkać Dzikich, stoję przed kioskiem z gazetami i patrzę na okładki kolorowych pism. Na tych okładkach widzę białych ludzi, którzy bez zażenowania prezentują swoje gołe ciała. Zacznijmy od dołu: pisemka dla młodzieży i dzieci. Pierwsza z brzegu okładka pokazuje dziewczynkę lat około dziesięciu. płaska jak deska. Obcisła koszulka ujawnia jednak coś w rodzaju dwóch malenkich groszków w miejscu, gdzie niedługo posypią się piersi. Do tego lubieżna minka i niedbale spuszczone ramiączko. No i oczywiście goły pępek i spodnie biodrówki opuszczone daleko poniżej linii bioder. Trzymają się chyba na klej.

Trochę wyżej sekcja dla dorosłych normalnych, a wiec pisma o gotowaniu, praniu, szyciu, ogrodnictwie, plotki z życia innych... Wszędzie, na KAŻDEJ okładce spore porcje gołego ludzkiego ciała. Wszędzie te same nudne pozy - to wypięte, tamto opięte, usta rozchylone, jezyk oblizuje wargi...

Wyżej sekcja dla panów o skłonnościach hetero, chociaż to nie jest do końca jasne... Na przykład te dwie dziewczyny na okładce pisma o motorach: są splecione ze sobą w taki sposób, ze nogi jednej wchodzą ciasno między nogi drugiej, a piersi miedzy piersi. Po co normalnemu facetowi dwie babki, które obściskują się nawzajem. Chyba, że ja mam się identyfikować z jedną z nich... No nie wiem.

W lewym górnym rogu kilka różnych magazynów dla osób z dewiacjami. Takie stadko facetów, którzy zdecydowanie zbyt wiele czasu spędzają przed lustrem, na siłowni, albo spoceni w saunie, do której nie wpuszcza się kobiet.

Golizna, golizna, golizna.

Nie szokuje mnie to specjalnie. Widywałem ją wcześniej. Szokujące jest to, że cywilizowani ludzie potrafią być zszokowani widokiem nagich Dzikich ludzi, a zupełnie ich nie szokuje widok swoich białych braci i sióstr, którzy wystawiają gołe cycki i tyłki na pokaz w wielotysięcznym nakładzie.

Sobota, 26.04.2003

bez tytułu

Wcześnie rano, na jednej z odnóg Amazonki:

Właśnie wstaje dzień. Dzisiaj świta na różowo, co podobno oznacza przedpoludnie bez deszczu. (A mamy tu właśnie porę deszczową, więc każde przedpołudnie bez deszczu liczy się podwójnie - można robić zdjęcia).

Wychylam się przez burtę żeby umyć zęby. Nabieram garść wody w kolorze bawarki, płuczę usta, wypluwam... I nagle coś tak dziwnie zabulgotalo - jakbym tej wody wypluł dużo więcej niż wyplułem. Czekam chwilę...

Nic się nie dzieje. No to nabieram kolejną garść wody i znowu płuczę. Potem zaczynam szczotkowanie.

Ponieważ dość mocno wieje, trzymam brodę tuż przy burcie, zeby porywy wiatru nie upaprały mi koszuli rozbryzgami pasty do zębów. Moja twarz znajduje się jakies 30-40 centymetrów od powierzchni rzeki.

Nagle, dokładnie na wprost mojego nosa, z wody wynurza się krowi nos. Prycha na mnie solidnie, a potem wynurza się jeszcze trochę i widzę całą krowią mordę. Potem całą głowę. Wielkie czarne oczyska patrzą na mnie bardzo zdziwione. Moje, mniejsze i niebieskie, też patrzą zdziwione...

A potem oboje rzucamy sie gwałtownie w tył!

Dopiero po chwili uświadamiam sobie co to było:

W dosłownym tłumaczeniu: KROWA WODNA. Ssak wielkości sporej świni, który żyje w słodkich wodach Amazonki. Jego skóra jest czarna i śliska. Nigdzie nie porośnięta włosem. Szeroki ogon ma ustawiony poprzecznie, tak jak manaty lub wieloryby. Zwierzę zupełnie niegroźne dla człowieka.

Przez wiele lat widywałem pojedyńcze egzemplarze, ale zawsze z góry, albo z boku, kiedy wyskakiwały z wody dla zaczerpnięcia oddechu. I zawsze zastanawiałem się dlaczego te zwierzęta, przypominające swoim kształtem worek, ktoś nazwał KROWĄ?

Teraz już wiem: kiedy się na nie spogląda twarzą w twarz, człowiek widzi czarny i śliski nos krasuli, oczy krasuli... Brakuje tylko rogów.

Sobota, 03.05.2003

bez tytułu

Odebrałem pocztę z Polski. I czego sie dowiedziałem? Posłuchajcie:

{Teraz przed komisją mataczy Miller. Generalnie robi sobie jaja z całej komisji, dzisiaj akurat z Ziobry. Każe sobie wszystko powtarzać, odczytywać jakieś niesamowicie długie epistoły i cytaty z jego wypowiedzi sprzed lat, uśmiecha się z politowaniem, kiwa głową i kwituje to na końcu "Już mowiłem Panie Pośle. Jeśli mnie Pan nie słuchał, albo nie zrozumiał, to proszę przeczytać jeszcze raz moją wypowiedź. To pozwoli poszerzyć wiedzę Wysokiej Komisji w tym temacie." Więc Ziobro, czerwony na twarzy, okulary ma spocone, czyta to jeszcze raz, dukając - bo lektorem nie jest - poganiany przez Nałęcza. Na koniec Miller uśmiecha się jeszcze raz i mówi: "Nie mam nic więcej do dodania." Raczył też zwrócić uwagę Wys. Komisji, "żeby nie traktowała tak poważnie wszystkiego co powiedział pan Urban, bo to czlowiek wiekowy, a poza tym jest satyrykiem i mam wrazenie, że sobie z Komisji trochę zakpił." Ale i tak wszystko wskazuje na to, że Miller jest już do odstrzału i ma tylko dociągnąć do referendum.}

No tak. Oczywiście najciekawszego mi nie napisał: KTO MIANOWICIE MA NASTAĆ PO MILLERZE? Czy jest już jakiś desygnat? Albo przynajmniej plotki? Napiszcie mi w tej sprawie! Jestem bardzo ciekaw. (Chociaż, tak na marginesie, to oczywiście jest ABSOLUTNIE obojętne, kto nastanie po Millerze, bo każdy komunista jest po prostu komunista. Ba, ostatnimi czasy dochodzę nawet do szerszego wniosku: że każdy polityk to po prostu polityk i jest absolutnie obojetne jaki krawat nosi.)

W dalszej części korespondencji, ktorą właśnie dostałem z Polski czytam, że podobno kraj sie burzy.

Ziobro założył Millerowi nelsona zadając mu pytanie o zabójstwo gen. Papały, a wtedy Miller się wkurzył i powiedział: "Pan jestes zero, panie Ziobro!"

Niech się naród nie burzy, tylko wybaczy. Tak samo jak wybaczył Kaczyńskiemu "spieprzaj dziadu". Ludzie się denerwują, a polityk też człowiek. Ponadto każdy ma prawo do własnej opinii na temat każdego innego. Ja na przyklad uważam, ze to Miller jest zero. I co z tego wynika? Nic. Więc o co cały ten szum?

Narodzie kochany, to są tylko politycy. TYLKO. Niech się gryzą między sobą, to nas (niepolityków) wogóle nie dotyczy. No a poza wszystkim, ciekawsze są Wiadomości, kiedy ktoś kogoś nawyzywał, niż kiedy jest grzecznie i kulturalnie. Nie bez powodu w telewizji królują filmy sensacyjne.

Poniedziałek, 05.05.2003

bez tytułu

W korespondencji, którą właśnie dostałem z Polski czytam tak:

"Jest wiosna. Byłem rano na stadionie. Ruskie i murzyni wyprzedają zapasy za bezcen. Chyba zdają sobie sprawę, że jak się zacznie Unia Europa to się skończy Jarmark Europa."

No właśnie. To jest jeden z najważniejszych praktycznych powodów dla których ja zamierzam głosować przeciw Unii. Unia zabija wolny handel, zabija swobody obywatelskie i robi to pod sztandarem zwiększania zakresu tych swobód. Unia to ogromna narastajaca biurokracja. Nowe podatki, regulacje prawne, zezwolenia na to i tamto.... W tym czymś, czym jest Unia, nie da się swobodnie oddychać. Nie ma swobodnego, nieskrępowanego handlu na przykład.

Miedzy innymi dlatego z taką ochotą spędzam długie miesiące w Ameryce Południowej, że tu jeszcze wolny handel kwitnie:

Podchodzę do faceta na bazarze i dogaduję się za ile on mi sprzeda , to co ja chcę od niego kupić. Żaden urząd nie kontroluje przepływu kapitału między nami, nikt na nas nie nakłada podatków, nikt poza mną samym nie sprawdza jakości towaru, który kupuję. NIKT SIE NIE WTRĄCA w sprawy, które dotyczą tylko mnie, sprzadawcy i nadgnitego ananasa, który ja mimo wszystko kupuję za pół ceny, bo tak mi się podoba.

W Unii np. nie mogę kupić ani wszystkich typów ananasów, ktore lubię, ani wszystkich typów bananów, bo normy unijne ich nie dopuszczają do obrotu. Na pewno mają na to swoje dobrze uzasadnione powody, ale ja te ich powody mam w dupie (przepraszam najmocniej, ale kiedy człowiek głodny to zły) , no więc ja te ich powody mam gdzieś. Jeżeli za własne pieniądze chcę kupić i zjeść coś, co mi zaszkodzi to czemu nie???? Marihuane i tyton pozwalają sprzedawać!

Wtorek, 06.05.2003

bez tytułu

Jeszcze jedna ciekawostka z korspondencji z kraju:

„Z funduszu 16mln euro przyznanych przez Unię na ochronę zdrowia Polska wykorzystała około 0,15% Reszta pojdzie szczekać, czyli wróci z powrotem do Brukseli.”

I z tego powodu też się naród burzy.

Znowu niepotrzebnie. Przecież wszystkie te pieniądze, które Unia nam rozdaje za darmo są zawsze obwarowane takimi warunkami dodatkowymi żeby się ich w żaden sposób NIE UDAŁO WYKORZYSTAĆ. No bo przecież nikt nikomu nie daje kasy za darmo. A kiedy daje to napewno nie za darmo. Czemu niby członkowie Unii mieliby się z nami Polakami dzielić swoim zapracowanym w pocie dobrobytem? Co oni tam nie maja dosyć własnych kłopotow ze Służbą Zdrowia? Też mają niedobory, deficyty, zadłużenia. Te pieniądze, które rzekomo straciliśmy NIGDY NIE MIAŁY TRAFIĆ W NASZE RĘCE.

To od początku była gra pozorów, kolejna propagandowa fałszywka, która miała naszym Millerom dać dodatkowe argumenty, hasełka, przed referendum.

NIGDY NIE MIELIŚMY TEJ KASY DOSTAĆ. WIĘC ŻEŚMY JEJ NIE DOSTALI. I TO NIE JEST ŻADNA NASZA STRATA, ANI NICZYJA WINA. TO JEST NORMALNA KOLEJ RZECZY.

Jedyne co się nie miało zdarzyć, to przedostanie się tej informacji do szerokiej publikacji.

Propaganda działa wtedy, gdy ogłasza się hucznie o PRZYZNANIU FUNDUSZY, ale siedzi się cicho, kiedy one wracają do nadawcy. Zwracam Państwa uwagę : do nadawcy, czyli do WŁAŚCICIELA.

Te pieniądze nigdy nie były nasze i nigdy nam się nie należały. Myśmy na nie nigdy nie zapracowali. To od początku były ICH pieniądze i lepiej, że wróciły do prawowitych właścicieli. Nie powinno się żyć za cudze. Kropka.

Jeżeli ktoś ma inne zdanie w tej sprawie to bardzo proszę - poniżej można się wyrazić.

Piątek, 09.05.2003

bez tytułu

Wczoraj nigdzie w mediach nie usłyszałem, że przypadła właśnie 58 rocznica zakończenia II wojny światowej. I flag nie wywieszono.

Za to dzisiaj radio kilkakrotnie raczyło mnie poinformować, że komuniści w Moskwie świętują rocznicę zwycięstwa nad faszyzmem.

Zrobiło mi się przykro. Nie potrafiliśmy uszanować naszych kombatantów. (Poznałem kilku - osoby wybitne, godne najwyższego szacunku! Znajdźcie mi dzisiaj kogoś, kto bez wachania poświęci swoją młodość, zaryzykuje życie w obronie Ojczyzny. Znajdźcie mi dzisiaj kogoś, u kogo dźwięki hymnu wywołują wzruszenie...) Oni tu jeszcze są. Żyją pośród nas dawni żołnierze AK, harcerze z szarych Szeregów... Coraz ich mniej. Lada chwila zostanie garstka, tak, jak w przypadku tych co walczyli w roku 1920. Dlatego nawet jeżeli ta rocznica dla nas, młodych, niewiele znaczy, powinniśmy o niej pamiętać - ze względu na NICH - tak jak zawsze pamiętamy o babci w Dniu Babci, o mamie w Dniu Matki...

PS

Internet nie jest miejscem często odwiedzanym przez bohaterów tamtych czasów, ale jeżeli, ktoś przypadkiem..., to przepraszam Was. Nie za innych, lecz za siebie - też zapomniałem wywiesić flagę. Wstyd.

Niedziela, 11.05.2003

bez tytułu

Z osłupieniem oglądam w TV i słucham w radiu reklamówek w których wykorzystano grę słów: PIERWSZA KOMUNIA - PIERWSZA KOMÓRKA.

Znak czasów jest taki, że kiedyś z okazji Pierwszej Komunii chrzestni kupowali dziecku pierwszy zegarek, a dzisiaj to ma być pierwszy telefon komórkowy. Cóż, z obyczajem trudno walczyć - tak jest i tyle. Jednak mnie to skojarzenie (komunia-komórka) wprowadza w osłupienie. Źle mi w uchu brzmi. Narusza moje prywatne, wewnętrzne poczucie porządku, świętości. Nie potrafię powiedzieć jednoznacznie, że mnie obraża, ale coś ważnego NARUSZA.

Co Wy na to Przyjaciele? Co Wy na to Adwersarze?

PS

Sam sobie napisałbym: Po prostu się Pan starzeje, Panie Wojtku.

Poniedziałek, 12.05.2003

bez tytułu

Podają właśnie wyniki referendum akcesyjnego (aneksyjnego?) na Litwie.

I po raz kolejny spostrzegam, że mylą się (albo może świadomie MANIPULUJĄ informacją), mówiąc, że "91% Litwinów zagłosowało za wejściem do Unii".

Wcale nie 91% Litwinów, tylko 91% GŁOSUJĄCYCH, a skoro w referendum wzięło udział 60% uprawnionych, to 91% z 60% daje 54,6%.

To oczywiście nadal większość, tyle, że dużo mniejsza większość. Ba, jest to większość na granicy błędu statystycznego! A to nam powinno dawać do myślenia.

Czy demokracja jest rzeczywiście takim dobrym systemem, jak twierdzi propaganda?

Przecież demokratyczne metody podejmowania decyzji powodują, że bardzo wielkie grupy ludzkie spychane są na margines. Z jednej strony otaczamy troską mniejszości rasowe, seksualne, religijne itp., z drugiej zaś notorycznie ignorujemy głos tych wszystkich mniejszości, które przegrały referenda, głosowania, wybory. Tych mniejszości nikt nie wspiera, nikt im nie pomaga, nie dodaje punktów preferencyjnych.

Ja właściwie w każdej sprawie, którą poddaje się w Polsce pod publiczne głosowanie trafiam do mniejszości. I pewnie nie ja jeden. To się powtarza od 10 lat. Od 10 lat ani razu nie zwyciężyła żadna opcja, którą popierałem, nie przyjęto żadnego rozwiązania, które mógłbym uznać za swoje. Jestem więc stale spychany na margines życia obywatelskiego. Spychany do grona Tych, Którzy Nie Mają Racji. Spychany - dodajmy to uczciwie - demokratycznymi metodami.

Czy to jednak oznacza, ze sprawa załatwiona?

Uważam, że państwo powinno się zatroszczyć o komfort WSZYSTKICH swoich obywateli. Długotrwałe ignorowanie potrzeb pewnych grup mniejszościowych prowadzi do... Do różnych rzeczy, ale żadna z nich nie jest DOBRA. Popatrzcie na desperację Kurdów, Basków, Palestyńczyków, Murzynów zepchniętych do getta, chłopów zepchniętych w objęcia Samoobrony - oni wszyscy są uparcie ignorowani, ich racje zawsze przegrywają na rzecz "wyższych" racji.

Ja i inne osoby podobne do mnie, damy sobie radę w ten sposób, że wyemigrujemy z państwa, które przestało być naszym państwem. (Stało się obce, a w wielu miejscach nawet wrogie.) Cóż jednak mają zrobić ci wszyscy, którzy są skazani na mieszkanie w Polsce, bo nie znają języków obcych, nie znają świata, nie daliby sobie rady gdzie indziej?

Środa, 14.05.2003

bez tytułu

Właśnie słyszę Kwaśniewskiego jak się usprawiedliwia, że nie może czegoś tam załatwić, bo mu konstytucja zabrania. Z tonu głosu wynika, że prywatnie to on by nawet bardzo chciał - CHCEM ALE NIE MOGEM.

Konstytucja to, Konstytucja tamto. Co i raz jakiś urzędnik atakowany przez obywatela odpowiada: Panie, co ja mogę poradzić, kiedy TAK STANOWIĄ PRZEPISY ?

Staliśmy się niewolnikami litery prawa, niewolnikami pisma - jak faryzeusze!

A przecież to człowiek jest panem szabatu. Rządzić ma duch, a nie litera.

Sobota, 17.05.2003

bez tytułu

Dostałem pocztą coś takiego:

Fajnie być mężczyzną bo:

- rozmowy telefoniczne załatwiasz w ciągu 30 sekund

- wiesz coś o czołgach

- na pięciodniowy urlop wystarcza ci jedna walizka

- nie musisz kontrolować życia seksualnego przyjaciół

- twój tyłek nie gra żadnej roli w rozmowach kwalifikacyjnych

- wydatny brzuszek nie czyni cię niewidzialnym dla płci przeciwnej

- nie targasz ze sobą toreb wyładowanych niepotrzebnymi przedmiotami

- możesz wziąć prysznic i ubrać się w ciągu 10 minut

- twoje slipy w trójpaku kosztują tylko 18 zł

- nikogo nie interesuje, że w wieku 34 lat jesteś sam

- trzy pary butów to więcej niż dość

- gra wstępna jest dobrowolna

- wszystkie twoje orgazmy są prawdziwe

- seks nie popsuje ci reputacji

- możesz napisać swoje imię, sikając na śnieg

- nikt nie przerwie opowiadać świńskiego dowcipu, gdy wchodzisz do pokoju

- znasz przynajmniej 10 sposobów otwierania butelki piwa

- pilot od telewizora należy do ciebie

- ludzie nigdy nie rzucają okiem na twoją klatkę piersiową, kiedy z nimi rozmawiasz

- co to do diabła jest cellulitis?

