Cechy wyróżniające Kościół Boży
Wielcy reformatorzy, którzy przewodzili ruchowi powrotu do Biblii byli zgodni odnośnie tego, po czym poznać Kościół. Luterańskie wyznanie wiary, Konfesja Augsburska, zawiera następujące stwierdzenie: „Kościół […] jest zgromadzeniem świętych, w którym się wiernie naucza Ewangelii i należycie udziela sakramentów”. Podobnie Jan Kalwin napisał: „Gdziekolwiek widzimy, że Słowo Boże jest w sposób czysty głoszone i słyszane, a sakramenty udzielane zgodnie z ustanowieniem Chrystusowym, tam bez wątpienia istnieje Kościół Boży”. Kalwin dodał także kolejne kryterium: stosowanie dyscypliny kościelnej.
Powyższemu kryterium nie mogą sprostać Świadkowie Jehowy. Nie naucza się u nich w sposób czysty Słowa Bożego ani Ewangelii (głoszą inną, fałszywą ewangelię). Nie udziela się u nich w sposób właściwy sakramentów. Przy udzielaniu chrztu nie wypowiada się formuły „Ja ciebie chrzczę w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Wieczerza Pańska jest ograniczona do wybranej klasy 144 000. Prócz Świadków istnieją inne wyznania nie spełniające powyższych wymagań, np. takie, które praktykują chrzest jedynie w imię Jezusa lub przeczą wyraźnym prawdom Biblii.
Czy wszystkie Kościoły protestanckie są prawdziwe?
Wiele liberalnych Kościołów i zborów protestanckich to fałszywe kościoły. Jak rozpoznać takie wyznania lub zbory?
Nie głoszą ewangelii łaski Bożej, lecz zbawienie oparte na samodoskonaleniu się, na własnych zasługach. Ulegają wyższej krytyce Biblii; nie mają do niej pełnego zaufania. W rezultacie nauczają na podstawie różnych opowiastek, a nie w oparciu o Biblię. Twierdzą, że pewne jej zakazy były uwarunkowane kulturowo, dlatego m.in. wyświęcają na pastorów kobiety lub ulegają naciskom homoseksualistów. Głoszą filozofię i psychologię. Dopuszczają do Wieczerzy osoby nieodrodzone. Wyżej stawiają własne, skostniałe tradycje od Słowa Bożego, które nie działa w ich życiu. U pastora i zboru brak jest studium Biblii i gorliwej modlitwy. Wzajemnie tolerują swoje różne grzeszki i są z tego zadowoleni. Nie kładzie się nacisku na stosowanie Biblii w codziennym życiu. Działalność takiego kościoła nie ma głębokiego, duchowego charakteru - nie nawołuje się do gorliwej, codziennej modlitwy, nie wzywa się do stałego ufania Chrystusowi i nieznana jest członkom realna obecność Pana w codziennym życiu. Kiedy mówi się o potrzebie moralnej odnowy, kładzie się nacisk jedynie na złe skutki grzechu dla ludzi i na wysiłki ludzkie w jego przezwyciężaniu. Nie naucza się o okropności grzechu, który znieważa świętego Boga. Nie nakłania się do pokuty i poddania się oczyszczającej mocy Ducha Świętego. Nie mówi się o ewangelizacji ani się jej nie realizuje.
Przy ocenie zboru pomocna jest znajomość celów istnienia Kościoła
1. Służba Boża, wielbienie Boga - główny cel (Kol. 3:16, 17; Efez. 1:12; 5:15-20).
2. Usługiwanie wierzącym, karmienie ich. Budowanie członków zboru w wierze, prowadzenie ich do dojrzałości w Chrystusie (Kol. 1:28; Efez. 4:11-16).
3. Służenie społeczeństwu: ewangelizacja i dzieła miłosierdzia (Mat. 28:19, 20; Dzieje 11:27-30; 2 Kor. 8:1-4; 1 Jana 3:17; Łuk. 6:30-36; 4:40).
Na podstawie Teologii Systematycznej Wayne'a Grudema opracował Szymon Matusiak
Oczywiście nie chodzi o świętych w znaczeniu bezgrzesznych, lecz o odkupionych krwią Chrystusa i wierzących w Niego. Mówiąc o sakramentach reformatorzy mieli na myśli chrzest i Wieczerzę Pańską.