6 Przygotowanie sprawnościowe osób niepełnosprawnych – kształcenie szybkości, skoczności, wytrzymałości, gibkości (stretching) Kształcenie zdolności koordynacyjnych


PRZYGOTOWANIE SPRAWNOŚCIOWE OSÓB NIEPEŁNOSPRAWNYCH - KSZTAŁCENIE SZYBKOŚCI, SKOCZNOŚCI, WYTRZYMAŁOŚCI, GIBKOŚCI (STRETCHING).

KSZTAŁCENIE ZDOLNOŚCI KOORDYNACYJNYCH.

Przygotowanie sprawnościowe - sprawność fizyczna odzwierciedla wysoki stan narządów i funkcji ustroju wyrażający się efektywnym rozwiązywaniem wszechstronnych zadań ruchowych, a uwarunkowany stopniem ukształtowania cech motorycznych.

W sporcie przejawia się w dwóch formach jako:

Na poziom sprawności fizycznej wpływ ma stopień rozwoju cech motorycznych, które są wielkościami charakteryzującymi możliwości ruchowe ustroju.

Podstawą identyfikacji cech motorycznych jest możliwość ich jednorazowego wyodrębnienia oraz zastosowania określonych jednostek miar.

Jedynie dwie z nich (siłę i szybkość) możemy określić w jednostkach fizycznych. Pozostałe nie spełniają wymogów i są pochodnymi cech podstawowych, funkcjami budowy anatomicznej oraz właściwości układów i narządów (wytrzymałości) lub układu nerwowo - mięśniowego.

Odgrywają one bardzo ważną rolę w treningu.

SZYBKOŚĆ - określona jest jako zdolność do wykonywania ruchów w najmniejszych dla danych warunków odcinkach czasu.

Ocena ta przejawia się poprzez trzy składowe:

Do rozwinięcia maksymalnej szybkości w danym ruchu nieodzowna jest optymalna synchronizacja uczestniczących w nim grup mięśni, zależna przede wszystkim od sprawności układu nerwowego i właściwej koordynacji nerwowo - mięśniowej.

Czas reakcji liczy się od momentu zadziałania bodźca do zapoczątkowania ruchu.

Na jego wymiar składa się pięć czasów odcinkowych:

Wyróżniamy dwa rodzaje reakcji:

Metodyka treningu szybkości.

W treningu szybkości wyróżniamy trzy elementy składowe:

W treningu szybkości ważna jest metoda powtórzeniowa polegająca na powtarzaniu ćwiczonych ruchów z maksymalną lub submaksymalną intensywnością.

Przy podnoszeniu potencjału siłowego dla poprawy dyspozycji szybkościowych należy przestrzegać reguł:

Do najczęstszych przyczyn wpływających na zahamowanie rozwoju szybkości należy zaliczyć:

SKOCZNOŚĆ

Skoczność jest wielowynikową funkcją dwóch cech podstawowych:

Wyraża moc pracy mięśniowej i określa zdolność przemieszczania ciała w przestrzeni poprzez fazę lotu:

Poziom skoczności warunkowany jest głównie pułapem siły i szybkości. Udział lub stopień wykorzystania tych cech podstawowych może być różny u różnych osobników i w różnych zadaniach ruchowych.

Ćwiczenia skoczności są bardzo dynamicznymi środkami, trenujący angażują wszystkie grupy mięśniowe, stanowią funkcjonalną wypadkową szybkości i siły, zawierają również duży ładunek wymogów koordynacyjnych.

Metodyka treningu skoczności.

Uwzględnia dwa podejścia:

Siłę odbicia kształtujemy przy wykorzystaniu następujących grup ćwiczeń:

WYTRZYMAŁOŚĆ - jest zdolnością do kontynuowania długotrwałej pracy o wymaganej intensywności (z reguły rzędu do 80-90% maksymalnych możliwości), bez obniżania efektywności działań i przy zachowaniu podwyższonej odporności na zmęczenie.

Podstawą skuteczności wysiłków o charakterze wytrzymałościowym jest funkcjonalna doskonałość układu krążenia i oddychania.

Biologicznym podłożem wytrzymałości jest wydolność. Tak więc poziom wytrzymałości należy rozpatrywać z uwzględnieniem uwarunkowań biologicznych wynikających z wydolności ustroju.

Wydolność determinuje funkcjonalne możliwości wykonywanie wysiłków, przy rozwinięciu najbardziej ekonomicznych i efektywnych relacji ustroju. Poziom wydolności uwarunkowany jest m.in. charakterem energetyki wysiłku.

Wytrzymałość charakteryzuje stopień wykorzystanie potencjału ustroju również dzięki osobowościowo - psychicznym, takim jak:

Podstawą klasyfikacji wytrzymałości w sporcie jest charakter przemian energetycznych oraz rodzaj i charakter zaangażowania układu mięśniowego podczas wysiłku:

Z metodycznego punktu widzenia wyróżnia się trzy rodzaje wytrzymałości:

Metodyka kształtowania wytrzymałości.

Polega na wielokrotnym doprowadzeniu organizmu do optymalnego zmęczenia co - poprzez mechanizmy adaptacyjne - prowadzi do zjawiska tzw. superkompensacji (odbudowy z nadmiarem) i przyczynie się, łącznie efektem adaptacji psychicznej, do podnoszenia poziomu tej cechy.

W metodyce kształtowania wytrzymałości wyróżnia się trzy grupy metod:

GIBKOŚĆ - czyli ruchomość odcinków ciała w poszczególnych stawach, należy do predyspozycji pogranicza cech strukturalnych i funkcjonalnych.

