Układ tworów w przestrzeni międzyżebrowej :
Pęczek naczyniowo-nerwowy przestrzeni międzyżebrowej składa się z (w kolejności od góry do dołu) :
- żyły międzyżebrowej wraz z naczyniami chłonnymi
- tętnicy międzyżebrowej
- nerwu międzyżebrowego
Główne składowe tworzą tzw. układ VAN (vena, arteria, nervus).
ODDYCHANIE (Respiratio)
Proces oddychania w aspekcie anatomicznym (tj. mięśni i tkanek, które w tym procesie biorą udział) należy rozpatrywać w dwóch stanach : w spoczynku i podczas wysiłku. Z punktu widzenia kliniki w pojęciu “wysiłek” winny się także mieścić te stany chorobowe, które uruchamiają dodatkowe mechanizmy pozwalające na normalne lub prawie normalne funkcjonowanie struktur odpowiedzialnych za wdech i wydech.
Impulsy do wykonania wdechu powstają w ośrodku oddechowym, znajdującym się w tworze siatkowatym rdzenia przedłużonego. Impuls, który tutaj powstaje biegnie drogami nerwowymi do motoneuronów rogów przednich rdzenia kręgowego, których neuryty dochodzą do mięśni wdechowych.
Wyróżniamy dwie grupy mięśni wdechowych : główne (zasadnicze) i pomocnicze.
Mięśnie zasadnicze (czynne stale) są odpowiedzialne za wykonanie wdechu zarówno w czasie spoczynku jak i wysiłku (przy czym w czasie spoczynku są jedynymi mięśniami oddechowymi); pomocnicze mięśnie wdechowe są czynne tylko w czasie wykonywania głębokiego i nasilonego wdechu (np. podczas wysiłku, a także w stanach chorobowych polegających na zwężeniu światła drzewa oskrzelowego, a co za tym idzie zwiększeniu oporu przepływających gazów oddechowych).
Zasadniczymi mięśniami wdechowymi są : przepona i mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne.
Wskutek skurczu przepony jej wysklepienie się obniża, zwiększając wymiar pionowy klatki piersiowej.
Skurcze mięśni międzyżebrowych zewnętrznych powodują ruchy w stawach żebrowo-kręgowych i żebrowo-mostkowych.
Ruchy żeber I – VI powodują odsunięcie mostka ku przodowi i ku górze – idzie za tym zwiększenie przednio-tylnego (strzałkowego) wymiaru klatki piersiowej.
Ruchy żeber VII – X powodują zwiększenie wymiaru poprzecznego klatki piersiowej. Opisany uprzednio ruch żeber górnych jest opisywany w literaturze jako ruch “ramienia pompy studziennej”, a ruch żeber dolnych, jako ruch “rączki od wiadra”. Generalnie podczas wdechu następuje zwiększenie się wszystkich wymiarów klatki piersiowej, czyli jej ściany się od siebie oddalają.
Ściany klatki piersiowej są wyścielone powięzią wewnątrzpiersiową (fascia endothoracica), która jest zrośnięta z opłucną ścienną. Oddalenie się ścian klatki piersiowej przy wdechu, powoduje automatycznie oddalenie się od siebie poszczególnych części opłucnej ściennej i zwiększenie pojemności jam opłucnowych, a co za tym, idzie powstaje tam podciśnienie. Podciśnienie w jamach opłucnowych powoduje rozprężenie płuc, czego efektem jest zassanie do pęcherzyków płucnych powietrza z wyżej leżących dróg oddechowych.
Wydech w spoczynku jest aktem biernym. Zachodzi dzięki sprężystości ścian klatki piersiowej (które rozciągnięte wdechem “starają się” wrócić do stanu wyjściowego) oraz siłom retrakcji pęcherzyków płucnych (bierne zapadanie się sieci włókien kolagenowych i sprężystych zrębu płuc oraz działaniu sił napięcia powierzchniowego pęcherzyków płucnych. Wykonanie głębokiego wdechu jest możliwe dzięki działaniu pomocniczych mięśni wdechowych :
m. pectoralis major et minor (unerwione przez nn. thoracici anteriores ze splotu ramiennego)
m. serratus anterior (unerwiony przez n. thoracicus longus ze splotu ramiennego)
m. serratus posterior superior (unerwiony przez nn. międzyżebrowe I – IV)
m. serratus posterior inferior (unerwiony przez nn. międzyżebrowe IX – XI)
mm. scaleni (unerwione przez włókna krótkie ze splotu szyjnego)
mm. sternocleidomastoidei (unerwione przez gałąź zewn. N. dodatkowego i gałąź mostkowo-obojczykowo-sutkową ze splotu szyjnego).