Spostrzegawcze. I z większością wypada się zgodzić. Poza tym sikaniem na śnieg. Jeżeli już to na pewno nie własne imię, bo co to niby za chwała. Ja bym wysikał kogoś innego. Na przykład...

Poniedziałek, 19.05.2003

bez tytułu

Pytają mnie ludzie, co myślę o aferze Rywina?

Uważam, że żadnej afery nie ma.

Przemyślałem sprawę gruntownie! Doszedłem do wniosku, że nie ma nic niestosownego w próbie kupienia lub sprzedania ustawy. Czym to się niby różni od każdej innej usługi?

Że nielegalne?

A od kiedy słowo „nielegalne” powstrzymuje swobodny obrót gotówki?

Każdy z nas wielokrotnie dogadywał się nielegalnie na wiele rzeczy. Ja na przykład, zawsze staram się negocjować z policją drogową. I uważam takie zachowanie za jak najbardziej normalne.Mimo że nielegalne.

W dzisiejszych czasach gąszcz przepisów tak dokumentnie pozarastał proste ścieżki życia, że niesposób przejść nie omijając prawa. Korupcja jest JEDYNYM sposobem na biurokrację.

Spróbujcie na przykład poprowadzić mały sklep, tak jak to robił mój dziadek przed wojną - bez księgowej, bez kasy fiskalnej, certyfikatu Sanepidu, bez składek ZUS opłacanych w imieniu wiejskiej dziewczyny, która przyszła do pracy na przyuczenie i mogła być oddalona w KAŻDEJ CHWILI, gdyby się okazało, że kradnie, albo leniwa...

Spróbujcie, tak jak mój dziadek. Szybko odkryjecie, że dzisiaj to NIEWYKONALNE.

W tej sytuacji Rywina i jemu podobnych uważam za ludzi, którzy postępują racjonalnie. I UCZCIWIE! Sam kupiłbym kilka ustaw. (Gdyby mnie było stać.)

Poniedziałek, 26.05.2003

bez tytułu

Słów kilka na temat Pana Baraniny:

Szkoda. (Że się powiesił.)

To był dobry przestępca. Jeden z najlepszych jakich mieliśmy.

Europejczyk! Prowadził działalność w kraju oraz za granicą - w Unii! Skutecznie konkurował z mafią austriacką i innymi. Był znany w świecie. Miał kontakty. I, jak podaje prasa, zawierał kontrakty międzynarodowe: z mafią włoską, holenderskim kartelem przemytniczym...

Zginął człowiek - to zawsze jest tragedia. Choć czasami, po czyjejś śmierci, chcemy zacierać ręce z radości...

Zginął mafioso - o co więc cały ten krzyk? Baranina był twardy - „jeden z najtwardszych i świetnie zdawał sobie sprawę z tego, w co gra i czym to się może skończyć”, tak o nim powiedział rzecznik policji. Był tak twardy, że policja nic by z niego nie wyciągnęła. To znaczy policja europejska, bo gdyby Baraninę przesłuchiwano w Chinach lub którymś z krajów arabskich, to śpiewałby, jak słowik. (Ale nie, jak Słowik). Ale my tu, w Europie, szanujemy prawa człowieka, nawet takiego człowieka, który nie szanuje praw innych ludzi.

I to jest ten paradoks, o który mi chodziło:

Z jakiego niby powodu, szanuje się prawa CZŁOWIEKA w odniesieniu bestii?

Wtorek, 27.05.2003

bez tytułu

Z radia słyszę piosenkę T-Love: „Najtrudniej jest powiedzieć NIE, kiedy wszyscy mówią TAK”

Nawet Ojciec Święty.

Tylko, że On patrzy na Europejskie zjednoczenie z perspektywy tysiącletniej, więc widzi co innego niż ja. Człowiek wielki, patrzący daleko dostrzega Boży Plan. Wniesiemy do Unii wartości, itd.

Człowiek maluczki, patrzący zaledwie na najbliższe lata reszty swego życia, widzi kolejne cierpienia dla przyszłych pokoleń, kolejne wyrzeczenia, których już tyle było w przeszłości.

Ja nie chcę się męczyć dla dzieci i wnuków - niech oni się pomęczą sami za siebie, sami dla siebie. Ja chciałbym żyć w wolnym i niepodległym kraju. Nie zależy mi na korzyściach płynących z wstąpienia do Unii. Naprawdę! NIE ZALEŻY MI.

Jestem sentymentalnym romantykiem i z powodów sentymentalno-romantycznych wolę słabą złotówkę od mocnego euro.

Nikt nie jest w stanie stwierdzić na pewno, czy po wstąpieniu się nam poprawi, czy pogorszy, nikt - ani entuzjasta, ani sceptyk, ani zdecydowany wróg zjednoczenia. To, czy będzie lepiej, czy gorzej, okaże się PO. Przede, to sobie można jedynie pogdybać.

Dlatego nie słucham ARGUMENTÓW - każdy ciągnie w swoją stronę, nagina i chwali, albo nagina i straszy. Ja słucham serca, a moje serce mówi NIE.

Środa, 28.05.2003

bez tytułu

Polska strefa w Iraku.

Kiedy to usłyszałem pomyślałem: brzmi świetnie. Nareszcie mamy kolonię. (Obserwując to, co się stało w Afryce po upadku kolonii, jestem gorącym zwolennikiem ich reaktywacji.)

No więc w pierwszej chwili zatarłem ręce z radości - mamy kolonię! Wreszcie jakiś uczciwy dostęp do ropy naftowej, a poza tym, bardzo lubię muzułmanów (Tych kilku, których znam osobiście.)

Ale w drugiej chwili pomyślałem, że za pomoc, którą Polska (?) zaoferowała Amerykanom w Iraku, za tę pomoc, niestety, będziemy musieli słono zapłacić (zarówno łzy jak i krew są słone).

Gdyby nasz udział w tej wojnie i okupacji, negocjował Lech Wałęsa, to miałbym pewność, że ugrałby dla Polski coś wartościowego. On już taki był...

I jaki był, taki był, ale za granicą reprezentował najlepszy interes Polski. Bezinteresownie!

Podczas, gdy obecni negocjatorzy... ministry spraw zagranicznych... wojskowych... Oni wszyscy mają pewne przyzwyczajenia... Poza tym mają nieciekawe życiorysy i również z tego powodu zależy im , by z Polski uciec do urzędów w Unii lub w NATO. Polska jest dla nich wyłącznie trampoliną. I nie ważne czy zaraz po skoku się złamie, byle udało im się daleko skoczyć.

Czwartek, 29.05.2003

bez tytułu

W jednej z wrocławskich gazet ukazał się wywiad, który cytuję poniżej. To jest coś dla osób które lubią film "MIŚ". Rzecz dzieje się dziś. Posłuchajcie...

Joanna Banaś: Dlaczego pasażer waszego tramwaju nie może przesiąść się z wagonu do wagonu?

Janusz Rajces, rzecznik wrocławskiego MPK: Może, tylko musi skasować drugi bilet.

- Jak to? Przecież nadal jedzie tym samym tramwajem i ma bilet.

- Regulamin przewozowy mówi wyraźnie: bilet jest ważny w tym wagonie, w którym został skasowany.

- Przepis przepisem, ale staram się zrozumieć jego sens. Tak naprawdę, dlaczego nie mogę zmienić wagonu?

- Przebiec na czerwonym też pani może, tyle że ryzykuje pani wypadkiem albo mandatem. A tutaj ryzykuje pani, że złapie ją kontroler.

- Ale przechodzenie na czerwonym jest niezgodne z prawem, a przesiadanie się z wagonu do wagonu nie.

- Jakby się ludzie tak przesiadali, to kontrolerom byłoby trudno pracować.

- Czyli wygoda kontrolerów ma być argumentem?

- Argumentem jest przepis. A poza tym jeśli kupuje pani bilet na pociąg, to chociaż do Gdańska jedzie i 15.30, i o 18.15, to pani ma bilet tylko na ten o 15.30.

- Przepraszam, ale tylko jeśli to miejscówka, a u nas jakoś w tramwajach ich nie ma.

- A po co w ogóle się przesiadać?

- Przecież są sytuacje, kiedy trzeba się przesiąść, na przykład gdy w naszym wagonie jadą pijani, agresywni ludzie.

- O tak, uciec jest najprościej, a przecież trzeba zainterweniować.

- Szczególnie gdy się jedzie na przykład z małym dzieckiem.

- Nie ma powodu, by zmieniać wagon. Można podejść do motorniczego, a on już wie, co robić.

- Ale przecież w drugim wagonie nie ma motorniczego...

PS

Film "Miś" został nakręcony w 1980 roku...

Sobota, 31.05.2003

bez tytułu

Byłem na kolacji u znajomych. Otworzyliśmy butelkę czerwonego wytrawnego z Chile. Na tylnej stronie naklejka z informacją, że win chilijskich nie trzeba „wietrzyć” po otwarciu. Francuskie owszem, zawsze, a chilijskie możesz pić od razu. Skąd ta różnica?

Moja koleżanka powiedziała, że pewnie dlatego, że we Francji winogrona na wino depcze się gołymi stopami (i trzeba wietrzyć) a w Chile mają prasy.

W czasie tej samej kolacji dowiedziałem się, że Komisja dbająca o poprawną polszczyznę dopuściła, jako formę poprawną WESZŁEM.

Nie pozostaje mi nic innego jak Komisję wyśmiać.

Komisja powinna przy okazji dopuścić jako poprawną formę WSZEDŁAM, żeby była równość płci wobec języka.

„Żyj i daj żyć innym” - to piękne hasło.

Tkwi w nim jednak pewien haczyk: a co jeżeli „żyć”, to nie to, co nam się zawsze zdawało, tylko góralski rzeczownik?

Poniedziałek, 23.06.2003

bez tytułu

W odpowiedzi na Szanownych Państwa wypowiedzi dot. „Z kamerą wśród ludzi”:

Rzeczywiście chyba najlepszą radą jest to żebym ja sobie sam robił (trąbił), a ludziom niech się podoba, czy nie, wszystko jedno. Tak było dawniej, przy „WC Kwadransie” i sprawdziło się.

Kubek się nie podobał, nogi na stoliku drażniły, siermiężna dekoracja była „prymitywna”, muzyka beznadziejna itd. a program i tak miał 3 i pół miliona widzów.

Teraz oczywiście tylu ludzi przed telewizorem nie uzbieram, ale nie będę się szczególnie dokładnie wsłuchiwał w głos ludu.

Wojciech Mann w radiu, kiedy mnie uczył zawodu, mówił tak:

- Na początku wielu rzeczy mogą nie lubić i sporo ich u ciebie będzie drażnić. Ty już jesteś taki typ - drażniący. Ale trzymaj swoją linię. Będziesz drażnił i właśnie to ich przytrzyma na odbiorze. A po jakimś czasie, sami się zorientują, że przestało drażnić, a zaczęło interesować.

Robię więc swoje, na własny nos, wyczucie i odpowiedzialność. Jak się nie uda, trudno, przynajmniej nie będę miał na kogo zwalać. Cała wina będzie moja.

Ale... gdyby... okazało się, że program osiągnie sukces, to też nie będę się musiał z nikim dzielić „odpowiedzialnością” za ten sukces.

Tak jak w przypadku „Kwadransa”. Gdybym wtedy słuchał doradców, to zrobiliby z tego program jak wiele innych - sztampowy.

Ten nowy, tak jak tamten stary, sztampowy ma nie być. To już wolę żeby był po prostu zły i do kosza.

Wtorek, 24.06.2003

bez tytułu

Za wszystkie recenzje „Z kamerą wśród ludzi” dziękuję.

To właśnie one - Państwa recenzje - spowodowały, że postanowiłem kierować się wyłącznie własnym wyczuciem. Nie komponowały się w żadną statystycznie powtarzalną nutę. Nie było w tym logiki grupowej, a tylko sądy jednostkowe. Skoro więc nie udało się uzyskać jednoznacznego drogowskazu (tylko całą wiązkę wzajemnie sprzecznych sugestii) ZMUSZONY jestem podążać za czubkiem własnego nosa. Z nadzieją, że nie zawędruję na manowce.

***

Kilka dni temu, na odwrotnej stronie zerwanej właśnie kartki z kalendarza, przeczytałem poradę dla działkowców:

"Obserwuj chwasty pojawiające się w Twoim ogrodzie, bo chwast prawdę Ci powie.

Gdy zobaczysz, że z ziemi, nieproszony, wyrasta szczaw polny, oznacza to, że masz glebę jałową, bardzo kwaśną, a do tego suchą. Gdy znajdziesz koniczynę polną lub niezapominajkę, to dowód, że gleba zawiera mało składników odżywczych i ma odczyn średniokwaśny. Wymaga wapnowania, nawożenia i nawadniania. Kiedy jednak w ogrodzie pojawi się rdest ptasi, możesz być spokojny - ziemia jest żyzna, o obojętnym odczynie i umiarkowanym uwilgotnieniu."

Tak to napisali fachowcy.

Poszedłem z tą kartką do mojego ogrodu i co widzę?

Rdest rośnie sobie dzielnie pośród szczawiu i kwitnącej koniczyny.

Podobnie było z Waszymi recenzjami, moje miłe Chwasty.

Pozdrawiam,

WC

Piątek, 27.06.2003

bez tytułu

Wczoraj kumpel z Radia dla Ciebie opowiedział mi o wywiadzie z nową panną wokalistką zespołu Varius Manx.

Zapytana "o czym jest ta piosenka?", odpowiedziała:

- Aaa... nie wiem, bo nie ja pisałam tekst.

W pierwszej chwili wszyscy pomyśleli, że to żart, nawet udany, ale w drugiej chwili...

Po piosence „Moje Eldorado” padło kolejne pytanie prowadzącego audycję:

- A jakie jest Twoje Eldorado?

- Jaaa..., e.., nie mam, bo jeszcze jestem za młoda na takie rzeczy.

Sobota, 12.07.2003

bez tytułu

KAZANIE WC

Bezrobotni pod budką z piwem w wielkim mieście. Spróbuj ich nająć do jakiej roboty. Znajdą dziesiątki wymówek - różnych niemożności.

Rolnicy - im też się ostatnio nic nie opłaca. Kiedyś potrafili na własny urzytek wyprodukować wszystko. I było to pyszne i tanie! A dzisiaj? Idź do chłopa i poproś żeby ci napiekł domowego chleba. Idź po domowe masło, idź po swojską kiełbasę, spróbuj zamówić sto słoików konfitury z porzeczek, albo marynowane grzybki. NIC się nie opłaca. Także na wsi usłyszycie dziesiątki wymówek - różnych niemożności.

***

A jednocześnie ci ludzie tak strasznie narzekają - bluźnią na swój los. Ale nie czynią nic, by go poprawić. Żadnego ruchu - brak akrywności i marazm. Czekanie.

Nie czekają na nic konkretnego, oni PO PROSTU czekają. A jeśli nadarzy się okazja, skwapliwie wyciągają rękę po zapomogi, po różne unijne fary i suporty. A kiedy coś dostaną, nie słychać głosu wdzięczności. I raczej nie należy liczyć na to, że kiedyś zechcą się odwdzięczyć za dar. O nieee - im się przecież NALEŻY.

Nie pytajcie tylko dlaczego im się należy, albo za co? Ofukną was tylko. Oni nie znają odpowiedzi. Po prostu należy się i tyle.

A ja mimo wszystko drążę temat:

Z jakiego wlaściwie powodu ktoś miałby bezrobotnemu dawać zasiłek? Z jakiego to powodu bezrobotnemu NALEŻY SIĘ żeby ktoś inny na niego pracował?

Chrześcijańska dobroczynność??? Bez przesady! Dobroczynność jest tylko wtedy kiedy to ja sam, DOBROWOLNIE, coś czynię, a nie kiedy wyciąga się ode mnie przymusowy podatek na bezrobotnych, na nierobów, na inwalidów, na tych co na rencie, na emerytów, na dopłaty rolne...

NIECH KAŻDY PRACUJE NA SIEBIE - tyle Wam powiem. KAŻDY NA SIEBIE!

To okrutne? Darwinizm społeczny? Podejście bez serca? Niechrześcijańskie?

Przeciwnie - bardzo chrześcijańskie!

Czy święty Paweł był okrutnikiem bez serca i złym człowiekiem, kiedy w swoim drugim liście do Tesaloniczan napisał:

Kto nie chce pracować, niech też i nie je!

Niektórzy z was oddają się próżniactwu - zamiast pracować tracą czas na błahostki. Tych surowo napominam w Panu Jezusie Chrystusie, żeby spokojnie pracując własny chleb jedli.

Św. Paweł całe swoje życie pracował na własny chleb. Robił to dla przykładu! Mógł oprzeć się na wspólnotach chrześcijańskich dla których nauczał. Zupełnie spokojnie, zgodnie z kulturą i obyczajem tamtych czasów (także i naszych), mógł sobie pozwolić na rezygnację z pracy fizycznej - było wielu chętnych łożyć na jego utrzymanie. Łożyć DOBROWOLNIE! A więc miał moralne prawo przyjąć darmowy chleb, a jednak tego nie robił. Dlaczego?

Dla dobrego przykładu.

Niech będzie przykładem i dla Was.

Piątek, 18.07.2003

bez tytułu

SPOSTRZEŻENIE

Rządzą nami trzej sekretarze Komitetu Centralnego PZPR:

Aleksander Kwaśniewski, Leszek Miller i Józef Oleksy (delegowany do reprezentowania RP w Unii Europejskiej).

Tych trzech sekretarzy KC naród wybrał sobie demokratycznie.

A to są tylko ci, których widać. Ci, którzy wystają spod kamienia. A gdyby tak kamień podnieść, to by się okazało, że tam się kłębi całe stado robali z przeszłości. Robali z przeszłością. I, niestety, robali z przyszłością.

Dawno, dawno temu polecałem zastosowanie środka o nazwie „Komuchozol”. Niestety, nikt się nie odważył. No to mamy, cośmy chcieli - polski dom pełen szkodników.

Sobota, 19.07.2003

bez tytułu

DYSCYPLINA

W związku z nawałnicą afer, SLD ustanowiło specjalnego sekretarza do spraw dyscypliny partyjnej. Będzie miał odpowiedników na niższych szczeblach drabiny partyjnej. A więc pojawią się także sekretarze dyscypliny w każdym województwie i powiecie...

