ARKA NOEGO - odkrycie Ronalda Wyatta, cz. 1 z 2

"I osiadła arka w siódmym miesiącu, siedemnastego dnia tego miesiąca, na górach Ararat. A wody nadal opadały aż do dziesiątego miesiąca. W miesiącu dziesiątym, pierwszego dnia tego miesiąca, ukazały się szczyty gór." - 1 Moj. 8:4-5

OKOŁO 2500 PRZED CHRYSTUSEM [uwaga tłumacza: wg moich obliczeń - ok. 2821]
"A gdy Pan widział, że wielka jest złość człowieka na ziemi i że wszelkie jego myśli oraz dążenia jego serca są ustawicznie złe, żałował Pan, że uczynił człowieka na ziemi i bolał nad tym w sercu swoim. I rzekł Pan: Zgładzę człowieka, którego stworzyłem, z powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydlęcia, aż do płazów i ptactwa niebios, gdyż żałuję, że je uczyniłem. Ale Noe znalazł łaskę w oczach Pana. Oto dzieje rodu Noego: Noe był mężem sprawiedliwym, nieskazitelnym wśród swojego pokolenia. Noe chodził z Bogiem. I zrodził Noe trzech synów: Sema, Chama i Jafeta. Ale ziemia była skażona w oczach Boga i pełna nieprawości. I spojrzał Bóg na ziemię, a oto była skażona, gdyż wszelkie ciało skaziło drogę swoją na ziemi. Rzekł tedy Bóg do Noego: Położę kres wszelkiemu ciału, bo przez nie ziemia pełna jest nieprawości; zniszczę je wraz z ziemią. Zbuduj sobie arkę z drzewa żywicznego. Zrób komory w arce, i powlecz ją wewnątrz i zewnątrz smołą. A zrobisz ją tak: Długość arki niech wynosi trzysta łokci, szerokość jej pięćdziesiąt łokci, a wysokość jej trzydzieści łokci. Zrobisz w arce okno i zakończysz je na łokieć od góry. Z boku arki umieścisz drzwi. Uczynisz w niej dolne, wyższe i najwyższe komory. Bo oto Ja sprowadzę potop na ziemię, aby zniszczyć pod niebem wszelkie ciało, w którym jest dech życia. Wszystko, co jest na ziemi, zginie. Ale z tobą ustanowię przymierze moje i wejdziesz do arki ty i synowie twoi, i żona twoja, i żony synów twoich z tobą. Z wszelkich istot żyjących, z wszelkiego ciała wprowadzisz do arki po parze z każdego, aby z tobą zostały przy życiu. Niech to będzie samiec i samica. Z ptactwa według rodzajów jego i z bydła według rodzajów jego, i z wszelkiego płazu ziemnego według rodzajów jego, po parze z każdego z nich wejdą do ciebie, aby zostały przy życiu. Ty zaś weź z sobą wszelką żywność, którą się jada, i zgromadź u siebie, aby była na pokarm dla ciebie i dla nich. I uczynił Noe wszystko tak, jak mu rozkazał Bóg; tak uczynił." - 1 Moj. 6:5-22

OKOŁO 2348 PRZED CHRYSTUSEM [uwaga tłumacza: wg moich obliczeń - ok. 2701]
"W roku sześćsetnym życia Noego, w miesiącu drugim, siedemnastego dnia tego miesiąca, w tym właśnie dniu wytrysnęły źródła wielkiej otchłani i otworzyły się upusty nieba. I padał deszcz na ziemię przez czterdzieści dni i czterdzieści nocy. W tym właśnie dniu weszli do arki Noe oraz Sem, Cham i Jafet, synowie Noego, żona Noego i trzy żony synów jego z nimi, oni i wszelkie zwierzęta według rodzaju swego, i wszelkie bydło według rodzaju swego, i wszelkie płazy, pełzające po ziemi, według rodzaju swego, wszelkie ptaki, wszystko, co ma skrzydła. I weszło do Noego, do arki, po parze z wszelkiego ciała, w którym było tchnienie życia. A te, co weszły jako samiec i samica, z wszelkiego ciała weszły, jak mu rozkazał Bóg. I zamknął Pan za nim. A potop trwał na ziemi czterdzieści dni. I wezbrały wody i podniosły arkę, i płynęła wysoko nad ziemią. A wody przybrały i podniosły się bardzo nad ziemią, arka zaś unosiła się na powierzchni wód. Wody zaś wzbierały coraz bardziej nad ziemią, tak że zostały zakryte wszystkie wysokie góry, które były pod niebem. Na piętnaście łokci wezbrały wody ponad góry, tak że zupełnie zostały zakryte. I wyginęło wszelkie ciało poruszające się na ziemi: ptactwo, bydło i dzikie zwierzęta, i wszelkie płazy, pełzające po ziemi, i wszyscy ludzie. Wszystko, co miało w nozdrzach tchnienie życia, wszystko, co było na suchym lądzie, pomarło. Tak zgładził Bóg wszystkie istoty, które były na powierzchni ziemi, począwszy od człowieka aż do bydła, aż do płazów i ptactwa niebios; to wszystko zostało zgładzone z ziemi. Pozostał tylko Noe i to, co z nim było w arce. A wody wzbierały nad ziemią sto pięćdziesiąt dni. Zamknęły się źródła otchłani i upusty nieba i ustał deszcz z nieba. Z wolna ustępowały wody z ziemi i wody zaczęły opadać po upływie stu pięćdziesięciu dni. I osiadła arka w siódmym miesiącu, siedemnastego dnia tego miesiąca, na górach Ararat." - 1 Moj. 7:11-24 i 8:2-4