Głęboki wydech jest możliwy dzięki działaniu pomocniczych mięśni wydechowych (nie ma zasadniczych mięśni wydechowych, gdyż w spoczynku wydech jest aktem “biernym”) :
mm. intercostales interni (unerwione przez nn. międzyżebrowe)
m. transversus thoracis (unerwiony przez nn. międzyżebrowe)
m. latissimus dorsi (unerwiony przez n. thoracodorsalis)
mm. tłoczni brzusznej (prelum abdominale), głównie mm. poprzeczne brzucha (mm. transversi abdominis), także pozostałe mm. ścian brzucha.
Wyróżniamy trzy zasadnicze tory oddychania :
żebrowy (piersiowy) charakterystyczny raczej dla kobiet
brzuszny (przeponowy) typowy raczej dla mężczyzn
mieszany.
JAMA KLATKI PIERSIOWEJ :
Jest to przestrzeń ograniczona ścianami klatki piersiowej, ku górze przedłużająca się w okolicę głęboką i częściowo powierzchowną szyi. Dzielimy ją na dwie jamy opłucnowe (cavitas pleurae), leżące bocznie oraz centralnie położone śródpiersie
Jama opłucnejjest to potencjalna parzysta przestrzeń w jamie klatki piersiowej ograniczona opłucną ścienną, trzewną i krezkową.
Śródpiersie jest to nieparzysta przestrzeń w klatce piersiowej ograniczona :
od przodu :przez tylną powierzchnię mostka i przylegających chrząstek żebrowych; błonę
tylną mostka; mięsień poprzeczny klatki piersiowej;
powięź wewnątrzpiersiową.
od boków :przez opłucne ścienne śródpiersiowe
od dołu : przez przeponę
od tyłu : przez przednią powierzchnię kręgosłupa piersiowego; więzadło podłużne przednie.
ku górze :przedłuża się w okolicę głęboką szyi poprzez otwór górny klatki piersiowej.
Praktycznie śródpiersie dzielimy na górne i dolne.
Granicą między nimi jest umowna płaszczyzna przechodząca przez kąt mostka (miejsce połączenia trzonu i rękojeści mostka) oraz krążek międzykręgowy pomiędzy Th4 i Th5.
śródpiersie górne dzielimy na przedtchawicze (mediastinum pretracheale) i zatchawicze (mediastinum retrotracheale).
Granicą jest czołowa płaszczyzna przechodząca centralnie przez tchawicę i jej rozdwojenie.
śródpiersie dolne dzielimy na przednie, środkowe i tylne.
przednie – leży do przodu od worka osierdziowego
środkowe – obejmuje worek osierdziowy wraz z zawartością
tylne – leży do tyłu od worka osierdziowego.
Szkielet serca.
jest zbudowany z tkanki łącznej włóknistej zbitej; służy jako miejsce przyczepu mięśniówki przedsionków i komór oraz płatków zastawek. Składa się z :
Pierścień włóknisty pnia płucnego jest położony najbardziej z przodu; otacza ujście pnia płucnego z prawej komory. Ku tyłowi od niego i na prawo leży pierścień włóknisty aorty, otaczający ujście aorty z lewej komory. Oba te pierścienie są połączone więzadłem stożkowym. Do tyłu od pierścieni włóknistych aorty i pnia płucnego leżą pierścienie włókniste przedsionkowo-komorowe, z których prawy jest położony bardziej do przodu niż lewy.
Trójkąt włóknisty lewy jest położony między pierścieniem włóknistym aorty a pierścieniem włóknistym przedsionkowo-komorowym po stronie lewej. Trójkąt włóknisty prawy leży między pierścieniem włóknistym aorty a pierścieniami włóknistymi przedsionkowo-komorowymi prawym i lewym. W trójkącie włóknistym prawym jest otwór dla przejścia pęczka przedsionkowo-komorowego Palladino-Hisa.
Część błoniasta przegrody międzykomorowej odchodzi od miejsca połączenia pierścienia włóknistego aorty i pierścienia włóknistego przedsionkowo-komorowego prawego i schodząc ku dołowi, łączy się z częścią mięśniową przegrody.
Nici wieńcowe łączą pierścienie włókniste przedsionkowo-komorowe z odpowiednimi trójkątami włóknistymi (prawy z prawym i lewy z lewym).
Opłucna (pleura)
Jest to błona surowicza stanowiąca dla każdego płuca z osobna zamknięty worek, ograniczająca jamę opłucnową. Każda opłucna składa się z dwóch blaszek :
opłucnej ściennej – zrośnięta ze ścianami klatki piersiowej, wyściela
opłucnej trzewnej– otacza całą powierzchnie płuca z wyjątkiem wnęki, gdzie przechodzi w opłucną ścienną. Wyściela szczeliny międzypłatowe, ściśle przylegając do tkanki płucnej.
