MODLITWA

Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb Życia i Kielich zbawienia i dziękujemy, że nas wybrałeś, abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli.

Agata i Jurek są rodzeństwem. Jurek jest waszym rówieśnikiem, a jego siostra chodzi już do gimnazjum. Dzieci wiedzą, że mama i tata bardzo je kochają, dlatego często same także przypominają im o swojej miłości. Agata nieraz przytula się do mamy i obiecuje; że zawsze będzie starała się być najlepszą córką. Jednak Jurek zauważył, że jego siostra najgoręcej zapewnia o swojej miłości, gdy chce wyjść ze swoimi koleżankami albo koniecznie potrzebuje nowej spódnicy. Natomiast zawsze, kiedy mama prosi o pomoc w domu, umycie naczyń albo wielkie sobotnie sprzątanie, Agata przedziwnie nie ma czasu: albo akurat się uczy, albo ją głowa boli, albo musi koniecznie wyjść. Zresztą, co do wymówek starsza siostra jest mistrzynią i Jurek nieraz z zazdrością marzy, by jej dorównać. W najlepszym wypadku Agata w końcu pomaga mamie, po kolejnej awanturze, która kończy się łzami obu.

Jurek też stara się zapewniać rodziców o swojej miłości. Zapewnia mamę, że jest najlepszą mamą pod słońcem. Tacie niedawno wyznał, że wszyscy koledzy zazdroszczą mu takiego fajnego ojca, z którym można porozmawiać o wszystkim, a w każdą niedzielę pograć w "nogę", jeździć na wycieczki rowerowe, a zimą na narty. Ostatnio Jurkowi marzą się rolki. Chciałby dostać takie, jakie ma jego kolega, zupełna rewelacja. Nawet próbował na nich jeździć i całkiem dobrze mu szło. Kiedy wspomniał o tym tacie, tata postawił warunek: Jurek poprawi oceny z matematyki. Kilka ocen dopuszczających wśród lasu jedynek nie ocali go przed jedynką na semestr. Jurek jednak uważa, że matematyka jest za trudna, do niczego niepotrzebna i nawet długie godziny, w czasie których tata ćwiczy z nim rozwiązywanie zadań i ciągle zapominaną tabliczkę mnożenia, niczego nie zmieniły.

Prowadzimy pogadankę, zastanawiając się, co dziwnego dostrzegliśmy w postępowaniu Agaty i Jurka? Jak nazywamy tych, którzy inaczej mówią, a inaczej postępują? Jak powinny zachować się dzieci" by naprawdę okazać rodzicom miłość? A jak jest w naszych relacjach z Panem Bogiem? Czy wystarczy zapewnić Boga, że Go kochamy? A może jest jakiś szczególny sposób, by tę miłość wyrazić?

PLANSZA

OFIARA - oznacza dary składane Bogu. W Starym Testamencie najczęściej ofiary składano ze zwierząt albo płodów ziemi.

Dzisiaj ofiarą jest każdy czyn chrześcijanina spełniony z miłości do Boga i ludzi.

Tekst 1

Kiedy Bóg objawia się człowiekowi, wówczas też oczekuje od niego odpowiedzi. Właściwością takiej odpowiedzi powinny być miłość, a także szacunek i cześć. Pan Bóg powiedział też ludziom, w jaki sposób mogą wyrażać swą miłość, okazywać Mu swój szacunek i cześć. Pismo Święte w taki oto sposób wyjaśnia, jak należy oddawać Panu Bogu cześć.

Rzekł nadto Pan do Mojżesza: "Tak powiesz Izraelitom: Wy sami widzieliście, że z nieba do was przemawiałem. Nie będziecie sporządzać obok Mnie bożków ze srebra, ani bożków ze złota nie będziecie sobie czynić.

Tekst 2

Uczynisz Mi ołtarz z ziemi i będziesz składał na nim twoje całopalenia, twoje ofiary (...) z twojej trzody i z bydła na każdym miejscu, gdzie każę ci wspominać moje imię. Przyjdę do ciebie i będę ci błogosławił" (Wj 20, 22-24).

Tekst 3

Izraelici mieli składać Bogu ofiary ze zwierząt. Dlaczego? Wędrując przez pustynię nie mieli domów, ziemi. Ich największym bogactwem były zwierzęta. Ofiary ze zwierząt były, więc wyrazem ofiarowania Bogu tego, co było dla nich bardzo cenne. Poprzez ofiarowanie swego największego bogactwa, okazywali Bogu cześć, a także wyrażali swoją miłość i szacunek. Składanym ofiarom towarzyszyła modlitwa.

Tekst 4

Bóg przy różnych okazjach dawał ludziom do zrozumienia, że nie same ofiary wyrażają ich miłość, szacunek czy cześć. Wiele razy przypominał, że On oczekuje od nich przede wszystkim miłości.

Miłości pragnę, nie krwawej ofiary, poznania, Boga bardziej niż całopaleń (Oz 6, 6).

