ARKA NOEGO
Potomkowie Adama i Ewy zakładali swoje rodziny. Na ziemi było coraz więcej ludzi.
Większość z nich jednak zapominała o Panu Bogu, który ich stworzył. Nie wypełnili Jego woli. Pan Bóg widział ich postępowanie i było Mu smutno, że ludzie nie żyją w zgodzie i wzajemnie sprawiają sobie ból. Postanowił więc ich ukarać. Zamierzał zesłać na ziemię wielki deszcz, który zaleje lądy i potopi wszystkie stworzenia na ziemi.
Wśród ludzi był jednak pewien dobry i prawy człowiek, który żył w przyjaźni z Bogiem. Na imię miał Noe. Często modlił się. Prosił Pana Boga o pomoc w trudnych chwilach, przepraszał za grzechy, a za otrzymane dobra składał Panu Bogu ofiary dziękczynne. Bóg kochał Noego i jego rodzinę. Postanowił ich ocalić.
Nakazał Noemu zbudować z drewna wielki statek - arkę, w której jego rodzina miała schronić się przed potopem. Pan Bóg dokładnie opisał Noemu, jak ma ją zbudować, by w czasie deszczu nie przemakała i wszyscy wybrani mogli w niej bezpiecznie przebywać. Oprócz ludzi, w arce miały się schronić zwierzęta. Noe zaufał Panu Bogu i przez wiele lat budował ze swymi synami ogromny statek.
Kiedy budowa została ukończona, Noe wprowadził do arki po jednej parze z każdego gatunku zwierząt. Para za parą wchodziły do środka dzikie drapieżniki, wlatywały kolorowe ptaki, wpełzały węże i małe robaczki. Cała arka wypełniła się zwierzętami po brzegi. Potem Noe z synami wnieśli do łodzi zapasy żywności, które miały wystarczyć na wiele dni dla ludzi i zwierząt. Rodzina Noego weszła do środka i drzwi arki zamknięto.
Niedługo potem o dach statku uderzyły pierwsze krople deszczu, który po chwili zmienił się w ogromną ulewę. W arce rodzina Noego modliła się do Pana Boga, a deszcz padał, padał i padał...
WEDLUG KSIGI RODZAJU