WYKAZ ZAGADNIEŃ Z ZAKRESU POSTĘPOWANIA SZCZEGÓLNEGO W ADMINISTRACJI
Stosunek kpa do ordynacji podatkowej
Zasada Ograniczonej Jawności Postępowania Podatkowego
Zasada ograniczonej jawności postępowanie podatkowe jest jawne wyłącznie dla stron - art. 129 o.p. Prawo dostępu do akt jest uprawnieniem procesowym a podmiotom na prawach strony przysługują uprawnienia procesowe. Dostęp do akt ma biegły jeśli ma sporządzić opinię.
Właściwość Instancyjna Organów Podatkowych
Właściwość organów podatkowych :
rządowe organy podatkowe
samorządowe organy podatkowe
Samorządowe organy podatkowe :
I instancja : Wójt, Burmistrz, Prezydent Miasta, Starosta Powiatowy, Marszałek Województwa
II instancja : samorządowe Kolegium odwoławcze
Rządowe organy podatkowe :
I szczebel : Naczelnik Urzędu Skarbowego, Naczelnik Izby Skarbowej
II szczebel - Dyrektor Izby Skarbowej, Dyrektor Izby Celnej
III szczebel - Minister właściwy ds. finansów publicznych
W II instancji odwołanie służy również do Izby Skarbowej, przysługuje skarga do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
Minister właściwy do spraw finansów publicznych jest właściwy do stwierdzenia nieważności decyzji, wznowienia postępowania, uchylenia decyzji, zmiany lub uchylenia decyzji ostatecznej bądź wygaśnięcia decyzji. Odwołanie służy również do właściwego ministra.
Pojęcie Strony W Postępowaniu Podatkowym
Strona postępowania - stroną postępowania podatkowego może być podatnik, płatnik, inkasent, ich następcy prawni, a także inne podmioty wymienione w odrębnych przepisach np. rozwiedziony małżonek podatnika, nabywca przedsiębiorstwa, które to osoby z uwagi na swój interes prawny żądają czynności organu podatkowego, do których czynności organu podatkowego się odnosi, lub których interesu prawnego działanie organu podatkowego dotyczy.
Stroną jest podmiot który ma w sprawie interes prawny.
Organizacje Społeczne W Postępowaniu Podatkowym
organizacja społeczna- art. 133a o.p. który dopuszcza ją do udziału w postępowaniu podatkowym, art. 31 kpa organizacji społecznej przyznaje dwa uprawnienia :
- może żądać wszczęcia postępowania podatkowego
- może żądać dopuszczenia jej w toczącym się już posterowaniu
Musi za tym przemawiać cel statutowy organizacji społecznej. Ważny interes publiczny, strona musi wyrazić zgodę na udział organizacji społecznej w postępowaniu. Wniosek organizacji społecznej o wszczęcie postępowania podatkowego może być tylko w trybie z urzędu.
Ponaglenie W Postępowaniu Podatkowym
Zasada szybkości postępowania- art. 125 o.p.
- termin załatwienia sprawy w postępowaniu odwoławczym wynosi 2 miesiące
Zażalenie na nie załatwienie sprawy w terminie w ordynacji podatkowej nazywa się PONAGLENIEM. Na nie załatwienie sprawy we właściwym terminie stronie służy ponaglenie do:
- organu podatkowego wyższego stopnia;
- ministra właściwego do spraw finansów publicznych, jeżeli sprawa nie została załatwiona przez dyrektora izby skarbowej lub dyrektora izby celnej.
Organ podatkowy uznając ponaglenie za uzasadnione, wyznacza dodatkowy termin załatwienia sprawy oraz zarządza wyjaśnienie przyczyn i ustalenie osób winnych nie załatwienia sprawy w terminie, a w razie potrzeby podejmuje środki zapobiegające naruszaniu terminów załatwiania spraw w przyszłości.
Pracownik organu podatkowego, który z nieuzasadnionych przyczyn nie załatwił sprawy w terminie lub nie dopełnił obowiązku, , nie załatwił sprawy w dodatkowym terminie ustalonym podlega odpowiedzialności porządkowej lub dyscyplinarnej albo innej odpowiedzialności przewidzianej przepisami prawa.
Pełnomocnik Do Spraw Doręczeń W Postępowaniu Podatkowym
Jeżeli strona postępowania wyjeżdża za granicę na okres co najmniej 2 miesięcy musi ustanowić pełnomocnika ds. doręczeń. Po jego ustanowieniu zgłasza go organowi podatkowemu. Konsekwencją nie ustanowienia takiego pełnomocnika jest doręczenie pism na podany adres i uznanie ich za prawidłowo doręczone.
Obowiązek ten pojawia się dopiero po uprzednim wszczęciu postępowania podatkowego.
Jeżeli strona działa przez pełnomocnika lub przedstawiciela ustawowego pisma doręczane są pełnomocnikowi lub przedstawicielowi ustawowemu. W przypadku wielości pełnomocników częściej pojawia się problem, że pismo nie dotrze. Pismo doręczyć należy zawsze i wyłącznie jednemu przedstawicielowi, którego powinna wskazać strona jako pełnomocnik właściwy do doręczeń. Wyboru tego pełnomocnika doręczeń dokonuje organ podatkowy.
Sposoby doręczeń
- właściwe - do rąk własnych adresata
- zastępcze - do rąk domownika, sąsiada, dozorcy, ( osoby pełnoletniej)
- subsydiarne - dwukrotne awizo po 7 dni, dopiero po 14 dniach uznaje się pismo z doręczone.