Proponuję by na te stanowiska wezwać z odstawki starych kolegów z ZOMO.

I NIECH PAŁUJĄ NIEZDYSCYPLINOWANE SZEREGI PARTYJNE,

NIECH IM URZADZAJĄ WEWNĄTRZPARTYJNE ŚCIEŻKI ZDROWIA,

NIECH ICH POLEWAJĄ Z SIKAWEK,

KOPIĄ,

WRZUCAJĄ DO SUK ...

Czyli niech wprowadzają dyscyplinę w swojej partii, takimi metodami, jakiemi wprowadzali ją kiedyś w naszym narodzie.

Wtorek, 22.07.2003

bez tytułu

NA 22 LICA

Na niedawny zjazd SLD zaproszono gości honorowych: generała Wojciecha Jaruzelskiego i ostatniego sekretarza KC PZPR Mieczysława Rakowskiego.

Szef SLD Leszek Miller składał im wyrazy szacunku - tyle widziałem w TV. Być może zaproszono jeszcze jakichś innych "honorowych", którymi SLD chwalić się nie chciało i przy tym już kamer nie było.

Wystarczy jednak tych wymienionych, żeby człowiek zastanowił się po raz kolejny ile warte są zapewnienia SLD-eków, że ich partia odcięła się od nichlubnej przeszłości, że ma nie tylko nową twarz, i nowych ludzi, ale także nową duszę. Tym razem pełną prawdy i łagodności. (Wcześniej zaś pełną sowieckich życiorysów, milicyjnych buciorów i kolczastego drutu.)

Widzę nie tylko dawnych ludzi, ale także dawne nawyki w sprawowaniu władzy. Oni, być może - przez chwilę po roku 1989 - byli nawróceni, ale brak kary za grzechy przeszłości przyjęli nie jako wyraz naszej łaskawości, za którą winni być wdzięczni, lecz jako objaw naszej słabości, którą teraz bez skrupułów wykorzystują.

Przypomina się przysłowie ze Starego Testamentu, cytowane także w II Liście św. Piotra:

"Wrócił pies do swoich wymiocin i wymyta świnia,

do tarzania się w błocie."

(2P 2,22)

Czwartek, 24.07.2003

bez tytułu

Od jutra będę w Mrągowie.

Mam tam stoisko na deptaku, który prowadzi do Amfiteatru.

Zapraszam po książki, autografy, lub na chwilkę niezobowiązującej rozmowy.

Można mnie tam spotkać od rana do nocy w piątek i sobotę (w niedzielę nie dzielę ani nie mnożę - sorry, taka moja religia)

***

Z okazji "Pikniku Country" w Mrągowie, proponuję Wam tekst, który w wersji nieco... oszlifowanej ukazał się 20 lipca w tygodniku "WPROST". I już zdążył mi zyskać kolejne gronko zajadłych przeciwników.

Rozwścieczonych przepraszam - nic innego zrobić nie mogę - a wszystkim innym zainteresowanym proponuję wersję pierwotną - tak, jak to napisał Autor.

Posłuchajcie...

"WYSYP COUNTRY"

Wysyp country podobny jest do letniego wysypu jagód. Mnogość imprez w całym kraju, jedna za drugą, głównie pikniki. Teraz! Wyłącznie przez te dwa miesiące lata! A potem - tak jak w przypadku jagód - przez resztę roku mało kto o country pamięta.

Są powody!

- Nienawidzę country - mówią mi ludzie. - Ale bardzo podoba mi się muzyka, którą pan puszcza w radiu - dodają w chwilę potem.

I jeszcze dość często dołączają pretensje, że nigdy nie nadaję nic po polsku - wyłącznie amerykańskie płyty!

I co ja im mogę na to odpowiedzieć? Że krajowy mamy tylko chłam? To byłaby przesada; ale niewielka - żeby znaleźć jedną przyzwoitą posenkę trzeba przekopać cały stos marnie wydanych płyt, naogół marnie śpiewających wykonawców, którym się wydaje, że najlepiej jak sami sobie napiszą rymowany tekst i ślycznom muzyczkie.

W Ameryce ludzie śpiewają country bo chcą - jest to ich wolny artystyczny wybór. W Polsce ma się wrażenie, że to nie wybór, lecz przymus: nic innego nie potrafię, w bluesie nie dam rady, w rocku nie mam co się ścigać - są lepsi - no to może spróbuję country...

***

Polska impreza country przypomina zawsze tani jarmark. Ogólnie niepoważne przedsięwzięcie. To nigdy nie chce być prestiżowy festiwal sztuki wyższej, to jest zawsze piknik.

Piknik może oczywiście oznaczać dobrą zabawę, ale ma swoje miejsce wyłącznie na łące. Pikniku nie przenosi się na salony.

Za to kwartet smyczkowy może sobie zagrać pod gruszą równie skutecznie, jak w sali koncertowej, czy w ekskluzywnej restauracji. Bez utraty powabu sztuki. Kwartet smyczkowy NIGDY nie wypada z eleganckiego kontekstu. To samo dotyczy zespołów rockowych, big bandów jazzowych etc.

***

Facet z marchewkowymi włosami i jęzorem nabijanym ćwiekami wygląda może trochę idiotycznie, ale mimo to, jakoś mieści się w naszej kulturze. Możemy o nim powiedzieć, że ekstrawagancki, że trochę przesadził, ale jest dużo bardziej prawdopodobne, że narazi się na niechęć niż na śmieszność.

Z kolei facet w kowbojskim kapeluszu, w dziwacznych butach z hawtowanymi holewami, w kurtce z frędzlami, taki facet jest zawsze nie na miejscu. Nijak nie może się zmieścić w przyciasnych ramach naszej środkowoeuropejskiej kultury. On tu nie pasuje. Podobnie, jak górnik w stroju barburkowym, nie pasuje do sopockiego molo.

***

Mimo powyższych zastrzeżeń, na żadnych innych imprezach plenerowych ludzie nie bawią się tak dobrze, jak na piknikach country. Nigdzie indziej nie ma tak przyjaznej atmosfery.

Większość pozostłych gatunków muzycznych dzieli nas na podgrupy; czasami na getta lub klany. Country nie dzieli - słuchają wszyscy jednakowo i bawią się jednakowo dobrze. Nieistotne: miasto, czy wioska, stary czy młody - wszyscy przyszli na piknik, wszyscy przyszli się zabawić.

Bawią się dobrze być może właśnie dlatego, że ta muzyka nie jest ich. Żeby coś mogło podzielić musimy się z tym identyfikować, musimy o to chcieć zawalczyć lub przeciw temu protestować, a country...

Na pikniku czasami ktoś się upije, ale naogół nigdzie nie jest tak spokojnie jak na piknikach właśnie. Zapytajcie rodziców, czy puszczą dziecko do Jarocina? Zapytajcie, czy chcą, żeby pojechało na festiwal muzyki i sztuki ezoterycznej? A potem zapytajcie, czy puszczą na Piknik Country w Mrągowie?

Puszczą!

To jedna z najbardziej obleganych imprez w kraju. Nikt tej muzyki oficjalnie nie lubi, ale kilkadziesiąt tysięcy ludzi rok rocznie tańczy i śpiewa przy niej przez trzy dni i trzy noce. Muzyka chałowa, ale piknik kultowy? Jak to się godzi?

Jakoś się godzi, sam nie wiem...

Jeżdżę tam od kilkunastu lat. I wcale nie po to, żeby posłuchać tych kilku Amerykanów, ktorzy grają prawdziwe country - tego mogę mieć dużo więcej w Nashville. Ja do Mrągowa jadę dla... ATMOSFERY PIKNIKU. Tak! Dla tej chałowej i wsiowej, ale przez to przyjemnie-wakacyjnej atmosfery pikniku.

A muzyka country?

Muzyka gra sobie gdzieś tam w tle. Mimo, że najczęściej chałowa, jakoś mi nie przeszkadza.

Wojciech Cejrowski

PS

A teraz może trochę wprost - po nazwiskach. Polacy kochają patrzeć, kiedy ktoś dostaje w ciry...

Największe wciry powinien dostać Lonstar:

Dlaczego śpiewa na wszystkich imprezach? Dlaczego ja go zawsze muszę zastać na każdym koncercie w kraju? Czy nie mógłby wreszcie pójść na emeryturę i zająć się tym, co robi najlepiej - tłumaczeniem filmów z języka angielskiego? Jego aktywność powinna być oczywiście godna pochwały, ale pod warunkiem, że się ładnie śpiewa. A Lonstar, cokolwiek o nim myśleć, ładnie śpiewać nie umie. Zatrzymał się w muzycznym rozwoju jakieś trzydzieści lat temu i uporczywie tkwi w epoce ściśniętego gardła i piejącego falsetu, w stylu Willy Nelsona.

Nie on jeden. - obowiązkowy zestaw zespołów i wykonawców mamy w Polsce od lat. I jakoś tak się składa, że te obowiązkowe zawsze grają przestarzałe country z epoki młodego Pacudy.

Tego się baaardzo trudno słucha. To po prostu nie ma prawa być popularne. Amerykańskie country poszło daleko w przód. Rozwinęło się i zmieniło tak, jak wszystkie inne, sąsiednie gatunki muzyczne. Dlatego odnosi sukcesy.

A w Polsce jakoś nie może. Najprawdopodobniej za sprawą tych właśnie dyżurnych wykonawców, "pierwszej ligi", która gra po staremu, a kiedy pojawia się ktoś młody i nowoczesny, ktoś z lekko bluesowym, czy rockowym zacięciem, wówczas zaczyna się ogólne wybrzydzanie, że "to już nie jest PRAWDZIWE country, tylko jakiś łomot".

Łomot by się przydał. Wyłamanie drzwi. Muzyka nowoczesna, w stylu choćby Honky Tonk Brothers, czy Party Tour (oba zespoły polskie). Wtedy nie musiałbym się wstydzić, że słucham country, ani tłumaczyć, że to wcale nie jest to, o czym opowiada ten miły pan ze sceny.

Piątek, 25.07.2003

bez tytułu

Dziś pierwszy dzień "Pikniku Country". Jak co roku jestem w Mrągowie.

Mam tu stoisko na deptaku, który prowadzi do Amfiteatru.

Zapraszam po książki, autografy, lub na chwilkę niezobowiązującej rozmowy.

Można mnie spotkaç od rana do nocy dziś i jutro (w niedzielę już nie - sorry, taka moja religia)

***

Wczoraj na stronie "Dziennika Pokładowego" zamieściłem okolicznościowy tekst dotyczący "Pikniku Country" (zainteresowanych odsyłam).

W związku z tym tekstem dziś w Mrągowie obejrzałem kilka wystawionych na mnie języków, a pewien artysta pokazał mi także swój środkowy palec u prawej ręki. (I nie chwalił się, że ma czysto za paznokciem.)

Kilkanaście innych osób - które świetnie znam i jesteśmy po imieniu - tradycyjnie już się do mnie nie odzywa. Ten zestaw ulega zmianom - raz nie odzywają się ci, innym razem inni - ale ZAWSZE w Mrągowie jest jakaś grupa nieodzywających się starych znajomych. Ponieważ trudno mi za tym nadążyć, wszystkim, jak leci, mówię "dzień dobry", i niech już oni sami decydują, kto w tym roku odpowiada, a kto udaje, że nie słyszy.

Pewna Pani z Telewizji na moje "dzień dobry" reaguje ucieczką w tłum. Inna uważa, że to ją obraża. W obu przypadkach staram się więc schodzić z drogi, żeby nie dręczyć bliźniego.

A jeden pan z branży muzycznej, na moje nieostrożne "dzień dobry", zareagował krzykiem: "Ja cię Cejrowski, kurwa, kiedyś zabiję." Tym akurat nie przejąłem się jakoś szczególnie, bo on mi to mówi co roku - za każdym razem z innego powodu, ale nieodmiennie CO ROKU TO SAMO.

***

Poniedziałek, 01.09.2003

bez tytułu

Dzień Dobry w nowym roku (szkolnym).

Właśnie zaczynam się uczyć samoobsługi moich stron www. - PO 21 DNIACH WALKI Z TELEKOMUNĄ S.A. WRESZCIE MAM W DOMU NEOSTRADĘ, co pozwoli mi umieszczać wpisy w "Dzienniku Pokładowym" codziennie.

***

Oglądali Państwo tę reklamówkę w TV, w której mały chłopiec mówi tatusiowi,że już podłączył (Neostradę)? Gówno prawda - że się tak wyrażę i wcale nie mam zamiaru nikogo przepraszać za brzydki wyraz. A było to tak, posłuchajcie...

Pod wpływem wspomnianej reklamówki zadzwoniłem pod całodobowy numer. Tam różne miłe i niemiłe osoby starały się mnie NIE obsłużyć przez 10 dni! Piętrzono różne trudności:

-tralala-tralala (melodyjka sobie gra) wszyscy nasi... są zajęci, proszę czekać... wszyscy nasi są zajęci, proszę póżniej, tuut, tuut, tuut.

-numer wprawdzie całodobowy, ale proszę zadzwonić jutro w godzinach pracy

-tralala-tralala (melodyjka sobie gra) wszyscy nasi... są zajęci, proszę czekać... wszyscy nasi są zajęci, proszę póżniej, tuut, tuut, tuut.

-proszę nam podać numer ostatniego rachunku telefonicznego, który myśmy panu wystawili, bo dopuki pan nam nie poda, to niestety nie posuniemy się ani o krok ponieważ ja tu mam taką procedurę, że pan mi podaje ten numer, który myśmy wczesniej panu nadali na naszych rachunkach. Oczywiście,że my (Telekomuna S.A.) znamy ten numer, ale pan mi go musi podać, bo on mi się tu nie wyswietla, a dopuki ja go nie wpiszę to nie mogę sie posunąć ani o krok.

-tuut, tuut, tuut...

-tuut, tuut...

-tuuuut, tuuuut POMYŁKA! JUŻ PANU DWA RAZY MÓWIŁEM, ŹE TO NIE JEST ŻADNA TELEKOMUNIKACJA, TYLKO MIESZKANIE PRYWATNE!!!

-Znalazł pan nareszcie ten numer? No to bardzo dobrze.

-pim-pam-pom nie ma takiego numeru

-Wszystkiego pan przez telefon nie załatwi, co pan taki naiwny, teraz proszę iść do naszego Punktu Obsługi Klienta i tam pozałatwiać sobie resztę, ja przyjęłam zgłoszenie i zawiadomiłam Punkt, że pan przyjdzie, na tym moja rola się kończy. Że mógł pan od razu iść do tego Punktu, bez dzwonienia do nas? Oczywiście, że tak - nasze Punkty załatwiają wszystko kompleksowo.

Ciąg dalszy wkrótce, bo to (jak się pewnie domyslacie) był dopiero początek.

Pa,

WC

Wtorek, 02.09.2003

bez tytułu

Po wielu dniach telefonicznego użerania się z Telekomuną S.A., trafiłem w końcu do Punktu Obsługi Klienta, gdzie sprawę podłączenia mnie do Neostrady postanowiłem załatwić osobiście. Punkt był tego dnia uprzejmie zamknięty z powodu dnia roboczego wprawdzie, ale wypadającego pomiędzy dwoma dniami świątecznymi.

Wróciłem pokornie po świętach, udało mi się zapłacić 200 złotych gotówką (bo oczywiście oni nie mogli tego dopisać do najbliższego rachunku) i stałem się bogatszy o Pakiet Instalacyjny.

Wtedy się zaczęło:

*Przy pierwszej próbie instalacji przepalilo mi linię telefoniczną.(Naprawa trwała ustawowe 24 godziny, ale w ustawie jest małym druczkiem dopisane, że chodzi o "godziny robocze", więc ze względu na porę zgłoszenia awarii, przypadającą po godzinach, oraz niedzielę, przypadającą następnego dnia, z 24 godzin zrobiły się trzy dni.)

*Przy drugiej próbie instalacji przepaliło mi drugą linię telefoniczną.

*Przy trzeciej próbie instalacji na szczęście nie przepaliło ostatniej linii (miałem w ścianie tylko trzy), lecz modem. Tak! Tym razem Neostrada spaliła modem w komputerze. (Pan monter przysłany z Telekomuny drapał się w łupierz, myślał i w końcu sobie poszedł.)

*Czwarta próba instalacji Neostrady skończyła się spaleniem stacji dysków. (Ja wiem, że zgodnie z naukową wiedzą i regułami prawdopodobieństwa to jest niemożliwe, ale tak właśnie było. Mam świadków!!!)

W tej sytuacji zadzwoniłem po znajomych chłopaków z NETII. (To ci sami, którzy pracują nad unowocześnieniem moich stron.) Siedzieli tu kilka godzin w dwóch podejściach, ale w końcu uruchomili Neostradę. LUDZIE Z NETII, żeby była jasna sprawa, bo TP S.A. nie była w stanie.

PS

Gdyby ktoś z Państwa, kiedykolwiek, miał dla mnie propozycję jakiegokolwiek innego operatora, to natychmiast, z ogromną satysfakcją oleję to co mam.

Środa, 03.09.2003

bez tytułu

Po podłączeniu mego komputera do sieci postanowiłem po raz pierwszy w życiu popracować samodzielnie z wyszukiwarką.

Odpalam zgodnie ze zdrowym rozsądkiem, pojawia się okienko do którego można wpisać hasło...

- Hmm... o co by tu poprosić tę studnię bez dna?... Wiem! Wieczorem mam audycję w radiu a kiedyś był taki fajny bluesowy utwór, tylko zapomniałem jak się nazywa, ale pamiętam, że to śpiewał niejaki BUDDY GUY.

Wpisałem więc w okienko...

(Czy ja już Państwu wspominałem, że od dzieciństwa mam kłopoty z ortografią? Chyba wczoraj w dopiskach pod "Dziennikiem Pokładowym". Polega to na tym, że po pierwsze nie dostrzegam błędów i najchętniej pisałbym wszystko fonetycznie, czyli na przykład: "na pszykłat",

po drugie, kiedy komputer mi podkreśla (wężykiem), że coś napisałem żle, to ja nie wiem, ani jak to poprawić, ani którą z proponowanych przez niego wersji zastąpić to co napisałem żle,

a po trzecie nie istnieją słowniki kontekstowe będące w stanie wyłapać różnicę między np.: "tempo" i "tępo", "tempa" i "tępa", "rurze" i "róże" więc jeżeli ja pisząc o... powiedzmy... wyścigach włożę w usta dopingującej publiczności okrzyk: TĘPO! TĘPO!, komputer tego nie podkreśli. (A zawodnik się obrazi.)

Tak czy owak z ortografii jestem kompletny tę..., tem..., kompletna noga.)

A do wspomnianej na początku wyszukiwarki zamiast BUDDY GUY wpisałem BODY GAY.