W skład opłucnej wliczamy także tzw. opłucną krezkową. Jest to przejście opłucnej ściennej w trzewną wokół korzenia płuca. Na dolnym brzegu korzenia to przejście się wydłuża tworząc czołowo ustawione więzadło płucne . Sięga ono od dolnej części korzenia płuca do przepony, bocznie dochodzi do powierzchni śródpiersiowej płuca.
Jama opłucnowa -Jest to przestrzeń w jamie klatki piersiowej ograniczona opłucną ścienną, trzewną i krezkową.
JAMA OPŁUCNOWA Wg.Bochenka jest to to przestrzeń zawarta między opłucną ścienną a trzewną.
Wg.Sokołowskiej-Pituchowej jest to parzysta przestrzeń w jamie klatki
piersiowej ograniczona przez opłucną ścienną.
Zgodnie z tą definicją wewnątrz jamy opłucnowej leży płuca otoczone opłucną
płucną czyli trzewną [pleura pulmonale seu visceralis] oraz przestrzenie wolne
zwane zachyłkami jamy opłucnowej.
Wyróżniamy opłucna ścienną,trzewną i krezkową.
Pod względem histologicznym opłucna jest zbudowana z tkanki łącznej włóknistej pokrytej jednowarstwowym nabłonkiem płaskim.-
Opłucna ścienna jest błoną surowiczą ograniczającą jamę opłucnową,przylega do ścian klatki piersiowej i jest zrośnięta z powięzią wewnątrzpiersiową
Zachyłki jamy opłucnowej- rezerwowe przestrzenie wdechowe w obreb których dostaje się płuco podczas głębokiego wdechu; z żebrowo- przeponowy, żebrowo- śródpiersiowy przedni i tylny, przeponowo śródpiersiowy
Korzeń płuca- znajduje się we wnęce płuca- struktury wchodzace i wychodzace z płuca. Wchodzą: oskrzela, t płucna i oskrzelowa, sploty płucne przednie i tylne. Wychodzą: 2 żyły płucne, ż okrzelowe, naczynia limfatyczne
Przestrzeń wewnatrz i zewnątrz otrzewnowa
Jama otrzewnowa- szczelinowata przestrzeń zawarta miedzy otrzewną ścienną a otrzewną trzewną
Otrzewna- błona surowicza wyścielająca jamę brzuszną od wewnątrz, zbudowana z tkanki łącznej włóknistej, zawiera włókna sprężyste. Wyróznia się otrzewną ścienną- wyścielającą jamę brzuszną i otrzewna trzewną otulającą narządy leżące wewnątrz jamy brzusznej
Połozenie wewnątrzotrzewnowe- położenie narządu w przestrzeni ograniczonej otrzewną ścienną. Narząd jest pokryty otrzewną trzewną i zreguły ma krezkę.
Krezka- przejście otrzewnej ściennej w trzewną, zbudowana z 2 blaszek otrzewnej, pomiedzy którymi biegną naczyniai nerwy do i od narządu, zadanie krezki to umocowanie narządu do ścian brzucha
Przestrzeń zewnatrzotrzewnowa- przestrzeń zawarta między scianami brzuch a otrzewną scienną. Dzieli się na przestrzeń zaotrzewnową, podotrzewnową i przedotrzewnową.
Przestrzeń zaotrzewnowa- ograniczenia: od przodu- otrzewna ścienna, od tyłu- pow przednia tylnej ściany brzucha, ku górze- dochodzi do przepony, od boków- boczne brzegi okrężnicy wstępującej(ps) i zstepujacej (ls), ku dołowi- łączy się z przestrzenią podotrzewnową.
Pierwotnie zaotrzewnowo: nerki, nadnercza, brzuszne odcinki moczowodów
Wtórnie zaotrzewnowo: część zstępująca, pozioma i wstępująca dwunastnicy; trzustka; okrężnica wstępująca i zstępująca, kątnica przytwierdzona, odc trzustkowy przewodu żółciowego wspólnego
Żołądek- wewnatrzotrzewnowo w jamie brzusznej
Wpust, dno, trzon; ścian przednia i tylna, krzywizna większa i miejsza
Ściana od wewnatrz: błona śluzowa, podsluzowa, mięśniówka podłuzna- wzdłuż krzywizn. ,skośna od wpustu i okrężna, otrzewna
W obrebie krzywizny mniejszej 3 fałdyrównoległe tzw droga ślinowa- najkrótsza droga przez żołądek do jelita cienkiego
Unaczynienie: t żołądkowa lewa i prawa, t żołądkowo- sieciowa lewa i prawa, do dna żołądka t, żoładkowe krótkie
Drogi żólciowe zewnatrzwątrobowe: przewód watrobowy wspólny, pęcherzykowy, żółciowy wspólny
KANAŁ PACHWINOWY- długość 4- - Jest kanałem w przedniej ścianie brzucha, który powstaje w toku rozwoju w związku z procesem zstępowania gonad. Występuje u obu płci, różna jest jedynie jego zawartość u mężczyzn i u kobiet. Wlot do kanału stanowi tzw.pierścien pachwinowy głęboki który jest otworem w powięzi poprzecznej. Leży on w dołku pachwinowym bocznym, bocznie od naczyń nabrzusznych dolnych i jest zawarty między 2 mocniejszymi pasmami tej powięzi - więzadłem międzydołkowym i sierpem pachwinowym. Kanał przebiega skośnie: od tyłu, boku i góry do przodu, dołu i przyśrodkowo.