- konkludentne - adresat odmawia przyjęcia pisma
W postępowaniu podatkowym nie ma miejsca na doręczenie przez obwieszczenie.
miejsce doręczenia w postępowaniu podatkowym
Miejsce doręczeń
Ordynacja dopuszcza doręczenia pisma w miejscu pracy adresata do rąk osoby upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji.
Pisma można doręczyć w miejscu pracy adresata. Na gruncie kodeksu doręczamy pismo do rąk własnych adresata- Pisma doręcza się osobom fizycznym w ich mieszkaniu lub miejscu pracy.
Pisma mogą być również doręczane:
- w siedzibie organu podatkowego;
- w miejscu pracy adresata - osobie upoważnionej przez pracodawcę do odbioru korespondencji;
- na wskazany adres poczty elektronicznej.
W razie niemożności doręczenia pisma w sposób wyżej określony a także w innych uzasadnionych przypadkach pisma doręcza się w każdym miejscu, gdzie się adresata zastanie.
Doręczenie Pisma W Obrocie Zagranicznym
Minister właściwy do spraw finansowych może wystąpić do władzy podatkowej obcego państwa o doręczenie pisma osobie przebywającej w tym państwie. Nie wolno wysyłać pisma do osoby przebywającej w Wielkiej Brytanii.
Zakres obowiązku osobistego stawiennictwa się na wezwania organu podatkowego
Wezwanie do osobistego stawiennictwa musi mieć zasadniczo formę pisemną i być doręczone za pokwitowaniem, choć ordynacja dopuszcza odstępstwa od tej zasady, gdy jest to uzasadnione ważnym interesem adresata albo stan sprawy tego wymaga. Wtedy organ podatkowy może go wezwać telefonicznie, telegraficznie albo za pomocą innych środków łączności (np. faksem, mailem).
Niemożność z ważnej przyczyny
Osobiste stawiennictwo oznacza, że nie można po otrzymaniu wezwania wyręczyć się pełnomocnikiem czy ograniczyć do pisemnych wyjaśnień. Zakres swobody organu podatkowego, gdy chodzi o wezwania, został ograniczony przez zastrzeżenie: "jeśli jest to niezbędne do wyjaśniania stanu faktycznego lub rozstrzygnięcia sprawy". Nie powinien więc urząd skarbowy domagać się osobistego stawiennictwa w celu dostarczenia danych, które są dla niego dostępne na podstawie deklaracji i zeznań podatkowych (PIT, VAT itd.).
Przy korzystaniu z tego uprawnienia organ podatkowy powinien mieć na względzie przepisy ordynacji (art. 121 § 1, art. 125 i 126), wedle których postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w sposób budzący zaufanie do organu podatkowego, a organ ten powinien posługiwać się najprostszymi środkami, oraz że dominującą zasadą tego postępowania jest zasada pisemności.
Ponieważ w niektórych sytuacjach osobiste stawiennictwo mogłoby być dla wezwanego nadmiernie uciążliwe, wprowadzono w odniesieniu do niego pewne ograniczenia. Przede wszystkim, jeśli osoba wezwana nie może stawić się z powodu choroby, kalectwa lub innej ważnej przyczyny, organ podatkowy może przyjąć od niej wyjaśnienia czy zeznania albo dokonać czynności w miejscu pobytu danej osoby. Owej ważnej przyczyny czy przyczyn w ordynacji nie zdefiniowano, a zatem ocena, czy podany powód niestawiennictwa jest nią, czy nie, należy do organu podatkowego.
Osoba, która nie stawi się np. z powodu obłożnej, przewlekłej choroby, jest więc usprawiedliwiona, ale przepis daje możliwość organowi podatkowemu niepokojenia jej w inny sposób. Jednakże z możliwości przyjęcia wyjaśnień czy zeznań albo dokonania czynności w miejscu pobytu danej osoby powinien korzystać oględnie, gdy konieczne jest bezzwłoczne dokonanie tych czynności, a przeszkoda w osobistym stawiennictwie jest względnie długotrwała lub trwała.
W ramach pomocy prawnej
Obowiązek osobistego stawienia się jest ponadto ograniczony zasadniczo (z istotnym odstępstwem, o którym dalej) do obszaru województwa, w którym wezwany mieszka lub przebywa (art. 156 § 1 ordynacji). Jednakże takie stawiennictwo i wiążąca się z nim możliwość dokładnego wyjaśnienia różnych kwestii leży często w interesie osoby wezwanej do osobistego stawiennictwa.
Gdy do rozpatrzenia sprawy właściwy miejscowo jest organ podatkowy z innego województwa, osoba ta może zastrzec, iż chce się przed nim stawić. Organ podatkowy wszczynający postępowanie podatkowe czy kontrolne albo czynności sprawdzające musi pouczyć ją o możliwości uczynienia zastrzeżenia. Ta ma wówczas 7 dni na jego złożenie, licząc od doręczenia jej postanowienia o wszczęciu postępowania czy informacji o przystąpieniu do czynności sprawdzających. Zastrzeżenie osobistego stawiennictwa może być złożone na piśmie, telegraficznie, za pomocą dalekopisu, telefaksu, poczty elektronicznej, a także ustnie do protokołu.
Inaczej rzecz się przedstawia, gdy czynności, w związku z którymi dochodzi do wezwania do osobistego stawiennictwa, podejmowane są przez organ podatkowy na wniosek wyzwanego mieszkającego w innym województwie niż siedziba tego organu. Należałoby uznać, że wtedy chęć uczynienia zadość temu wezwaniu, czyli osobistego stawiennictwa, można wyrazić w każdym czasie, najlepiej łącznie ze wspomnianym wnioskiem.
