s. Joanna Łuczak
studia niestacjonarne, rok III
Sprawozdanie z wizytacji w Domu Pomocy przy ulicy Kawęczyńskej w Warszawie
Dnia 17 listopada odbyła się wizytacja w Ośrodka Pomocy Społecznej, przeznaczonym dla dziewcząt upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim lub umiarkowanym. Jego funkcjonowanie opiera się na funduszach państwowych i funduszach Caritasu. Znajduje się w nim obecnie 16 dziewcząt i liczba ich maleje. Stan ten może doprowadzić w niedalekiej przyszłości do zamknięcia placówki.
Harmonogram dnia pensjonariuszek jest dostosowany do potrzeb bieżących - szkoła praktyki dziewcząt przebywających w placówce. Jedna z wychowawczyń, pani Danuta, przyjęła nas bardzo serdecznie. Wyczuwa się życzliwość opiekunów (dwie panie świeckie i dwie siostry zakonne) w stosunku do dziewcząt.
Można zauważyć elastyczność opiekunów w dostosowaniu się do potrzeb chwili obecnej (między innymi zgoda na spotkania z osobami spoza placówki, gdy dziewczyny wykazują się odpowiedzialnością; pomoc dziewczynom, które zakończały edukacje w usamodzielnieniu lub znalezieniu odpowiedniej dalszej pomocy).
Z informacji udzielonych nam w ośrodku wynika, że jego działalność opiera się na wartościach najważniejszych, takich jak rodzina i religia. Dziewczyny tworzą tzn. „rodzinki”, które mają im dać namiastkę tej podstawowej komórki społecznej. Nie uzależnia się jednak pobytu podopiecznej od jej religijności, ale szczególnie docenia się tę sferę życia człowieka.
Reasumując placówka wywarła na mnie bardzo dobre wrażenie, zwłaszcza dzięki swej „prostocie” - w pozytywnym tego słowa znaczeniu (szczególnie otwarcie na potrzeby chwili i indywidualne traktowanie pensjonariuszek). Zewnętrznie można dostrzec brak pewnego ładu. Jest to jednak bliskie stosunkom panującym w rodzinie i uważam, że przez to właściwe.
Warszawa, dnia 17 listopada 2007