Model Arki Noego

PRZYPIS:
"na górach Ararat." Wielu badaczy szukało na Górze Ararat szczątków Arki Noego. Jednak Biblia nie mówi, że Arka Noego osiadła na górze Ararat. Ona mówi, że Arka osiadła na górach Ararat (góry - liczba mnoga). Badanie hebrajskich manuskryptów księgi Genesis ukazuje, że użyte słowa mówią, iż Arka Noego osiadła na górach Urartu (całe pasmo górskie na dalekim wschodzie Turcji).

Czy Arka Przetrwałaby na Górze Ararat?

Pokryta śniegiem Góra Ararat

Turecka armia trenuje swoich komandosów na Górze Ararat od wielu lat i góra została dokładnie zbadana.
Na szczycie Góry Ararat są ciągle przemieszczające się lodowce, które stale płyną i ścierają wszystko na swojej drodze. Należy także wziąć pod uwagę erupcje wulkaniczne, które wystąpiły na Górze Ararat. Jedna z ostatnich erupcji na początku 19 wieku spowodowała powstanie Wąwozu Ohura. Wąwóz Ohura jest obszarem powstałym po wybuchu, gdzie część Góry Ararat po jej północno zachodniej stronie została wyrzucona w powietrze, podobnie jak to jest w przypadku Góry Św. Heleny w stanie Washington w USA, gdzie część góry także została wyrzucona w powietrze w wyniku erupcji. Jakkolwiek dziwnym może się to wydawać, ta część góry będąca wyrwą po erupcji była i jest miejscem, do którego skierowała się większość ekspedycji szukających Arki Noego na Górze Ararat.

Góra Św. Heleny i Góra Ararat w zestawieniu

LIFE MAGAZINE
Wrzesień 1960

Dwudziesto siedmio letni Ron Wyatt, wraz z tysiącami innych ludzi, przeczytał następujący artykuł w Life Magazine o dziwnym tworze w kształcie lodzi na wysokości około 6,350 stop [1935 metrów (1 stopa = 30,48 cm)], w górach Ararat. Nie na Górze Ararat, ale w górach Ararat około 12 mil [ok. 19 km] od szczytu Góry Ararat.

"ARKA NOEGO?"
Coś o kształcie łodzi widać niedaleko Araratu

Ekstrakt z 'Life Magazine' ...
"Podczas rutynowego badania zdjęć lotniczych swojego kraju, pewien kapitan armii tureckiej zaczął się nagle gapić na zdjęcie pokazane powyżej. Tam, na górze 20 mil na południe od Góry Ararat, biblijnego miejsca lądowania Arki Noego, było coś o kształcie łodzi o długości około 500 stop [ok. 150 m]. Kapitan przekazał tę wiadomość dalej. Wkrótce ekspedycja, w której skład weszli także amerykańscy naukowcy wyruszyła w kierunku tego miejsca.

Na wysokości 7,000 stóp, pośród szczelin i osuwisk, badacze znaleźli wyraźny, porośnięty trawą obszar ukształtowany jak statek i otoczony dokoła stromymi, wypełnionymi ziemią bokami. Wymiary obiektu są zbliżone do tych, które podano w Genesis: 'Długość arki będzie 300 łokci, jej szerokość 50 łokci, i jej wysokość 30 łokci,' to jest, 450x75x45 stóp. Pobieżne dwu dniowe badania nie ujawniły żadnych znaków, że obiekt był zrobiony przez ludzi. Jednak jeden naukowiec z grupy badawczej mówi, że nic w naturze nie mogło stworzyć tak symetrycznego kształtu. Kolejne wykopaliska mogą się odbyć w innym roku, aby rozwiązać tajemnicę."