Dopiero gdy wezwany (w związku z wszczęciem sprawy z urzędu albo na jego wniosek) nie skorzysta z tej możliwości, stosuje się tzw. pomoc prawną. Stosownie do art. 157 ordynacji organ podatkowy mający siedzibę na obszarze innego województwa zwraca się do organu podatkowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania czy pobytu osoby zobowiązanej do osobistego stawienia się o wezwanie jej w celu złożenia wyjaśnień lub zeznań albo dokonania innych czynności, związanych z prowadzonym postępowaniem.
Organ korzystający z pomocy prawnej musi jednocześnie wskazać okoliczności, które mają być przedmiotem wyjaśnień lub zeznań, albo czynności, jakie mają być dokonane. Wskazania te powinny być możliwie precyzyjne. Oczywiście organ wezwany do udzielenia tego rodzaju pomocy nie może jej odmówić. Przyjmuje się, iż jest związany zakresem żądania i że powinno ono mieć formę postanowienia. Może więc przedsiębrać i wykonać tylko czynności w nim wskazane czy z niego wynikające. Nie wolno mu też podejmować tych czynności z własnej inicjatywy, bez żądania właściwego organu podatkowego.
Pomoc prawna wchodzi w rachubę, gdy wszczęte już zostało postępowanie podatkowe.
Obowiązek bezwzględny
W ordynacji podatkowej wyraźnie zastrzeżono, że obowiązek osobistego stawiennictwa ograniczony jest do obszaru województwa, w którym wezwany zamieszkuje lub przebywa (art. 156 § 1). Postanowień dotyczących pomocy prawnej (art. 157) nie stosuje się zaś w wypadkach, w których charakter sprawy lub czynności wymagają osobistego stawienia się przed organem podatkowym prowadzącym postępowanie.
Słowem, w takiej sytuacji obowiązek ten ma charakter bezwzględny i wezwany musi się stawić na wezwanie, bez względu na miejsce zamieszkania czy pobytu. Nie może też wyręczyć się pełnomocnikiem albo ograniczyć do wyjaśnień pisemnych. Z kolei organ podatkowy nie może wtedy skorzystać z pomocy prawnej i musi doprowadzić do wyegzekwowania osobistego stawiennictwa. Ocenę, czy charakter sprawy lub czynności wymaga takiego stawiennictwa, ordynacja pozostawia organowi podatkowemu. Jednakże jeśli daną czynność wezwany musi wykonać osobiście czy sam w niej uczestniczyć, a tak jest przy składaniu zeznań, ale niekoniecznie przed organem prowadzącym postępowanie, powinien on skorzystać z pomocy prawnej (chyba że zadeklaruje chęć osobistego stawiennictwa)
Formy Wszczęcia Postępowania Podatkowego
Wyróżniamy dwa typy wszczęcia postępowania podatkowego:
- na żądania strony
- z urzędu
Brak jest dowolność wyboru trybu. Rozstrzygają o tym przepisy szczególne.
Należy zbadać przedmiot postępowania.
Jeżeli jest nim:
- obowiązek to postępowanie jest wszczęte z urzędu
- uprawnienie to postępowanie jest wszczęte na żądanie strony.
Wszczęcie postępowania z urzędu następuje w formie
-postanowienia
Na to postanowienie nie przysługuje zażalenie.
Postanowienie to podlega doręczeniu stronie postępowania, czyli mimo że nie jest zaskarżalne trzeba go doręczyć stronie.
Wszczęcie postępowania na żądanie strony
- to dzień(data) doręczenia żądania organowi podatkowemu
Żądanie to wywiera skutek wszczęcie postępowania jeżeli:
-zostało wniesione do właściwego organu
-będzie dotyczyło sprawy podatkowej
-nie będzie obarczone brakiem formalnymi
Odmowa Wszczęcia Postępowania Podatkowego
Ordynacja podatkowa wprowadziła dwie zasady odnowy wszczęcia postępowania:
- jeżeli żądanie wszczęcia postępowania pochodzi od osoby, która nie jest stroną w sprawie (przesłanka podmiotowa)
- jeżeli z jakichkolwiek innych przyczyn postępowanie nie może być wszczęte
(przesłanka podmiotowa jak i przedmiotowa)
Odmowa wszczęcia postępowania podatkowego następuje w formie postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Pozostawienie Podania Bez Rozpoznania W Postępowania Podatkowego
Wyróżniamy dwa przypadki:
- jeżeli do organu podatkowego wpłynie podanie z brakiem adresu (miejsca zamieszkania lub pobytu, siedziby albo miejsca prowadzenia działalności) a wnoszący jest oznaczony
- gdy wpłynie podanie do organu podatkowego i będzie zawierało braki w zakresie żądania lub braki w zakresie podpisu.
Jeżeli do organu podatkowego wpłynie podanie bez adresu, organ podatkowy nie ma obowiązku podjąć czynności zmierzających do ustalenia adresu, podanie zostaje bez rozpatrzenia i nie ma obowiązku zawiadomienia wnoszącego o pozostawieniu podania bez rozpatrzenia.
W przypadku braków co do:
- treści
- przepisu
Organ podatkowy musi wezwać wnoszącego do uzupełnienia braków w terminie 7 dni pod rygorem pozostawienia sprawy bez rozpatrzenia. Organ podatkowy pozostawia sprawę bez rozpatrzenia w formie postanowienia na które przysługuje zażalenie.