Co było potem?

Poczytajcie jutro...

Czwartek, 04.09.2003

bez tytułu

Po tym, jak zamiast BUDDY GUY wpisałem błędnie BODY GAY, na ekran mojego komputera zamiast śpiewaka bluesowego wbiegło stado gołych chłopców z baletu. Jeden za drugim. Kolejne strony, witryny, linki itp. wskakiwały jedna za drugą szybciej, niż ja byłem je w stanie wyłączać. A każda ciągnęła za sobą całe stado następnych pospinanych jakimś łańcuchem zależności niezależnym ode mnie. Wiele z nich nie dawało się zgasić - uporczywie powracały ze swoją namolną ofertą XXX: "WCIŚNIJ MI TU. !!!TEEERAAZ!!!"...

Słowem INWAZJA.

***

Z internetu do mojego komputera zaglądała Bestia.

I rzygała plugastwem, a ja jej nie potrafiłem zatrzymać. Była szybsza i sprytniejsza.

***

W końcu poddałem się i postanowiłem zgasić komputer.

Ja mu każę "turn off", a on mi na to, że nie jest w stanie wykonać tego prostego plecenia, ponieważ całą pamięć ma dokumentnie zapchaną napływającymi informacjami.

Wyrwałem więc kabel telefoniczny z gniazdka. Nic to nie dało.

Wcisnąłem "reset". Nie pomogło.

Odciąłem prąd poprzez (rzecz dla komputerów najbardziej brutalną) wyciągnięcie wtyczki z gniazda...

Zgasł.

***

Następnego dnia po odpaleniu maszyny znalazłem czyściutki obraz nowo narodzonego komputerka, bez żadnych śladów koszmarów z dnia poprzedniego.

Po konsultacji telefonicznej z kolegą, który (w przeciwieństwie do mnie) zna się na informatyce, postanowiłem sprawdzić jak to właściwie jest...

Czy gdyby dzieciak z podstawówki chciał znależć sobie w internecie coś na temat, który go interesuje, to też stale jest narazony na ataki Bestii?

Jest.

Posłuchajcie...

Wpisałem TEEN - chodziło o nastolatki

Wpisałem BEACH BOYS - zespół popowy popularny od 40 lat

Wpisałem BOYS BAND - dzieciaki interesują się boysbandami

Wpisałem cały szereg niewinnych słów haseł i kontekstów

I za KAŻDYM razem prędzej czy póżniej trafiałem na Bestię.

***

Nie jestem kompletnym głupkiem i rozumiem, że mój pierwszy raz w internecie miał prawo być nieudany, a nawet niebezpieczny, tak samo jak pierwsza próba rąbania drewna za pomocą siekiery. Ale nawet kiedy zawężałem wyszukiwarce zakres możliwej manipulacji poprzez mnożenie haseł, to i tak Bestia znajdowała sobie jakąś szczelinę.

Interesuje mnie fotografia, szczególnie ludzie, dzikie plemiona, obrzędy, portrety... Wpisałem więc: GALERIA, FOTOGRAFIA, LUDZIE, SYLWETKI, INDIANIE, DZICY i mimo tych zabezpieczeń Bestia próbowała mi wcisnąć Galerię Fotograficzną Nagich Mężczyzn Pochodzenia Hinduskiego, HOT!HOT! HOT! ENTER NOW!!!!

over & out...

Piątek, 05.09.2003

bez tytułu

Zapytał mnie facet z jakiejś gazety, jake mam zdanie w sprawie forsowanej przez SLD ustawy o legalizacji Związków Partnerskich.

Odpowiedziałem mu tak:

Stary Testament, Nowy Testament, Koran, religie Wschodu i Zachodu - wszystkie wskazują na to, że związki homoseksualne są złem. Legalizowanie zła jest podnoszeniem go do kwadratu. Cywilizacja białego człowieka folguje sobie we wszystkim. Poluzowuje się normy moralne, by nie krępowały i to nazywa Wolnością. Zachłyśniemy się nią i utoniemy w plugastwie.

Pojedyńczy człowiek, który sobie folguje - w piciu, jedzeniu, w rozkoszach ciała, w lenistwie... - taki czlowiek nie budzi szacunku.

Społeczność, czy szerzej: cała nasza cywilizacja chrześcijańska, która sobie folguje - w piciu, jedzeniu... - też nie budzi szacunku. Dlatego grupka terrorystów jest wstanie potrząsnąć kolosem. Ten kolos od dawna nie ma mięśni, tylko rozedrgany i rozpasany galaretowaty tłuszcz. Kolosalne sadło.

Pederaści nie potrzebują zalegalizowania ich Związku Partnerskiego, żeby się mogli zupełnie legalnie gzić. Wpisanie ich zboczonego pożycia do Kodeksu uważałbym za naruszeniwe moich praw. A mam przecież prawo do poszanowania mego poczucia smaku, mojej religii, przekonań.

***

Poniedziałek, 08.09.2003

bez tytułu

Od rana słyszę w radiu i TV, jak to w toruńskiej budowlance uczniowie znęcali się fizycznie i psychicznie nad nauczycielem angielskiego.

Za karę kilku uczniów wywalono ze szkoły.

A ja bym natychmiast wywalił tego nauczyciela. Nie sprawdza się chłop w zawodzie. Nie podołał. Brak mu kwalifikacji.

Bo przecież jedną z kwalifikacji nauczyciela jest umiejętność zdyscyplinowania niesfornej młodzieży. Kiedy ta młodzież przekracza kolejne normy i w efekcie dochodzi do rękoczynów wobec nauczyciela, to oznacza, że ten nauczyciel, wprawdzie obiektywnie rzecz ujmując skrzywdzony, ale mimo to całkowicie nie nadaje się do tej roboty.

No więc zamiast się nad nim litować, bym mu ze współczuciem wręczył zwolnienie z pracy.

Wtorek, 09.09.2003

bez tytułu

Słyszę w radiu, że estońscy naukowcy uznali bajkę o Królewnie Śnieżce za...

"Nieprawdziwy obraz poniżający kobiety, który powinien być zakazany i usunięty z listy lektur szkolnych."

Debile! Debile a nie naukowcy. Przecież to jest BAJKA, a bajka z definicji przedstawia nie prawdziwy obraz lecz zmyślenia i bujdy.

W dodatku gdzie tu poniżenie kobiety? Jedna wysoka i ładna babka mieszka z siedmioma kurduplami, zjada ich jedzenie, śpi w ich łóżeczkach, a na końcu wychodzi sobie za mąż za innego.

To już raczej zakazać tej Śnieżki z powodu poniżania rodzaju męskiego.

Środa, 10.09.2003

bez tytułu

Żyrynowski (taki ruski Lepper) dąży do legalizacji bigamii. Twierdzi, że w Rosji jest zbyt niski przyrost naturalny, a poza tym dużo więcej kobiet niż mężczyzn.

***

Pewien Arab opowiedział mi następującą historyjkę,

posłuchajcie...

Pierwszą żonę wziąłem sobie żeby mi rodziła dzieci i prowadziła dom. Jest dobra, cicha, robotna, zaradna, gospodarna, smacznie gotuje...

Drugą żonę wziąłem sobie inteligentną, bo z pierwszą nie bardzo miałem o czym gadać. Ta dużo umie, doradzi, wypełni PIT, no i mam z kim pogadać.

Trzecią wziąłem rozrywkową - kumpelka, na piwko można wyskoczyć, na mecz...

A czwartą wybrałem na noce - młoda, głupia, że nie pogadasz, do tego leniwa, ale za to laska taka, że głowa puchnie.

I myślisz, gringo, że żyję z nimi szczęśliwie, co? Też byś tak chciał mieć cztery - każdą do czego innego?

To posłuchaj:

Wracam z roboty, zmęczony, a one po kolei:

- Co tak póżno?

- Co tak póżno?

- Co tak póżno?

- Co tak póżno?

Idziemy na zakupy, a one po kolei:

- Kup mi!

- Kup mi!

- Kup mi!

- Kup mi!

A potem w domu:

- Wyrzuć śmieci.

- Wyrzuć śmieci.

- Wyrzuć śmieci.

- Wyrzuć śmieci...

Piątek, 12.09.2003

bez tytułu

Wczoraj w Warszawie była wojna. Jedna z gazet napisała o tym BITWA WARSZAWSKA.

Wszyscy dzisiaj krytykują górników. A ja się cieszę!

Kiedy SLD szło do wybórów, to różne mondralinki bezczelnie mówiły, że jak Leszek Miller zechce, to nawet na wierzbie wyrosną gruszki. Obiecywali ludziom cuda, to niech teraz cud uczynią.

***

Cieszę się też z drugiego powodu:

W roku 1989, jak się potem okazało, komuna wcale nie upadła. Ona się sprywatyzowała i pochowała pośród normalnych ludzi. No to ja bym ją teraz chciał wywłaszczyć, obalić i trwale odsunąć od władzy. Jest niemoralne i niesprawiedliwe żeby sekretarze partii komunistycznej byli prezydentami i premierami wolnej Polski. A jedyny sposób na ich obalenie był, jest i będzie taki, jaki zastosowali górnicy wczoraj.

Przy okrągłym stole się nie da, bo komuniści tego języka nie rozumieją. Oni rozumieją pałę, polewanie ludzi wodą, kopanie leżącego. No to mają za swoje - JĘZYK, KTÓRYM PRZEZ 50 LAT PRZEMAWIALI DO NAS, WCZORAJ PRZEMÓWIŁ DO NICH. I mam nadzieję, że to nie koniec, tylko początek.

PS

A kopalnie należy posprzedawać i niech nowy właściciel kombinuje, czy je zamykać. Niech on z górnikami negocjuje. Ale tego się oczywiście nie robi. A powód? Prosty: Miller nagradza różnych swoich kolesiów stołkami w zarządach wielkich państwowych spółek. Jak się skarb państwa spółek pozbędzie to stołków zabraknie.

Niedziela, 14.09.2003

bez tytułu

PO KOLEJNYM ODCINKU "Z KAMERĄ WŚRÓD LUDZI":

Osobiście nie jestem jakoś szczególnie zachwycony. Byłoby duuużo lepiej, gdybym go samodzielnie produkował. (Wówczas człowiek kontroluje wszystkie parametry - niektóre jako w pełni niezależny autor, inne jako producent przed którym, odpowiadają pozostali członkowie ekipy.) Na razie jest to dzieło grupowe, a moje pomysły stanowią jedynie niewielką część całości. I TAK TO PROSZĘ OCENIAĆ!

"WC Kwadrans" - na który się Państwo tak często powołują - był dziełem w 100% autorskim. Ja sam pisałem scenariusz, dobierałem WSZYSTKICH gości, uczestniczyłem w montażu, w robieniu czołówki itd., itd. Sam, sam, sam. Teraz zaś jestem zaledwie prowadzącym.

***

Zarzuty, że zaprosiłem Broniarka, kolegę Urbana itd. są chybione.

Większość gości "WC Kwadransa" to byli różni kolesie Urbana, komuchy, ubecy, pośród pierwszych zaproszonych był Lepper, była też jedna z tych niewyżytych feministek, które ostatnio sprowadziły do Polski statek aborcyjny... Słowem goście, którym uczciwy człowiek nie podaje ręki. I co, wtedy Wam nie przeszkadzało, a dzisiaj zaczęło???

***

To jest INNY program. Niepolityczny!

Ale to jest TEN SAM Cejrowski.

Nie zmieniłem poglądów, nikt mnie nie wykastrował, ani nie zacząłem się sprzedawać.

To wtedy (w czasie "WC Kwadransa") zarabiałem kupę kasy. Teraz zarabiam przeciętnie.

Siedem lat leżałem na półce i jakoś nie zdechłem z głodu, to i teraz nie muszę występować.

***

Zdenerwowanie kilku recenzentów tłumaczę sobie ogólnym wkurzeniem na obecny układ władzy. Wiem - chcielibyście, żeby im (SLD-UPom) wreszcie ktoś przypieprzył, żeby ich podpalił, albo co, i najlepiej żebym to był ja. A Wy, moi mili, siedzielibyście sobie przed telewizorkami i dopingowali, tak jak kiedyś.

Fajnie było, ale się skończyło. Zapewniam Was: NIKT NIE DOPUŚCI DO POWROTU "WC KWADRANSA". Więc przestańcie się łudzić i zacznijcie cieszyć tym, co jest.

Pożytecznym można byc na wiele sposobów...

Poniedziałek, 15.09.2003

bez tytułu

Szwedzi nie chcą euro.

Słusznie: To mały kraj i utonął by w wielkim morzu europejskiej ekonomii i polityki walutowej. Dzięki utrzymaniu korony, utrzyma kontrolę nad wysokością stóp procentowych itd.

***

Lepiej żeby Polska też nie zamieniała rodzimej waluty na obcą. Euro kontrolują obcy faceci w obcym banku. Faceci, którym obce są sprawy polskie. Faceci, którzy dbają o interes globalny, a nie nasz partykularny. I wszystko jest cacy dopóki te interesy nie staną w sprzeczności.

***

Kto ma pieniądze, ten ma władzę.

Oddanie władzy nad pieniądzem oznacza pozbycie się suwerenności.

To takie proste.

Wtorek, 16.09.2003

bez tytułu

Piszę teraz książkę "Rio Anaconda".

Kiedy zostanie wydana? Nie wiem.

Oto krótki fragment,

Posłuchajcie...

Idziemy przez dżunglę.

Moi przewodnicy jakoś całkiem stracili rezon. Pytam o co chodzi, a oni tylko kręcą głowami i mówią, że to jest ZŁY LAS.

Co to niby ma oznaczać? Jakieś dzikie plemię, które strzela do intruzów?

Mówią mi, że nie. W tej okolicy to oni strzelają do obcych, bo jesteśmy w samym sercu ziem plemiennych Carapana.

No więc co? Skąd ten strach?? I co oznacza hasło ZŁY LAS???

W końcu udaje mi się wymusić od nich wyjaśnienie wypowiedziane szeptem wprost do mojego ucha: DRAPIEŻNE ROŚLINY.

***

Bzdura jakaś i przesąd!

Z drugiej strony Indianie nie są przesądni. Owszem wierzą w różne dziwne rzeczy, ale są przy tym bardzo racjonalni - wierzą tylko w to, co się zdarza naprawdę. W to, co istnieje. Nigdy w wyssane z palca bujdy.

Kiedy ktoś zapada na ciężką chorobę, mogą ją sobie tłumaczyć działaniem złych Mocy, ale ta choroba istnieje i zabija REALNIE.

Mogą wierzyć,że duchy nasyłają na ich wioskę jadowite węże, ale wtedy te węże też ISTNIEJĄ REALNIE.

Skąd więc nagle hasło "drapieżne rośliny"? Ono musi oznaczać coś realnego. I naprawdę grożnego, bo Indianie nie boją się byle czego

***

Drapieżne rośliny atakujące człowieka... Niedorzeczność?

A jednak: w kilku książkach z końca XIX wieku, można znaleźć relacje badaczy amazońskiej przyrody, w których pojawiają się wzmianki o "chłoszczących lianach". Liany te okręcają się ciasno wokół ludzi, duszą ich, potem polewają lepką wydzieliną i trawią; jak pająk muchę. To podobno tylko legendy; bujdy. Nikt tych roślin nie widział, nie zbadał, ani nie opisał naukowo.

Ale to może dlatego, że żaden z badaczy nie przeżył kontaktu...

***

Indianie nie obawiają się byle czego. Znają dżunglę, jak my znamy rozkład pokoi w naszym domu. Większość srogich niebezpieczeństw, które my podróżnicy opisujemy przyciszonym głosem, to dla Indian codzienność. Jeżeli więc oni boją się DRAPIEŻNYCH ROŚLIN, to to nie może być byle co.

I NAPEWNO NIE JEST TO WYSSANA Z PALCA BUJDA.

Przede wszystkim dlatego, że Indianie nie kłamią. Przyznaję, potrafią barwnie opowiadać, koloryzować; ale nie kłamią. Oni się boją kłamać!

Powod jest prosty: Kiedy coś zmyślasz, to coś staje się realne - ze świata wyobrażni przechodzi do świata materii. Wymyślony potwór może nagle wychynąć z lasu i rzucić się na tego, kto go przywołał; powołał do istnienia.

Dlatego właśnie ja wierzę, że indiańskie Opowieści o DRAPIEŻNYCH ROŚLINACH, które potrafią zaatakować i zabić człowieka, są prawdą.

Środa, 17.09.2003

bez tytułu

FRONDA, Pismo Piświęcone, przyszła do mnie wczoraj pocztą. Otwieram na chybił i trafiam na "Myśli nieoryginalne", których autorem jest stary znajomy (ale nie kumpel) Lech Jęczmyk.

Posłuchajcie...

"Jeżeli jestem z czegoś w życiu dumny, to tylko ze swojej nieprzeciętnej skromności. Mimo to zapisuję niektóre swoje myśli, choć wiem, że nie są oryginalne. Zwłaszcza w dziedzinie spraw ważnych, bo tu od tysięcy lat depczemy (ja bym napisał "drepczemy" - przyp. WC) po tym samym polu i na każdym jego kawałku stanęła już czyjaś stopa. Jeżeli nam się wydaje, że jesteśmy oryginalni, to znaczy,że jesteśmy słabo oczytani. A jednak każdy z nas odkrywa dla siebie świat na nowo, czy to wyruszając na śmiałe wyprawy, czy grzebiąc w starych mapach. I dziwi się, choć inni przed nim dziwili się w tym miejscu sto tysięcy razy.

(...)

Ludzie, którzy nie wierzą w Boga, mogą sobie żyć na poziomie gadającego zwierzęcia.

Ludzie, którzy usiłują bez Boga zrozumieć świat, historię, człowieka, są jak dziecko układające łamigłówkę (czyli w nowomowie puzel), które nie wie, że najważniejszy kawałek wpadł mu pod dywan. Frustracja i rozpacz murowane, przykro patrzeć.

A szatan jest jak złośliwy wujek, który podkłada dziecku kawałek z innej układanki i mówi, że to się na pewno da ułożyć.

(...)

Prędzej wielbłąd przelezie przez ucho igielne niż człowiek sukcesu wciśnie się do raju.

Nic tak nie oddala od Boga, jak sukces.

Jednych ludzi Bóg doświadcza kalectwem, brzydotą, innych urodą i sukcesem. Ta druga próba jest bodaj trudniejsza. Ale... nigdy nie dostajemy zadań ponad swoje możliwości.

Niektórzy ludzie wierzą w Boga. Bóg wierzy we wszystkich ludzi, ale niektórzy Go zawodzą."

Tyle Pan Lech Jęczmyk, mój stary znajomy (ale nie kumpel).

Polecam Wam jego i "Frondę".

