Ameryki kontynentami o zróżnicowanych warunkach naturalnych

• Strona tytułowa

• Napisanie planu pracy

• Opisanie:

• Borealne lasy ameryki północnej

• Prerie

• Gorące pustynie i półpustynie Ameryki Północnej

• Lasy liściaste i podzwrotnikowe Ameryki Północnej

• Wilgotne lasy równikowe, dorzecza Amazonki

• Andy

• Wyspy Galapagos

• Pampa

• Wyżyna patagońska

• Wodospad Niagara

• Opisanie źródeł

Mapa (z tyłu też)

Borealne lasy iglaste Ameryki Północnej

Borealne lasy iglaste Ameryki Północnej zajmują obszar o szerokości nawet 1500 km i sięgają dalej na południe niż tajga eurazjatycka. Tutaj drzewa szpilkowe są wysokie i smukłe, co pozwala im maksymalnie wykorzystać światło nisko położonego nad horyzontem słońca oraz ułatwia ześlizgiwanie się po nich śniegu, bez wyginania gałęzi. Rosną wolno, ale żyją długo - aż do 400 lat. Mniejsze powierzchnie zajmują bory sosnowe. Występuje tutaj ponad pięćdziesiąt gatunków jodły, z czego czterdzieści to są endemity. Fauna jest tutaj urozmaicona na przykład występuje tutaj grizzly - niedźwiedzie wszystkożerne. Migrują w górę rzek a ich ulubionym pożywieniem są łososie. Nad rzekami alaski gromadzą się ich liczne stada. Wilki północnoamerykańskie mają zróżnicowaną barwę sierści od białej do czarnej. Najliczniejsze populacje wilków występują w Alasce i Kanadzie.

Prerie

Preria to zbiorowiska, które porastają niezwykle urodzajne gleby - czarnoziemy. Obecnie większość obszarów prerii jest użyta pod uprawę kukurydzy oraz pszenicy. Warunki klimatyczne prerii są zróżnicowane. W zimie w północnej części temperatura spada poniżej 20^OC a na południu temperatura podnosi się powyżej 10^OC. Roczna suma opadów wynosi około 1000 mm. Na całym obszarze dominują trawy. Wyróżnia się cztery klasyfikacje prerii:

• Preria właściwa

• Preria niska

• Preria wysoka

• Oak sawanna

Gorące pustynie i półpustynie ameryki północnej

Gorące pustynie i półpustynie ameryki północnej skupiają się w północno - zachodniej części kontynentu północnoamerykańskiego. Charakterystycznym elementem krajobrazu są okresowe cieki, które napełniają się wodą na czas opadów, natomiast przez większość roku pozostają wyschnięte, a woda płynie głęboko pod powierzchnią ziemi. Na tych pustyniach charakterystyczne są kaktusy saguaro. Ten kaktus potrafi mieć aż trzydzieści metrów wysokości. Jest symbolem stanu Arizona. W górze tego kaktusa - giganta ptaki budują gniazda a na samym czubku są owoce, które przypominają gruszkę, ale w smaku to skrzyżowanie figi, gruszki, truskawki. Na pustyni Arizona występuje rzadko spotykany gad heloderma arizońska. Jej jad jest tak silny jak jad kobry królewskiej. Paraliżuje on układ nerwowy, oddechowy.

Lasy liściaste i podzwrotnikowe Ameryki Północnej

Lasy liściaste zajmują w Ameryce Północnej bardzo duży obszar, głównie we wschodniej części kontynentu. Pod względem bogactwa fauny i flory są to obszary zbliżone do terenów Azji wschodniej i europy. W Ameryce Północnej wilgotne lasy strefy umiarkowanej zajmują obszary na zachodnim wybrzeżu, w zasięgu oddziaływania Prądu Alaskańskiego. Ciągną się one południkowym pasem nadpacyficznym od wyspy Kodaki po północną Kalifornię. Mrozy niemal nie występują - średnia temperatura stycznia na południowym wybrzeżu Alaski wynosi ok. 0-3 °C, a na wybrzeżu Kalifornii 8-9 °C. Opady znaczne. Gleby brunatne, także szarobrunatne, zbielicowane. W części południowej (Kalifornia, Oregon) dominujące gatunki drzew to sekwoja wieczniezielona, klon wielkolistny, w części północnej - choina zachodnia i żywotnik olbrzymi. Wszędzie pospolite są również świerk sitkajski i jedlica zielona. Wyżej występują bory sosnowo-modrzewiowe. W strefie tej występują też zakrzaczone lub otwarte torfowiska budowane głównie przez torfowca brunatnego.. Ze względu na iglasty charakter lasów i podobne rodzaje drzew sekwoja, żywotnik, świerk, jedlica w niektórych opracowaniach lasy te łączone są z formacjami roślinnymi, z którymi sąsiadują na północy tajga lub południu lasy śródziemnomorskie, jednak fizjonomia drzewostanu i warunki klimatyczne tych formacji są zupełnie odmienne, gdyż są one suchsze, a w wegetacji zaznacza się wyraźna przerwa wywołana mrozem lub letnią suszą.

Wilgotne lasy równikowe, dorzecza amazonki.

Lasy równikowe mają piętra roślinności

• Piętro pojedynczych drzew sięgających 60-80 m.

