Zestaw nr 29:
Izomerazy- udział w metabolizmie.
Hormony steroidowe- mechanizm działania.
Syntetazy aminoacylo-tRNA.
1.Izomerazy- udział w metabolizmie.
Izomerazy biorą udział w wielu przemianach biochemicznych w organizmie człowieka. Często spotykanym typem izomeryzacji jest iz. aldozowo-ketozowa.
w glikolizie:
-izomeraza glukozofosforanowa katalizuje przekształcenie G-6-P we F-6-P
-izomeraza triozofosforanowa katalizuje przekształcenie fosfodihydroksyacetonu w aldehyd 3-fosfoglicerynowy
w szlaku pentozofosforanowym:
-izomeraza pentozofosforanowa katalizuje przekształcenie rybulozo-5-fosforanu w rybozo-5-fosforan.
Izomeraza dwusiarczkowa białek przyspiesza fałdowanie białek przez katalizowanie wytwarzania prawidłowych mostków disiarczkowych.
2. Hormony steroidowe- mechanizm działania.
Hormony steroidowe, aby zadziałać muszą się dostać do wnętrza komórki docelowej. Estradiol, progesteron, testosteron, kortyzol przechodzą przez błonę komórkową i wiążą się ze specyficznym białkiem receptorowym w cytozolu, Kompleks hormon-receptor wędruje następnie do jądra, gdzie wiąże się ze specyficznymi miejscami na DNA. Każdy z nich indukuje lub hamuje transkrypcję określonej grupy 50-100 genów. Hormony steroidowe zmieniają schemat ekspresji genów wymuszają syntezę nowych mRNA i nowych białek. Receptory dla tych hormonów mają wspólny motyw- składają się z dwóch konserwatywnych domen: domeny wiążącej DNA i domeny wiążącej hormon.
Wg Harpera budowa rec. glukokortykoidowego:
N-końcowa połówka receptora: domeny antygenowe, obszar modulujący czynność promotorową (trans-aktywację)-region AF1
C-końcowa połówka receptora: domena wiążąca DNA i hormon oraz druga domena trans-aktywacji AF2- zależna od ligandu.
Biologiczne działanie hormonu steroidowego zależy zarówno od jego zdolności wiązania się z receptorem, jak i od stężenia wolnego hormonu w osoczu krwi. Kortyzol, kortykosteron i aldosteron wszystkie wykazują duże powinowactwo do receptora, ale głównym hormonem wiążącym się w warunkach fizjologicznych z receptorem jest kortyzol, ponieważ jego c w osoczu jest najwyższe.
3. Syntetazy aminoacylo-tRNA (enzymy aktywujące)
Są to enzymy katalizujące reakcje aktywacji i przenoszenia aminokwasów do rybosomów w procesie biosyntezy białka. Aminokwasy muszą zostać dostarczone do rybosomy w postaci związanej ze specyficznymi tRNA, które rozpoznają kodony mRNA i funkcjonują jako cząsteczki adaptorowe. Ester aminokwasu i tRNA nazywa się aminoacylo-tRNA:
aminokwas—C---O—tRNA
II
O
Proces tworzenia aminoacylo-tRNA jest dwuetapowy:
tworzenie aminoacylo-AMP z aminokwasu i ATP
(związek ten jest mieszanym bezwodnikiem, w którym grupa karboksylowa aminokwasu jest związana z grupą fosforylową AMP)
przeniesienie grupy aminoacylowej aminoacylo-AMP na tRNA z utworzeniem aminoacylo-tRNA
Sumarycznie :
aa + ATP + tRNA + H2O aminoacylo-tRNA + AMP + PPi
(reakcję napędza hydroliza PPi )
Syntetazy aminoacylo-tRNA można podzielić na dwie klasy (rozpoznające po 10 z 20 podstawowych aa):
I- aktywuje zazwyczaj większe i bardziej hydrofobowe aminokwasy
II- aktywuje małe aminokwasy.
Enzymy klasy I acylują grupę 2'-hydroksylową ostatniej adenozyny tRNA, a enzymy klasy II acylują grupę 3'-hydroksylową tRNA. Różne są również domeny odpowiedzialne za aktywację aminokwasów : równoległa ( kl. I) i antyrównoległa (kl.II)