Zasady Udostępniania Akt Sprawy W Postępowaniu Podatkowym
W każdym stadium postępowania organ podatkowy zobowiązany jest umożliwić stronie:
-przeglądanie akt sprawy
-sporządzanie z nich notatek
-sporządzania kopii lub odpisów
Czynności te dokonywane są w lokalu organu podatkowego w obecności pracownika tego organu.
Strona może żądać:
-uwierzytelnienia odpisów
-uwierzytelnienia kopii akt sprawy
lub
-wydania jej z akt sprawy uwierzytelnionych odpisów
Odmowę udostępnienie akt sprawy organ podatkowy stosuje w stosunku do:
-znajdujących się w aktach sprawy dokumentów objętych ochroną tajemnicy państwowej
-a także do innych dokumentów, które organ podatkowy wyłączył z akt sprawy ze względu na interes publiczny.
Odmowa umożliwia stronie zapoznanie się z dokumentami, sporządzanie z nich notatek, kopii i odpisów, uwierzytelnienia odpisów i kopii lub wydania uwierzytelnionych odpisów następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
System Środków Dowodowych Nazwanych
Obowiązuje zasada:
że dowodem może być wszystko pod warunkiem, że jest:
-celowe (przydatne dla sprawy)
-legalne
Dowodem może być wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.
System środków dowodowych został szerzej ukształtowany w ordynacji podatkowej w zakresie
-tzw. środków dowodowych nazwanych
(są to takie środki dowodowe które są wprost wymienione w ordynacji, kodeksie i uregulowane).
Dowodami w postępowaniu podatkowym mogą być:
-dowody z dokumentu
-dowód z opinii biegłego
-zeznania świadka
-dowód z oględzin(nieruchomości, ruchomości)
-dowód z przesłuchania strony postępowania
-informacje podatkowe oraz inne dokumenty zgromadzone w toku czynności sprawdzających lub w toku kontroli sprawdzających
-materiały zgromadzone w toku postępowania karnego albo w sprawach o przestępstwa skarbowe albo wykroczenia skarbowe.
Organ podatkowy jest zobowiązany zebrać i w sposób wyczerpujący rozpatrzyć cały materiał dowodowy .
-może w każdym stadium postępowania zmienić, uzupełnić lub uchylić swoje postanowienie dotyczące przeprowadzenia dowodu
-fakty powszechnie znane albo znane organowi podatkowemu z urzędu nie wymagają dowodu (należy zakomunikować je stronie).
-organ każe wyznaczyć stronie termin do przedstawienia dowodu będącego w jej posiadaniu (nie krótszy niż 3 dni)
-strona powinna być zawiadomiona o miejscu i terminie przeprowadzenia dowodu z zeznań świadków, opinii biegłych lub oględzin przynajmniej na 7 dni przed terminem. Strona ma prawo brać udział w przeprowadzeniu dowodu. Może zadawać pytania świadkom i biegłym oraz składać wyjaśnienia .
Księgi Podatkowe Jako Dowód
Mogą być dowodem pod warunkiem, że:
-są prowadzone rzetelnie
-i w sposób niewadliwy
Wtedy stanowią dowód tego co, wynika z zawartych w nich zapisów.
Księgi podatkowe uważa się za rzetelne jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty.
Za niewadliwe uważa się księgi podatkowe prowadzone zgodnie z zasadami wynikającymi z odrębnych przepisów.
Organ podatkowy uznaje jednak za dowód księgi podatkowej, które są prowadzone w sposób wadliwy, jeżeli wady nie mają istotnego znaczenia dla sprawy. Jeżeli organ podatkowy stwierdził, że księgi podatkowe są prowadzone nierzetelnie i w sposób wadliwy to w protokole badania ksiąg określa
-za taki okres i
-w jakiej części
nie uznaje ksiąg za dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów. Odpis tego protokołu doręczony jest stronie, która w terminie 14 dni od dnia doręczenia może wznieść zastrzeżenie do zawartych w nich ustaleń, przedstawiając jednocześnie dowody które umożliwiają organowi prawidłowe określenie podstaw opodatkowania.
Przesłuchanie Strony Postępowania Podatkowego
W postępowaniu podatkowym dopuszcza się dowód z przesłuchania strony postępowania.
Organ podatkowy może przesłuchać stronę po wyrażeniu przez nią zgody.
Za odmowę organ nie może karać strony.
Wyznaczenie Terminu Do Wypowiedzenia Się Przed Wydaniem Decyzji
Przed wydaniem decyzji organ podatkowy wyznacza stronie 7 dniowy termin do wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego.
Organ może odstąpić od wypowiedzenia się strony co do zebranych dowodów i materiałów oraz zgłoszonych żądań jeżeli:
- w wyniku postępowania wszczętego na wniosek strony ma zostać wydana decyzja w całości uwzględniając wniosek strony.
-w sprawach zabezpieczenia i zestawu skarbowego
-w przypadku ustalenia zobowiązań podatkowych, które zgodnie z odrębnymi przepisami ustalane są corocznie, jeżeli stan faktyczny, na podstawie którego ustalono wysokość zobowiązania za poprzedni okres nie uległ zmianie
-jeżeli decyzja ma zostać wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w złożonym zeznaniu (w przypadku złożenia zeznania podatkowego przez podatników podatku od spadków i darowizn)
Uzupełnienie Decyzji Podatkowej
§ 1. Strona może w terminie 14 dni od dnia doręczenia decyzji zażądać jej uzupełnienia co do rozstrzygnięcia lub co do prawa odwołania, wniesienia w stosunku do decyzji powództwa do sądu powszechnego lub co do skargi do sądu administracyjnego albo sprostowania zamieszczonego w decyzji pouczenia w tych kwestiach.
