Akademia Bydgoska
im. Kazimierza Wielkiego
w Bydgoszczy
Sprawozdanie
Temat: UKŁAD RÓWNOWAGI Z FAZAMI MIĘDZYMETALICZNYMI
Wykonali:
Anna Świątek
Anna Harłozińska
Aleksandra Zdanowicz
Damian Brzozowiec
Spis treści
Cel ćwiczenia.................................................................................................
Wiadomości ogólne........................................................................................
2.2) Powstawanie związków międzymetalicznych....................................
2.3) Roztwory stałe pierwiastków w związku międzymetalicznym
Omówienie wykresu.......................................................................................
3.1) Omówienie stopu I.....................................................................
3.2) Omówienie stopu II....................................................................
3.3) Omówienie stopu III..................................................................
Literatura......................................................................................................
Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się z metodą konstrukcji wykresu układu równowagi fazowej z fazą międzymetaliczną.
Wiadomości ogólne
2.1) Powstawanie związków międzymetalicznych
Wiele metali tworzy między sobą związki o charakterze metalicznym
(np. Al2Cu) lub z niemetalami (np. Fe3C). Związek międzymetaliczny AmBn nie krystalizuje w strukturze sieci któregoś ze swoich składników, lecz ma sieć własną, strukturę typową dla związku, w której atomy obu składników A i B są wbudowane
w odpowiednim związkowi stosunku m : n (oznaczamy Z). I tak np. w związku
Al2Cu stosunek Al do Cu równa się 2:1.
Powszechnie przyjęte w chemii przedstawianie molekuł nie odnosi
się do związków międzymetalicznych ze względu na ich wiązania metaliczne.
Powstawanie związku międzymetalicznego trwałego do linii likwidusu. Krzywa chłodzenia związku Am Bn, AI — kryształy pierwotne składnika A, B — kryształy pierwotne składnika B, Z — kryształy związku chemicznego Am Bn, ZI — kryształy pierwotne związku chemicznego Am Bn pod postacią kryształów Z. Krzepnie więc
jak czysty pierwiastek i krzywa chłodzenia ma tylko jeden przystanek temperatury. Podczas ogrzewania stop Z jest w stanie stałym aż do chwili początku topnienia
w punkcie maksimum przy stałej temperaturze. Zawiera wówczas w stanie ciekłym nie molekuły Z, lecz pierwiastki A i B rozpuszczone w sobie w stosunku atomowym m.in. Mówimy, że związek międzymetaliczny jest trwały poniżej linii likwidusu. Przedstawiony na rys. 19 wykres równowagi faz można rozpatrywać ogólnie jako dwa leżące obok siebie wykresy i odpowiednio odczytywać procesy zachodzące przy chłodzeniu wszystkich innych stopów. W układzie z ograniczoną rozpuszczalnością np. składnika B w składniku A, stop L w temperaturze pokojowej składa
się z kryształów α i kryształów Z. Przy ogrzewaniu kryształy α bogacą się w składnik B czerpiąc go od Z tak, że po osiągnięciu jednorodnego pola, stop składa się tylko
z kryształów α. Należy bronić się przed błędnym poglądem, że przy rozpuszczaniu kryształów Z, molekuły Z są wbudowywane do kryształów α jako składowe części sieci. W rzeczywistości istnieje sieć A z wbudowanymi w nią atomami B. Jakiekolwiek składniki o składzie AmBn nie istnieją.
2.2) Roztwory stałe pierwiastków w związku międzymetalicznym.
W sieciach niektórych związków atomy jednego pierwiastka można zastąpić atomami innego pierwiastka. Sieć związku zachowuje swą charakterystyczną budowę, ale nie mamy już do czynienia ze związkiem o stałym stosunku m : n, lecz
z kryształem roztworu stałego pierwiastka w związku międzymetalicznym
y. Ten przypadek przedstawia rys. 20. Również ten wykres można rozważać jako
dwa leżące obok siebie układy. Stop o składzie Z ma tylko jeden przystanek
na krzywej. Chłodzenia. Pozostałe zjawiska są identyczne jak w poprzednio rozpatrywanych wykresach równowagi faz.
Powstawanie związku międzymetalicznego trwałego do linii likwidusu
z ograniczoną rozpuszczalnością związku oraz obu składników w stanie stałym: na lewo opis strukturalny na prawo opis faz; Z — związek chemiczny składników
A i B, αI — roztwór stały pierwotny składnika B w A, αII — roztwór stały wtórny składnika B w A, γI — roztwór stały pierwotny składników A i B w Z,
γII — roztwór stały wtórny składnika A i B w Z, ft — roztwór stały składnika
A w B
Istnieją połączenia międzymetaliczne, które podczas ogrzewania
nie utrzymują się do właściwej dla nich temperatury topnienia, lecz rozpadają
się poniżej niej na ciecz i jakiś rodzaj kryształów, przy czym obie fazy ilościowo razem wzięte dają ten związek. Mówimy, że związek międzymetaliczny jest trwały poniżej linii solidusu.