Jest to właściwość układów ruchu, umożliwiająca osiąganie dużej amplitudy wykonywanych ćwiczeń zgodnie z możliwościami fizjologicznego zakresu ruchu w stawach.

W sporcie gibkość określana jest jako zdolność do wykonywania ruchów w stawie lub kombinacji stawów w optymalnym zakresie ruchu.

Do czynników mających wpływ na poziom gibkości i jej rozwijanie należą:

Gibkość jak i ruchomość stawów jest najlepiej doskonalona poprzez regularne ćwiczenia rozciągające, przy czym optymalna gibkość sprzyja poprawie efektywności ruchów a także zapobiega urazom.

Efekty ćwiczeń gibkościowo-rozciągających to m.in. zwiększenie zakresu ruchu, utrzymanie zakresu ruchu, doskonalenie postawy, zredukowanie bólów mięśniowych, zapobieganie urazom mięśniowo-szkieletowym, zapewnienie relaksacji i zmniejszenie napięcia nerwowo-mięśniowego.

W wieloletnim programie kształtowania gibkości można wydzielić 3 fazy:

Ćwiczenia gibkości mogę być wykonywane w formie ćwiczeń wolnych, z przyborami i na przyrządach. Zastosowanie przyborów w formie działających sił zew. podnosi efektywność ćwiczeń w następstwie zwiększenia amplitudy ruchu poprzez wykorzystanie warunków inercji, jednakże z uwagi na możliwość wystąpienia kontuzji należy zachować ostrożność w czasie ich wykorzystania.

Metody treningu gibkości.

W założeniach metodycznych treningu gibkości stawia się warunek bezwzględnego pierwszeństwa ćwiczeń czynnych przed biernymi oraz dynamicznych przed statycznymi.

Niezależnie od przyjętych rozwiązań i procedur kształtowanie gibkości odbywa się metodą powtórzeniową.

Przy zwiększaniu zakresu ruchu w stawach należy przestrzegać pewnych zasad:

Wyróżniamy także statyczne techniki zwiększania zakresu ruchu:

Streching wprowadzony w końcowej fazie danej jednostki pozwala zapobiegać skurczom i bólom mięśniowych oraz uspokoić organizm. Dodatkowym atrybutem jest fakt, że rozgrzane mięśnie sprzyjają wówczas pracy nad poprawą gibkości.

Efektywność treningu gibkości jest zależna od częstotliwości, intensywności i czasu trwania ćwiczeń.

KOORDYNACJA RUCHOWA - określa zdolność do wykonywania złożonych przestrzennie i czasowo ruchów, przestawiania się z jednych zadań ruchowych na inne, jak również rozwiązywanie nowych nieoczekiwanie pojawiających się sytuacji ruchowych.

Proces koordynacyjnego przygotowania sprawnościowego obejmuje kształtowanie następujących zdolności:

Zdolności koordynacyjne:

Zasadniczą metodą doskonalenia koordynacji jest ciągłe poznawanie nowych, różnorodnych ćwiczeń, a także wykonywanie już znanych w różnorodnych warunkach np. metoda zmienności ćwiczeń obejmująca dwa kryteria różnicowania stosowanych w kształtowaniu koordynacji środków: zmienności wykonania ćwiczenia (tempo i kierunek ruchu, udział mięśni, objętość ruchu, ćwiczenia symetryczne i asymetryczne itd.) oraz zmienności warunków jego realizacji (użycie przyborów, ograniczenia kontroli wzrokowej, różne obciążenia zewnętrzne, różni partnerzy).

W treningu koordynacji ruchowej zależnie od rodzaju i trudności ćwiczenia wykonujemy pojedynczo lub w seriach metodą powtórzeniową.

Zmęczenie nigdy nie powinno osiągać maksymalnego pułapu z uwagi na konieczność pełnej gotowości układu nerwowego i mięśniowego.

Metodyka treningu koordynacji.

Trening koordynacji powinien być prowadzony w sposób systematyczny, gdyż w przypadku dłuższych okresów, podczas których nie wprowadza się nowych ćwiczeń, obniża się zdolność ich przyswajania.



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
5 Przygotowanie sprawnościowe osób niepełnosprawnych – kształcenie siły mięśniowej
przygotowanie sprawnościowe osób niepełnosprawnych
Edukacja osób niepełnosprawnych Kształcenie specjalne i nauczanie indywidualne
Edukacja osób niepełnosprawnych Kształcenie specjalne i nauczanie indywidualne
Szybkość, skoczność, wytrzymałość trening ogólnorozwojowy doc
System kształcenia osób z niepełnosprawnością w Danii, Studia magisterskie pedagogika UKSW, Różne
Nowy folder (3), tematy, Gry i zabawy ruchowe kształtujące siłę, szybkość, zręczność i wytrzymałość
Funkcja rewalidacyjna ksztaltowania zachowań oczekiwanych społ. u osób niepełnospr, ◕ PEDAGOGIKA SPE
INNE SZKOŁY PSYCHOTERAPEUTYCZNE, Studia Pedagogika Specjalna mgr, Kształcenie integracyjne i edukacj
Kształcenie Osób niepełnosprawnych intelektualnie w Polsce
9 System kształcenia osób niepełnosprawnych Nauczyciel wychowawca w?ukacji specjalnejx
Kształtowanie szybkości i skoczności w grach i zabawach ruchowych, awf
Kształcenie Osób Niepełnosprawnych
skocznosc wytrzymalosc szybkosc gibkosc, ^Kolegium Nauczycielskie Bytom - Pedagogika Opiekunczo-Reso
PRZYGOTOWANIE SPRAWNOŚCIOWE kształcenie sily mięśniowej
Integracja jako współczesna metoda wychowania i kształcenia osób niepełnosprawnych

więcej podobnych podstron