Ściana przednia - rozcięgno m. skośnego zewnętrznego brzucha i lig. reflexum Collesi
Ściana tylna - powięź poprzeczna wzmocniona przez lig. interfoveolare i falx inguinalis
Ściana górna - dolne brzegi m.skośnego wewnętrznego i poprzecznego brzucha
Ściana dolna – wiezadło pachwinowe
Zawartość kanału pachwinowego
U mężczyzn: - powrózek nasienny [funiculus spermaticus]
- n. biodrowo-pachwinowy
Powrózek nasienny
są to wszystkie twory wchodzące i wychodzące z moszny, biegnące w kanale pachwinowym. Jest on otoczony osłonkami odpowiadającymi osłonkom jądra. Od zewnątrz mamy:
- powięź nasienna zewnętrzna [fascia spermatica externa] - odpowiednik fascia subcutanea
- powięź mięśnia dźwigacza jądra [fascia cromasterica] - odpowiednik fascia superficialis abdominis
oraz rozcięgna mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha
- mięsień dźwigacz jądra [m. cremaster] - odpowiednik mięśnia skośnego wewnętrznego i mięśnia
poprzecznego brzucha
- powięź nasienna wewnętrzna [fascia spermatica interna] - odpowiednik fascia transversalis
Niektórzy uważają za właściwą tylko tę najbardziej wewnętrzną osłonkę.
Skład powrózka nasiennego:
1.Nasieniowód [ductus deferens]
2.Tętnica i żyła nasieniowodu [a. et v. ductus deferentis]
3.Tętnica jądrowa [a. testicularis] od aorty brzusznej
4.Splot żylny wiciowaty [plexus venosus pampiniformis]
5.Tętnica dźwigacza jądra [v. et a. cremasterica od t.nabrzusznej dolnej.
6.Naczynia chłonne
7.Gałąź płciowa nerwu płciowo udowego [ramus genitalis n. genitofemoralis]
8.Splot autonomiczny nasieniowodowy wtórny od splotu miednicznego
9.Splot autonomiczny jądrowy wtórny od splotu trzewnego
10.Szczątek wyrostka pochwowego [vestigium processus vaginalis] = więzadło pochwowe [lig.vaginalis]
11.Przyjądrze [paradidymis] - pozostałość po przewodzie Wolffa
leży w najniższej części powrózka nasiennego
U kobiet: - więzadło obłe macicy [lig. teres uteri]
- nn. chłonne biegnące od rogu macicy do ww. chł. pachwinowych powierzchownych
- t. i ż. więzadła obłego macicy
- n. biodrowo-pachwinowy
- g. płciowa n. płciowo-udowego
Wylot kanału stanowi pierścien pachwinowy powierzchowny który
jest otworem w rozcięgnie m.skośnego zewnętrznego brzucha.Jest on ograniczony:
bocznie przez odnogę boczną
przyśrodkowo przez odnogę przyśrodkową
od góry i przodu przez włókna międzyodnogowe
od dołu i tyłu przez lig. reflexum
WIĘZADŁO PACHWINOWE [LIG. INGUINALE]
Jest dolnym brzegiem rozcięgna mięśnia skośnego zewnętrznego brzucha.Przyczepia się do kolca biodrowego przedniego górnego i do guzka łonowego. Przed dojściem do guzka łonowego część włókien tego więzadła odłącza się od niego i dochodzi do grzebienia kości łonowej [pecten ossis pubis] jako więzadło rozstępowe [lig.lacunare].Od 1/2 długości więzadła pachwinowego biegnie pasmo włókniste do wyniosłości biodrowo-łonowej. Jest to tak zwane więzadło biodrowo-grzebieniowe [lig. ilio-pectineum] lub łuk biodrowo grzebieniowy [arcus iliopectineus].
Przestrzeń zawarta między brzegiem kości miednicznej, a więzadłem pachwinowym i więzadłem rozstępowym nosi nazwę rozstępu wspólnego [lacuna communis].Rozstęp jest podzielony przez więzadło biodrowo-grzebieniowe na część leżącą przyśrodkowo - rozstęp naczyń i część leżącą bocznie - rozstęp
mięśni [mięśniowy].
