Graficzny interfejs użytkownika spopularyzowany przez Macintosha wierny był modernistycznym wartościom jasności i funkcjonalności. Komputer komunikował się z użytkownikiem przedstawiając prostokątne okna zawierające mniejsze prostokąty reprezentujące poszczególne pliki uporządkowane na planie siatki, opisane wyraźnymi czcionkami. W kolejnych wersjach interfejsy były już kolorowe i mogły ulegać modyfikacjom. Pierwotna, sterylna estetyka przetrwała w urządzeniach takich jak komórki czy nawigacje GPS.

Wizja graficznego interfejsu przeniknęła do wielu dziedzin kultury. Wraz ze wzrostem popularności Internetu, komputer przeistoczył się z urządzenia przeznaczonego do konkretnych zastosowań( np. obliczeniowych ) w multimedialne urządzenie zdolne zastąpić kino, odtwarzacz muzyczny, pocztę, galerię sztuki. Cała kultura miniona i obecna zaczęła być filtrowana przez komputer i szczególny interfejs człowiek-komputer.

Interfejs komputera funkcjonuje jak kod. Wszystko, co oglądamy w Internecie przechodzi prze kod interfejsu przeglądarki, a potem systemu operacyjnego, i jest przez nie modyfikowane. Interfejs kształtuje nawet sposób w jaki użytkownik postrzega sam komputer i treści, do których może dzięki niemu dotrzeć.

Prosta funkcja interfejsu - „wytnij-wklej” unieważnia tradycyjny podział sztuki na przestrzenną i czasową skoro użytkownik może wkleić część obrazu i kompozycji czasowej w ten sam sposób. Zanika też rozróżnienie skali.

Interfejs odgrywa również kluczową rolę w społeczeństwie informacyjnym, ponieważ za pomocą tych samych narzędzi możemy pracować, zapewniać sobie rozrywkę, uzyskiwać informacje i komunikować się. Wszystkie te czynności te same narzędzia i metafory interfejsu.

Interfejs człowiek-komputer stał się w społeczeństwie informacyjnym metanarzędziem. Wpływa to na funkcjonowanie obiektów kulturowych. Pozbawiając media ich pierwotnych cech, interfejs narzuca im własną logikę i organizuje dane na różne sposoby.

Dzieło sztuki nowych mediów ma dwa poziomy: treść i interfejs. Postulowanie takiej opcji zakłada, że treść sztuki jest niezależna od jego medium. Wiele dzieł sztuki nowych mediów zawiera coś co nazwać można wymiarem informacyjnym. Nie może istnieć dzieło sztuki nowych mediów bez interfejsu. Wybór konkretnego interfejsu zależy od treści dzieła tak bardzo, że nie można mówić o dwóch różnych poziomach. Treść i interfejs, tak jak kiedyś treść i forma, stapiają się w jedno i nie można ich rozdzielić.

W mediach opartych na interaktywnym menu, statycznej stronie internetowej czy aplikacji, dane istnieją, zanim użytkownik zacznie z nich korzystać. W dynamicznych dziełach sztuki nowych mediów dane tworzone są w locie, w trakcie trwania programu ( proceduralna grafika komputerowa, formalne systemy językowe, programowanie sztucznej inteligencji AI i sztucznego życia AL)

Interfejsy kulturowe

Interfejs to:

- urządzenie wejścia i wyjścia

- metafora przybliżająca użytkownikowi organizację danych na komputerze(metafora dokumentów ułożonych na pulpicie)

- narzędzia manipulowania danymi(usuwanie, modyfikacja, kopiowanie itd.).

Programiści organizują interfejsy (Cd-rom, strona internetowa, gra) na wzór tworów już istniejących ( kino, druk, muzyka ). Interfejs jest narzędziem manipulacji każdym rodzajem danych, kino lub druk są mniej ogólne.

Język interfejsu przemawia za pomocą:

-hierarchii (hierarchiczny system plików)

-katalogów (bazy danych)

-hiperłączy

Druk (tekst)

- pierwsze tradycyjne medium poddane cyfryzacji

- to kod w którym przedstawiane są wszystkie inne media, metajęzyk mediów cyfrowych

- interfejs Macintosha opierał się na wypracowanej w średniowieczu koncepcji książkowej strony i ją rozwijał, umożliwiając dodawanie multimediów i łączy.

- opcja przewijania stron w interfejsie ma swoje korzenie w starożytnych zwojach papirusu

Hiperłącza to sposoby organizacji danych nie mające odpowiednika w historii. Nie ma struktury hierarchicznej. Żadne źródło nie jest ważniejsze od innego.

Hiperłącza przyczyniają się do zaniku retoryki. Redukują ją do zaledwie dwóch figur: metafory i metonimii. Hipertekst prowadzi użytkownika od jednego tekstu do drugiego w nieskończoność. Porządek w przeciwieństwie do starszych zapisów jest nielinearny.

Kino

- elementy filmowe zaczynają zyskiwać przewagę nad tekstem

- nowe pokolenia dorastają otoczone obrazem i lepiej nim operują niż tekstem

- komputer realizuje obietnicę wirtualnego esperanto ( uniwersalnego interfejsu)

- kamera- forma interakcji z danymi

- prostokątny kadr elementem kinowym w interfejsach (ukazuje część większej całości)

- elementem w którym interfejs kinowy jest wykorzystywany najbardziej są gry komputerowe

- kino - najważniejsza dziedzina sztuki XX wieku jest teraz zestawem narzędzi dla użytkowników komputerów

---