JACY JESTEŚMY
Tematem miesiąca jest to, jacy jesteśmy. W różny sposób o tym dowiesz się w wydaniu kwietniowym. „Harcerzem być to wcale nie wada” Magdy Karp, czy „Jacy jesteśmy” Agaty Rygielskiej oraz graficzne zestawienie Marty Pietraszewskiej - to rzeczy, których nie można przegapić w tym numerze.
Poniżej, żeby ukazać problematykę, zamieszczam znalezione na forum ZHP wypowiedzi na temat tego, jak nas widzą tak nas piszą, czyli jacy jesteśmy.
Naszym "produktem" jest program, a „wypłatą” te wszystkie wartości niepieniężne, które zyskują instruktorzy. „Klientem” są zaś potencjalni harcerze, choć o „zakupie” decydują często rodzice. Jak ich do tego zakupu przekonać? Co z tego wynika? To znaczy, że jeśli będziemy mieli kiepski program w ZHP, czyli po prostu przynudzali na zbiórkach i rzeczywiście robili rzeczy, które są po prostu „uncool”, albo „unsexy”, jak to kiedyś usłyszałem od szwedzkich skautów, to dużo nam nie pomoże. Co z tego, że kampania 1% pokaże harcerstwo jako kiper nowoczesny ruch, paralotniarstwo, rafting, balony, szmery-bajery, a ktoś przychodzi na zbiórkę i widzi granie na gitarze i pląsy przez 3 godziny. Jak w polskim kinie. Wstaje i wychodzi.
hm. Michał Górecki
W naszej miejscowości, którą jest Lidzbark Warmiński, ludzie nie muszą widzieć mundurów, by widzieć harcerzy. Nasza działalność nie musi być "oflagowana" mundurami, byśmy potrafili cieszyć ludzi. Bardzo często pokazujemy się w ubraniach roboczych (moro itp.), co daje nam pełne zrozumienie przez naszą społeczność. Bardzo dużo czasu spędzamy w terenie zalesionym, odwiedzamy różne małe miejscowości w naszej okolicy, przez co jesteśmy odbierani jako ludzie ciekawi świata.
Poprzez organizacje i pracę na rzecz szkół i różnych ośrodków młodzieżowych (i nie tylko), prowadzimy działalność na rzecz naszego społeczeństwa.
W mieście liczącym niecałe 18 tyś. mieszkańców naszym atutem stało się nasze zróżnicowane pochodzenie. Wielu z nas obraca się na co dzień nie tylko w towarzystwie harcerzy, ale również w swoim małym (choć nie zawsze) świecie.
Podsumowując to krótko, w naszym mieście przynależność do ZHP ma się wypisaną na twarzy.
"Gdy witasz się z człowiekiem oceniasz go bo wyglądzie, żegnając oceniasz jego serce"
phm. Rafał Józefowicz
Im jest w naszym związku gorzej, im więcej ludzi odchodzi, tym głośniej krzyczy się o specjalnościach, wyczynach, rekordach Guinnessa bitych przez harcerzy, zagranicznych wyjazdach i Unii Europejskiej. Ze statystyk wynika, że jeśli utrzyma się obecna tendencja to za parę lat nie będzie już harcerzy. Może więc zamiast pisać o sukcesach, przyjąć do wiadomości, że nie jest tak dobrze, jak to ze wspomnianego już artykułu wynika.
Robal
Akcja zarobkowa w markecie. W sklepie, w którym zakupy robi pan wicepremier i jednocześnie minister spraw wewnętrznych i administracji Ludwik Dorn oraz pani Hanna Smoktunowicz ( i pewnie wiele innych osób, o których istnieniu nie wiem, jak to w Warszawie ) przy kasie stoi chłopak. Opis chłopaka:
- brak nakrycia głowy
- poniżej głowy mamy bluzę harcerską, zupełnie bez niczego, tak jakby kupiona 5 minut wcześniej w świętej pamięci nieboszczce Ka-De-Ha, zupełnie nic, jakaś podkoszulka,
- bluza włożona w spodenki dresowe - ortalionowe koloru granatowego nad kolana (dokładnie takie, w jakich chodzą dresiarze),
- buty sportowe koloru czerwonego typu Nike, do koszykówki,
- czysty, schludny.
A do tego zupełnie nieświadoma tego drużynowa, która nie ma zielonego pojęcia, jak olbrzymią krzywdę robi całemu ZHP
Ku przestrodze...........
Właściwy komendant hufca zostanie poinformowany na piśmie.
Tymczasowy rzecznik Zlotu Silesia 2008 ds. forum ZHP
Czuwaj!
(…) Włączam dziś telewizor i przerzucam na TVN... Jest godz. 9.25 i widzę nagłówek reportażu..."Super Zuchy. Na ratunek światu". O mało się nie udławiłam kanapką. Ok, mamy akcje sprzątania świata, ale żeby wykorzystywać do tego zuchy i to zuchy w wieku około trzydziestu lat? Napisze pokrótce, jak to wyglądało...
Reportaż, a raczej akcja TVN pokazywała dwóch "zuchów" (dorosłych facetów) w mundurach ZHP, którzy latali za właścicielami psów i mówili im o konieczności sprzątania po swoich pupilach. Ok, wszystko byłoby dobrze gdyby nie to, że 1: w tytule wykorzystano nazwę zuch, co wybitnie świadczy, że nazwa ta odnosi się raczej do grupy wiekowej niż do cechy człowieka (sprzeczne z tym, co pokazali w telewizji... Zuchy nie maja trzydziestu lat i nie noszą mundurów harcerskich), 2: obaj "harcerze" mieli nieschludnie założone mundury, chusta była ot tak narzucona na kołnierz, getry im się ściągnęły i mieli koszule na spodniach!!!!!! Okropność! 3: kazali ludziom składać jakąś przysięgę (trochę mnie to zniesmaczyło, poczułam jakąś aluzje do Przyrzeczenia), brzmiała ona tak: "Przysięgam, że juz nigdy więcej nie zostawię tego czegoś (chodzi o psie kupki na trawnikach) na trawniku tylko wyrzucę do torebeczki". Staruszka podnosiła dwa palce do góry i przed kamerami przysięgała. Wyglądało to śmiesznie z jednej strony, z drugiej myślę, że była to głupia zabawa. To tyle.
W ramach podsumowania... Czy takie coś nie wpływa na nasz wizerunek? Chyba jednak pokazywanie starych facetów w źle założonych mundurach i nazywanie ich zuchami ma bardzo zły wpływ na obraz harcerzy. A potem spotykam się z ludźmi, którzy widząc mnie w mundurze pytają się: "Czy jesteś zuchem?" A mam 22 lata i na zucha raczej nie wyglądam...Ech, szkoda gadać.
Joanna Czopowicz HO
Hufiec Warszawa-Mokotów
Zebrał
Phm. Marcin Mrowicki
Redaktor Naczelny