Od przyśrodkowego końca więz. pachwinowego część włókien biegnie przyśrodkowo i ku górze i dochodzi
do przedniej ściany pochewki m. prostego brzucha. Te włókna noszą nazwę ligamentum reflexum.
acetabulum
Rozstęp mięśniowy zawiera -
1.M.biodrowo-lędzwiowy
2.N.udowy
3.N.cutaneus femoris lateralis - może przechodzić:
- przez lacuna musculorum
- przez lig.inguinale
- poza tymi oboma tworami powyżej lig.inguinale
Rozstęp naczyń zawiera -
1.Naczynia udowe idąc od boku: t. i ż.udowa, w. chł. Rosenmüllera seu Cloqueta
2.Gałąź udowa n. płciowo-udowego
Poza tym oba te rozstępy zawierają wiotką tk. łączną i zmienną ilość tk. tłuszczowej. Fizjologicznie zamknięte są powięzią poprzeczna od strony brzucha. Od strony uda jest dół biodrowo-grzebieniowy wypełniony tk. łączną wiotką i tk. tłuszczową.
Na dłoni wyróżniamy 4 blaszki powięziowe
1. powięź dłoniowa głęboka ręki (lub powięź dłoniowa międzykostna)
2. powięź grzbietowa głęboka ręki (lub powięź grzbietowa międzykostna)
3. powięź grzbietowa powierzchowna ręki
4. powięź dłoniowa powierzchowna ręki, która silnie gnibieje w części środkowej wytwarzając rozcięgno dłoniowe; leży ono pod skórą oddzielone od niej tkanką tłuszczową podskórną. Powięź jest zbudowana z dwóch warstw : warstwa powierzchowna biegnie w przedłużeniu mięśnia dłoniowego długiego; warstwa głęboka stanowi przedłużenie włókien troczka zginaczy.
Ograniczenia
od strony promieniowej - ścięgna odwodziciela długiego kciuka i prostownika
krótkiego kciuka
od strony łokciowej : - ścięgno m. prostownika długiego kciuka
(Wymienione powyżej ścięgna krzyżują się u dotu na podstawie paliczka bliższego kciuka).
od góry : - troczek prostowników
dno tabakierki : - k. łódeczkowata i czworoboczna większa
Zawartość : 1. ścięgna mm. prostowników nadgarstka długiego i krótkiego
2. t. promieniowa + żyły
3. naczynia chłonne
4. t. grzbietowa śródręcza I (od gałęzi grzbietowej nadgarstka) + żyły
5. żyła odpromieniowa
6. gałąź powierzchowna nerwu promieniowego
. radialis + ramus superficialis n. radialis + 2 żż. + nacz. chłonne (wzdłuż m. brachioradialis)
. ulnaris + n. ulnaris + 2 żż. + naczynia chłonne (wzdłuż m. flexor carpi ulnaris)
. interossea anteńor + n. interosseus anterior + 2 żż. + naczynia chłonne (biegnie po błonie międzykostnej)
4. n. medianus + a. mediana + 2 żż. + naczynia chłonne (między zginaczem powierzchownym i głębokim palców)
5. ramus profundus n. radialis + a. interossea posterior + 2 żż. + naczynia chłonne (między mięśniami grupy tylnej przedramienia
I - ścięgna odwodziciela długiego kciuka i prostownika krótkiego kciuka II - ścięgna prostowników promieniowych nadgarstka długiego i krótkiego III - ścięgno prostownika długiego kciuka IV - ścięgna prostownika palców i prostownika wskaziciela V - ścięgno prostownika palca małego VI - ścięgno prostownika łokciowego nadgarstka
Na powierzchni dłoniowej pochewki ścięgien dzielimy na nadgarstkowe i palcowe (nadgarstkowe - 3 : 1. dla zginacza promieniowego nadgarstka, 2. dla ścięgien zginaczy palców (zw. pochewką maziową wspólną ściegien mięśni zginaczy, 3. dla ścięgna zginacza długiego kciuka; palcowe - I i V łączą się z workiem nadgarstkowym palców II, III i IV od podstawy paliczka dalszego do poziomu stawów nadgarstkowo-śródręcznych).
Ograniczenia
od strony łokciowej -wyniosłość, łokciowa nadgarstka (utworzona przez kość grochowatą i haczyk k. haczykowatej
od strony promieniowej – wyniosłość promieniowa nadgarstka
(utworzonaprzez..guzek k łódeczknwatej i guzek k. Czworobocznej)
od strony grzbietowej – sulcus carpi,(utworzony przez oba szeregi kości nadgarstka)
od strony dłoniowej - troczek zginaczy
Zawartość : 1. nerw pośrodkowv
2. 1 ścięgno m. zginacza długiego kciuka
3. 4 ścięgna m. zginacza powierzchownego palców 4.
