Pojęcie autorytetu nauczyciela samo w sobie oznacza zespół wielu różnorodnych właściwości, dzięki którym uczeń bez wyraźnych nakazów i bez strachu przed karą ulega wychowawczemu wpływowi nauczyciela, a w szczególności chętnie uczy się stosować do jego wymagań. Jest to bardzo ważny aspekt w pracy pedagogicznej. Od nauczycieli pragnących uczyć wymaga się nie tylko wiedzy, serca i zapału., ale także cierpliwości, mądrości i umiejętności kierowania klasą, czy egzekwowania dyscypliny. Jakby cofnąć się kilka lat wstecz, nauczyciel był autorytetem, gdyż po prostu wykonywał taki zawód. Nie było możliwości aby uczeń sprzeciwił się mu, czy go nie szanował. Czy teraz otrzymanie autorytetu jest tak prostą sprawą?
Autorytet niestety nie może być podarowany ze strony środowiska czy władz szkolnych. Nauczyciel musi sam tak pracować, dochodzić do takich wyników w swej pracy, aby mógł zmusić środowisko do uznania własnej osobowości i tym samym do powstania i utrwalenia swego autorytetu. Jest to wbrew pozorom bardzo ciężka praca, jednak sumiennie wykonywana daje zamierzone efekty. Na podstawie rozważań psychologów można wywnioskować, że osobowość człowieka stanowi niepodważalną jedność i pełni funkcje integracyjne. Funkcja integracyjna jest według mnie funkcją przewodnią do uzyskania autorytetu w klasie, wśród nauczycieli, rodziców. Dzięki umiejętności integracji z innymi ludźmi, rozmowie z nimi otrzymujemy ich zaufanie, jednocześnie uzyskujemy autorytet, uznanie. Elżbieta Skonieczka w swym artykule „Autorytet nauczyciela - kryzys czy nowa jakość' ukazuje między innymi obraz idealnego nauczyciela. Rzeczywisty obraz nauczyciela nie zawsze pokrywa się z wzorem tego „idealnego” , dlatego wszyscy nauczyciele powinni dążyć do podniesienia rangi powołania i godności nauczyciela. Badania dr M. Szczepańskiej wykazały, iż według uczniów idealny nauczyciel to taki, który jest godny zaufania, otwarty na problemy, wyrozumiały, z poczuciem humoru, konsekwentny, wymagający, uśmiechnięty, pogodny, sprawiedliwy, cierpliwy, sprawiedliwy, kompetentny, uczciwy, troskliwy, kompetentny. Wszyscy nauczyciele, którym zależy na autorytecie powinni podpisać się pod tymi wymaganiami. Każdy pedagog w pewnym sensie pełnie rolę opiekuna, kierownika czy przewodnika. Wychowawca musi zdobyć sobie autorytet, musi być tym wobec którego dzieci czują odpowiedzialność za swoje zachowanie, a równocześnie tym, do którego zwrócą się ze swymi problemami, kłopotami. Jego zadaniem jest również dbanie o autorytet rodziców swoich podopiecznych. Budowanie autorytetu to przede wszystkim tworzenie w świadomości ucznia pozytywnych sądów i przekonań na temat danej osoby np. jest mądry, dużo wie, można na nim polegać, potrafi rozwiązywać trudne zadania, nie zawiedzie, zna się na matematyce jak nikt itd. Jest to również kształtowanie u ucznia emocji o pozytywnym zabarwieniu wobec tej osoby np. podziw, zainteresowanie, szacunek. Według E. Skonieczka nauczyciel to bardziej służba niż zawód. Ważne są również cechy umysłu i charakteru jakie powinien posiadać nauczyciel chcący zdobyć autorytet. Są to np ideowość, moralność, mądrość życiowa, wiedza, kultura umysłowa, mistrzostwo pedagogiczne i dydaktyczne, kultura osobista. Aby osiągnąć moralny autorytet nauczyciel powinien się również charakteryzować uczciwością, odpowiedzialnością, patriotyzmem, życzliwością wobec innych, miłością do dzieci i młodzieży oraz umiejętnością nawiązywania kontaktów z nimi, a także odwagą w stawianiu i rozwiązywaniu problemów traktowanych często jako tabu. Powinien inspirować się ciągłym doskonaleniem swojej pracy. Musi dążyć do uzyskania perfekcji pedagogicznej. W dzisiejszych czasach rodzice oczekują idealnych nauczycieli, co wcale nie ułatwia w uzyskaniu autorytetu. Stawiane są przed nauczycielem, czasem wyimaginowane cele, zadania, którym często nie można sprostać. Nie jest łatwo także być dziś dla kogoś autorytetem, nie ma na niego typowego wzorca. Każde dziecko podejmując naukę, przynosi swoje oczekiwania i własne wyobrażenia o szkole, w tym także o nauczycielu. Dziecko, zanim samo zbuduje sobie obraz nauczyciela w swoim umyśle, spotyka się najpierw z obrazem nauczyciela ukazywanym przez rodziców czy też przez media. To rodzice przez swoje opowieści o szkole, świadomie - a często nieświadomie - oferują dziecku elementy, z których ono buduje swój wizerunek nauczyciela. Nie ulega wątpliwości, że obraz nauczyciela ma wpływ na funkcjonowanie dziecka w szkole. Jeśli ten obraz jest pozytywny, wpływa on na motywację dziecka do aktywnego uczestnictwa w zajęciach. Brak nadmiernego stresu, pozwala dziecku na kreatywne podejście do stawianych mu zadań. Ma to swoje konsekwencje w pozytywnym radzeniu sobie z wymaganiami edukacyjnymi, dlatego tak ważne jest aby nauczyciel był jego autorytetem.
Mimo tego iż zdobycie autorytetu zależy od wielu aspektów, naszych inspiracji jest to „coś do zrobienia”. Wymaga ciężkiej pracy nad sobą, kontroli. Najważniejsze dla nauczyciela jest właśnie uznanie w oczach jego uczniów, a także ich rodziców. Zbudowanie go da nam pewność siebie, perfekcję zawodową. Wybierając ten zawód musimy akceptować trudne zadania nam stawiane, nawet jeżeli nie mamy pewności, że im sprostamy. Widać wyraźnie, iż od nauczycieli wymaga się bardzo wiele. Często sami rodzice mogą utrudniać wykonywanie zawodu, a także media ukazują obraz nauczyciela nieudolnego, który na pewno nie jest autorytetem, co bardzo szybko zostaje zakodowane w społeczną podświadomość. Trzeba być pewnym siebie, kochać swoją pracę, nie poddawać się. Jest to bardzo trudny zawód, jednak „zawód nauczycielski to piękny zawód i dumny zawód”.
Magdalena Łatka PW i PP, grupa B