Wsparcie osoby w kryzysie psychologicznym
Kryzys cechuje się dużym napięciem emocjonalnym, uczuciem przerażenia, obawą przed utratą kontroli i poczuciem bezradności oraz różnymi formami dezorganizacji zachowania i objawami somatycznymi. Przyczyną kryzysu może być nagłe wydarzenie życiowe, przedłużający się stan stresu, a także kryzysy rozwojowe. Kryzys występuje zawsze gdy posiadane przez jednostkę mechanizmy adaptacyjne do danej sytuacji są niewystarczające lub nieadekwatne do nowej sytuacji życiowej.
Jeśli kryzys wystąpił jako efekt jednostkowego nieprzewidzianego wydarzenia, które stało się przyczyną chwilowego zachwiania mechanizmów adaptacyjnych danej jednostki to jest to kryzys krótkotrwały.
Podczas udzielania wsparcia osobie będącej w kryzysie krótkotrwałym bardzo ważne jest by osoba ta miała możliwość wyrażania własnych emocji, wyartykułowania własnej oceny swojej sytuacji i przedstawienia subiektywnego punktu widzenia oraz możliwości rozwiązania tego problemu.
W trakcie pomagania osoba potrzebuje: zrozumienia, wysłuchania, zachowania dyskrecji, życzliwości, udzielenia informacji lub fachowej porady, zapewnienia poczucia bezpieczeństwa oraz opieki w sytuacji zagrożenia , zakomunikowania jasnej i konkretnej oferty pomocy.
Rolą pomagacza jest:
1) aktywne słuchanie
2) staranie się o zrozumienie punktu widzenia osoby będącej w kryzysie
3) przeanalizowanie zgłaszanych przez nią sposobów rozwiązywania swoich problemów
Taka postawa pomagacza jest dla osoby w kryzysie umocnieniem emocjonalnym, intelektualnym i motywacyjnym.
Aby udzielić skutecznego wsparcia emocjonalnego osobie w kryzysie należy:
stworzyć warunki do rozmowy
przejawiać otwartość, gotowość aktywnego słuchania
wysłuchać
nie oceniać wypowiedzi ani przedstawianych faktów
nie dawać rad
nie uciszać
nie pocieszać
Bardzo ważne jest to by pomagacz umiał ocenić czy osoba będąca w kryzysie wymaga tylko wsparcia emocjonalnego, czy też kryzys jest tak ostry, iż wymaga zorganizowania profesjonalnej pomocy psychologicznej lub innej formy wsparcia społecznego