4 ścięgna m. zginacza głębokiego palców
5. pochewka maziowa otaczająca ścięgno zginacza długiego kciuka
6. pochewka maziowa otaczająca wszystkie ścięgna zginaczy palców (powierzchownego i głębokiego)
W zawartości kanału wymienia się niekiedy także ścięgno m. zginacza promieniowego nadgarstka, które jednakże przechodzi przez osobny kanał, a poza tym jego przyczep kończy się w kanale i jego ścięgno z kanału nie wychodzi (zawartość tego mięśnia nie jest wymagana przy wyliczaniu tworów kanału nadgarstka). Po stronie grzbietowej na nadgarstku powstaje troczęk,,prostowników (tzw. ligamentum carpi dorsale). Biegnie on z bocznej powierzchni k. promieniowej do wyrostka rylcowatego k. łokciowej, do k. grochowatej i k. trójgranistej.
Ma kształt rombu ograniczonego
od góry i przyśrodkowo (przegroda międzymięśniowa przyśrodkowa )
od góry i bocznie : (m. Dwugłowy ramienia)
od dołu i przyśrodkowo : (m nawrotny obły)
od dołu i bocznie : (m ramienno –promieniowy
dno (lub tył): stanowi m. Ramienny)
ścianę priednią : stanowi powięź łokciowa
Zawartość : t. Ramienna) i jej podział na
wysokościszyjki k. Promieniowej na t. Promieniową i łokciową, t. wsteczna
promieniowa i łokciowa, czasem t. międzykostna wspólna, t poboczna łokciowa dolna), naczynia chłonne głębokie, węzeł lub węzły chłorme łokciowe głębokie, nerw pośrodkowy), gałąź powierzchowna nerwu promieniowego
Na powięzi łokciowej w okolicy łokciowej_przedniej możemy spotkać
1. ż. odpromieniowa) 2. (ż. odłokciowa)
3. ż. pośrodkowa łokcia)
4. naczynia chłonne powierzchowne towarzyszące ww. żyłom
5. nerwus cutaneus antebrachii medialis z podziałem na ramus anteńor et ulnańs
6. nerwus cutaneus antebrachii lateralis
7. (t. powierzchowna fałdu łokciowego).
UWAGA:Twory leżące w regio cubitalis anterior nie stanowi zawartości fossa cubiti.
W zawartości trójkąta naramienno- piersiowy znajdujemy :
końcowy odcinek verra cephalica (która przebija fascia clavipectoralis
- powięź obojczykowo-piersiową i uchodzi do ż pachowa lub podobojczykowa).towarzyszące żyle naczynia cłfonne powierzchowne
- arteria thoracoacromicrlis wraz z gałęziami (r. acromialis, r. deltoideus, r. claviculańs, rr. pectorales).
- nervi lhvracici artteriores
- tkanka tłuszczowa i łączna.
Dół pachowy ma kształt czworościennej piramidy posiadającej szczvt zwrócony do obojczyka i podstawę zwrócona na zewnątrz, przy odwiedzionym ramieniu.
Ograniczenia:
od przodu - m. piersiowy większy i mniejszy. od tyłu - m. najszerszy grzbietu, m. obły większy, m. podłopatkowy.
od boku - (głowa krótka m. dwugłowego ramienia), m. kruczo-ramienny,szyjka chirurgiczna k. ramiennej).
przyśrodkowo - m. zębaty przedni).
od dołu (podstawa dołu pachowego) - skóra, tkanka podskórna, poyvięź pachowa
Zawartość : - t pachowa z rozgałęzieniami, ż pachowa z dopływami, pęczki części podobojczykoewj splotu ramiennego wraz z wychodzącymi z nich nerwami, węzły chłonne pachowe,
naczynia chłonne,tkanka tłuszczowa, wiotka tkanka łączna
Dół pachowy łącry się z okolicą_podłopatkową poprzez otwór czworoboczny i otwór trójkątny.
Otwór czworoboczny jest ograniczony : - od dołu :m.Obły większy)
od góry : m. obły mniejszy
- przyśrodkowo : głowa długa mięśnia trójgłowego ramienia
bocznie : szyjka chirurgiczna k. ramiennej
Zawartość : - nerw pachowy, tętnica okalająca ramię tylna) - 2 żyły towarzyszące naczynia chłonne
od dołu : m. obły większy)
- od góry : m. obły mniejszy) bocznie : głowa długa m. trójgłowego ramienia)
Zawartość : - tętnica okalająca łopatkę, żyły towarzyszące,naczynia chłonne
Dół pachowy w kierunku wolnej koniczyny górnej przedłuża się w postaci rowka przyśrodkowy mięśnia dwugłowego ramienia).