Organ podatkowy może również z urzędu, w każdym czasie, uzupełnić albo sprostować decyzję w zakresie, o którym mowa w § 1.
Uzupełnienie lub sprostowanie decyzji następuje w drodze decyzji.
W przypadku wydania decyzji o uzupełnieniu lub sprostowaniu decyzji termin
do wniesienia odwołania lub skargi biegnie od dnia doręczenia tej decyzji.
Odmowa uzupełnienia lub sprostowania decyzji następuje w drodze postanowienia, na które służy zażalenie.
REKTYFIKACJA decyzji ( oczyszczenie decyzji z wad nieistotnych) sprostowanie i wyjaśnienie wątpliwości co do treści decyzji wydawane tylko na żądanie przez organ w formie postanowienia. Uzupełnieniu decyzji podatkowej podlegają tylko 2 elementy; tj. część rozstrzygająca i klauzula odwoławcza.
Wymogi Formalne Odwołania
Odwołanie od decyzji organu podatkowego powinno zawierać:
1. zarzuty przeciw decyzji,
2. określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania
3. wskazywać dowody uzasadniające to żądanie/ czyli trzeba przytoczyć zarzuty - procedura podatkowa, prawo materialne podatkowe i zakres naszego żądania/. Należy jednak wskazać dowody na poparcie tego żądania, ale tylko w wypadku procesowym.
Wymogi Formalne I Termin Przekazania Odwołania Organowi Odwoławczemu,
Etap Formalny Postępowania Odwoławczego
Odwołanie wnosi się do właściwego organu odwoławczego za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał decyzję.
Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od dnia doręczenia:
1) decyzji stronie;
2) zawiadomienia, o którym mowa w art. 103 § 1. / Organy podatkowe zawiadamiają spadkobierców o:
1) złożonych przez spadkodawcę odwołaniach od decyzji, zażaleniach na postanowienia i skargach do sądu administracyjnego;/
Ordynacja podatkowa określa konsekwencje niedotrzymania wymogów formalnych. Jeżeli wpłynie podanie, które nie będzie spełniało wymogów tzn. pkt 1-3 (w/w wymogów) to oznacza, że odwołanie nie spełnia wymogów formalnych. Trzeba wezwać stronę do uzupełnienia braków w odwołaniu./ tj. termin do 7 dni/.
KONSEKWENCJE Art. 228.
§ 1. Organ odwoławczy stwierdza w formie postanowienia: 3) pozostawienie odwołania bez rozpatrzenia, jeżeli nie spełnia warunków wynikających
z art. 222./tj. tego co odwołanie powinno zawierać : zarzuty przeciw decyzji, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem odwołania oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie/.
Owe postanowienie jest OSTATECZNYM i kończy postępowanie w danej sprawie, następnie pozostaje już tylko skarga do SĄDU ADMINISTRACYJNEGO!!!
Rodzaje Decyzji Organu Odwoławczego
Art. 233. Ordynacji Podatkowej
§ 1. Organ odwoławczy wydaje decyzję, w której:
1) utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji albo
2) uchyla decyzję organu pierwszej instancji:
a) w całości lub w części - i w tym zakresie orzeka co do istoty sprawy
lub uchylając tę decyzję - umarza postępowanie w sprawie,
b) w całości i sprawę przekazuje do rozpatrzenia właściwemu organowi
pierwszej instancji, jeżeli decyzja ta została wydana z naruszeniem
przepisów o właściwości, albo
3) umarza postępowanie odwoławcze.
§ 2. Organ odwoławczy może uchylić w całości decyzję organu pierwszej instancji i przekazać sprawę do ponownego rozpatrzenia przez ten organ, jeżeli rozstrzygnięcie sprawy wymaga uprzedniego przeprowadzenia postępowania dowodowego w całości lub w znacznej części. Przekazując sprawę, organ odwoławczy wskazuje okoliczności faktyczne, które należy zbadać przy ponownym rozpatrzeniu sprawy.
§ 3. Samorządowe kolegium odwoławcze uprawnione jest do wydania decyzji uchylającej i rozstrzygającej sprawę co do istoty jedynie w przypadku, gdy przepisy prawa nie pozostawiają sposobu jej rozstrzygnięcia uznaniu organu podatkowego pierwszej instancji. W pozostałych przypadkach samorządowe kolegium odwoławcze uwzględniając odwołanie, ogranicza się do uchylenia zaskarżonej decyzji.
Art. 234.
Organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes publiczny.
przesłanki pozytywne wznowienia postępowania podatkowego
W sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli:
1) dowody, na których podstawie ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne, okazały się fałszywe;
2) decyzja wydana została w wyniku przestępstwa;
3) decyzja wydana została przez pracownika lub organ podatkowy, który podlega wyłączeniu stosownie do art. 130-132;
4) strona nie z własnej winy nie brała udziału w postępowaniu;
5) wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji nieznane organowi, który wydał
decyzję;
6) decyzja wydana została bez uzyskania wymaganego prawem stanowiska innego organu;
7) decyzja została wydana na podstawie innej decyzji lub orzeczenia sądu, które zostały następnie uchylone lub zmienione w sposób mogący mieć wpływ na treść wydanej decyzji;
8) została wydana na podstawie przepisu, o którego niezgodności z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, ustawą lub ratyfikowaną umową międzynarodową
orzekł Trybunał Konstytucyjny [.] <;>
9) ratyfikowana umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania lub inna ratyfikowana umowa międzynarodowa, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, ma wpływ na treść wydanej decyzji;
10) wynik zakończonej procedury wzajemnego porozumiewania lub procedury arbitrażowej, prowadzonych na podstawie ratyfikowanej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innej ratyfikowanej umowy międzynarodowej, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, ma wpływ na treść wydanej decyzji;
11) orzeczenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ma wpływ na treść
wydanej decyzji.
