LASY LIŚCIASTE ZRZUCAJĄCE LIŚCIE NA ZIMĘ.
Na zróżnicowanie roślinności tej strefy wpływa przede wszystkim odległość od oceanu. Im większa odległość, tym bardziej rośnie roczna amplituda temperatury powietrza atmosferycznego. Maleje natomiast roczna suma opadów atmosferycznych. na wybrzeżach oceanów osiąga ona 2000 mm, a w głębi lądów spada poniżej 200 mm.
Od rozmieszczenia opadów atmosferycznych zależy rozmieszczanie lasów liściastych zrzucających liście na zimę. Lasy te występują na obszarach ,na których roczne sumy opadów atmosferycznych wahają się od 700 do 1500 mm , średnie temp. powietrza półrocza chłodnego wynoszą kilka stopni poniżej zera , a półrocza ciepłego powyżej 12oC.Rosna one na glebach brunatnych ,płowych ,zasobnych w próchnicę, natomiast na glebach bielicowych występują bory szpilkowe z mchami ,grzybami i paprociami w runie. W lasach położonych nad Atlantykiem i w zachodniej części Europy przeważają dęby, które w miarę oddalania się od oceanu ustępują miejsca bukom. Wzrastająca odległość od zbiornika wodnego sprawia, że pojawiają się lasy liściaste o wielogatunkowym składzie i lasy mieszane. W lasach liściastych najczęstszymi gatunkami drzew zrzucających liście za zimę są: Graby, klony, jesiony, topole, olchy, brzozy.
Te lasy liściaste zrzucające liście na zimę występują w okolicach:
we wschodniej i środkowej części Ameryki Północnej
na południu Ameryki południowej
w Europie od Atlantyku do Uralu - w tym także w Polsce
na dalekim wschodzie
W Japonii
Tasmanii i Nowej Zelandii
Drzewa liściaste gubią liście, ze względu na suszę fizjologiczna by w ten sposób zatrzymać wegetację .
Co roczne zrzucanie liści prowadzi do dużej dostawy materii organicznej. Jej rozkład przy umiarkowanych temp. jest dosyć powolny, więc gleby w tamtej okolicy są żyzne. poziom wód gruntowych obniża się pod lasami liściastymi w okresie letnim ze względu na intensywną transpirację .
Transpiracja to czynne parowanie wody z nadziemnych części roślin.
Rozkład materii organicznej ,które dostarczają lasy liściaste powodują że gleby brunatne maja najczęściej obojętny , przez który nie zachodzi intensywne przemywanie gleby .
Las liściasty mieszany jesienią
Strefę tą charakteryzuje klimat umiarkowany z krótkim okresem zimowym, zimą niezbyt surową i opadami w ciągu całego roku. Lasy mają wyraźnie zaznaczoną strukturę piętrową: piętro drzew, krzewów i runa. Sezonowość w rozwoju runa - intensywny rozwój następuje przed rozlistnieniem się drzew (dostęp światła), rośliny szybko kończą cykl życiowy, rozsypują nasiona, części nadziemne obumierają lub pozostają tylko części wegetatywne. Lasy często z dominacją jednego gatunku, np. buczyny, dąbrowy, czasem są to lasy wielogatunkowe (np. grądy). Zbiorowiska naturalne są bardzo zmienione w skutek długotrwałej działalności człowieka. Wyróżnić tu można zbiorowiska półnaturalne(np. łąki, pastwiska) oraz zbiorowiska sztuczne(np. pola uprawne).
Ze wzglądu na żyzność gleby do dziś nie wiele zostało tych lasów liściastych zrzucających liście na zimę.
W wielu obszarach pojawiły się na wylesionych obszarach wrzosowiska i torfowiska.