Często zdarzało się, że chociaż ludzie składali ofiary, ich serca pozostawały nieczułe dla Boga. Ofiary przestały być wyrazem miłości, darem od kochającego człowieka. Stały się tylko zwyczajem, a takich ofiar Bóg nie chciał.

Tekst 5

Dzisiaj nie składamy już Bogu ofiar ze zwierząt. Jedyną i najdoskonalszą Ofiarą Nowego Testamentu jest ta, którą złożył Jezus, Chrystus, oddając za nas wszystkich swe życie na krzyżu. Jego Ofiara jest tak wyjątkowa i ma tak wielką wartość, że ofiary Starego Testamentu już nie obowiązują. Ona uwalnia nas z niewoli grzechu i daje nam udział w życiu wiecznym. Pamiątką i uobecnieniem tej Ofiary jest każda Msza Święta. Uczestnicząc w niej dzięki sakramentowi chrztu, mamy dostęp do Ofiary Chrystusa i w Jego Ofiarę włączamy także swoje ofiary (cierpienia, choroby, niepowodzenia). Czynimy to razem z kapłanem, który podczas każdej Mszy Świętej wypowiada słowa: "Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże, Ojcze Wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków. Amen".

OFIARA - oznacza dary składane Bogu. W Starym Testamencie najczęściej ofiary składano ze zwierząt albo płodów ziemi. Dzisiaj ofiarą jest każdy czyn chrześcijanina spełniony z miłości do i Boga i ludzi.

Podczas każdej Mszy Świętej przywołujemy tę jedyną Ofiarę Chrystusa w słowach:

Grupa I

²² Rzekł nadto Pan do Mojżesza:[Tak powiesz Izraelitom: Wy sami widzieliście, że do was z nieba przemawiałem. ²³ Nie będziecie sporządzać obok Mnie bożków ze srebra ani bożków złota nie będziecie sobie czynić. ²⁴Uczynisz Mi ołtarz z ziemi i będziesz składał na nim twoje całopalenia, twoje ofiary biesiadne z twojej trzody i bydła na każdym miejscu, gdzie każę ci wspominać moje imię. Przyjdę do ciebie i będę ci błogosławił.

Wj 20, 22-24

- Czego Izraelitom z nakazu Boga nie wolno robić?

Grupa II

²² Rzekł nadto Pan do Mojżesza:[Tak powiesz Izraelitom: Wy sami widzieliście, że do was z nieba przemawiałem. ²³ Nie będziecie sporządzać obok Mnie bożków ze srebra ani bożków złota nie będziecie sobie czynić. ²⁴Uczynisz Mi ołtarz z ziemi i będziesz składał na nim twoje całopalenia, twoje ofiary biesiadne z twojej trzody i bydła na każdym miejscu, gdzie każę ci wspominać moje imię. Przyjdę do ciebie i będę ci błogosławił.

Wj 20, 22-24

- W jaki sposób mają oddawać Bogu cześć?

- Co obiecuje Bóg tym, którzy oddają mu cześć?

Grupa III

Izraelici mieli składać Bogu ofiary ze zwierząt. Dlaczego? Wędrując przez pustynie nie mieli domów, ziemi. Ich największym bogactwem były zwierzęta. Ofiary ze zwierząt były więc wyrazem ofiarowania Bogu tego, co było dla nich bardzo cenne. Poprzez ofiarowanie swego największego bogactwa, okazywali Bogu cześć, a także wyrażali swoją miłość i szacunek. Składanym ofiarom towarzyszyła modlitwa.

- Dlaczego Izraelici składają ofiary ze zwierząt?

Grupa IV

Bóg przy różnych okazjach dawał ludziom do zrozumienia, że nie same ofiary wyrażają ich miłość, szacunek czy cześć. Wiele razy przypomniał, że On oczekuje od nich przede wszystkim miłości.

- Czego oczekuje Bóg od składających ofiary?

Grupa V

Dzisiaj nie składamy już Bogu ofiar ze zwierząt. Jedyną i najdoskonalszą Ofiarą Nowego Testamentu jest ta, którą złożył Jezus Chrystus, oddając za nas wszystkich swoje życie na krzyżu. Jego ofiara jest tak wyjątkowa i ma tak wielką wartość, że ofiary Starego Testamentu już nie obowiązują. Ona uwalnia nas z niewoli grzechu i daje nam udział w życiu wiecznym. Pamiątką i uobecnieniem tej Ofiary jest każda Msza Święta.

- Dlaczego dzisiaj nie składamy Bogu ofiar ze zwierząt?

Wspominając śmierć i zmartwychwstanie Twojego Syna ofiarujemy Tobie, Boże, Chleb Życia i Kielich zbawienia i dziękujemy, że nas wybrałeś, abyśmy stali przed Tobą i Tobie służyli.