§ 2. Jeżeli sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa jest oczywiste, a wznowienie postępowania jest niezbędne w celu ochrony interesu publicznego, postępowanie z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 lub 2 może być wznowione również przed wydaniem przez sąd orzeczenia stwierdzającego sfałszowanie dowodu lub popełnienie przestępstwa.
§ 3. Z przyczyn określonych w § 1 pkt 1 i 2 można wznowić postępowanie także w przypadku, gdy postępowanie przed sądem nie może być wszczęte na skutek upływu czasu lub z innych przyczyn, określonych w przepisach prawa.
odmowa wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej
Art. 249.
§ 1. Organ podatkowy wydaje decyzję o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie
stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej, jeżeli w szczególności:
1) żądanie zostało wniesione po upływie 5 lat od dnia doręczenia decyzji lub
2) sąd administracyjny oddalił skargę na tę decyzję, chyba że żądanie oparte
jest na przepisie art. 247 § 1 pkt 4. / Organ podatkowy stwierdza nieważność decyzji ostatecznej, która: dotyczy sprawy już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją ostateczną;/
kary porządkowe !!!!
27. Pojęcie i klasyfikacja podmiotów administracyjnego postępowania
egzekucyjnego (dalej jako : a.p.e.)27.
W postępowaniu egzekucyjnym występują :
1.Organ egzekucyjny i podmioty z nim związane : organ rekwizycyjny,
egzekutor, poborca skarbowy, organ nadzoru i organ asystujący.
Organ egzekucyjny - jest organem uprawnionym do stosowania w całości lub części określonych w ustawie egzekucyjnej środków służących doprowadzeniu do wykonania przez zobowiązanych ich obowiązków o charakterze pieniężnym lub obowiązków
o charakterze nie pieniężnym oraz zabezpieczenia wykonania tych obowiązków.
obowiązków zakresie egzekucji należności pieniężnych organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania wszystkich środków egzekucyjnych jest naczelnik urzędu skarbowego.
Organem rekwizycyjnym - jest organ egzekucyjny o tej samej właściwości rzeczowej co organ egzekucyjny prowadzący egzekucję, któremu organ egzekucyjny zlecił wykonanie czynności egzekucyjnych.
Wierzyciel - w postępowaniu egzekucyjnym wierzyciel ma obowiązek podjęcia czynności zmierzających do zastosowania środków egzekucyjnych; spełnia wiec funkcje czy zadania charakterystyczne dla organu.
Wierzycielem jest podmiot uprawniony do żądania wykonania obowiązku lub jego zabezpieczenia w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym lub zabezpieczającym.
Zobowiązany - zobowiązanym jest podmiot, wobec którego stosowana jest egzekucja, bez zobowiązanego nie może toczyć się postępowanie.
Zobowiązanym jest osoba prawna albo jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej albo osoba fizyczna, która nie wykonała w terminie obowiązku o charakterze pieniężnym lub obowiązku o charakterze nie pieniężnym. W postępowaniu zabezpieczającym zobowiązanym jest również osoba lub jednostka, której zobowiązanie nie jest wymagalne albo jej obowiązek nie został ustalony lub określony, ale zachodzi obawa, że brak zabezpieczenia mógłby utrudnić lub udaremnić skuteczne przeprowadzenie egzekucji, a odrębne przepisy na to zezwalają.
Zobowiązany może działać sam lub przez przedstawiciela ustawowego lub statutowego. Może on działać tez przez pełnomocnika, chyba że charakter czynności wymaga osobistego działania.
Pojęcie i klasyfikacja środków egzekucyjnych w a. p. e
Podstawowy instrument mechanizmu prawnego służący do wyegzekwowania obowiązku - ŚRODEK EGZEKUCYJNY, który jest instrumentem władczym, przymusowym.
Ustawa wymienia rodzaje środków egzekucyjnych. Ustawa podzieliła obowiązki na 2 grupy :
- obowiązki pieniężne - nazywane należnościami pieniężnymi
- obowiązki niepieniężne - (np. obowiązek szkolny, obowiązek wydania broni, rozbiórki budynku)
Wprowadzono odrębną kontrolę środków egzekucyjnych środków pieniężnych i środków niepieniężnych
ŚRODKI EGZEKUCJI NALEŻNOŚCI PIENIĘŻNYCH:
Jest to egzekucja z praw majątkowych ( jest to katalog zamknięty !!!)
egzekucja z pieniędzy ( tj. z gotówki)
egzekucje z wynagrodzenia za pracę
egzekucja ze świadczenia z zaopatrzenia emerytalnego, ubezpieczenia społecznego oraz renty socjalnej
egzekucja z rachunku bankowego
egzekucja z innych wierzytelności pieniężnych
egzekucja z papierów wartościowych
egzekucja z weksla
egzekucja z autorskich praw majątkowych, praw pokrewnych i z praw własności przemysłowych
egzekucja z udziałów w spółce zo.o.
egzekucja z innych praw majątkowych
egzekucja z ruchomości
egzekucja z nieruchomości
Egzekucja obowiązków niepieniężnych
Środki egzekucyjne ;
grzywna w celu przymuszenia
wykonanie zastępcze - uruchamiane gdy zobowiązany nie wykonuje obowiązku dobrowolnie ze względu na treść obowiązku można go powierzyć innemu podmiotowi na koszt zobowiązanego
odebranie rzeczy ruchomej ( broni, dokumentu)
opróżnienie lokalu i innych pomieszczeń oraz odebranie nieruchomości
przymus bezpośredni ( osobisty)
3 podstawowe podstawy obowiązku
1) obowiązek może wynikać z decyzji administracyjnej ( np. podatkowa, celna - decyzje ostateczne)
2) z postanowienia administracyjnego w oparciu o kpa - postanowienia są aktami natychmiast wykonalnymi
3) bezpośrednio z przepisów prawa powszechnie obowiązującego ( np. obow. szkolny)
Zasady a.p.e.