Ograniczenia : - od tyłu : głowaprzyśrodkowa i długa mięśnia trójgłowego ramienia), od przodu :głowa krótka mięśnia dwugłowego ramienia)
Zawartość : powierzchownie napowieziowo
w górnej części –nerw skórny przyśrodkowy ramienia)
- w dolnej części - wena basilica (żyła odłokciowa) wraz z towarzyszącymi naczyniami chłonnymi powierzchownymi węzły chłonne łokciowe powierzchowne
- nerwus cutaneus antebrachii medialis (nerw skórny przyśrodkowy przedramienia)
Głęboko położone podpowięziowo_
- z odgałęzieniami (t. ramienna) - z doptywami (żż. ramienne) końcowy odcinek v. Basilica
- naczynia chłonne głębokie ramienia (nerw pośrodkowy) (nerw łokciowy)
-n.cutaneus brachii medialis et antebrachii med.
- wiotka tkanka łaczna
rowek boczny mięśnia dwugłowego jest ograniczony
od tyłu : caput laterale musculi tńcipitis brachii (głowa duga mięśnia trójgłowego ramienia) ewentualnie m. deltoideus (m. naramienny) a w odcinku dolnym bruzdy m. brachioradialis (m. ramienno-promieniowy).
- od przodu : caput longum m. bicipitis brachii (głowa długa m. dwugłowego ramienia) Przestrzeń ta leży napowięziowo w tkance podskórnej.
Zawartość: żyła odpromieniowa) wraz z naczyniami chłonnymi towarzyszącymi powierzchownymi
- nerw skórny boczny ramienia)
- nerw skórny boczny przedramienia tego troczka w głąb przedramienia odchodzą przegrody tworzące przedziały włóknisto-kostne tzw. Przedziały prostowników. Ścięgną, mięśni przechodzące w kanałach są otoczone przez pochewki maziowe ścięgien.
1. n. pośladkowy górny
2. t. pośladkowa górna
3. 2 żyły towarzyszące
4. naczynia chłonne
1. n. pośladkowy dolny
2. t. pośladkowa dolna
3. 2 żyły towarzyszące
4. naczynia chłonne
5. n. kulszowy
6. n. skórny uda tylny
7. n. sromowy
8. t. sromowa wewnętrzna
9. 2 żyły towarzyszące
1. ścięgno m. zasłaniacza wewnętrznego
2. t. sromowa wewnętrzna
3. 2 żyły towarzyszące
4. naczynia chłonne
5. n. sromowy
Trójkąt udowy- Leży na przedniej powierzchni uda. Jest od góry ograniczony przez więzadło pachwinowe, bocznie przez brzeg przyśrodkowy m. krawieckiego przyśrodkowo przez brzeg przedni m. przywodziciela długiego. Na terenie trójkąta udowego leży mniejszy obszar tzw. dół biodrowo-grzebieniowy ograniczony od góry przez więzadło pachwinowe, przyśrodkowo przez przyśrodkowy brzeg m. grzebieniowego, bocznie przez brzeg boczny m. biodrowo- lędźwiowego. Dno dołu stanowią oba mięśnie wyścielone przez blaszkę głęboką powięzi szerokiej. Przednie ograniczenie dołu stanowi blaszka powierzchowna powięzi szerokiej.
Zawartość :
1. I odcinek t. udowej z odgałęzieniami
2. III odcinek ż. udowej z dopływami
3. naczynia chłonne głębokie uda
4. węzły chłonne pachwinowe głębokie
5. gałęzie skórne i mięśniowe n. udowego
6. gałąź udowa nerwu płciowo-udowego
7. czasem n. skórny uda boczny
Trójkąt udowy swoim szczytem skierowany jest w dół i przyśrodkowo - przechodzi w kanał przywodzicieli
Jest połączeniem między jamą brzuszną a wolną kończyną dolną. Ograniczona od góry
i przodu przez w. pachwinowe, od dołu i tyłu przez gałąź górną k. łonowej), bocznie przez więzadło biodrowo-grzebieniowe), przyśrodkowo : więzadło rozstępowe).
Zawartość : 1. t. biodrowa zewnetrzna przechodzi w t. udową
2. ż. udowa przechodzi w vena iliaca externa
3. naczynia chłonne głębokie.
4. gałąź udowa n. płciowo- udowego
Tętnica leży w rozstępie najbardziej bocznie, żyła leży przyśrodkowo od niej. Naczynia chłonne leżą przyśrodkowo od żyły, a najbardziej przyśrodkowo leży węzeł chłonny rozstępowy przyśrodkowy. Gałąź udowa nerwu płciowo-udowego leży na przedniej powierzchni t. udowej. Od strony jamy brzusznej rozstęp naczyń jest zamknięty przez przegrodę udową- jest to powięź poprzeczna pokrywająca m. poprzeczny brzucha i otrzewna ścienna.