PS

Nigdzie poza "Frondą" nie znajduję już takiego fermentu intelektualnego, który jednocześnie jest fermentem pozytywnym, a nie sztańskim. Nigdzie poza nią.

Oczywiście nie dość szukałem, nie wszystko wiem...

Poszukujmy.

Piątek, 19.09.2003

bez tytułu

Kiedy dzień wstaje bez chmur, cały poranek spędzam na tarasie. Oglądam sobie wschody słońca (wtedy najlepiej się mówi pacierze), potem grzeję skórę, jak kot i czytam. Aktualnie Koran (Stary i Nowy Testament już skończyłem), oraz Baśnie z tysiąca i jednej nocy.

Od kilku dni co rano po wytynkowanej na żółto ścianie przychodzi do mnie pewien robak. Nie wiem, czy do mnie osobiście, czy może po prostu upodobał sobie ten konkretny kawałek ściany, bo poranne słońce najszybciej go ogrzewa.

Robak wygląda brzydko - jak obła machina pancerna zrobiona z szarej stali czołgowej. Trudno nawet stwierdzić, gdzie ma przód. Takie robaki widuje się najczęściej na starych gruzowiskach.

Nie lubię go, więc co rano, kiedy tylko nadejdzie, dostaje prztyczka i leeeci daleko w kępę nawłoci.

Następnego dnia jest z powrotem. Ma do przejścia kilkanaście metrów, a sam sięga nieledwie jednego centymetra długości.

Wytrwały brzydal.

A może namolny?...

Mam mu jutro dać kolejnego prztyczka, czy zostawić w spokoju?

Poniedziałek, 22.09.2003

bez tytułu

W Polsce przedstawiciel Ministerstwa Finansów ogłosił, że na polecenie Unii Europejskiej podatek VAT za połączenia internetowe zostanie podniesiony z 7% na 22%.

***

W USA Izba Reprezentantów opowiedziała się za permanentnym zakazem opodatkowania dostępu do Internetu. Dziewięć stanów, które takie podatki wprowadziły, będzie je musiało znieść. Internet w USA nie będzie nigdy obłożony żadnym podatkiem!

***

Kiedy mnie pytają, dlaczego głosowałem przeciwko wcieleniu Polski do Unii, podaję takie właśnie przykłady. Bo to jest konkret, a nie ideologia!

Polska, kraj zapyziały intelektualnie, zamiast ułatwiać obywatelom dostęp do wiedzy, kultury, sztuki, do świata, podnosi VAT, bo tak nam Unia każe.

***

Najpierw Kwaśniewski rozdaje szkołom komputery i otwiera hucznie kolejne pracownie internetowe, żeby potem, jego partyjny towarzysz Miller, mógł wydoić z tych szkół więcej VAT-u.

Wtorek, 23.09.2003

bez tytułu

NICEA, ALBO ŚMIERĆ - mówią jedni.

NIE WARTO UMIERAĆ ZA NICEĘ - odpowiadają inni.

A potem dodają, że Polacy w referendum opowiedzieli się ZA Unią (Mumią) Europejską i teraz po prostu trzeba wchodzić bez względu na proponowane warunki, bo tak chce Naród.

Odpowiem im tak:

Naród nie wie czego chce, to po pierwsze.

A po drugie, Polacy w referendum niczego nie wybrali, bo wtedy jeszcze nie było czego wybierać. Nie istniała struktura do której mamy wejść, nie istniała konstytucja Unii, nie było jasne, czy Unia będzie miała prezydenta... To wszystko dopiero teraz się uzgadnia, negocjuje i tworzy z mozołem.

W referendum głosowaliśmy więc na wielkie nieistniejące NIC.

WNIOSEK: referendum było za wcześnie.

Bo właśnie o to im szło, moi drodzy - żebyśmy nie wiedzieli w co wchodzimy.

Środa, 24.09.2003

bez tytułu

Kiedyś w Kostaryce szedłem ciemną nocą przez park narodowy, ściśle rzecz ujmując był to: Rezerwat Jaguarów.

Spacery po tym terenie, nawet za dnia, nie były zalecane, natomiast nocą... Nocą szło się na własną nieodpowiedzialność.

Cóż robić, kiedy nie miałem wyboru - za plecami przebyte w ciągu ostatnich sześciu godzin kilometry dzikiego pustkowia, a przede mną, gdzieś najprawdopodobniej bardzo blisko, mała drewniana chatynka nazywana Instytutem Badawczym Flory i Fauny - tam mi będzie bezpiecznie. Więc MUSZĘ dojść.

Zgodnie z zaleceniem, które wyczytałem w jakimś podręczniku, zabrałem ze sobą dwie latarki i - dla większego bezpieczeństwa - trzymałem je (zapalone) nisko przy udach, żeby udawały oczy dzikiego kota i w ten sposób odstraszały ode mnie prawdziwe drapieżniki.

W pewnej chwili, na drodze na przeciwko mnie spostrzegam dwie inne latarki. Nareszcie doszedłem! Uff, a już się bałem...

W tym momencie latarki mrugnęły.

...przełknąłem ślinę... ...odchrząknąłem... ...i słabym głosem zapytałem:

- Kto idzie?

W odpowiedzi latarki znowu mrugnęły...

Wtedy zacząłem... śpiewać. Nic innego mi nie przyszło do głowy - tylko ten śpiew. Wiem, to absurdalne, ale śpiewałem. I to na całe gardło!

A śpiewałem jedyne co mi wtedy przyszło do głowy: "Przybieżeli do Betlejem PAA-STEE-RZEEEE...!!!!!!

Dlaczego akurat to?

Doprawdy nie wiem - był początek maja.

***

Latarki przede mną mrugnęły zadziwione, po raz trzeci, po czym umknęły w ciemność.

TO BYŁ KAWAŁEK "RIO ANAKONDA"

ps

PRZY OKAZJI ZAPRASZAM WSZYSTKICH CHĘTNYCH NA WSPÓLNY WYJAZD DO MEKSYKU, KTÓRY MA SIĘ ODBYĆ W LISTOPADZIE. (SZCZEGÓŁY PODAJĘ W SEKCJI "WYPRAWY DLA WAS")

TAM GDZIE POJEDZIEMY, TEŻ SĄ JAGUARY (A W KAŻDYM RAZIE REZERWATY)

Czwartek, 25.09.2003

bez tytułu

W radiu mówią o budżecie na rok przyszły - poważnym obciążeniem będą nasze wpłaty na rzecz Mumii Europejskiej. Po co nam to??? Doprawdy nie wiem, bo procedura jest następująca:

Polska wpłaca do unijnej kasy nasze pieniądze, a potem Unia daje Polsce, łaskawą ręką, różne dopłaty. Czyli oddają nam nasze własne pieniądze, tylko po drodze z kasy do kasy pozbywamy się prawa do decydowania na co te nasze pieniądze wydamy.

Zabłocki na mydle wyszedł podobnie. A Polak po szkodzie nie zmądrzał ani trochę - kiedyś utyskiwaliśmy na komisarzy ludowych, teraz możemy sobie poutyskiwać na europejskich.

Piątek, 26.09.2003

bez tytułu

GÓRNICZY PROTEST:

1. Niech protestują - to ich prawo do obrony przed bezrobociem.

2. Blokady dróg powinno się rozbić za pomocą policji, wojska, pał i sikawek. Drogi mają być drożne i tyle. A jak ktoś z premedytacją łazi w kółko po pasach i nie daje innym dojechać do pracy, to trzeba mu pałą zrobić zebrę na plecach i wlepić mandat.

3. Niech sobie strajkują: pod ziemią, na dachach, ale nie na pasach.

4. Nierentowne kopalnie posprzedawać, a potem prywatny właściciel nich sobie ze swoją własnością robi co tylko chce. Może na przykład zamknąć kopalnię i zgasić światło, a górnicy niech tam siedzą pod ziemią nawet do końca świata, po ciemku.

Może też (prywatny właściciel) zwolnić wszystkich, a zaraz potem przyjąć ich zpowrotem do roboty, ale już bez tych idiotycznych dodatków: trzynastka, barburkowe, premia, deputat, sreputat, paputat, poputat, przeputat, batat, tratatat, Trynidad i Tobago.....

Ma być goła pensja!!!!

A jak się któremu nie podoba goła pensja, TO WON NA BEZROBOCIE!

Wtorek, 30.09.2003

bez tytułu

KOTY

Mam dwa koty... A właściwie nie „mam”, tylko one tu ze mną mieszkają. Dobrowolnie! Kota trudno byłoby zmusić do czegokolwiek. Chyba żeby mu pozamykać wszystkie drzwi i ograniczyć terytorium do kilkudziesięciometrowego mieszkania w bloku - wtedy się MA kota.

Ja mam dom. W kilku ścianach tego domu kazałem wybić otwory przy podłodze, a potem w tych otworach zamontować specjalne kocie drzwiczki, które przywiozłem z USA. Teraz koty mogą sobie zupełnie swobodnie wchodzić i wychodzić, kiedy tylko chcą. Mogą też nigdy nie wrócić, gdyby moje towarzystwo przestało im odpowiadać.

Jeden to zrobił, to znaczy wyszedł i nie wrócił. Mieszka teraz w chaszczach po drugiej stronie drogi.

Z kolei jego brat bliźniak nie wrócił, bo zbyt często chadzał na polowanie do pobliskich gołębników a tam pewnego dnia spotkała go Okrutna Zemsta Gołębiarza. (Wiecie, jak taka Zemsta wygląda? Przypomina trochę śmierć z kosą, tyle że jest starym wrednym śliniącym się dziadem w waciaku, który czai się za drewnianą szopą z ostrym szpadlem w garści.)

Dopóki jeszcze te dwa pierwsze koty mieszkały ze mną wołałem na nie: Paragwaj i Urugwaj (to na pamiątkę jednej z wypraw).

Po nich nastała Boliwia. Była śliczna, drobna i nadzwyczajnie kolorowa. Trikolor przy niej wyglądałby blado. Miała futro złożone z kawałków czystej rasowej bieli, normalnego szaro-pręgowanego dachowca, czarnego kota czarownicy, rudego kota Whiskas oraz niespotykane u innych kotów połacie burego brązu. Pewnej nocy Boliwia nie wróciła do domu po spotkaniu z przejeżdżającym samochodem.

Teraz mieszkają u mnie Gujana i Patagonas. Mieszkają bo chcą. Nikt ich tu nie trzyma siłą. Najwyżej przekupstwem - myślę, że Gujana poszłaby mieszkać gdzie indziej, gdyby tylko nauczyła się otwierać puszki pazurem, ale na razie jestem jej do tego niezbędny. Poza tym od jesieni do wiosny organizuję coś, czego żaden kot nie potrafi - trzaskające polana i ciepłe miejsce na kominie.

Zapytacie teraz czemu ja im pozwalam wyłazić na dwór i ryzykować spotkanie z przejeżdżającym samochodem, albo szpadlem Gołębiarza?

Cóż, powody są trzy:

1. Koty są od tego bardziej wysportowane i ogólnie zdrowsze.

2. Nie muszę sprzątać kuwety. (Ba, ja jej w ogóle nie muszę mieć!)

3. Lepsze jest ryzykowne życie na wolności, choćby krótkie, niż wlokące się w nieskończoność, bezpieczne lata na kanapie.

A oto płynący z tej opowiastki morał dla Was:

1. LEPSZE JEST ŻYCIE NA WOLNOSCI, CHOĆBY KRÓTKIE, NIŻ WLOKĄCE SIĘ W NIESKOŃCZONOŚĆ LATA NA KANAPIE PAŃSTWA OPIEKUŃCZEGO.

2. CZŁOWIEK WOLNY JEST OGÓLNIE ZDROWSZY.

3. A KIEDY SAM PO SOBIE SPRZĄTA KUWETĘ, TO TAKŻE BARDZIEJ WYSPORTOWANY.

Środa, 01.10.2003

bez tytułu

Kupiłem musztardę sarepską.

Zrobiłem to jak zwykle "na węch" i "na oko" - sarepska musi mieć widoczne ułomki ziaren gorczycy oraz pachnieć ostro... specyficznie. Czasami tylko nazywa się "Sarepska", ale w smaku jest jakaś inna.

No więc kupiłem sarepską "na węch" i "na oko".

Tak się złożyło, że była to najtańsza musztarda w sklepie - 59 groszy za... plastikowy pojemniczek wielkości małej szklanki, zamykany na "deczko" (dekielek zamiast zakrętki). Taki dekielek charakteryzował dobre musztardy ze starych czasów.

Przynoszę tę musztardę do domu. Smaruję na chleb...

PYSZNAAAAA.

Wyżarłem cały słoik, pardon, plastikowy pojemnik wykonan na podobieństwo musztardówy.

No więc wyżarłem i...

Słyszę w radiu, że dzisiaj wprowadzili wizy do Rosji i na Białoruś. I przypomina mi się jak to przed referendum na temat przystąpienia do Mumii Europejskiej, mamili naród tym, że będzie nam się łatwiej podróżowało po świecie.

Gówno prawda - nie wstydźmy się tego słowa! - po wcieleniu do Mumii Polacy STRACĄ możliwość bezwizowego podóżowania do wielu państw świata z którymi Mumia nie ma umów o ruchu bezwizowym, a my mamy. Mamy, bo tam na przykład jest liczna Polonia. I do tej pory Polonia mogła sobie przyjeżdżać do Polski bez wiz, a Polacy mogli do rodziny też bez wiz. Po wcieleniu do Mumii to się zmieni. NA GORSZE!!!

Po co nam było gorsze???

***

No więc żrę musztardę i słucham o tym, że już nie będę mógł, kiedy chcę, wskoczyć do pociągu bylejakiego i pojechać sobie do Petersburga pooglądać moje ulubione obrazy Brueghel'a. Nie, nie. Teraz najpierw trzeba stanąć w kolejce do obmierzłej sowieckiej ambasady, potem wypełnić obmierzłe podanko, przedtem jeszcze skombinować równie obmierzłe zaproszenie od kogoś w Rosji (a ja akurat nikogo tam nie znam)... słowem wróciły stare socjalistyczne czasy: zaproszenia - utrudnienia.

***

No więc żrę tę musztardę i nagle, spoglądając na etykietę wybucham śmiechem, bo tam jest napisane: PRODUKT WYKONANANO WEDŁUG RECEPTURY NIEZGODNEJ Z NORMAMI UNII EUROPEJSKIEJ.

NIEZGODNEJ!!!

Dlatego była pyszna, sarepska...

PS

Przed 1 maja przyszłego roku będę sobie musiał zrobić zapas.

Czwartek, 02.10.2003

bez tytułu

Ktoś się domagał, żebym skomentował protest taksówkarzy.

Jestem za:

1. Komunistyczną władzę trzeba zwalczać wszelkimi sposobami.

2. Podatki inne niż liniowy dochodowy na poziomie 10% (patrz Biblia), równy dla wszystkich - też trzeba zwalczać wszelkimi sposobami.

3. Państwo policyjne, biurokrację i inwigilację, kontrolę urzędasów nad każdym naszym ruchem... - wszystko to trzeba zwalczać za wszelką cenę.

***

Przymus kas fiskalnych - WON. Jak ktoś dobrowolnie chce sobie taką kasę założyć - jego sprawa, ale przymus WON. Nie tylko w taksówkach - wszędzie.

Po cholerę babce w kiosku kasa fiskalna??? Wolałem, jak ona dawniej miała stare pudełko po butach do którego wkładała sobie utarg. Wolałem przedwojenną prostą księgowość, którą prowadził mój dziadek: WINIEN i MA, czyli TAK-TAK, NIE-NIE. Żadnych kombinacji, odpisów, proporcji, vatu, citu, pitu, pitu...

Kupiłem za 100 złotych, sprzedałem za 110 złotych, zarobiłem 10 złotych, płacę od tego podatek 10% I ŻADNYCH INNYCH ROZWIĄZAŃ!!!!!!

W mętnej wodzie ESELDUP ryby łapie, jak mówi przysłowie.

PS

Przepraszam, miało być BELZEBUB.

Poniedziałek, 06.10.2003

bez tytułu

Gazet nie czytam, nie chce mi się - wolę książki. Ale, kiedy rano palę w kominie, słucham radia. Dzisiaj usłyszałem, że:

Ministerstwo Finansów zabrało się za realizację rozkazu Mumii Europejskiej i chce zainstalować kasy fiskalne w... DOROŻKACH !!!!!

Dorożkarze zaprotestowali - zgodnie z polskim prawem dorożka z roku np. 1936 nie może być przerabiana, bo stanowi zabytek. Można by ją ewentualnie wyposażyć w liczydła z epoki.

No i system się zawiesił: jeden przepis nakazuje instalację drugi instalacji zabrania.

***

Lepper radził się jasnowidza Jackowskiego w kwestiach dotyczących strategii politycznej swojej partii, doboru współpracowników itp.

Cóż tu mogę dodać?

Dodam, że Hitler miał cały sztab astrologów i wróżbitów, więc na razie nie mamy się czego obawiać.

***

W związku z nowym prawem (mumijnym) wprowadzającym równouprawnienie obu płci, w Bośni zdelegalizowano kawały o blondynkach. Od tej pory jasnowłose Bośniaczki będą mogły kawalarzy pozywać do sądu.

A co z ochroną innych mniejszości - teściowych, policjantów, Polaków, Rusków i Niemców, cyklistów i pedałów?

Oni też będą chronieni - pod warunkiem, że wszyscy są blondynami (najlepiej aryjskimi).

Problem mają tylko murzyni, żydzi i Żydzi.

Środa, 08.10.2003

bez tytułu

Zapytał mnie ktoś:

GDYBY ZŁAPAŁ PAN ZŁOTĄ RYBKĘ, KTÓRA MOŻE SPEŁNIĆ TYLKO JEDNO ŻYCZENIE,

O CO BY PAN POPROSIŁ?

Odpowiedziałem tak:

Gdyby tę rybkę potraktować serio, poprosiłbym o zbawienie mojej duszy, czyli o gwarancję życia wiecznego i oglądania Boga twarzą w twarz, bo przecież to jest (powinno być?) ostatecznym i najważniejszym celem każdego z nas. Ale! Ale złote rybki spełniające życzenia nie istnieją, dlatego, gdyby to potraktować mniej poważnie, odpowiedziałbym, że chciałbym otrzymać od rybki moc spełniania wszystkich życzeń sobie i innym - wówczas rybka nie byłaby już potrzebna ani mnie, ani Wam.

Potem ten ktoś zapytał mnie:

A CZEGO PAN NAJBARDZIEJ CHCE?

Odpowiedziałem:

Czego najbardziej chcę? Chcę co? Mieć? Dostać? Osiągnąć? Zdobyć? O czym marzę? I co właściwie oznacza "najbardziej"? Najbardziej dziś? Najbardziej w całym moim życiu?

