NERWICA A ROZWÓJ CZŁOWIEKA

Droga terapii psychoanalitycznej - rozdział 14

- Nie można „wyleczyć” wadliwego kierunku rozwoju, możliwe jedynie towarzyszenie w rozwiązywaniu trudności, tak by rozwój zyskał bardziej konstruktywny charakter; o wyleczeniu można mówić w odniesieniu to symptomów;

- cel terapii: przezwyciężenie ograniczeń (rozumianych jako elementów nerwicy, o których pisze Horney w tej książce) w rozwoju, odrzucenie iluzji, przełamanie fałszywej dumy i dotarcie do autentycznego ja i potencjałów; przełamanie tendencji do unikania i uświadomienia własnych konfliktów;

- pacjent: potrzeba obrony subiektywnych wartości i ochrony przed zagrożeniem (postawa obronna w relacji terapeutycznej, mimo deklarowanej chęci do analizy);

- odmienne rozumienie rozwoju: pacjent - rozwój ja idealnego, psychoanalityk - ja realnego;

- ważne jest uświadomienie konkretnych elementów struktury nerwicy oraz konkretnych sposobów w jakich te czynniki funkcjonują w nerwicy, a także wywieranych konkretnych wpływów na życie; wiedza o sobie musi się przekształcać w doświadczenie emocjonalne;

- analiza snów jako odbicia ja realnego;

- przebieg psychoanalizy: początkowo konflikty są zamazane, jeśli w ogóle dostrzegane to w odniesieniu do specyficznych sytuacji albo jako coś bardzo ogólnego; postrzegane mogą być w trakcie olśnień, ale zbyt krótko by przyswoić sobie ich sens; zmiana w kierunku uświadomienia konfliktów i ich istoty; odrzucenie ograniczeń i dotarcie do autentycznego ja, samorozwój;

- fluktuacje w procesie terapii.

---