Rozstęp mięśni jest ograniczony z przodu przez w. pachwinowe, z tyłu przez brzeg przedni talerza k. biodrowej i przyśrodkowo przez łuk biodrowo- grzebieniowy.
Zawartość : 1. m. biodrowo- lędźwiowy, 2. n. udowy, 3. może być czasem n. skórny uda boczny
Rozpoczyna się w przedłużeniu trójkąta udowego (do tyłu od m. krawieckiego).
Od przodu : blaszka międzymięśniowa
od boku : m. obszerny przyśrodkowy
od przyśrodkowej :m. przywodziciel wielki
Zawartość :III-ci odcinek t. udowej, I-szy odcinek ż. Udowej, naczynia chłonne uda głębokie
4. n. udowo- goleniowy
5. często - gałąź mięśniowa n. udowego do m. obszernego przyśrodkowego
Kanał kończy się rozworem ścięgnistym kanału przywodzicieli
Ma kształt deltoidu (rombu). Ograniczenia - od góry i przyśrodkowo: m. półścięgnisty i półbłoniasty, od góry i bocznie : m. dwugłowy uda, od dołu i bocznie : głowa boczna m. brzuchatego łydki i m. podeszwowy)
- od dołu i przyśrodkowo : głowa przyśrodkowa m. brzuchatego łydki
Dno (ściana przednia): stanowi tylna ściana torebki stawu kolanowego wzmocniona w. podkolanowym skośnym, powierzchnia podkolanowa kości udowej, m. podkolanowy. Ściana tylna : powięź podkolanowa
Zawartość : 1. n. piszczelowy (biegnie w dół ,prawie centralnie, nieco bocznie), 2. żyłą podkolanowa z dopływami ( do przodu i przyśrodkowo od nerwu), 3. naczynia chłonne głębokie towarzyszące żyle podkolanowej, 4. t. podkolanowa z odgałęzieniami (bardziej z przodu i przyśrodkowo od żyły), 5. n. strzałkowy wspólny (wzdłuż górno-bocznego ograniczenia dołu), 6. początkowy odcinek n. skórny łydki przyśrodkowy (od n. tibialis), 7. początkowy odcinek n. skórnego łydki bocznego (od n. peroneus communis), 8. węzły chłonne podkolanowe,
9. końcowy odcinek żyły odstrzałkowej
Na powięzi : 1. żyła odstrzałkowa
2. naczynia chłonne powierzchowne goleni towarzyszące żyle odstrzałkowej
3. n. skórny łydki przyśrodkowy
4. n. skórny łydki boczny
5.ż. udowo-podkolanowa)
6. końcowe gałęzie n. skórnego uda tylnego
Ograniczenia :
przyśrodkowo : troczek zginaczy
bocznie : powierzchnia przyśrodkowa k. piętowej + w. trójgraniaste
od góry : tylny brzeg kostki przyśrodkowej
od dołu : guz piętowy
Zawartość : 1. ścięgno m. piszczelowego tylnego,2. ścięgno m. zginacza długiego palców ( do tyłu i bocznie), 3. naczynia piszczelowe tylne (mogą się dzielić na naczynia podeszwowe przyśrodkowe
i boczne) wraz towarzyszącymi naczyniami chłonnymi, 4. n. piszczelowy (może się tu dzielić na n. podeszwowy boczny i przyśrodkowy)
5. ścięgno m. zginacza długiego palucha (najbardziej do tyłu i bocznie).
Część tylna powięzi goleni składa się z dwóch blaszek : powierzchownej i głębokiej. Powierzchowna pokrywa tylną powierzchnie m. triceps surae. Głęboka zaś pokrywa tylną powierzchnię obu zginaczy długich i nerw piszczelowy. Powięź goleni wysyła przegrody międzymięśniowe przednią i tylną, dzieląc goleń na trzy komory : przednią (prostowników), boczną (mm. strzałkowych) i tylną (zginaczy).
Ograniczony : od góry przez rowek zasłonowy
od dołu - wolny brzeg błony zasłonowej
od przodu – guzek zasłonowy przedni
od tyłu – guzek zasłonowy tylny
Kończy się tzw. rozworem ścięgnistym przywodzicieli) ograniczonym przyśrodkowo przez m. przywodziciel wielki (lub jego włókna ścięgnowe), bocznie zaś przez kość udową.
Gęsia stopa głęboka- utworzona przez 3 odnogi m. półbłoniastego, znajduje się na przyśrodkowej pow. kłykcia przyśrodkowego piszczeli.
Gęsia stopa powierzchowna- utworzona przez ściegna m. krawieckiego, półścięgnistego, smukłego.
Strzemię sciegniste stopy- utworzone przezm strzałkowy długii piszczelowy przedni; uzupełnione przez m strzałkowy krótki i piszczelowy tylny.