al. Piotr Buda, rok III, grupa NTK
Wiara a moralnść w kontekście męczeństwa potwierdzającego nienaruszalność prawa Bożego
VS 88-94
Coraz częściej wśród społeczności Kościoła spotyka się dychotomię między wiarą a moralnością. Życie chrześcijan w środowisku silnie zsekularyzowanym sprawia, że wiara ich traci żywotność i powoduje negatywne skutki w życiu społecznym;
chrześcijanie powinni odkryć nowość swojej wiary. Wiara powinna kształtować ich postawy zewnętrzne. Wiara nie jest zbiorem zasad, które trzeba przyjąć rozumem. Wiara to poznanie Jezusa Chrystusa i Jego przykazań oraz życie tymi prawdami;
wiara powinna angażować całą egzystencję człowieka, a więc również wymiar moralny. Poprzez życie moralne wiara staje się wyznaniem wobec Boga i świadectwem wobec ludzi. Wzór świadectwa jaki mamy składać pozostawił nam Jezus Chrystus. Świadectwo na wzór Chrystusa może doprowadzić wierzącego do najwyższego świadectwa - męczeństwa;
męczeństwo wyraziście potwierdza nienaruszalność prawa Bożego w każdym momencie dziejowym Kościoła. Już w ST spotykamy się ze świadectwem wierności prawu za cenę oddania nawet życia w osobie Zuzanny;
św. Jan, który jest prorokiem międzytestamentalnym nie zgadza się na żadne kompromisy i oddaje życie za Mesjasza, którego przyjście głosi;
w NT występują liczne świadectwa męczeńskie uczniów. Są nimi przede wszystkim Szczepan, apostoł Jakub, wielu męczenników, którzy nie chcieli oddać bałwochwalczego gestu okadzenia opisanych w Ap;
niezliczony zastęp męczenników przyniosły kolejne wieki trwania Kościoła i szerzenia się Ewangelii. Kościół kanonizował ich świadectwo, aby pokazać, że prawo Boże jest bezwarunkowe do przestrzegania go z miłości do Boga nawet za cenę śmierci;
męczeństwo potwierdza świętość prawa Bożego, jak i również godność każdej osoby ludzkiej. Odrzuca również wszelkiego rodzaju usprawiedliwienia przez wyjątkowe okoliczności dla pogwałcenia prawa Bożego;
męczeństwo za wiarę pomaga nie zatracić całej ludzkości granicy między dobrem i złem. Wszyscy święci, którzy dają świadectwo życia przykazaniami, a szczególnie męczennicy są dla świata ciągłym wyrzutem sumienia. Do ofiary z życia są wezwani nieliczni, ale wszyscy chrześcijanie powinni być gotowi każdego dnia do złożenia ofiary i cierpienia, aby świadczyć o nienaruszalności prawa Bożego;
inne tradycje religijne oraz mądrościowe potwierdzają absolutny charakter dobra moralnego. Głos sumienia każdego człowieka przypomina o istnieniu nienaruszalnych prawd i wartości moralnych, za które człowiek jest gotów oddać nawet życie.