Aleksander Sutherland Neill
Aleksander Sutherland Neill
urodził się 17 października 1883 w Forfar w Szkocji
1908 - ukończył anglistykę na Uniwersytecie w Edynburgu, podejmując się pracy nauczycielskiej i dziennikarskiej
1915 - pracując jako zastępca dyrektora w jednej ze szkockich szkół wiejskich wydał swoją pierwszą książkę A Dominie's Log
1919 - rozpoczął pracę nauczyciela w King Alfred School w Londynie
1921 - otworzył szkołę Summerhill
Kolejne książki:
1926 - The Problem Child
1932 - The Problem Patent
1966 - Freedom — not License
1971 - Talking of Summerhill
„To szkoła powinna przystosować się do uczniów, a nie na odwrót”
Koncepcja pedagogiczna Neilla:
Neill twierdził, że ogromne rzesze uczniów lękają się swoich nauczycieli ze względu na surową dyscyplinę jaką wprowadzają. Doszedł do przekonania, że największą reformą jakiej wymagają inne szkoły jest usunięcie przepaści, która dzieli młodych i starych. Niestety, uważał, że przepaść ta była bardzo głęboka w wielu placówkach, atmosfera była jak w wojsku, z tym że żołnierze chociaż mają dużo ruchu, a dziecko w wieku gdy naturalną potrzebą jest fizyczna aktywność, większość czasu spędza w szkolnych ławkach. W szkole Summerhill, nie było żadnej przepaści między pokoleniami.
Jego koncepcja pedagogiczna opierała się haśle - „dopasować szkołę do potrzeb dziecka, zamiast dziecko do szkoły”.
Uważał, iż metodą prób i błędów, umiejętnością przechodzenia na kompromis, dużą dawką dobroci oraz poczuciem humoru można osiągnąć bardzo wiele i wiele nauczyć.
Najważniejsze prawa, z których mogli korzystać uczniowie w szkole Summerhill Neilla:
Wolność, bycie sobą, samostanowienie, rozwój.
Odpowiedzialność za swoje czyny, uczucia, emocje, wiedzę.
Życie bez przemocy fizycznej i psychicznej.
Autoekspresja przez taniec, teatr, muzykę, malarstwo.
Miłość, uznanie, akceptacja.
Prywatność osobista i rzeczowa.
Humor i radość.
Oświecenie seksualne i własny seksualizm.
Prawo głosu.
Życie w szkole Summerhill:
W śniadaniu brali udział wszyscy, zarówno personel jak i uczniowie nosili posiłki z kuchni do jadalni. Na początku każdego semestru wywieszano plan zajęć. Jednak żaden uczeń nie był zmuszany do uczęszczania na lekcje, ale, gdy przez dłuższy czas nie przychodził na zajęcia to sami uczniowie protestowali, że zwalnia tempo opracowywanego materiału. Zajęcia trwały do 13, następnie był lunch, a popołudnia uczniowie mieli wolne. O 16 był podawany podwieczorek, a następnie odbywały się zajęcia ręczne, na które nie było ustalonego planu i każdy uczeń mógł przychodzić, na które chce.
W tygodniu był również ustalony porządek: w poniedziałki chodzili do kina, we wtorki nauczyciele prowadzili wykłady, we środę były potańcówki, w czwartek niektórzy starsi uczniowie chodzili do kina, w piątki odbywały się specjalne wydarzenia, np. próby teatralne, Soboty były najważniejsze, bo wtedy odbywało się ogólne spotkanie szkoły, a potem wszyscy chodzili na tańce, w niedziele natomiast był wieczór teatralny.
Swoboda, jako główna koncepcja pedagogiczna Neilla:
Swoboda wywodzi się od przekonania Neilla, że dziecko jest z natury dobre, mądre i rozsądne.
Główną osnową jego koncepcji pedagogicznej jest pogląd ze dziecko można uczynić człowieka szczęśliwego tylko w wyniku wychowania w swobodzie, to znaczy zgodnie z zasadą „wait to see” (czekać i patrzeć). W szkole Summerhill nie było moralizatorstwa, religijnych pouczeń, dyscypliny. Uczniowie mieli prawo do formułowania i wypowiadania własnych opinii i przekonań, a także do podejmowania decyzji dotyczących niemal każdej dziedziny życia szkolnego czy internatowego. Sami wybierali sobie zajęcia, to czy i kiedy pójść na lekcje, na które chcieli uczęszczać, sami decydowali jak będą zachowywać się w stosunku do nauczycieli. Pełną swobodę mieli również w ubiorze i tym jak wyglądali. Nikt nie przymuszał ich do nauki, była ona dobrowolna, bo wierzono, że brak przymusu uczęszczania do szkoły skłoni uczniów do samodzielnego wyboru nauki, co potwierdziło się w praktyce. W Summerhill nie było klasówek, a do egzaminów przystępowali tylko Ci którzy wybierali się na uniwersytet. Tak szeroki zakres swobód wdrożył wychowanków do samodzielnych działań i przyzwyczajał do odpowiedzialności za swe czyny.
STRUKTURA DOKTRYNY PEDAGOGICZNEJ NEILLA
UKŁAD IDEOWY |
UKŁAD TEORETYCZNY |
UKŁAD PRAKTYCZNY |
|
|
|
Literatura:
Aleksander Sutherland Neill - „Summerhill”
Aleksander Sutherland Neill - „Nowa Summerhill”
Mieczysław Łobocki - „ABC wychowania dla nauczycieli i wychowawców”
Mieczysław Łobocki - „Teoria wychowania w zarysie”
Opieka i wychowanie
z profilaktyką społeczną
Grupa A
Magdalena Koczorowska
Ewelina Jaroch
Marta Klonek
Monika Pstrąg
Beata Wiśniewska
1