PRZYKŁADOWE ĆWICZENIA Z GIMNASTYKI KOREKCYJNEJ STOSOWANE PRZY POSZCZEGÓLNYCH WADACH POSTAWY
1 . PLECY OKRĄGŁE W plecach okrągłych jako wadzie postawy, osłabione są mięśnie grzbietu i ściągające łopatki, natomiast nadmiernie napięte i przykurczone mięśnie piersiowe . Występuje osiadanie żeber, zmniejszenie ruchomości żeber zwłaszcza górnych, zmniejszenie pojemności życiowej płuc .
Pw - siad prosty lub ugięty, RR w górę w skos, współćwiczący staje z tyłu w wykroku, chwyta ćwiczącego za RR .
R - wymachy RR w tył wspomagane przez współćwiczącego z równoczesnym stawianiem oporu kolanem na wysokości łopatek ćwiczącego .
Pw - klęk podparty dłonie do środka .
R - ,, pompki korekcyjne ”( dotykanie brodą podłoża między dłonie ) - pozycję tą wytrzymujemy 3 sek .
Pw - leżenie przodem, RR w skrzydełka , pod plecami na szcycie kifozy piersiowej zrolowany kocyk.
R - uniesienie tuż nad podłoże głowy, T z RR w skrzydełka ( łopatki ściągnięte ) - wytrzymać tę poz. przez 3 sek . i powrót do Pw.
Pw - leżenie przodem, czoło oparte na dłoniach pod brzuchem w okolicy pępka zrolowany kocyk.
R - przeniesienie RR w przód w górę i wykonanie RR ruchów pływackich ,, żabką ” .
Pw- stanie lewym bokiem do drabinki lub sciany w małym wykroku, lewa noga w przód. Ręce wyprostowane wyciagnięte w bok. Lewa dłoń trzyma szczebel drabinki lub opiera się o scianę.
R- powolny skręt tułowia w prawo. A nastepnie to samo ćwiczenie w druga strone
2 . PLECY WKLĘSŁE Plecom wklęsłym towarzyszy osłabienie mięśni brzucha, pośladkowych wielkich oraz zginaczy stawu kolanowego .Natomiast nadmiernie napięte są mięśnie grzbietu wodcinku lędźwiowym i zginacze stawu biodrowego .
1. Pw - leżenie przodem dłonie pod czołem .
R - naprzemienne unoszenie NN w górę „ nożyce pionowe'' i „nożyce poziome” .
2. Pw - siad klęczny , dłonie na udach .
R - wyprost RR w górę „ ukłon japoński” -wytrzymać ( głowa między RR ) .
3. Pw- lezenie tyłem. Jedna noga wyprostowana na podłodze dróga wyprostowana uniesiona w górę i trzymana rekoma poniżej kolana.
R- przyciaganie uniesionej nogi do klatki piersiowej z jednoczesnym przyciskaniem drugiej prostej nogi do podłogi.
4. Pw- pozycja niska Klappa. Jedna noga wyprostowana w tył
R- wymachy nogą wyprostowana w góre. Nastepnie zmiana nóg
5. Pw- leżenie tyłem nogi ugiete we wszystkich stawach. Ręce wyprostowane wyciągniete w bok.
R- uniesienie nóg i przeniesienie ich w bok z próbą dotkniecia kolanami do jednej reki i powrót do pozycji wyjsciowejto samo do drugiej ręki.
Pw- leżenie przodem dłonie pod brodą
R * napinanie pośladków
*uniesienie nóg nisko nad podłogę
*naprzemienne unoszenie wyprostowanych nóg nisko nad podłogę (bez skretu bioder)
3 . PLECY PŁASKIE Przy wadzie tej ma miejsce osłabienie mięśni posturalnych. Jest zmniejszona pojemność i ruchomość klatki piersiowej
Pw - leżenie tyłem NN ugięte w stawach kolanowych , RR wzdłuż T .
R - skłon T w przód z chwytem RR za kolana ( ,,kołyska” ) .
Pw - jw. RR w bok, kolana podkurczone do brzucha .
R - jak podczas jazdy na rowerze .
przysiad podparty, wzrok skierowany przed siebie .
R - wyrzuty prostych NN w tył do podporu tyłem z przegięciem w stawach biodrowych .
Pw- leżenie tyłem ramiona złożone na piersiach nogi wyprostowane.
R- uniesienie nóg na niedużą wysokość z równoczesnym uniesieniem tułowia.
Pw- leżenie przodem rece pod czołem
R- unoszenie prostych nóg w górę
4 . PLECY OKRĄGŁO - WKLĘSŁE Wadzie tej towarzyszy duże osłabienie ( rozciągnięcie ) prostownika grzbietu w odcinku piersiowym ,a wzrost jego napięcia w odcinku lędźwiowym . Osłabieniu ulegają również mięśnie brzucha i pośladkowe, natomiast mięśnie obręczy barkowej i klatki piersiowej ulegają przykurczowi .
1. Pw- pozycja niska Klappa.
R- wytrzymać rozluźnić mm. piersiowe.
2.Pw- leżenie przodem. Nogi wyprostowane złączone ręce wyprostowane w bok. Głowa uniesiona wyciągnieta w przód wzrok skierowany w podłogę. Pod brzuchem w okolicy pępka zrolowany koc.
R- równoczesne wymachy obu rąk w górę. W czasie ćwiczenia klatka piersiowa powinna przylegac do podłoża.
3.Pw- siad ugięty plecy wyprostowane głowa wyciągnieta w górę wzrok skierowany przed siebie. Rece w bok w rotacji zewnetrznej.
R- wymach raz prawej raz lewej reki w tył ze skretem tułowia.
