ZAKAŹNE ZAPALENIE WĄTROBY PSÓW − ICH
(infectious canine hepatitis) (ch. Rubartha)
Etiologia:
CAV−1 (caninae adenowirus 1), rodzina: Adenoviridae (1 niciowy DNA)
pokrewny antygenowo z CAV−2 (zakaźne zap. tchawicy i oskrzeli psów)
kształt heksagonalny, 252 kapsomery, 12 pentonów z wypustkami
dł. 20-50 nm, Ø wirionu 80-100 nm, genom koduje 40 rodzajów białek
aglutynuje krwinki czerwone
niepodatny na działanie rozpuszczalników tłuszczów (eter, chloroform),
oraz pewien zakres UV
w środowisku przeżywa do kilku miesięcy (4°C − 9 mies.)
ginie w ciągu 3−5 min w 60°C
czwartorzędowe zasady amonowe niszczą go w 10 min.
Epizootiologia:
zakaźna i zaraźliw achoroba psowatych: pies, lis, wilk, kojot, skunks, szop
większość zakażeń jest bezobjawowa lub występują: nieżyt spojówek i błon śluzowych jamy nosowej
objawy kliniczne głównie u psów w wieku do 1. roku
grupa wysokiego ryzyka: 9 − 12 tyg. → duża śmiertelność (30−40%)
źródłem zakażenia jest mocz, kał lub ślina
siewstwo z moczem przez 6 mies. po ustąpieniu objawów klinicznych
Wrota:
per os,
noso-gardziel,
spojówki
Patogeneza:
O.I. 4 − 9 dni
wniknięcie → krypty migdałków lub płytki Peyera → po 4-9 dniach regionalne węzły chłonne → krwiobieg (wiremia) → kom. śródbłonkowe i miąższowe (wątroba, nerki, płuca, mózg)
przewlekłe zmiany w nerkach oraz zmętnienie rogówki (niebieskie oko - blue eye) jest efektem reakcji kompleksów immunologicznych po przechorowaniu ostrej lub subklinicznej postaci
Objawy:
p. nadostra:
psy padają w ciągu 3−4 godz. przy braku objawów klinicznych
p. ostra:
apatia, gorączka, utrata łaknienia
powiększenie węzłów chłonnych
zapalenie spojówek z nadwrażliwością na światło
wymioty, krwawa biegunka
wybroczyny na błonach śluzowych
przedłużenie czasu krzepnięcia krwi − krwawienie z dziąseł wokół zębów mlecznych, spontaniczne powstawanie krwiaków
p. podostra:
gorączka, utrata łaknienia, posmutnienie, senność
obrzęk węzłów chłonnych
przyspieszenie tętna i oddechów, niechęć do poruszania się
błony śluzowe blade
powłoki brzuszne napięte, wątroba niekiedy powiększona
leukopenia przez cały okres gorączkowy
p. łagodna:
gorączka 40°C (dwufazowa) przez 1−6 dni, utrata łaknienia, posmutnienie, senność
zapalenie migdałków
zapalenie jagodówki → po 1−2 tyg. zmętnienie rogówki − „niebieskie oko”
na każdym etapie: drgawki i śpiączka (efekt wybroczyn w mózgu lub encefalopatii wątrobowej)
AP:
obrzęk tk. podskórnej okolic głowy i szyi
ostre zapalenie migdałków
węzły chłonne: obrzęk, przekrwienie lub wybroczyny
płyn w jamie brzusznej − żółty do czerwonego
wybroczyny na błonach surowiczych narządów wew.
wątroba: powiększenie i przekrwienie, drobne ogniska martwicy, żółte ogniska rozmiękania, torebka pokryta złogami włóknika
pęcherzyk żółciowy: rozdęty, ściana zgrubiała
nerki: białe ogniska − zapalenie śródmiąższowe nerek, krwawe zawały
HP:
mózg: wylewy wokół włośniczek drobnych naczyń żylnych
śródjądrowe ciałka wtrętowe w hepatocytach, martwica hepatocytów
czasem ciałka wtrętowe w kłębuszkach nerkowych
u części ozdrowieńców − zapalenie jagodówki
Rozpoznanie:
nagle wystąpienie choroby,
obrzęk migdałków,
obecność wybroczyn i wylewów krwawych na błonach śluzowych
bolesności jamy brzusznej przy badaniu palpacyjnym okolicy wyrostka mieczykowatego mostka
powiększenie wątroby
gorączka
zapalenie worka spojówkowego i błony śluzowej jamy nosa oraz tzw. „niebieskie oko"
D. różnicowa:
Leptospira icterrogans serovar grippotyposa
L. icterohemorrhagiae
acydofilne zapalenie wątroby
parwowiroza
CAV−2 - adenowirus psów typ 2
nosówka
koronawiroza
salmoneloza
zatrucia (np. warfaryną)
ostre zaparcie lub wgłobienie jelita
Bad. laboratoryjne:
leukopenia → leukocytoza
trombocytopenia
IF (nerki, śledziona, węzły chłonne, płuca, mózg)
obecność specyficznych wewnątrzjądrowych ciałek wtrętowych w hapatocytach, w komórkach śródbłonka lub komórkach siateczkowo-śródbłonkowych (występują w centralnej części jądra, otoczone jaśniejszą obwódką)
izolacja wir. − wydzieliny, wymazy z krypt migdałków i prostnicy pobrane od gorączkującego zwierzęcia albo krew; przedniej komory oka zanim pojawią się tam przeciwciała i kompleksy immunologiczne
podłożem do izolacji są linie hodowli komórek psów, szczególnie nerki
badanie par surowic na obecność przeciwciał dla wirusa CAV−1
(pierwszą próbkę surowicy pobiera się w ostrym okresie gorączkowym choroby, druga po 10-14 dniach), czterokrotny wzrost miana przeciwciał świadczy o niedawnym zakażeniu
ELISA, PCR, ON (odczyn neutralizacji), OWD, odczyn zahamowania hemaglutynacji
Zapobieganie i zwalczanie:
rokowanie: zwierzęta, u których nasilenie zmian zapalnych w wątrobie jest niewielkie zdrowieją po 3-5 dniach, przy zmianach dotyczących wielu narządów rokowanie jest niepomyślne
większość psów zdrowieje bez leczenia
dożylna transfuzja świeżego osocza lub pełnej krwi
iniekcje 5% glukozy
u chorych z biegunką i wymiotami − PWE i płyn Ringera
antybiotyki o szerokim spektrum − osłonowo (nie stosować tetracyklin → uszkodzenia szkliwa)
leki obniżające temperaturę oraz zestawy witamin w tym wit. K
chronić oczy przed ostrym światłem (nie stosować maści z glukokortkoidami)
cerem zniesienia bolesnego zwężenia źrenicy podaje się do worka spojówkowego maść z atropiną
Profilaktyka:
ograniczenie kontaktu zw. zdrowych ze źródłem zakażenia
środki odkażające zawierające: jod, fenol, NaOH
szczepienia: żywy atenuowany adenowirus CAV−1 lub CAV−2
I) 6−8 tyg.
II) 2−3 (4) tyg. później
Piśmiennictwo:
1. Gliński Z., Kostro K.: „Zakaźne zapalenie wątroby psów − Magazyn Weterynaryjny” 53/2001
2. wykłady − Epizootiologia
3
- Zakażne zapalenie wątroby psów -