1. Zasada celowości - istota tej zasady polega na tym, że celem postępowania egzekucyjnego nie jest wyrządzenie dolegliwości zobowiązanemu, ale po prostu bezpośrednie zapewnienie wykonania obowiązków administracyjnych.
2. Zasada stosowania najmniej uciążliwego środka - wybór środka pozostawia ocenie organu egzekucyjnego, który gdy np. ma do wyboru grzywnę w celu przymuszania lub przymus bezpośredni, powinien zastosować grzywnę jako środek mniej uciążliwy, chodzi o wybór środka spośród tych środków które prowadza bezpośrednio do wykonania obowiązku.
3. Zasada niezbędności - nie wolno stosować środków egzekucyjnych, gdy obowiązek stał się bezprzedmiotowy.
4. Zasada stosowania środków egzekucyjnych przewidzianych tylko
w ustawie - nie wolno stosować innych środków niż przewidziane w ustawie.
5. Zasada poszanowania minimum egzystencji - nie wolno w drodze egzekucji zabierać tych dóbr i wartości, które SA niezbędne dla zobowiązanego oraz dla będących na utrzymaniu członków rodziny, ale nie tylko. Nie wolno zabierać np. obrączek ślubnych wykonanych ze stali szlachetnej, stypendium, zasiłków innych świadczeń socjalnych.
6. Zasada zagrożenia - egzekucja nie może być wszczęta, jeżeli wierzyciel po upływie terminu wykonania przez zobowiązanego obowiązku przesłał mu pisemnie upomnienie, zawierające wezwanie do wykonania obowiązku
z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.
7. Zasada obowiązku prowadzenia egzekucji - art.6 ustawy stanowi że
„ w razie uchylania się zobowiązanego od wykonywania obowiązku wierzyciel powinien podjąć czynności zmierzające do zastosowania środków egzekucyjnych”
8. Zasada niezależności stosowania środków egzekucyjnych od środków karnych - polega na tym, że zastosowanie środka egzekucyjnego nie stoi na przeszkodzie w wymierzeniu kar w postępowaniu karnym, dyscyplinarnym lub w sprawach o wykroczenia za niewykonanie obowiązku.
9. Zasada prowadzenia egzekucji w porze najdogodniejszej dla zobowiązanego - egzekucja nie powinna być prowadzona w dniu wolne i w porze nocnej (godz.21-7)
10. Zasada gospodarnego prowadzenia egzekucji - wynika z wielu przepisów ustawy, np. obowiązek troszczenia się o użytkowaną rzecz zobowiązanego przy wykonaniu zastępczym.
Tytuł Wykonawczy
Tytuł wykonawczy sporządza się według wzoru ustalonego w drodze rozporządzenia przez ministra właściwego do spraw finansów publicznych.
Obligatoryjne składniki tytułu wykonawczego :
- oznaczenie wierzyciela
- wskazanie imienia i nazwiska lub firmy zobowiązanego
- treść podlegającego egzekucji obowiązku, jego podstawa prawna, stwierdzenie
czy obowiązek jest wymagalny
- pouczenie zobowiązanego o przysługującym mu w terminie 7 dni prawie
zgłoszenia do organu egzekucyjnego zarzutów w sprawie prowadzenia
postępowania egzekucyjnego.
Obowiązek wystawienia tytułu wykonawczego spoczywa również na wierzycielu, którego należność pieniężna wynika z orzeczenia sadu zaopatrzonego w klauzulę wykonalności.
Jeżeli wierzyciel nie jest jednocześnie organem egzekucyjnym, to składa on wniosek o wszczęcie egzekucji administracyjnej. We wniosku o wszczęcie egzekucji administracyjnej obowiązku o charakterze niepieniężnym wierzyciel jest zobowiązany wskazać środek egzekucyjny, w pozostałych przypadkach wierzyciel może to uczynić.
Badanie Dopuszczalności Egzekucji Administracyjnej
Organ egzekucyjny bada z urzędu dopuszczalność egzekucji administracyjnej:
1. Czy zobowiązany nie korzysta z przywilejów Immunitetu) dyplomatycznych.
2. Czy istnieje podstawa prowadzenie egzekucji administracyjnej.
3. Czy zobowiązanemu doręczono upomnienie, czy tez nie było obowiązku
doręczenia upomnienia.
4. Czy wierzyciel wskazał środek egzekucyjny, gdy ma być egzekwowany
obowiązek charakterze niepieniężnym.
5. Czy tytuł wykonawczy czyni zadość wymogom ustawy.
zasady prowadzenia egzekucji administracyjnej
Przystępując do czynności egzekucyjnych organ egzekucyjny lub egzekutor doręcza zobowiązanemu odpis tytułu wykonawczego ile nie został wcześniej doręczony. Zobowiązany ma prawo w terminie 7 dni zgłosić zarzuty w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego.