Nie chcę trafić do piekła, chcę w ostateczny rachunku, wylądować w niebie; na wieczność. Ale o tym już mówiłem wcześniej. Żeby więc odpowiedzieć inaczej na to pytanie, potraktuję je mniej poważnie:

Chcę mieć czas. Chcę nie musieć się uganiać (za pracą, za pieniędzmi, za różnymi sprawami codziennymi...).

Chcę mieć czas na pisanie książek, na czytanie książek, na rozmowę z przyjaciółmi, czas na podróże do dżungli...

I chcę mieć pieniądze. Głównie po to żeby sobie KUPIĆ czas. Czas na pisanie książek, na czytanie książek, na rozmowę...

A na koniec, z rzeczy najbardziej banalnych powiem Wam co chcę MIEĆ.

Otóż chciałbym mieć niewielki statek - pływający domek jednorodzinny - taki, jakich wiele pływa po Amazonce i Karaibach. Dwie sypialnie, gabinet, salon, tarasik na dachu, kuchnia, łazienka... Taki statek uwalnia człowieka od przywiązania do miejsca. Nie podoba nam się w Brazylii - płyniemy do Peru, albo na Jamajkę. Nie podoba nam się sąsiad odpływamy sto metrów dalej i cumujemy przy innym pomoście...

Taki statek kosztuje tyle , co mieszkanie w Warszawie. Dlatego ja nie tylko CHCĘ go mieć - ja się zabrałem do realizacji tego marzenia. Bo marzenia po to są - by je wcielać w czyn!

Pozdrawiam

WC

Czwartek, 09.10.2003

bez tytułu

Razem z ostatnim rachunkiem za telefon, dostałem ulotkę, w której TPSA oferuje rabaty na połączenia lokalne:

Na 50 połączeń TPSA udzieli 40% rabatu, ale pod warunkiem, że za ten rabat zapłaci się 7,32zł.

Hmm... może by się skusić? Eee przecież to Telekomuna. Sprawdźmy lepiej ile kosztuje 50 połączeń BEZ rabatu.

50 połączeń x 0,35zl/3min = 17,50zł. Po odliczeniu 40% rabatu, będzie nas to kosztować: 10,50zł.

ALE jeszcze trzeba za ten rabat zapłacić - 7,32zł - co daje nam razem: 10,50zł + 7,32zł = 17,82zł.

Reasumując: za 50 połączeń bez rabatu płaci się 17,50zł, a z rabatem 17,82zł.

Wszystko jasne - 40% rabat TPSA oznacza, że usługa kosztuje o 32 grosze więcej... bo życie jest piękne.

Pozdrawiam.

PS

Nadchodzi epoka obywatelskiego oporu, epoka sprzeciwu i protestu, epoka bojkotu... dlatego: PRZEŚLIJ TO SWOIM ZNAJOMYM.

Niedziela, 26.10.2003

bez tytułu

Kiedy Indianie dzikich plemion ruszają na polowanie, czasami nie ma ich przez wiele dni. Wracają dopiero, gdy upolują to, po co wyszli.

Polowałem.

Wiele dni.

Takie dni w indiańskich wioskach nazywane są Dniami Milczenia.

Milczałem i wielu z Was miało o to do mnie pretensje.

Dlaczego? Przecież cisza jest bardzo miła dla ucha.

***

Słuchajcie ciszy...

Usłyszycie Mądrość.

Odnajdziecie Spokój.

Właściwy dystans do spraw,

ludzi i przedmiotów.

Znajdziecie czas,

którego Wam brakowało.

Słuchajcie ciszy.

I mówcie ciszej.

Ciii...

Sza!

***

W dniu zmiany czasu na zimowy, urządzam sobie takie święto:

Zatrzymuję na godzinę wszystkie zegary... i staję poza czasem.

(Sześćdziesiąt minut bez tykania. Jedyny kawałek roku, którego nie potnie na plasterki żadne wahadło.)

Dzisiaj stałem przy oknie, plecami do kominka w którym wił się ogień.

Na łące przed tym oknem...

(kiedyś to była leśna polana, ale obecnie - las wycięto - jest już tylko łąka)

...zrobiło się dziwnie... niezielono. Zmrużyłem oczy, patrzę... Czemu właściwie już nie jest zielono, skoro przed chwilą jeszcze było? Ha! Szpaki. Siedzą i wyjadają nasiona przyszłorocznej trawy.

Były ich tysiące. Ogromna przerażająca chmara. Mój kot, który czasami przynosi mi upolowanego szpaka na wymianę za coś lepszego do jedzenia, tym razem zwinął ogon pod siebie i zrejterował na strych. Widocznie uznał, że z taką chmarą lepiej się nie konfrontować.

Szpaki podziobały przez chwilę, potem poderwały się z furkotem, utworzyły ciemną chmurę, która całkowicie zasłoniła słońce, a w końcu odleciały na południe - znak, że zaczęła się zima.

Czwartek, 06.11.2003

bez tytułu

W swoim programie Kuba Wojewódzki pyta Korwina - Mikke:

- Co Pan sądzi o Michale Wiśniewskim?

- O kim ? - zapytuje Korwin.

- No o Michale Wiśniewskim?

Na to Korwin: "Nie kojarze, kto to?"

Wojewódzki podpowiada: "No ten z czerwonymi włosami!

- No jakoś nie kojarzę nadal.

- To ten z zespołu ICH TROJE, nie słyszał Pan????

- Nie słyszałem...

Wojewódzki: "To jest Pan szczęśliwym człowiekiem, że Pan nie słyszał!!!"

Na to Korwin z rozbrajajaca szczerością: "O Panu też wcześniej nie słyszałem."

Piątek, 07.11.2003

bez tytułu

Oj działo się tu strasznie wiele:

Najpierw jak szaleni kręciliśmy w Polsacie kolejne odcinki "Z kamerą wśród ludzi". No i zrobiliśmy tego tyle, że starczy do Bożego Narodzenia.

Co potem? Na razie nie wiadomo - Polsat myśli, a ja wkrótce jadę do Meksyku, potem zaś z osobną wyprawą do Belize. Wrócę na święta.

***

Działy się też mniej przyjemne rzeczy. Dostałem serię korespondencji z biura prawnego, które obsługuje spółkę Agora. Hm.. dwa tajemnicze ponaglenia. Króko mówiąc chcą ode mnie kasy. (Wprawdznie nie 7 milionów dolarów, ale i tak sporo.)

Posłuchajcie...

Już prawie dziewięć lat temu na łamach Gazety Wyborczej ukazał się obrażliwy dla mnie artykuł w którym nazywano mnie faszystą. Podbechtany przez ekipę Walendziaka, złożyłem w sądzie pozew o obrazę. W pierwszej instancji przegrałem, w drugiej wygrałem, a o trzeciej instancji wcale nie wiedziałem:

- nikt mi nie przysłał zawiadomienia o rozprawie, ani wezwania

- a potem nikt mnie nie zawiadomił, że zapadł jakiś wyrok (ZAOCZNIE!).

Ale oto teraz, otrzymuję od prawników Agory ponaglenie w tonie formalnie uzasadnionym oraz kopie nieznanego mi wyroku trzeciej instancji:

Mam zapłacić różne kary w łącznej wysokości około 4.000 złotych. Za co? Za to, że wprawdzie zostałem nawyzywany od faszystów, ale przecież nie powinienem był ciągać biednej Pani Bikont (autorki artykułu) po sądach. Musze więc teraz zapłacić jej i sądowi za fatygę.

Że nie wiedziałem o rozprawie? Że nie miałem się szansy bronić? A to nieistotne, bo z formalnego punktu widzenia Agora ma wyrok w łapce i pełne prawo dochodzić swojej kasy. ja natomiast mogę sobie iśĆ do sądu i siĘ poskarżyc temu sądowi na niego samego.

***

To nie koniec. Dostałem od prawników Agory kolejny list, z zawiadomieniem o kolejnym zaocznym wyroku na moją niekożyść. Kolejnym wyroku, który zapadł bez mojej wiedzy - znów nikt mnie nie wzywał na rozprawę (a byłem wtedy w kraju), nikt mi nie przysłał zawiadomienia, że wyrok zapadł... Zrobili to dopiero prawnicy strony, która w sądzie była i zwyciężyła.

Tym razem mam na przednich stronach "Wyborczej" (to te najdroższe) opublikować na własny koszt tekst przeprosin, które w moim imieniu napisał Wysoki Sąd.

Za co te przeprosiny?

Posłuchajcie...

W roku 1995 zostałem zaproszony przez studentów jednej z wyższych uczelni w Szczecinie, na spotkanie/wykład gościnny.

Pojechałem. Spotkanie było zamknięte - wstęp tylko dla studentów tego konkretnego wydziału. W małej salce, właściwie w klasie lekcyjnej, przy laminowanych szkolnych ławkach zasiadło kilkudziesięciu studentów. Zadawali mi pytania - ja odpowiadałem. Jedno z pytań dotyczyło mojego stosunku do publikacji "Gazety Wyborczej".

Odpowiedziałem szczerze, tak jak myślę. Skoro pytają o mój pogląd w tej sprawie, mój prywatny osobisty osąd, to dlaczego nie? Powiedziałem więc, że moim zdaniem (MOIM, a ono wcale nie ma obowiązku być obiektywne), na łamach "Gazety Wyborczej" wije się wąż nietolerancji, a czytelnika traktuje się tam jak idiotę.

Kilka lat póżniej, w zaocznym procesie sądowym, w czasie którego pozbawiono mnie prawa do obrony zapadł wyrok zobowiązujący mnie do zwrotu całej kupy różnych kosztów oraz do zamieszczenia na pierwszych stronach "Gazety Wyborczej" przeprosin za nieumyślne obrażenie pisma i narażenie go na utratę wiarygodności.

Przypominam: Ja w Szczecinie przemawiałem do kilkudziesięciu studentów, w małej salce lekcyjnej. Natomiast tekst o "Brunatnym kowboju RP", gdzie nazywa się mnie faszystą, ukazał się w wielotysięcznym nakładzie największej gazety w kraju.

Wniosek z tego taki, że wolność słowa nie obowiązuje w małych pomieszczeniach, natomiast w dużym nakładzie wolno pisać co się komu podoba, nawet, kiedy to się nie podoba, albo obraża kogoś innego.

***

Acha, dostałem jeszcze jeden papierek z sądu...

Pamiętają Państwo jak to onegdaj, oburzony zachowaniem Aleksandra Kwaśniewskiego w czasie jednej z wizyt zagranicznych (telewizja pokazywała jak w stanie wskazującym na spore nadużycie alkocholu, A.K. ładuje się do bagażnika limuzyny rządowej), no więc oburzony takim szarganiem majestatu urzędu prezydenckiego wystąpiłem w tego majestatu obronie.

Zrobiłem to w sposób bardzo emocjonalny, przyznaję, ale właściwie każdy obywatel POWINIEN się oburzać, kiedy inny obywatel szarga dobre imię Rzeczypospolitej. Powiedziałem więc, że Aleksander Kwaśniewski swoim tłustym ... znieważa urząd Prezydenta Rzeczypospolitej.

No i Sąd w Gdańsku przysolił mi 3800 złotych grzywny za obrazę majestatu. (Majestatowi natomiast nie zrobiono nic, ani za bagażnik, ani za Charków...)

Wspomnianą grzywnę rozłożono mi na raty. Właśnie skończyłem spłacać i odetchnąłem z ulgą, kiedy w poczcie przyszły zaoczne wyroki i rządania pieniędzy dla Agory.

Takie to sprawy zaprzątały mój czas ostatnimi tygodniami.

Sobota, 08.11.2003

bez tytułu

Od września nieprzerwanie palę w kominie.

Do tego trzeba mieć drewno. Mam. (Jak sie ma brata leśniczego drewno nie stanowi problemu.)

No więc mam drewno, a do drewna z kolei, jak wiadomo, potrzebna jest drewutnia. Też mam.

W drewutni pośród ułożonych w równe pryzmy szczap, zamieszkały myszy. Dobrze im tam - pełno zakamarków, sucho, na łeb się nie leje, wiatr nie hula, a poza tym dosyć łatwo (bez wychodzenia z domu) upolować jakiegoś żuka albo tłustego pędraka, bo owady też lubią drewutnię.

Ale najbardziej ze wszystkich lubią ją koty.

Patagonas przesiaduje całe dnie wpatrzony w szpary między olchowymi klockami - tamtędy chodzą myszy. I czasami nie dochodzą, gdzie chciały, tylko lądują na moim biurku - żebym się trochę rozerwał, bo tak ślęczę nad czymś bez ruchu. Innym razem - kiedy zbyt długo śpię - kot kładzie mi żywą mysz wprost na poduszce, albo puszcza na kołdrę. Wtedy zawsze szybko wstaję, co oczywiście utwierdza tego kota w błędnym mniemaniu, że uważam puszczanie myszy za porywającą rozrywkę do której rzucam się z werwą, z najgłębszego nawet snu.

Drugi kot - Guyana - przesiaduje na najwyższym sągu drewna pod samym dachem drewutni. Tam wprawdzie nie chodzą myszy, ale za to daje się stosunkowo łatwo upolować wróbla lub innego głupiego ptaka, który przysiadł na chwilę odpocząć na rynnie. Takie chwile nie trwają długo - Guyana jest bardzo szybka. Przed chwilką był ptasi odpoczynek, a już po chwili następuje wieczny spoczynek.

Następnie upolowane ptaszki lądują na moim stole. To taki prezent od kota - ja mu serwuję różne smaczne puszki, więc on się czuje zobowiązany odwdzięczyć.

Zarówno myszy, jak i ptaszki leeecą przez okno i lądują w końcu na pryźmie kompostu w ogrodzie. Niestety czasami... wracają. Patagonas zwraca mi je z kocim odpowiednikiem kpiącego uśmieszku, który ma wyrażać mniej więcej:

- Hej, fujaro, przyniosłem ci mysz do zabawy, a tyś jej pozwolił uciec.

Guyana zwraca mi ptaszki wyrzucone na kompost z wyrazem wyraźnego wyrzutu. Robi się wtedy bardzo wyniosła i srodze urażona:

- Hej, ja nie po to przynoszę dobre jedzenie, żeby je marnować. Mogłam sama zjeść; lubię wróble. Wystarczyło powiedzieć, że akurat nie masz ochoty.

Wróćmy do drewutni.

Ja stamtąd nie przynoszę ani myszy, ani ptaszków, tylko drewno do kominka. A w tym drewnie dość często (ostatnio nagminnie) kryją się różne wredne robale. Nieszczęście polega na tym, że one wszystkie już śpią z zimna. Natomiast, kiedy wraz z kawałkami drewna trafiają do ciepłego domu, w ich prostych zwojach nerwowych powstaje sygnał WIOSNA!

A wiosna oznacza nerwową bieganinę w poszukiwania żarcia i szybkiego seksu.

CDN...

Wtorek, 11.11.2003

bez tytułu

Myślałem, że może po śmierci tego pierwszego żołnierza w Iraku, Kwaśniewski się opamięta. Że spostrzeże, jak kropelki tuszu pod rozkazem, który podpisał posyłając ludzi na wojnę, jak te kropelki tuszu zamieniają się w krew...

Nie znam intencji, które nim kierowały. Możemy sobie jedynie gdybać, albo plotkować na temat: Co Kwaśniewski sobie kupił, za to, że wplątał Polskę w konflikt zbrojny w obcym kraju, w którym Polska nie ma żadnego interesu uczestniczyć?

No więc nie znam intencji, ale mam prawo analizować efekty działań. A one są takie, że nasze przedsiębiorstwa przegrywają wszystkie przetargi na odbudowę Iraku, nasi obywatele mają kłopoty przy ubieganiu się o wizy do USA, nasza pozycja w Europie osłbła, Arabowie, tradycyjnie przyjażni wobec Polaków, zaczynają nas traktować podobnie jak Amerykanów, Bin Laden imiennie zagroził Polsce atakami terrorystycznymi, choć jeszcze do niedawna nie wiedział o istnieniu takiego kraju...

No a najbardziej doniosłym efektem działania A.Kwaśniewskiego jest śmierć człowieka.

Czy prezydent podpisując nieodpowiedzialny dekret wojenny odpowiada za współudział w zabójstwie żołnierza? A może przynajmniej kilka lat więzienia z paragrafu o narażeniu drugiej osoby na śmiertelne niebezpieczeństwo?

Gdzie tam! Władcy nie odpowiadają za takie rzeczy.

Pamiętacie Jaruzelskiego? Odpowiedział? Nie! I wcale nie chodzi mi o krwawe ofiary prześladowań, które padły z jego rozkazu. Mnie by wystarczyła odpowiedzialność karna za spowodowanie śmierci tych kilkuset osób, które 13 grudnia miały odcięte telefony i nie mogły wezwać karetki pogotowia - za ich śmierć odpowiedzialny jest osobiście generał Wojciech Jaruzelski, który podpisał rozkaz o zablokowaniu telefonów, a jednocześnie nie dał ludziom innej możliwości wezwania karetki.

Cóż ja się czepiam tego biednego Kwaśniewskiego? Jego poprzednicy byli bardziej krwawi - Jaruzel, Gierek, Gomółka, Bierut, Dzierżyński - całe to drzewo genealogiczne ocieka krwią. A Kwaśniewski ma na koncie (na razie) tylko jednego człowieka.

Myślałem (głupio), że kiedy pojedzie na pogrzeb do Szczecina, kiedy spojrzy w zapłakane twarze rodziny, że zrozumie, że się opamięta. Eee tam - dzisiaj już występował otrząśnięty z szoku. Już nie gadał, że "to był najtrudniejszy dzień w mojej karierze i najtrudniejsza decyzja", dzisiaj znów usta pełne idiotyzmów na temat tego, że wojna w obcym kraju zapewni nam pokój.

(hmmm... Chyba, że ja źle rozumiem słowo "nam" - może przecież chodzić o jego i Jolkę, a pokój... może być eleganckim gabinetem, w jakimś eleganckim urzędzie... szef ONZ na przykład ma taki ładny pokój z widokiem na Nowy Jork.)

***

A Z OKAZJI DNIA NIEPODLEGŁOŚCI, ŻYCZĘ PAŃSTWU NIEPODLEGŁOŚCI

CHYBA JUŻ TYLKO OSOBISTEJ, BO NA PAŃSTWOWĄ CHWILOWO NIE MA CO LICZYĆ - SPRAWY IDĄ W ODWROTNYM KIERUNKU (MUMIJNYM)

Środa, 12.11.2003

bez tytułu

Kiedy POLSAT pokaże odcinek z Frytką? Nie wiem.

Czy wiem, że w necie oraz na płytach krąży jakaś piracka wersja tego programu? Wiem.

Gdzie ją znależć? Nie wiem. Sam chciałbym zobaczyć co z tego zmontowano. (Mnie niestety na montaże nie dopuszcza Producent.sic!)