Powstawanie związku trwałego do linii solidusu, AI - kryształy pierwotne składnika A, BI — kryształy pierwotne składnika B, Z - związek chemiczny składników
A i B
Porównanie z omawianymi wcześniej wykresami równowagi faz wykazuje, że razem ze związkiem międzymetalicznym, trwałym poniżej linii solidusu, występuje zawsze przemiana perytektyczna (twierdzenie odwrotne nie jest słuszne!).
Jako przykład zostanie rozpatrzony stop L podczas chłodzenia. Po przekroczeniu punktu a zaczynają rosnąć w cieczy kryształy pierwotne B.
Powstawanie związku, trwałego do linii solidusu krzywe chłodzenia
Po osiągnięciu linii perytektyki stop L składa się w 25% z kryształów pierwotnych B i w 75% z reszty cieczy o składzie b. Przy stałej temperaturze zamieniają się obecnie wszystkie kryształy pierwotne B z częścią cieczy w kryształy Z. Przy przekroczeniu (w dół) linii perytektyki stop L składa się w 50% z kryształów Z i w 50% z cieczy o składzie b. Ze spadkiem temperatury wydzielają się z reszty cieczy
dalsze kryształy, przy czym skład cieczy zmienia się wg krzywej b—c.
Po osiągnięciu linii eutektyki stop składa się w 75% z kryształów Z i w 25 z reszty cieczy o składzie punktu c, która obecnie krzepnie jako eutektyka, składająca się z kryształów A i Z.
Omówienie wykresu
3.1) Omówienie stopu I
Stop I reprezentowany przez linię I zaczyna krystalizować w temperaturze 1250OC. W tej temperaturze z cieczy o składzie 95%A i 5%B wydzieli się pierwszy kryształ α o składzie 99%A i 1%B. Przy dalszym chłodzeniu stop osiągnie
punkt 1. w tym punkcie z cieczy o składzie 80% A i 20% B wydzieli się kryształ
α o składzie 97% A i 3% B. Od przekroczenia punktu 11 aż do punku 12 występować będą kryształy fazy stałej roztworu oznaczane przez α. Po przekroczeniu punktu
12, który znajduje się na linii granicznej rozpuszczalności zaczynają wydzielać się wtórne kryształy γ''.
3.2) Omówienie stopu II
Stop reprezentowany przez linię II zaczyna krystalizować w temperaturze 1100OC. W tej temperaturze z cieczy o składzie 75% A i 25% B wydzieli się pierwszy kryształ fazy stałej α o składzie 95% A i 5% B. Podczas dalszego chłodzenia skład cieczy będzie się zmieniał wzdłuż linii likwidus a skład kryształów będzie się zmieniał wzdłuż linii solidus. Po osiągnięciu punktu 2 pojawi się nowy składnik strukturalny- eutektyka, to znaczy mieszanina α+Z. W tej temperaturze stop składa się z cieczy eutektycznej L oraz kryształów α. Zgodnie z regułą dzwigni ilościowy stosunek tych faz wynosi 45%L i 55%E. W temperaturze eutektycznej z cieczy wydzielają
się równocześnie kryształy α i Z tworząc mieszaninę eutektyczną. Po zakrzepnięciu stop będzie się składał z pierwotnie wydzielonych kryształów α na tle eutektyki.
Przy dalszym ostyganiu żadne zmiany w strukturze stopu już nie zachodzą.
3.3) Omówienie stopu III
Stop reprezentowany przez linię III rozpoczyna krzepnięcie w temperaturze 1150OC. W tej temperaturze z cieczy o składzie 80%Z i 20%B wydzieli się pierwszy kryształ γ o składzie 97% Z i 3% B. Podczas dalszego ochładzania skład cieczy będzie się zmieniał wzdłuż linii likwidus, a skład kryształów wzdłuż linii solidus. Po osiągnięciu punktu 3 z cieczy o składzie 50% Z i 50% B wydzieli się kryształ
γ o składzie 90% Z i 10 % B. Po osiągnięciu punktu 31 pojawią się kryształy stałej fazy γ. Po ochłodzeniu do punktu 32, który znajduje się na linii granicznej rozpuszczalności B w Z zaczną wydzielać się wtórne kryształy B''.
Literatura
1) Roman Janas „Materiałoznawstwo z ćwiczeniami laboratoryjnymi”
Warszawa 1987 Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
2) Stanisław Rudnik „Metaloznawstwo”
Warszawa 1998 Państwowe Wydawnictwo Naukowe.
6
7
3
10
2
3
3
5
8
8
9
9
10
0
100
80
60
40
20
1300
1200
1100
1000
900
800
700
600
500
400
300
200
100
III
II
I
1
11
12
2
3
31
32
A
B
L+α
α
α+γ''
E
α+E+Z
L+Z
γ
L+γ
B+L
γ+B''
γ+E+B