• Piętro koron drzew stanowią wiecznie zielone drzewa, osiągające wysokość 30-50 m.

• Piętro średnie - piętro lian, nagich pni i konarów stanowią niższe drzewa, zaś poniżej nich (8-15 m) występuje zwarta warstwa koron drzew.

• Piętro najniższe - piętro zarośli i runa

W lasach równikowych rosną drzewa, takie jak: bananowce, palmy, kakaowce, paprocie drzewiaste, mahoniowce. Drzewa w lasach równikowych mają gładkie, ostro zakończone liście, co sprzyja spływaniu po nich wody deszczowej. W lesie równikowym występuje kilka warstw roślinności. Najwyżej wznoszą się bardzo wysokie drzewa. Wśród nich najbardziej znane są: mahoniowce i hebanowce. W Amazonce cechami charakterystycznymi są wody, które są bardzo mocno zasolone, oraz występuje tam bardzo dużo opadów deszczowych.

Andy

Andy dzielą się na Andy Północne Andy Środkowe i Andy Południowe. Ze względów terytorialnych można podzielić Andy na: Wenezuelskie, Kolumbijskie, Ekwadorskie, Peruwiańskie, Boliwijskie, Chilijskie, Argentyńskie. Góry zostały wypiętrzone

w orogenezie alpejskiej. Zbudowane są

z różnorodnych skał magmowych, osadowych

i metamorficznych, z dużym udziałem młodych pokryw lawowych. Andy są obszarem aktywnym sejsmicznie. Andy są położone w kilku strefach klimatycznych, począwszy od północy od klimatów równikowych, poprzez zwrotnikowe, podzwrotnikowe i umiarkowane aż po klimat subpolarny na krańcach południowych. Prawie całe Andy mają surowy, chłodny klimat górski z wyraźnie wykształconą piętrowością. na terenie Andów Południowych).

Wyspy Galapagos

Archipelag wysp Galapagos to ponad 100 wysp rozsianych po oceanie Spokojnym

w pobliżu Równika. Ogólna ich powierzchnia to 7,8 tys. km kwadratowych, z czego jedynie 13 z nich posiada powierzchnie powyżej 10 km kwadratowych, a większość to małe wysypki poniżej 1 km. Wszystkie są częścią Ekwadoru, są zamieszkiwane przez odrębne grupy ludzi, malownicze i urzekające. Wyspy otaczają wolno stojące ogromne skały i często bywa, że turyści mylą żółwie właśnie z nimi. Mnogość wulkanów w okolicy na pewno zwabi poszukiwaczy przygód i odważnych śmiałków. Ogromne rafy koralowe, mnogość ryb zadziwiają.

Pampa

Pampa to kraina geograficzna położona w Ameryce Południowej, w środkowej Argentynie, rozciągająca się w południowej części Niziny La Platy, między przedgórzem Andów (na zachodzie), wybrzeżem Oceanu Atlantyckiego (na wschodzie) i Wyżyną Patagońską (na południu). Klimat podzwrotnikowy, o wzrastającym ku zachodowi stopniu kontynentalizmu. Liczne rzeki, m.in.: Salado, Colorado, Carcarañá, Vallimanca. Wiele jezior słodkowodnych i słonych, w bezodpływowych kotlinach - solniska. Naturalną szatę roślinną tworzy wysokotrawiasty step (pampa) oraz suche, uboższe formacje trawiaste - obecnie w dużym stopniu zastąpione przez pola uprawne i pastwiska.

Wyżyna Patagońska

Patagonia to region o powierzchni 800 tyś. km2, obejmuje południową część kontynentu. Położona jest między Andami, granicę stanowi rzeka Kolorado, na południu przesmyk Kanału Beagle. Średnia wysokość 500- 600 m n p m. występują tu niewielkie rzeki. Porozcinane przez rzeki wyżyny utworzyły płaskowyże- mesetas. Patagonia leży w strefie oddziaływania wyjątkowo silnych wiatrów zachodnich. Panuje tu klimat kontynentalny przeważnie suchy. Barierą klimatyczną są Andy. Opady na zachodzie i we wschodniej części Andów wynoszą około 800 mm/ rok i maleją ku wschodowi do 150 mm. Lata są gorące 20- 30º C, zimy mroźne -30ºC.

Wodospad Niagara

Wodospad Niagara liczy sobie 10 tys lat i powstał u schyłku ostatniej epoki lodowcowej. Umożliwia on przepływ wody z jeziora Erie do położonego 100 m niżej jeziora Ontario. Niagara nie jest najwyższym, najszerszym czy największym wodospadem na świecie, za to z pewnością najsłynniejszym. Jego potęga i piękno uderza każdego, kto go zobaczy. Wodospad znajduje się na rzece Niagara i rozdzielony jest Wyspą Kozią na dwie części: wschodnią o szerokości 323 m i wysokości 56 m oraz skupiającą 94% wody część zachodnią, tworzącą rozległe półkole o szerokości 675 m i wysokości 54 m

Źródła:

Ilustrowana przyroda i świat - publicat 2004 - pod red. Eleonory Mierzyńskiej

Onet.pl/ to wiem

Kolumber.pl

Grafika

Grafika google

8

---