PLAN ZAJĘĆ POPOŁUDNIOWYCH REALIZOWANY W GRUPIE DZIECI 5, 4-LETNICH.
PAŹDZIERNIK 2010.
Proponowane zabawy dydaktyczne.
„Uporządkuj misie”, dziecko porządkuje misie według wielkości: duży-mały.
„Więcej czy mniej”, dziecko wskazuje, w którym zbiorze znajduje się więcej lub mniej elementów.
„Powiedz, co schowałam”, dzieci głośno nazywają przedmioty ułożone na dywanie, zapamiętują je, następnie jedno z dzieci zamyka oczy. W tym czasie nauczycielka chowa jakiś przedmiot, a dziecko odgaduje, co zostało schowane.
„Czarodziejski worek”, dziecko odgaduje poprzez dotyk rzeczy ukryte w worku.
„Gdzie jest klocek” (rozwijanie orientacje w przestrzeni), dziecko w czasie zabawy posługuje się przyimkami określającymi przedmioty w przestrzeni względem innych przedmiotów (na, nad, pod, obok, za).
„Droga do domu”, dziecko odmierza długość za pomocą stóp i kroków, przelicza i porównuje.
„Większe-mniejsze”, zapoznanie z pojęciami duży-większy-największy, dziecko porównuje wielkości przedmiotów.
„Znajdź drugi taki sam” (kształtowanie spostrzegawczości), dzieci szukają w sali dwóch takich samych przedmiotów.
„Podaj kolejność”, na dywanie leży kilka przedmiotów, dziecko zapoznaje się z nimi, zamyka oczy i próbuje powtórzyć przedmioty w kolejności.
„Prawda czy fałsz?” - nauczyciel wypowiada zdanie, jeśli jest prawdziwe dzieci klaszczą, jeśli fałszywe stukają palcami o podłogę.
„Kolory”, dzieci stoją w kole, w środku stoi nauczycielka, rzucając piłkę do dziecka mówi „zielony jak...”, dziecko, które złapało piłkę kończy zdanie wymieniając coś zielonego.
„Co tu nie pasuje?”, nauczycielka prezentuje dzieciom plansze przedstawiające różne przedmioty na obrazkach. Zadaniem dzieci jest określenie, który przedmiot nie pasuje i dlaczego.
„Ile razy?”, dzieci siedzą w kole na dywanie, w środku koła nauczycielka odbija piłkę, dzieci klaszczą tyle razy ile usłyszały odbić.
Proponowane zabawy orientacyjne w schemacie własnego ciała.
- „Czy znam części ciała?”, dzieci stoją zwrócone twarzą do środka koła, odległość między nimi na odległość wyciągniętych ramion. Prowadzący wymienia najpierw pojedynczo nazwy części ciała i różnych, organów, a dzieci je wskazują, Następnie podaje polecenie o charakterze złożonym, angażujące współdziałanie różnych części i ich kojarzenie np. wskaż prawą ręka lewe oko, chwyć prawą ręką lewą kostkę, podnieść lewą rękę i prawą nogę itd.
- „Kapryśny kolega”, dwaj grający siedzą zwróceni do siebie twarzami. Każdy z nich ma kapelusz. Prowadzący grę oznajmia, że gracz siedzący naprzeciwko niego, ma starać się jak najszybciej wykonać ruch przeciwny do tego, jaki on robił. Jeśli gracz pomyli się - daje fant.
- „Ja tak a wy tak”, dzieci stoją w półkolu. Prowadzący zapowiada: jeśli podniosę ramiona w górę, -wszyscy podnoszą ręce do góry. Jeśli rozłożę w bok- wszyscy zginają ręce w łokciach. Jeśli jednak wyciągnę ręce w przód- wszyscy robią to samo. Kto się pomyli, odchodzi z gry.
- „Kipiący czajnik”, dzieci stają w szerokim kręgu. Każdy z nich kładzie lewą dłoń na piersi w okolicy żołądka, prawą na czubku głowy. Na sygnał prowadzącego zabawę każdy zaczyna lewą dłonią gładzić się po piersi powolnym ruchem kolistym, a prawą- równocześnie- szybko , lekko poklepuje się po głowie. Kto potrafi to wykonać ma doskonale rozwiniętą zdolność koordynacji ruchów.
- Tańczy głowa, tańczą same ręce, tańczą same nogi, tańczy całe ciało. Ćwiczenie wykonywane z towarzyszeniem na przemian: raz muzyki żywej, raz wolnej. Dzieci ćwicząc, próbują różnych możliwości rozwijania ruchów w stawach: barkowym, łokciowym, nadgarstkowym, biodrowym, kolankowym i skokowym, kontrolują ruchy klatki piersiowej i kręgosłupa.
- Przekładamy piłkę, dzieci ustawiają się w rozsypce, stoją w małym rozkroku, ręce unoszą nad głową i przekładają piłkę z lewej do prawej ręki. W Czesie ćwiczenia ciężar ciała przenosimy z lewej nogi na prawą wykonują skłon w bok.
Proponowane zabawy ruchowe i muzyczno-ruchowe.
- „Ogonki”, wszystkie dzieci maja ogonki (szarfy zaczepione za spodenki),luźno biegają po sali. Każde dziecko stara się zabrać jak najwięcej ogonków.
- „Berek bocian”, dzieci biegają po sali. Obroną przed łapiącym berkiem jest przyjęcie pozycji na jednej nodze z ramionami w bok.
- „Przejdź pod mostkiem”, dzieci o określonym przez nauczycielkę kolorze szarf tworzą mostek, pozostałe dzieci kolejno przechodzą pod tym mostkiem.
- „Znajdź swój kolor”, dzieci swobodnie biegają w rozsypce, woreczki trzymają w lewej (prawej) ręce. Na hasło: „Stój!" -zatrzymują się w miejscu, tyłem do prowadzącej. Następnie nauczycielka zapowiada: „Biegiem do mnie!" — podnosząc jednocześnie ręce z chorągiewkami w bok. Dzieci biegną w kierunku nauczycielki i ustawiają się w kolejce przed swoim kolorem chorągiewki, podnosząc woreczki
w górę. Nauczycielka sprawdza, czy dzieci dobrze poznały kolor.
- „Celuj w okienko”, dzieci stają twarzami do siebie, tworzą dwa szeregi i oddają obydwa woreczki jednemu szeregowi. Następnie tworzą szeroką uliczkę, na pięć kroków. Szereg bez woreczków staje tyłem do kolegów, w rozkroku. Dzieci z woreczkami celują prawą i lewą ręką, rzutem dowolnym, w okienko utworzone przez rozkrok współćwiczących. Zmieniamy role i zabawę prowadzimy dalej. Rzuty należy powtórzyć kilka razy zwracając uwagę, aby były wykonane prawą i lewą ręką. Na zakończenie zabawy każde dziecko otrzymuje swój woreczek.
- „Przeskocz woreczek”, woreczki leżą na ziemi, przy każdym stoi dziecko. Na polecenie nauczycielki dzieci przeskakują woreczki obunóż, skaczą w przód i w tył. Podskoki wykonywane są miękko, elastycznie, na palcach.
2