Powieść i autorytety

1. W XVIII wieku, kiedy powieść dopiero sie rozwijała i później w wieku XIX jej zadaniem było nauczanie co jest dobre a co złe, stąd wziął się termin powieść moralizatorska i jest on charakterystyczny dla początków rozwoju powieści; taka powieść była traktatem moralnym, gdzie występowała:

• linia parenetyczna- kształtowanie wzorców osobowych

• konwencjonalność fabuły- sfera potencjalnej powieści

• stabilność- ustabilizowany zespól wartości

• realizm moralistyczny- sposób ukazywania, konstrukcje, które chciano widzieć, stylizowanie

2. Narracja charakteryzowała się formą relacji, a narrator był postrzegany wówczas jako porte-parole autora. Ściśle kojarzono autora z tym kim był w realu(przypomnijcie sobie jak dla społeczeństwa polskiego było ważne to kim był Mickiewicz i Słowacki). Stąd wziął się autobiografizm- czyli opieranie wartości na autorytecie autora.

3. Powieść homofoniczna- jednogłosowa, tylko narrator jest relacjonatorem

Powieść polifoniczna (Bachtin)- wielogłosowa, point of view przechodzi także na barki bohatera.

4. Mowa pozornie zależna była niemożliwa dla powieści XIX wiecznej

5. Bunt wobec powieści jako traktatu moralistycznego zapoczątkował Flaubert min. w powieści „Pani Bovary”, gdzie zanegował wąski horyzont narracyjny, zamienił relacjonowanie na pokazywanie. Nastąpiła ekspansja mowy pozornie zależnej, możliwy był różny punkt widzenia(bohater także mógł opowiadać, np. pani Bovary stworzyła nową moralność).

6. Współcześnie:

• każdy przekaz staje sie subiektywny

• nie ma kanonu

• nowy autorytet- język, forma

• kryzys poznawczy koncepcji

---