Wilhelm Christian Ludwig Dilthey
Przeżycie i poezja (Das Erlebnis und die Dichtung) Berlin 1905
punktem centralnym każdej historii literatury jest wyobraźnia
jej stosunek do materii przeżyć rzeczywistości i tradycji
jej stosunek do tego, co stworzyli dawniejsi poeci
specyficzne podstawowe typy tej wyobraźni twórczej → dzieła jakie z niej powstają
u Goethego centralne miejsce wyobraźni w twórczości jest najlepiej widoczne
dla zrozumienia Goethego potrzeba szczególnie głębokiego wniknięcia w istotę wyobraźni ← szczególne miejsce Goethego w literaturze europejskiej
Goethe zaczął tworzyć w epoce niemieckiego Oświecenia → zagłębianie przez człowieka samego siebie
i ideału człowieczeństwa w ogóle
Goethe + romatyzm = wyzwolenie wyobraźni poetyckiej spod rządów rozumu i dobrego smaku
podjął walkę: poetycka wyobraźnia kontra z duch ówczesnej nauki
Dilthey próbuje wniknąć w istotę siły poetyckiej Geothego (by z tej pozycji spojrzeć na dzieło jego życia )
Goethe → świadomość „odnalezienia się jako artysta” → uzyskał jasny obraz własnej świadomości
pęd i poszukiwanie, zajmowanie się wieloma dziedzinami to wynik niepewności, który łączy się
z procesem kształtowania się (artystycznej) osobowości.
ŻYCIE
poezja jest przestawieniem i wyrazem życia
cechy życia:
„ja” nie istnieje w izolacji, ale wraz z otoczeniem (nacisk, wpływ etc.)
osoby i rzeczy wzajemnie nie siebie oddziaływają (poprzez związki życiowe)
życie jest skończone - od narodzin do śmierci → tęsknota za stałością
we wszystkim, co nas otacza przeżywamy to, co zostało doświadczone we wnętrzu (gwiazda: symbol niezmienności, za którą tęsknię, bo się zmieniam i umrę)
we własnym wnętrzu znajduje się treść życia
poezja: jej przedmiotem jest struktura wewnętrznego „ja” i rzeczy takie, jakie widać poprzez życiowe powiązania → każdy poeta ma inne doświadczenia etc.
poezja to uzewnętrznienie doświadczeń relacji egzystencjalnych - jedyna idea działania poetyckiego
poezja Goethego: jej źródłem jest nadzwyczajna intensywność przeżycia
Goethe w poezję Oświecenia wchodzi jako element obcy, bo nastroje przetwarzają wszelką rzeczywistość → nie da się oddzielić życia od poezji (co widać w listach i wierszach) ↓
z samego życia płyną siły, które działają w sferze wyobraźni
WYOBRAŹNIA POETYCKA
wyobraźnia to wyraz osobowości człowieka - u różnych ludzi różnie intensywna / potężna, ma źródło
w intensywności pewnych procesów, w oparciu o które rozwija się następnie życie duchowe danej jednostki → zawsze odrębna
odrębność poety zaznacza się już na etapie spostrzeżenia i tworzenia
obrazy wspomnieniowe: posiadają różny stopień jasności i intensywności, wyrazistości i plastyczności
obrazowe myślenie poety wymaga:
pierwiastka zmysłowego
ruchu ostro zarysowanych kształtów
pełni uzyskanych kształtów
dokładności obrazów wspomnieniowych
stosunek zasobów doświadczenia do swobodnie pracującej wyobraźni:
w procesie psychicznym człowieka nigdy nie powtarza się to samo wyobrażenie → nie pojawia się też to samo wyobrażenie u dwóch różnych osób
przy odtwarzaniu w pamięci udział musi brać wyobraźnia
jeśli między spostrzeżeniem a odtworzeniem w pamięci pojawią się jakieś dodatkowe elementy, to one też będą wpływały na to, jak odtworzymy obraz
nie ma wyobraźni, która nie opiera się na pamięci
nie ma pamięci, która nie opiera się na wyobraźni
w procesie wspominania - odkrywamy
życiem obrazów naszej duszy rządzi prawo metamorfozy (przetwarzanie, zmienianie etc.)
w procesach kształtowania (cecha wyobraźni) wytwarzane są nowe obrazy → wynik potęgowania, zmniejszania, porządkowania, tworzenia nowych typów - świadomie lub nieświadomie → przetworzenie w nowy twór → myślenie w obrazach
całością życia psychicznego natur rządzi siła, która umożliwia proces twórczy, najsilniejsza u: dzieci, ludzi prymitywnych, artystów (bo są nieskrępowani wiedzą o otaczającej rzeczywistości)
II
z dyspozycji wyobraźni powstaje sama wyobraźnia
wyobraźnia jest wpleciona w całość życia psychicznego → każde działanie jest warunkowane obrazem czegoś, czego jeszcze nie ma: ideały życiowe
działanie wyobraźni, dzięki której powstaje drugi świat, inny niż świat naszego działania →
wyobraźnia = marzenie → dążenie człowieka do oswobodzenia się z więzów rzeczywistości
świat poezji bierze początek w życiu oderwanym od rzeczywistości (czasy rycerskie i kultury dworskiej)
wyobraźnia religijna: znaczenie niezależne od świata rzeczywistego
poezja uwalnia ponadzmysłowy religijny świat od ograniczeń warunkowanych potrzebami naszego
życia / uwalnia też owy świat od powiązań celościowych
natura poetyckiej wyobraźni: suma procesów duchowych, z których powstaje świat poezji
podstawą tych procesów są przeżycia i prawidłowość pojmowania
powiązania życiowe rządzą wyobraźnią poetycką i w niej się uzewnętrzniają
związek między przeżyciem i wyobraźnią w duszy poety
świat poety istnieje już w nim - zanim wydarzenie dostarczy mu koncepcji dzieła i zanim napisze pierwsze słowa → proces ten rządzony jest prawem zachowania się poety wobec rzeczywistości życia
poeta kontempluje doświadczenia otaczających go ludzi
życie uczuciowe jest „życiodajną glebą” wszelkiej poezji
poezja przeniknięta jest pierwiastkiem myślowym → różne wyobrażenia, losy etc.
wszelka poezja uwalnia piękno woli, z której powstała → „Indywidualny charakter pisarza decyduje o jego znaczeniu u publiczności, a nie sprawność jego talentu” (Goethe)
stosunek wyobraźni do postaci → podobnie jak stosunek do rzeczywistych ludzi
przeżywanie dzieła- Goethe- nie wie czy umie napisać tragedię, ale już myśl o niej przepełnia go lękiem
poeta odbiega od innych typów ludzi
należy przyzwyczaić się do rozumowania wewnętrznego mechanizmu i zewnętrznego sposobu działania → poeta nie jest normalnym człowiekiem
marzenie: dążenie człowieka do oswobodzenia się z więzów rzeczywistości
dlatego poeci są przeważnie znakomitymi narratorami
spostrzeganie
zapamiętywanie
odtwarzanie
powstawanie obrazów
spostrzeganie
zapamiętywanie
odtwarzanie
powstawanie obrazów
spostrzeganie
zapamiętywanie
odtwarzanie
powstawanie obrazów