Poszukiwanie Arki Noego
Sierpień 1977

Ron Wyatt udał się do Turcji i osobiście zbadał ten "obiekt o kształcie łodzi" pokazany w artykule z Life Magazine.

Fotogrametryczne zdjęcie lotnicze

Ron znajduje wielkie kamienie, wykonane w identyczny sposób co mniejsze kotwice plywające robione z kamieni.

Kamienna kotwica pływająca

Te Kamienie Kotwiczne miały specjalnie zaprojektowane otwory; które tradycyjnie znajduje się na kotwicach pływających. Większe z jednej strony, mniejsze z drugiej strony, jeszcze większe zaś pośrodku. Chodzi tu o to, że zawiązuje się węzeł na końcu dużej liny i przeciska się ją przez otwór w kamieniu kotwicznym tak aż węzeł zatrzyma się z mniejszej strony otworu. Kiedy kotwica znajdzie się w wodzie, lina nabrzmiewa po środku otworu i zapobiega wcieraniu się liny w kamień.

Typowy otwór kotwicy pływającej

PRZYPIS:
Kotwice pływające są zrobione po to by unosiły się w wodzie, stabilizowały statek i utrzymywały go pod kątem 90 stopni do nadchodzących fal; nie aby powstrzymać statek od przemieszczania się.
Ten typ kotwic pływających, które się oderwały, są czasami znajdywane na dnie Morza Śródziemnego i innych mórz jako, że były one powszechnie stosowane w starożytnych statkach.
Ron zauważył krzyże na tych kamieniach kotwicznych.
Wydaje się, że na niektórych kotwicach było pierwotnie wyrytych osiem krzyży. Te krzyże są w stylu bizantyjskim co wskazuje na to, że ktoś po roku 300 po Chrystusie rozpoznał te kamienie kotwiczne jako mające związek z Arką Noego i wyrzeźbił w owym czasie te krzyże.

1978

Trzęsienie ziemi sprawia, że gleba otaczająca "obiekt o kształcie łodzi" odpada, odkrywając boki na trzydzieści stóp [ok. 9 metrów].

Gigantyczny Wrak Statku
11 Sierpnia 1979

Ron Wyatt powrócił w to miejsce. To co zobaczył po trzęsieniu ziemi "wyglądało jak gigantyczny wrak statku."

"Obiekt o kształcie łodzi" po trzęsieniu ziemi

Można było zauważyć wgłębienia (wcięcia) w równych odstępach na całej długości dookoła obiektu, które "wyglądały jak gnijące belki wręg". [uwaga tłumacza: wręgi, czyli żebra statku, były niegdyś wykonywane z długich i grubych belek, którym nadawano półokrągły kształt kadłuba przy użyciu różnych technik]

"Wręgi - żebra wykonane z belek"

To co wyglądało jak "poziome belki podtrzymujące pokład" [czyli 'pokładniki', także wykonane z belek - uwaga tłumacza] było widoczne w jednakowych odstępach.

"Pokładniki - poziome belki podtrzymujące pokład"
[Uwaga tłumacza: stoimy na krawędzi obiektu: z lewej widać górne części wręg; 2 fragmenty pokładników wystają z ziemi jak 2 duże czarne głazy - jeden niemal w centrum zdjęcia a drugi poniżej]


"Podpory pokładu - belki podtrzymujące pokład"
[Uwaga tłumacza: na tym zdjęciu zaznaczono strzałkami pionowe belki podtrzymujące pokład, czyli podpory pokładu wystające z ziemi na całej długości statku]

Wskutek trzęsienia ziemi obiekt popękał od "stewy do stewy" [czyli od przedniej do tylnej części statku - uwaga tłumacza] i Ron mógł pobrać próbki głęboko ze środka. Próbki materiału z poza obiektu także pobrano w celu porównania. Ron zmierzył obiekt i odkrył, że ma on 515 stóp długości [ok. 157 metrów]. 512 stóp, plus 3 stopy, długość fragmentu, który się odłamał.
PRZYPIS:
300 Królewskich Egipskich łokci = 515 stóp. Jednostką miary, z którą Mojżesz piszący Księgę Genesis byłby obeznany był Królewski Egipski Łokieć. Jest to ta sama jednostka miary, która była użyta przy konstrukcji Wielkiej Piramidy w Egipcie. Ten łokieć stosowano przynajmniej aż do czasów Króla Salomona, jako że bramy skonstruowane przez niego, w Izraelu, są zrobione w oparciu o tą jednostkę miary.

Ron Wyatt i Richard Rives mierzą bramę Salomona w Megiddo.


Powiększony widok pomiaru: 6 Królewskich Egipskich łokci.

Ciąg dalszy historii odkrycia Arki Noego - badania laboratoryjne i kolejne znaleziska.