***

A tak apropos Frytki:

W USA właśnie rozpoczyna się reality show, którego zwycięzca w nagrodę wystąpi w pełnometrażowym filmie porno!

FRYTKA! FRYTKA! FRYTKA!

***

A w Warszawie, w zeszłym tygodniu, odbywały sie kolejne targi Eroticon. Jedną z atrakcji, było bicie seksualnego rekordu świata. Ten konkurs dla pań polega na odbyciu jak największej liczby zbliżeń seksualnych. Ubiegłoroczny rekord to 646 stosunków w ciągu 8 godzin pracy. (Ile im wyszło/weszło w tym roku nie wiem, ale jakoś tak kojaży misię to wszystko z liczbą 666).

Rypańsko na czas - no śliczny przekaz. Jeden stosunek z tej serii trwał około 45 sekund, jeśli dobrze liczę. Czy o taki wzorzec nam chodzi.

A sześciuset partnerów jednego dnia, w dobie AIDS? Czy o taki przekaz chodzi?

Gdzie się podziewała policja z pałami? Gdzie się podziały liczne organizacje pozarządowe, które "edukują" w kwestii zapobiegania AIDS? Czemu nie protestowały? Czemu nie zaprotestowała pani prezydentowa Jolka??? Gdzie jej troska o zdrowie? O raki piersi i inne takie?

JAK TO WOGÓLE MOŻLIWE ŻEBY TAKIE RZECZY ODBYWAŁY SIĘ LEGALNIE????

I wy się dziwicie, że ja chcę emigrować? Wyemigruję, słowo honoru - to już danwo nie jest moja kultura, moja cywilizacja. Brzydzę się.

***

Jutro wyruszam do Meksyku. Po 10 dniach z grupą luksusową, jadę dalej do Belize z grupą... roześmianych szaleńców. (Pośród nich, poczuję się wreszcie jak człowiek normalny.)

Będę do Was pisał tak długo, jak długo będą kawiarenki.

Pa.

Czwartek, 13.11.2003

bez tytułu

Przygarnij Kropka!

Tak proszą w reklamach, w gazetach, w sklepach... wszędzie dookoła słyszę jak proszą: Przygarnij Kropka!

Zaopiekuj się. Ten Kropek taki bidulek, ponaświetlaj go....

No i ludzie zajmują się Kropkami. Naświetlają, dbają, troszczą się...

A o co?

O kawałeczek malowanej tektury!

Dostałem dzisiaj jednego z tych Kropków. Był przyklejony do tuby pasty do zębów.

Od razu pomyślałem o sierotach, które spotykam w Ameryce Południowej, jak samotne i głodne proszą o kawałek chleba na ulicach Bogoty, Caracas czy Manaus. Nimi się zaopiekujcie! Poświęćcie czas komuś żywemu, drugiemu człowiekowi, bratu, siostrze, starej matce, samotnej ciotce... Choćby połowę tego czasu, który zajmuje wam "przygarnianie" Kropków poświęćcie na rozmowę z kimkolwiek samotnym, kto nie ma do kogo pogadać. Na przykład z sąsiadem, który was zawsze zagaduje w windzie (bo samotny), a wy nigdy nie macie dla niego ani chwili. Dlaczego nie macie? Może dlatego, że naświetlacie tekturę.

Sobota, 15.11.2003

bez tytułu

CIUDAD de MEXICO

Rano wyszedlem przed dom. Okazalo sie, ze drzwi mam zawalone opadlymi kwiatami hibiskusa. (Ten sam, ktory Wy znacie w formie herbatki, tylko, ze fioletowy. My tu w Meksyku mamy wiele roznych gatunkow i kolorow hibiskusa.)

Zaczalem wiec dzien od usuwania kwiatowej zaspy spod drzwi.

Potem roszylem w prawo do najblizszego rogu ulicy. Tam przywitalem sie ze znajomym kawiarzem. Stoi tu co rano, odkad pamietam i serwuje ludziom kilka pysznych gatunkow kawy.

- Hola, gringo, jak sie masz? Ty znowu tutaj?

- Znowu jak widzisz, amigo. A ty wciaz tutaj?

- Dwudziesty rok, gringo. Lubie to miejsce i juz sie chyba nigdzie nie rusze.

- A ja lubie twoja kawe i juz chyba nigdzie nie znajde lepszej.

- Jak zwykle dwie?

- Lej dwie, nie pytaj, przeciez wiesz.

***

Po kilku chwilach rozmowy z kawiarzem wzialem moje kawy, skrecilem w prawo i ruszylem do nastepnego rogu.

- Hola, gringo, ty znowu tutaj? Jak sie masz?

- Twoja kawa, Dona Carmelita.

Wziela ode mnie goracy kubeczek i zaczela sobie o niego grzac zmarzniete dlonie. (Rano w Meksyku bywa o tej porze roku zimno.) Podsunela mi nowiutki kawalek grubej tektury i kazala usiasc obok siebie. To taki nasz rytual - ja zalatwiam kawe, ona zalatwia tekture do siedzenia.

Carmelita jest zebraczka. Przyjechala do miasta Meksyk za chlebem. Jaj maz byl zolnierzem. Nawet jej nie powiedzieli jak zginal - po prostu pewnego dnia dowiedziala sie ze zginal. Niepismienna samotna dziewczyna z wioski nie wiedziala, ze ma sie prawo ubiegac o odszkodowanie... Nie wiedziala nic, nie umiala nic, nawet pisac, i nie miala nic, nawet kromki chleba.

Jej pierwszy dzien w miescie Meksyk, byl moim pierwszym dniem w miescie Meksyk. Poznalismy sie wlasnie na tym rogu. Przynioslem jej wtedy kawe, tak jak dzis.

- Dona Carmelita... ?

- Tak, gringo?

- Dlaczego od dwudziestu lat wysiadujesz na tym rogu i zebrzesz?

- Bo to szczesliwe miejsce. To byl moj pierwszy dzien, bylam zmarznieta, zrozpaczona, nie wiedzialam gdzie pojsc i co robic, a ty mi przyniosles kawe. Pomyslalam wtedy, ze tu mieszkaja dobrzy ludzie.

- Ale czemu zostalas.

- Tutaj mam co jesc. Napewno. A gdybym poszla gdzie indziej, to kto wie...

***

Po kilku chwilach rozmowy z zebraczka, wstalem, skrecilem w prawo i ruszylem do nastepnego rogu.

- Hola gringo!!! Dawno cie nie bylo. Jak sie masz?

- Kwitnaco kucharzu. A Ty?

- Utylem?

- Utyles. A poprzednio obaj myslelismy, ze to juz niemozliwe, amigo.

- He, he !!! Skoro utylem, to znaczy, ze mam sie dobrze. Kiedy sie zacznie dziac niedobrze, wtedy zaczne chudnac. Chyba mi zle nie zyczysz, gringo???

- A tyj sobie ile chcesz. Tyko nie peknij, bo kto po tobie posprzata.

- Co zjesz, gringo?

- Dawaj taco z pieczonymi kwiatkami.

- Eee, zrobie Ci cos mocniejszego, mam glowizne, mam jezory, mam mozgi, mam kurze lapki, mam baranie kopytka...

- Dzisiaj piatek, wiec dawaj same kwiatki i troche pieczonego sera.

(W Meksyku jest pewien rodzaj jadalnych kwiatow. Najczesciej podaje sie je jako dodatek do miesa, lekko podpieczone.)

***

Otarlem brode, umylem rece w misce, ktora mi podal uliczny kucharz, skrecilem w prawo i ruszylem w strone nastepnego rogu.

- Hola gringo! Ile to Cie nie bylo, rok? Dlugo zostaniesz? A moze wreszcie na zawsze, co?

- Jeszcze nie teraz, ale juz niedlugo, amigo.

- Sok z pomaranczy, bez lodu, z owocow wygrzanych w sloncu, juz wyciskam, gringo. Na a jak sie masz?

- Dobrz... Nieee!!! Bez jaja!

- He! He! He! Przeciez pamietam, ze bez jaja. Tak tylko zartowalem, a ty sie zawsze dajesz nabrac.

- Tylko dlatego, ze Tobie to sprawia przyjemnosc, amigo.

(Wiele osob w Meksyku, na sniadanie wypuja sok z pomaranczy z wbitym surowym jajkiem. To tutejszy odpowiednik fast fooda - dla tych, co nie zdazyli zjesc jajecznicy w domu.)

***

Pogadalismy jeszcze przez chwile. Wypilem dwa soczki, a nastepnie skrecilem za rog i wyladowalem spowrotem pod drzwiamu mego domu.

Tak to co rano, w miescie Meksyk okrazam jeden kwartal ulic. Zajmuje mi to godzine, choc kwartal ma tylko 100x100 metrow. Po tej godzinie jestem po sniadaniu i... wiem tyle o tutejszym zyciu ile przecietny czlowiek dowiaduje sie czytajac poranne gazety.

Poniedziałek, 17.11.2003

bez tytułu

Mexico, Acapulco

Meksykanie bardzo sobie cenia wolnosc osobista. I potrafia o nia zawalczyc.

Wszelkie ograniczenia tej wolnosci ich irytuja.

To oczywiscie powoduje pewne zanarchizowanie spoleczenstwa, ale mnie akurat sie podoba.

To w Meksyku wynaleziono leppera - taki wal na jezdni co blokuje droge - znanego takze jako SPIACY POLICJANT.

Wlasnie w Meksyku go wynaleziono i zastosowano po raz pierwszy, bo zadne ograniczenia predkosci ty nie skutkowaly.

Tutaj tez wynaleziono i stosuje sie z wielkim powodzeniem wymuszony zakaz parkowania na chodnikach - kraweznik ma wysokosc pol metra i nikt na takim chodniku nie zaparkuje, nawet jakby bardzo chcial. Proste.

Nie trzeba ludzi zmuszac, przepedzac, karac, zakladac im blokad, sciagac na sile... Nikt sie nie irytuje, no i NIKT NIGDY NIE PARKUJE NA TAKIM CHODNIKU, a przeciez o to chodzi, prawda?

Środa, 19.11.2003

bez tytułu

O kobietach:

W wiekszosci domostw w Meksyku jest jakas muchacha, czylu sluzaca. Pierze, sprzata, gotuje.. - ogolnie pomaga Pani domu.

Kiedy poprosisz muchache zeby przygotowala ci w kuchni osobno: trzy bialka i trzy zoltka, muchacha potrzebuje na to szesciu jaj. To nie jest wyjatek, tylko regula. I baaardzo dlugo trzeba szkolic i przymuszac muchache, zeby wreszcie pojela, ze wystarcza trzy jajka.

***

O facetach:

W porcie wojennym w Acapulco cumuje okret podwodny. A wiecie jak cumuje? POD WODA!!!

To tez nie jest wyjatek, tylko regula! Oni tu zawsze tak - podplywaja po wierzchu wody, a potem opuszczaja okret na dno. Jak podwodny, to podwodny.

Poniedziałek, 24.11.2003

bez tytułu

Bylo tak:

Piekny hotel na szczycie gory w Taxco. Luksusowe pokoje, luksusowa jadalnia, no i ceny adekwatne.

Wycieczka,ktora prowadze rozsiadla sie przy stolikach. Wiadomo bylo, ze wszystko jest oplacone przez organizatora. Wszystko z pierwszym drinkiem wlacznie. Ale juz nastepne trzeba sobie bylo kupowac samemu.

Do stolika, przy ktorym siedza trzy panie, podchodzi kelner i prosi:

- Room number, please.

- Aaa rum - mowi na to jedna z Pan. - Kolezanki ile rumow mam zamowic? Trzy? No dobra... Tri rum, plis. Tri.

Na to kelner wyjal kajecik i odnotowal sobie, ze Panie siedzace przy tym stoliku mieszkaja w pokoju numer trzy.

- Panie Wojtkuuu, ratunkuuu - krzyczy jedna z nich. - On nam wypisuje rachunek, a przeciez pierwszy drink mial byc za darmo!

Taka to mialem prace (miedzy innymi).

A teraz ruszam w strone Belize. Wycieczka sie skonczyla - zaczyna sie wyprawa...

Wtorek, 25.11.2003

bez tytułu

Codziennie staram sie nadawac korespondencje do radia.

Poniewaz telefony w Meksyku sa na kazdym rogu i w kazdym hotelu (czasami tylko klopot dotrzec do rogu, bo najblizsza ulica z rogiem jest w najblizszym pueblu, a do najblizszego puebla dwa dni drogi) wiec tym razem nie bralem telefonu satelitarnego.

No i to byl blad.

Posluchajcie...

Umawiam sie z radiem, ze zadzwonia do mnie w srodku mojej nocy (ja tu jestem od Was o 7 godzin mlodszy, wiec kiedy u mnie noc u was rano). Radio dzwoni, ale nikt nie podnosi sluchawki. Po kilku nieudanych probach dowiedzialem sie wreszcie, ze faceci w hotelowych recepcjach po prostu wylaczaja na noc telefony - zeby ich nikt nie budzil.

Wobec powyzszego zmienilem koncepcje - radio dzwoni o mojej 6 rano, kiedy u Was jest godzina 13.

Nic to nie pomoglo. Kiedy poprosilem zeby facet w recepcji obudzil mnie za pietnascie szosta, on powiedzial, ze nie da rady, bo wtedy jeszcze spi.

OK - trzecia zmiana strategii:

Teraz to ja wstaje za pietnascie szosta. Potem wewnetrzynym telefonem budze faceta w recepcji. Nastepnie na godzine 6 schodze na dol do niege, prosze uprzejmie, zeby wlaczyl telefon zewnetrzny i czekam na dzwonek z Polski.

UDALO SIE!!!!

Poniedziałek, 01.12.2003

bez tytułu

NA GRANICY MEXICO Z BELIZE:

- Kup zegarek, gringo.

- A po co mi zegarek?

- Zebys wiedzial, ktora jest godzina.

- A po co mam wiedziec? Po to zebym sie niepotrzebnie denerwowal?! Przeciez Wy tu nie uzywacie zegarkow, nic nie odjezdza o oznaczonej godzinie, nic sie nie otwiera punktualnie, wszystko sie robi "na oko"...

- To moze kupisz okulary sloneczne, gringo?

- A to po co?

- Bo my tu poznajemy ktora jest godzina patrzac na slonce.

Czwartek, 04.12.2003

bez tytułu

POLECAM WPIS Z 28 LISTOPADA - on sie ujawnil z pewnym opoznieniem i chyba zostal przez wielu przeoczony.

Belize, koralowa wysepka Ambergris

Tak jak w calym Belize, funkcjonuja tu rownolegle w pelnej zgodzie jezyk angielski i hiszpanski. Ludzie zadaja pytanie w jednym, a dostaja odpowiedz w drugim. Niektore potrawy latwiej nazwac po hiszpansku, inne po angielsku, wiec jednym tchem, w jednym zdaniu, czlowiek bezwiednie przelacza sie z angielskiego na hiszpanski i z powrotem.

Podobnie jest z pieniedzmi.

Przelicznik jest prosty: jeden dolar USA = dwa dolary belizejskie. Placisz czym chcesz, a najczesciej mieszanina obu walut. Zadna nie jest dyskryminowana. Nikt nie zwraca uwagi na to w czym dostaje reszty...

To jest raj dla turystow.

A ludzie sa tu, jak te jezyki i waluty - wymieszani - i nikt nie zawraca sobie glowy tym skad, ani kim jestes. Murzyni, Indianie, Biali, Belizejczycy, Amerykanie, Brytyjczycy, Meksykanie, przyjezdni, przejezdni, rezydenci...

(Jest tez sporo przeterminowanych hippissow.

Po wojnie w Wietnamie dostali jakies glodowe renty weteranckie - ojczyzna wypiela na nich tylek. Wyjechali wiec na Karaiby i nie planuja wracac na to wypiete ojczyzny lono. Tutaj ich glodowe renty pozwalaja im zyc godnie. No i tak snuja sie od 40 lat. Pieknie opaleni, pomarszczeni, z siwymi warkoczami, ze stopami, ktore od lat nie zaznaly butow, najwyzej jakies klapki, ale najczesciej po prostu cieply bialy piach.)

Kupa ludzi, kupa typow, kupa wrazen...

Na zewnatrz tropik - slonce wali ze wszystkich czterech rur - a tu w tle gra lokalne radio i od niedzieli puszczaja wylacznei koledy, bo przeciez zaczal sie Adwent.

Slysze cos amerykanskiego, ale po hiszpansku, potem country, wreszcie Jimmi Buffett'a. Szczegolnie idiotyczne, a jednoczesnie tak absurdalne, ze az slodkie, wydaje mi sie "Let it snow, let it snow, let it snow."

Przeciez tutaj nigdy nie zapada snieg.

Koralowa wysepka Ambergris, rafa u wybrzezy Belize...

Piątek, 05.12.2003

bez tytułu

San Ignacio w Maya Mountains,

Za szynkwasem w tutejszej knajpie dla Indian (sa jeszcze knajpy dla Murzynow, oraz dla Bialych, a takze jedna chinska, dla wszystkich po trochu)stoi barman o imieniu James. Mlody chlopak o jasnych wlosach i niebeieskich oczach.

Jego ojciec jest Brytyjczykiem pochodzacym z Argentyny, a matka w jednej polowie Kanadyjka, a w drugiej Australijka. Kim w tej sytuacji jest James? Sam o sobie mowi, ze jest Bialym Belizejczykiem, co w tutejszych uszach brzmi jak abstrakcyjny dowcip. Belizejczykami od zawsze nazywano tu wszystkie ciemne rasy, glownie Murzynow, a jak ktos byl Bialy, to mowiono o nim "Anglik" i nikt sie nie przejmowal prawdziwa narodowoscia.

Powiedziec o kims "Bialy Belizejczyk", to cos jak "Bialy Murzyn".

***

W ubikacji tutejszej knajpy dla Bialych znalazlem gruby flamaster zawieszony na sznurku. Goscie sa proszeni o umieszczanie na scianach roznych napisow. Oto kilka z nich, ktore wydaly mi sie interesujace:

CARE more than others think is wise,

RISK more than others think is safe,

DREAM more than others think is practical,

EXPECT more than others think is possible.

albo

Dlaczego nigdy nie widzielismy naglowka w gazecie: "JASNOWIDZ WYGRAL MILION W TOTOLOTKA"?

albo

When You put THE and IRS together,

it always is THEIRS.

A teraz pytanie do WAS:

Macie jakie swoje propozycje? Co mam dopisac? Flamaster czeka!

Sobota, 06.12.2003

bez tytułu

NA MIKOLAJKI:

Placencia, Mango Creek

Jest 5.30 rano. Wraz z grupka rybakow siedze w kawiarence-piekarence, gdzie co rano gromadzi sie cala wioska. (O tej wczesnej porze tylko tu mozna cos wypic i zjesc.)