Agata i Jurek są rodzeństwem. Jurek jest waszym rówieśnikiem, a jego siostra chodzi już do gimnazjum. Dzieci wiedzą, że mama i tata bardzo je kochają, dlatego często same także przypominają im o swojej miłości. Agata nieraz przytula się do mamy i obiecuje; że zawsze będzie starała się być najlepszą córką. Jednak Jurek zauważył, że jego siostra najgoręcej zapewnia o swojej miłości, gdy chce wyjść ze swoimi koleżankami albo koniecznie potrzebuje nowej spódnicy. Natomiast zawsze, kiedy mama prosi o pomoc w domu, umycie naczyń albo wielkie sobotnie sprzątanie, Agata przedziwnie nie ma czasu: albo akurat się uczy, albo ją głowa boli, albo musi koniecznie wyjść. Zresztą, co do wymówek starsza siostra jest mistrzynią i Jurek nieraz z zazdrością marzy, by jej dorównać. W najlepszym wypadku Agata w końcu pomaga mamie, po kolejnej awanturze, która kończy się łzami obu.

Jurek też stara się zapewniać rodziców o swojej miłości. Zapewnia mamę, że jest najlepszą mamą pod słońcem. Tacie niedawno wyznał, że wszyscy koledzy zazdroszczą mu takiego fajnego ojca, z którym można porozmawiać o wszystkim, a w każdą niedzielę pograć w "nogę", jeździć na wycieczki rowerowe, a zimą na narty. Ostatnio Jurkowi marzą się rolki. Chciałby dostać takie, jakie ma jego kolega, zupełna rewelacja. Nawet próbował na nich jeździć i całkiem dobrze mu szło. Kiedy wspomniał o tym tacie, tata postawił warunek: Jurek poprawi oceny z matematyki. Kilka ocen dopuszczających wśród lasu jedynek nie ocali go przed jedynką na semestr. Jurek jednak uważa, że matematyka jest za trudna, do niczego niepotrzebna i nawet długie godziny, w czasie, których tata ćwiczy z nim rozwiązywanie zadań i ciągle zapominaną tabliczkę mnożenia, niczego nie zmieniły.

Co dziwnego dostrzegliśmy w postępowaniu Agaty i Jurka? Jak nazywamy tych, którzy inaczej mówią, a inaczej postępują? Jak powinny zachować się dzieci" by naprawdę okazać rodzicom miłość? A jak jest w naszych relacjach z Panem Bogiem? Czy wystarczy zapewnić Boga, że Go kochamy? A może jest jakiś szczególny sposób, by tę miłość wyrazić?

Agata i Jurek są rodzeństwem. Jurek jest waszym rówieśnikiem, a jego siostra chodzi już do gimnazjum. Dzieci wiedzą, że mama i tata bardzo je kochają, dlatego często same także przypominają im o swojej miłości. Agata nieraz przytula się do mamy i obiecuje; że zawsze będzie starała się być najlepszą córką. Jednak Jurek zauważył, że jego siostra najgoręcej zapewnia o swojej miłości, gdy chce wyjść ze swoimi koleżankami albo koniecznie potrzebuje nowej spódnicy. Natomiast zawsze, kiedy mama prosi o pomoc w domu, umycie naczyń albo wielkie sobotnie sprzątanie, Agata przedziwnie nie ma czasu: albo akurat się uczy, albo ją głowa boli, albo musi koniecznie wyjść. Zresztą, co do wymówek starsza siostra jest mistrzynią i Jurek nieraz z zazdrością marzy, by jej dorównać. W najlepszym wypadku Agata w końcu pomaga mamie, po kolejnej awanturze, która kończy się łzami obu.

Jurek też stara się zapewniać rodziców o swojej miłości. Zapewnia mamę, że jest najlepszą mamą pod słońcem. Tacie niedawno wyznał, że wszyscy koledzy zazdroszczą mu takiego fajnego ojca, z którym można porozmawiać o wszystkim, a w każdą niedzielę pograć w "nogę", jeździć na wycieczki rowerowe, a zimą na narty. Ostatnio Jurkowi marzą się rolki. Chciałby dostać takie, jakie ma jego kolega, zupełna rewelacja. Nawet próbował na nich jeździć i całkiem dobrze mu szło. Kiedy wspomniał o tym tacie, tata postawił warunek: Jurek poprawi oceny z matematyki. Kilka ocen dopuszczających wśród lasu jedynek nie ocali go przed jedynką na semestr. Jurek jednak uważa, że matematyka jest za trudna, do niczego niepotrzebna i nawet długie godziny, w czasie, których tata ćwiczy z nim rozwiązywanie zadań i ciągle zapominaną tabliczkę mnożenia, niczego nie zmieniły.

Co dziwnego dostrzegliśmy w postępowaniu Agaty i Jurka? Jak nazywamy tych, którzy inaczej mówią, a inaczej postępują? Jak powinny zachować się dzieci" by naprawdę okazać rodzicom miłość? A jak jest w naszych relacjach z Panem Bogiem? Czy wystarczy zapewnić Boga, że Go kochamy? A może jest jakiś szczególny sposób, by tę miłość wyrazić?

---