Wniesienie zarzutów nie wstrzymuje z mocy prawa postępowania egzekucyjnego. Organ egzekucyjny może jednak w uzasadnionych przypadkach wstrzymać postępowanie egzekucyjne ( dopisać ! )
Środki prawne w a.p.e. (zarzut, zażalenie, skarga)
Zarzut - wnoszony tylko przez zobowiązanego
Podstawą zarzuty może być tylko:
a) wykonanie, umorzenie w całości lub części, przedawnienie, wygaśniecie albo nieistnienie obowiązku
b) odroczenie terminu wykonania obowiązku albo brak wymagalności obowiązku z innego powodu, rozłożenie na raty spłaty należności pieniężnej
c) określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z decyzji administracyjnej orzeczenia sądowego lub bezpośrednio z przepisów prawa
d) błąd co do osoby zobowiązanego
e) niewykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym
f) niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego
g) brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia
h) prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny
i) niespełnienie wymogów co do tytułu wykonawczego okreś.w art.27 ustawy
Wniesienie zarzutu nie wstrzymuje czynności egzekucyjnych, zarzuty wnosi się do organu egzekucyjnego - jest on właściwy do ich rozpatrzenia.
Zażalenie - najczęściej podmiotem uprawnionym do wniesienia zażalenia jest zobowiązany oraz wierzyciel nie będący organem egzekucyjnym, a niekiedy osoba trzecia, której odmówiono wyłączenia spod egzekucji rzeczy lub prawa majątkowego.
Termin do wniesienia zażalenia wynosi 7 dni od dnia doręczenia lub ogłoszenia postanowienia.
Wniesienie zażalenia nie wstrzymuje postępowania egzekucyjnego. Zażalenie wnosi się do organu odwoławczego za pośrednictwem organu egzekucyjnego. W wyniku rozpatrzenia zażalenia organ odwoławczy może zaskarżone w drodze zażalenia postanowienie utrzymać w mocy, bądź uchylić je : orzec co do istoty sprawy, bądź tez uchylić postanowienie i sprawę przekazać do ponownego rozpatrzenia przez organ egzekucyjny.
Zawieszenie I Umorzenie Postępowania Egzekucyjnego
Zawieszenie - polega na wstrzymaniu czynności egzekucyjnych na skutek powstania przeszkód w prowadzeniu postępowania.
1) w razie wstrzymania wykonania, odroczenia terminu wykonania obowiązku albo rozłożenia na raty spłat należności pieniężnej
2) w razie śmierci zobowiązanego, jeżeli obowiązek nie jest ściśle związany
z osobą zmarłego
3) w razie utraty przez zobowiązanego zdolności do czynności prawnych i braku jego przedstawiciela ustawowego
4) w innych przypadkach przewidzianych w ustawach
O zawieszeniu lub odmowie zawieszenia postępowania orzeka organ egzekucyjny w drodze postanowienia.
Organ egzekucyjny podejmuje zawieszone postępowanie egzekucyjne po ustaniu przyczyn zawieszenia.
Umorzenie - zgodnie z art. 59 par. 1 ustawy, postępowanie egzekucyjne umarza się gdy :
1) wykonanie obowiązku nastąpiło jeszcze przed wszczęciem postępowania
2) jest brak wymagalności obowiązku albo jego umorzenie, wygaśnięcie lub nieistnienie
3) określenie obowiązku jest niezgodne z jego treścią wynikająca z decyzji administracyjne, orzeczenia sądu lub bezpośrednio z przepisów prawa
4) nastąpił błąd co do osoby zobowiązanej lub egzekucja nie może być prowadzona ze względu na osobę zobowiązanego
5) jest nie wykonalność obowiązku o charakterze niepieniężnym
6) nastąpiła śmierć zobowiązanego
7) jest niedopuszczalność egzekucji lub zastosowania środka egzekucyjnego albo jest brak uprzedniego upomnienia zobowiązanego, mimo iż obowiązek ten ciążył na wierzycielu,
8) na żądanie wierzyciela
Postępowanie egzekucyjne może być umorzone, gdy w postępowaniu egzekucyjnym należności pieniężnej nie uzyska się kwoty przewyższające wydatki egzekucyjne.
K O N I E C !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Poczytać o przeszukaniu
Ustawa dopuszcza przeszukanie w porze nocnej a także w dni wolne od pracy. Z czynności przeszukania sporządzany jest protokół. W sprawach nie uregulowanych odwołujemy się do kpa. Oprócz środków obrony jakie służą zobowiązanemu w toku postępowania egzekucyjnego ( zażalenie, zarzut) jest jeszcze skarga na czynności egzekucyjne, organu egzekucyjnego lub egzekutora, oraz skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego.
Najlepszym środkiem obrony jest zarzut. W toku postępowania egzekucyjnego może zaistnieć okoliczność skutkująca przerwaniem toku postępowania egzekucyjnego
* zawieszenie postępowania egzekucyjnego do czasu ustąpienia usuwalnej przeszkody
Z wnioskiem może wystąpić wierzyciel ( bo na jego żądanie jest wszczęte postępowanie egzekucyjne).
*przerwa o charakterze trwałym ( problem umorzenia postępowania egzekucyjnego )
- rozpatrzeniem zarzutu wniesionego przez obowiązanego
- gdy obowiązek został wykonany przez wszczęciem postępowania
- śmierć zobowiązanego ( gdy zobowiązanie ma charakter osobisty)
Zawieszenie i umorzenie musi być wydane w formie postanowienia o charakterze zaskarżalnym