Przysluchuje sie rozmowom.

Dzisiaj wszyscy czekaja na nowy kalendarz SHELL'a, ktory co roku rozdaje tutejsza stacja benzynowa. Ludzie smieja sie, ze w zeszlym roku w kalendarzu brakowalo marca, ale za to byly dwa lipce. Z kolei dwa lata temu, w lutym brakowalo jednej niedzieli, a Boze Narodzenie wypadalo 25 listopada. I tak jest rok w rok.

Tym razem tez wszyscy spodziewaja sie jakichs bledow. Wlasciwie nawet OCZEKUJA (z radosna niecierpliwoscia!) na kolejna wpadke drukarza, ktora uczyni ich kalendarz niepowtarzalnym.

Bo co to za sztuka miec kalendarz z Bozym Narodzeniem 25 grudnia oraz z marcem pelnym grypy. Duzo lepszy jest taki, w ktorym deszczowy i smutny listopad zostaje przyozdobiony Wigilia, a po skutym lodem lutym, nastepuje od razu wiosenny kwiecien.

I o taki wlasnie kalendarz prosimy Swietego Mikolaja - bez listopada i marca, za to dwa dodatkowe czerwce, please.

Poniedziałek, 08.12.2003

bez tytułu

PLAYA DEL CARMEN, MEXICO

Wszedzie swiateczne szopki. Troche to dziwaczne w temperaturze 30 stopni w cieniu. W dodatku najbardziej popularnym drzewkiem jest tu palma, a nie choinka. I palmy wlasnie obwiesza sie bombkami, lampkami...

No wiec wszedzie te szopki - Jezusik lezy w zlobku, jak nalezy, dookola Maria i Jose, oraz krolowie i zwierzeta. Sa jednak pewne nieznane w Polsce dodatki - produkty spozywcze skladane w ofierze.

Od czasow prekolumbijskich przetrwal tu taki obyczaj, ze bogom (obecnie Bogowi... Bogu) sklada sie w ofierze dary w postaci... np. pomarancz, albo melonow, cytryn, cebul...

Taka ofiare sie codziennie wymienia na swierza. No i w miejscu, gdzie co rano popijam kawe, wczoraj Jezusek lezal w marchewce, a dzisiaj go wylozono w ananasach.

***

Z kolei Swiety Mikolaj, jezdzi po miescie blaszana przyczepa "zaprzezona" do taksowki i obrzuca dzieci cukierkami, przygrywajac sobie do taktu reklamowka jednego z supermarketow.

Widzialem tez drugiego Swietego Mikolaja, ktory siedzi przy barze w jednej z knajp. Ten Mikolaj jest od wczoraj kompletnie pijany, a w rece trzyma niedopita flaszke najlepszego meksykanskiego piwa - Corona.

Na dachach domow i balkonach siedzi trzecia wersja Swietego - plastikowa, podswietlana od srodka. Najprawdopodobniej Made in China. Odziany w grube futro Mikolaj smarzy sie cale dnie w tutejszym sloncu i w tej wersji wyglada naprawde idiotycznie.

Wtorek, 09.12.2003

bez tytułu

PLAYA DEL CARMEN, MEXICO

Na koniec kilka dni wakacji na Jukatanie.

W Palaya del Carmen bylem po raz pierwszy 18 lat temu. Obecna 5 avenida byla wtedy piaszczysta sciezka wzdluz plazy. Dzisiaj jest sliczna uliczka, najpiekniejsza jaka w zyciu widzialem, ale jednak uliczka. Do tego brukowana, a chodzenie bosymi stopami po bruku nie umywa sie do szurania po piachu.

Dodatkowo romantyzmu ubywa, gdy czlowiek ze wszystkich stron widzi wystawiona na niego gebe Che (Guevarry). Jest wszedzie - na koszulkach, na cygarach, na obrazach, na murach, na scianach restauracji, jest w nazwie baru "CHE"...

- Czemu go tu tyle? - pytam sklepikarza, ktory na swojej wystawie umiescil czerwona flage z wizerunkiem Che. - Przeciez to nie jest bohater meksykanskiej rewolucji. Co on wlasciwie dla was znaczy?

- No nie wiem. Po prostu sie dobrze sprzedaje.

- A kto to kupuje?

- Glownie Amerykanie.

Kupuja, a potem wioza te wszystkie Che-gadzety do USA. Leca samolotami do Nowego Jorku w koszulkach z twarza terrorysty, ktory chcial zniszczyc ich kraj. Leca w czapeczkach z twarza faceta, ktory strzelal do niewinnych ludzi, jak Snajper. Leca z nowym tatuazem na ramieniu, tatuazem przedstawiajacym czarno-biala twarzyczke najblizszego kompana Fidela Castro. Jego prawej reki. Prawej reki, ktora nie glaskala ludzi po glowkach, tylko przetracala karki, ktora zaciskala sie w rewolucyjna piesc na gardlach konkretnych osob. Te osoby, ktore zginely z reki lub z osobistego rozkazu Che mialy imiona, nazwiska, daty urodzenia, zony, dzieci, plany na przyszlosc... Mialy tez marzenia dotyczace wolnej Kuby, ale innej niz komunistyczna i totalitarna Kuba, ktora budowal Che.

Czy wkladajac koszulke z geba Che zdajesz sobie sprawe, ze to byl jeden z pierwszych terrorystow swiatowych? Jego glownym wrogiem, podobnie jak w przypadku Bin Ladena, byly Stany Zjednoczone i amerykanski porzadek swiata. Jego wrogiem osobistym byla demokracja. Che mial wizje panstwa sterowanego od gory, przez wybitna jednostke, panstwa wdrazajacego wizje tej jednostki bez konsultacji spolecznych, a jedynie na fali wrzaskliwej akceptacji tlumu zgromadzonego na wiecu.

Che wchodzil na trybune, rozgrzewal publike, a ona z entuzjazmem zgadzala sie na wszystko cokolwiek zaproponowal wodz.

***

Ikony zachodniego swiata. Geby-symbole.

Geba Che-terrorysty.

Geba Mandeli-terrorysty (wyrok dozywocia, ktory odsiadywal, byl wyrokiem za zabojstwa, a nie wyrokiem za dzialalnosc polityczna na rzecz zniesienia segregacji rasowej).

Geba Allenede - komunizujacego glupka.

Geba wasatej dziwki (Frida Kalho).

Geba Lennona (nie z czasow Beatlesow, ale ta pozniejsza - z piosenki IMAGINE, o swiecie bez Boga i religii, bez granic i panstw, bez zasad, bez przyszlosci... podeslijcie mi tekst po angielsku, to go Wam przetlumacze slowo w slowo)

A gdyby tak te wszystkie geby, ktore nam sie podtyka do czczenia, geby ktore sie podnosi do rangi ikony, gdyby je wszystkie nalozyc na siebie, gdyby sie zastanowic czy maja jakis rys wspolny, wowczas zobaczylibysmy, ze ich cecha wspolna jest burzenie porzadku. To sa geby Wielkiego Burzyciela, Niszczyciela, geby Zaprzeczajacego, geby Przeciwnika. Ciemne geby.

Do ich malowania uzywa sie zawsze tylko czarnej farby. To niby taka stylistyka, moda, maniera artystyczna, ale dla mnie znamienna. Tylko czarny kolor pasuje, inne nie... No moze czasem jeszcze niewielka krwista kropelka czerwonej gwiazdy na czole Che.

Środa, 10.12.2003

bez tytułu

TULUM, MEXICO

Szeroka, bielusienka plaza - piasek, jak maka.

Leze i czuje, ze wszystko jest mi obojetne: nie chce mi sie jesc, nie chce pic, nie chce spac, wstac, ani nawet przekrecic na drugi bok - nic mi sie nie chce. Nie odczuwam ani zimna, ani goraca - temperatura powietrza jest mi calkowicie obojetna. Dookola nie ma ludzi, a jezeli sa to daleko na horyzoncie. Nie mam zegarka, planow, zobowiazan, potrzeb. Nie mam nic do roboty. Nic na mnie nigdzie nie czeka. Nic nie musze. mam wprawdzie ksiazke do poczytania, ale przez caly dzien nie chcialo mi sie po nia siegnac...

Patrze na turkusowe fale Karaibow i... nie chce mi sie wstac i pojsc poplywac. A wiem, wiem napewno!, ze woda jest boska - wczoraj plywalem... ale krotko, bo jakos wcale mi sie nie chcialo.

Powiecie, ze nudno tutaj. Nudno? To jest dopiero kwintesencja szczescia. TO DOPIERO NIRWANA, kiedy absolutnie nic sie nie chce, ale nie dlatego, ze czlowiek jest pozbawiony nadziei i checi do zycia, ale dlatego, ze w tym dniu, na tej plazy w Tulum, ABSOLUTNIE NICZEGO MU (mi)NIE BRAKUJE.

Ja sie nawet nie musze przewracac na drugi bok, bo po poludniu slonce samo sobie tam przejdzie i zacznie mnie grzac z drugiej strony...

Niedziela, 28.12.2003

Chorowałem.

Chorowałem.

Obłożnie i bardzo ciężko.

Zaraz po wylądowaniu w Polsce dostałem ostrego zapalenia zatok. Smarka się krwią, a łeb i oczy pulsują bólem do tego stopnia, że nie da się czytać, pisać, patrzeć w TV, ani w komputer - dlatego milczałem.

Z łoża boleści wstałem dopiero dzisiaj.

(OK, OK, Czepialscy - owszem - wychodziłem z domu: byłe w sklepie po żarcie, w drewutni po szczapy do kominka, w radiu nadać audycję... ale wszystkie te wyjścia kończyły się pogorszeniem mojego stanu.)

***

Dzisiaj po raz pierwszy zajrzałem na te strony i stwierdziłem ze smutkiem, że kilka ostatnich wpisów z Karaibów nie doszło. Jakie to smutne - krążą biedaki gdzieś w sieci i nikt ich już nie przeczyta. Postaram się je jakoś odtworzyć (napisać na nowo) w najbliższych dniach, ale to już nie będzie to samo.

Odtworzone oczywiście wcale nie muszą byc gorsze od oryginałów, ale... ta chropowatość stylu, ten brak polskich znaków, ten powiew autentyzmu... to wszystko możliwe jest wyłącznie, kiedy człowiek siedzi z nogami w piachu, przy krzywym drewnianym stoliku ustawionym frontem do morza.

***

W sprawie programu z [ Andrzejem:)] Lepperem:

Uprzejmie zawiadamiam, że w trakcie montażu wypadło kilka znaczących sekwencji, które ułatwiłyby Widzom zrozumienie, że przejście na TY nie oznacza akceptacji poglądów wodza Samoobrony. Ale nawet po zmontowaniu dało się wyrażnie zaobserwować, że obie strony się różnią, nie zgadzają ze sobą w kwestiach ideologicznych oraz, że obie się przy okazji w coś bawią. To akurat należy docenić - niewielu polityków ma poczucie humoru, a Lepper MA!

W czasie nagrania było to ewidentne, po zmontowaniu - mniej. No cóż, jak na razie był to ostatni odcionek serialu i nic mi nie wiadomo o kontynuacji.

Patrząc wstecz (również na te najbardziej krytyczne uwagi i protesty z Państwa strony) dochodzę do wniosku, że warto było.

I będzie warto kontynuować, ale na trochę zmienionych warunkach - w programie autorskim, autor MUSI mieć wpływ na zestaw zapraszanych gości, na montaż... i na parę innych rzeczy, które, jeżeli pozwolicie, omawiać będę wyłącznie z Producentem programu i Polsatem.

***

Zajrzałem do naszych wyników oglądalności - tym razem chodzi o liczbę odwiedzin na stronach www.ccc.art.pl - hm... tam się zaczęły gromadzić nie setki, ale tysiące.

To nakłada na mnie pewne obowiązki:

Dla kilku osób nie zawsze warto tracić czas, kiedy człowiek w tym czasie ma szansę "stracić" go lepiej. Wielokrotnie więc poświęcałem się pisaniu książki, lub pracy w radiu, lub choćby pomocy mojej Mamie, za cenę zignorowania kolejnego wpisu na tych stronach.

No ale skoro teraz bywają tu takie tłumy...

Postaram się w krótkim czasie wypracować u siebie codzienny nawyk.

(Gdyby mi się tylko udało skądś wykombinować drugiego Macintoscha, bo kiedy przesiadam się ze swojego komputera, na ten tutaj IBM podłączony do Neostrady, to bierze mnie na wymioty - kto to wymyślał, kto konfigurował, czemu to takie zawiłe, nieprzyjazne ???

Na moim biurku stoi sobie MAC - milutki, logiczny, oczywisty, prościusieńki, a to ścierwo tutaj, razem z obrzydliwymi programami Billa G. bez przerwy rzuca mi kłody pod nogi i... ZNIECHĘCA do kontaktów z Państwem.)

Poniedziałek, 29.12.2003

W Serbii odbyły się demokratyczne wybory...

W Serbii odbyły się demokratyczne wybory. (Demokracja oznacza, że dwóch penerów spod budki z piwem ma - w sprawach państwowych - więcej do powiedzenia od jednego profesora uniwersytetu.) No i w wyniku tych wyborów demokraci z Polski oraz Unii Euro cierpią srodze, ponieważ w tych demokratycznych wyborach, które odbyły się pod nadzorem demokratycznych inspektorów ONZ, zwycięstwo odnieśli nacjonaliści,faszyści oraz Slobodan Miloszewicz osadzony w ogólnoeuropejskim więzieniu w Hadze.

Hmm... Skoro Naród Serbski demokratycznie wybrał sobie tych ludzi i ich programy polityczne, to czy wolno nam ten wybór kwestionować? Czy demokratyczna Europa ma prawo deptać demokrację i trzymać demokratycznie wybranego deputowanego do parlamentu w pierdlu?

***

BUŁGARIA:

Większość społeczeństwa jest za natychmiastowym wycofaniem bułgarskiego wojska z Iraku.

POLSKA:

Większość społeczeństwa jest za bezwzględnym stosowaniem kary śmierci wobec najbardziej bezwzględnych przestępców.

WŁOCHY:

Większość społeczeństwa jest za bezwzględnym zamknięciem granic dla imigrantów.

ITD.

***

Jaki organ (demokratyczny?) ocenia, czy w danym przypadku demokracja jest dobra, czy zła?

Jaki organ decyduje, czy w danej sytuacji mamy uszanować demokratyczny wybór Narodu, czy go zignorować?

***

Kiedy wybraliśmy przedstawicieli "Samoobrony", a potem okazało się, że mają kryminalne kartoteki i kurwiki w oczach, to podniosło się larum, że "trudno, trudno, ale skoro Naród tak wybrał, to ten wybór uszanować trzeba i nic na to poradzic nie można, bo się demokracja zawali". Ale kiedy wczoraj w Serbii wybrano Miloszewicza, to się go do parlamentu nie dopuszcza???

Środa, 31.12.2003

Patrzę wstecznie na ten rok i co widzę?

Patrzę wstecznie na ten rok i co widzę?

Dla mnie był niezły - "Lato z radiem", "Z kamerą wśród ludzi" no i "Gringo wśród dzikich plemion".

Najwięcej frajdy (i najmniej pieniędzy) wynika z "Gringo".

Najmniej frajdy (ale najwięcej pieniędzy i ogólnego pożytku dla Narodu) wynika ze "Z kamerą wśród ludzi".

A radio... Hm... radio po prostu kocham, to jest moja osobista czekoladka, która nie tuczy.

Radio jest idealnym narzędziem do sprawiania innym przyjemności oraz do tego, by pośród tej przyjemności znalazło się też sporo mądrości. (Przy tej okazji mam dla Państwa dobrą wiadomość - w Pierwszym Programie Polskiego Radia będę jeszcze do końca stycznia, w soboty od godziny 11.20 do południa. Co potem? Zobaczymy...)

***

A kiedy spoglądam na ten rok pod kątem spraw publicznych, widzę zgliszcza:

Miller pieje z zachwytu, że gospodarka się rozwinęła. Wzrost gospodarczy na poziomie 4%, niebywałe! To BYŁOBY niebywałe, gdyby przy okazji nie rosło bezrobocie, ale jaki pożytek z takiego wzrostu skoro ludziom się nie poprawia?

To może lepsza byłaby stagnacja, lub regres, a wraz z nim regres bezrobocia?

Kwaśniewski posłał nas na wojnę - też zła wiadomość, a perspektywa jeszcze gorsza.

Swoim rozkazem wojennym naraził niewinnych obywateli Rzeczypospolitej na bezpośrednie zagrożenie życia. Oczywiście są na to w Kodeksie Karnym paragrafy - normalni ludzie za sprowadzenie na innych zagrożenia życia (nawet w sposób nieumyślny) idą do więzienia. No ale Kwaśniewski normalny nie jest, więc do więzienia go nie wsadzą nawet jeżeli terroryści w Polsce kogoś wysadzą w powietrze.

Tak samo Jaruzelski nie idzie do więzienia za spowodowanie śmierci tych kilkuset osób, które umarły bo on im w nocy 13 grudnia odłączył telefony i nie były w stanie wezwac karetki pogotowia.

A tak przy okzaji wyszło na jaw kogo oni tam posłali do tego Iraku. Po wypadku z bronią dowiedzieliśmy się, że żołnierz, który zastrzelił kolegę przeszedł zaledwie 12 miesięczne podstawowe przeszkolenie, a potem postanowił zaciągnąć się na stałe. Taki to WYSOKI PROFESJONALIZM (słowa Kwacha) reprezentuje polski kontyngent.

No więc mamy wzrost gospodarczy połączony ze wzrostem bezrobocia oraz wojnę połączoną z bezpośrednim zagrożeniem terrorystycznym, które prezydent zciągnął na nasze niewinne karki. FANTASTYCZNIE!

A czego nie mamy?

No niestety, moi drodzy, nie mamy wolnej prasy, radia i TV - dopuki koncesje rozdaje Rada Narodowa Radiofonii, to politycy trzymają pełną kontrolę nad tym co się rozpowszechnia, a czego nie. Mogliby przywrócić sobie starą dobrą i bezpruderyjną nazwę: Urząd Cenzury.

Wysilam głowę, wysilam, ale niestety, mimo szczerych chęci, nie dostrzegam w minionym roku NICZEGO pozytywnego w sprawach publicznych.

Może Państwo coś widzą, to bardzo proszę dopisać pod spodem.

PS

Życzenia na następny rok, oraz marzenia z nim związane - jutro.

PPS

Wprawdzie nie znam żadnego Sylwestra, żaden też mnie nie zaprosił na swoje imieniny, ale i tak idę potańczyć. (Meksykanie w tym roku niestety nie urządzają balu, więc idę do Włochów.)

---