4. Pw-leżenie przodem nogi wyprostowane i złaczone. Laska trzymana obórącz leży na posladkach głowa uniesiona wyciagnieta w przód, wzrok skierowany w podłogę. Pod brzuchem w okolicy pępka zrolowany kocyk.
R- wymach rąk z laska w górę. W czasie ćwiczenia nie powinno dochodzić do zaokrąglania pleców i opuszczania głowy.
5.Pw- pozycja niska Klappa
R- pogłębienie opadu tułowia.
5 . BOCZNE SKRZYWIENIE KRĘGOSŁUPA ( SKOLIOZA ) Celem korekcji skolioz czynnościowych tj. tych , w których nie stwierdza się utrwalonych zmian w budowie kręgosłupa , jest wyrównanie skrzywienia , usunięcie przykurczów więzadeł i mięśni -zwłaszcza w obrębie grzbietu i miednicy, zrównoważenie sił układu mięśniowego, podniesienie ogólnej wydolności fizycznej i wyrobienie nawyku prawidłowej postawy ciała .
Pw - leżenie przodem , RR w skrzydełka ,
R - uniesienie tuż nad podłoże głowy, tułowia z RR w skrzydełka ( łopatki ściągnięte) - wytrzymać tę pozycję przez 3 sekundy i powrót do Pw.
Pw - leżenie przodem czoło oparte na podłodze , NN proste złączone .
R - RR wykonują ruchy pływackie „ żabki ”
3. Pw - klęk podparty
R - jednoczesny wymach prostej prawej ręki i prostej w kolanie lewej nogi w górę .
4. Pw - leżenie przodem, RR ugięte czoło oparte na dłoniach . R - napięcie mięśni pośladkowych - „nożyce pionowe” NN proste w stawach kolanowych .
Pw- leżenie przodem nogi wyprostowane i złączone. Ręce wyprostowane wyciągniete jak najdalej w przód. Głowa uniesiona wzrok skierowany w podłoge
R- równoczesne uniesienie wyprostowanych i złączonych rąk i nóg nad podłogę. Wytrzymać 3 sekundy. Podczas ćwiczeń klatka piersiowa powinna przylegać do podłoża
Pw- leżenie na brzuchu kończyny dolne splecione na pośladkach
R- skłon tułowia w tył ze ściągnięciem łopatek
6 . PŁASKOSTOPIE Celem ćwiczeń przy korekcji wad stóp jest wzmocnienie osłabionych mięśni, usunięcie przykurczów . Zasadą postępowania korekcyjnego jest prawidłowe ustalenie stopy przy każdym ćwiczeniu . Przestrzeganie tej zasady pozwala na wzmocnienie mięśni w układzie odpowiedniego ustalenia ich przyczepów oraz właściwego współdziałania zespołów mięśniowych .
Pw - siad na ławeczce lub siad ugięty podparty, na podłożu porozrzucane drobne przedmioty klocki, szmatki, woreczki, kredki itp.
R - chwytanie palcami stóp leżących przedmiotów i wrzucanie ich do stojącego koszyka lub na kocyk .
Pw- siad prosty ręce oparte na podłodze z tyłu.
R- maksymalne zgiecie grzbietowe i podeszwowe stóp
3.Pw- siad prosty rece w pozycji skrzydełek w dloniach skakanka zaczepiona pod palcami stóp .
R- maksymalne zgiecie grzbietowe stóp wspomagane przyciagnieciem skakanki do siebie.
4.Pw- siad na krzesle przed krzesłem na podłodze leży laska. Palce stóp oparte na lasce piety w górze.
R- przesówanie laski jak najdalej w przód bez dotykania pietami podłogi
5..Pw- siad ugiety podeszwy stóp złaczone
R- wyprost nóg w stawach kolanowych z utrzymaniem złaczonych podeszwami stóp
7. STOPA PŁASKO- KOŚLAWA
1.Pw- leżenie tyłem nogi ugiete w stawach kolanowych stopy oparte o scianę
R- napinanie łuku podłóżnego stopy robienie ze stóp „bramek”
2.Pw- stanie przed ściana w odległości wyprostowanych ramion
R- opad tułowia w przód na ugiete ramiona bez unoszenia pięt.
3.Pw- lezenie tyłem nogi proste
R- zginanie grzbietowe stóp
4.Pw- siad ugiety na podłodze stopy ustawione równolegle
R. zginanie na przemian z wyprostem i rozkładaniem palców stóp, bez unoszenia ich nad podłoge
5.Pw- lezenie przodem nogi ugiete w stawach kolanowych
R- zginanie palców stóp z oporowaniem przez wspołćwiczacego który stara się wyprostować palce
8. STOPA PIĘTOWA
1.Pw- siad prosty nogi w rozkroku, dłonie oparte na podłodze z tyłu
R- naprzemienne maksymalne zgiecia podeszwowe stóp- wzmacnianie mm. wysklepiajacych stopy.
2.Pw- siad ugiety dłonie oparte na podłodze z tyłu stopy zgiete podeszwowo, palce stóp oparte na woreczkach pięty uniesione nad podłoge.
R- Prostowanie nóg z maksymalnym wysówaniem woreczków w przód bez dotykania piętami podłogi
3.Pw- siad na krześle laska ustawiona pionowo przed krzesłem trzymana rekoma. Palce stóp zwiniete na lasce.
R- przestawianie stóp jedna nad drógą po lasce i zpowrotem
4.Pw-leżenie tyłem nogi w górze, na stopach lezy piłka, ręce w pozycji skrzydełek leżą na podłodze
R- utrzymanie piłki na stopach
5.Pw- lezenie tyłem nogi ugiete palce stóp trzymaja szarfe za końce, rece ułozone w skrzydełka.
R- uniesienie nóg i wykonywanie nimi kółek jak przy pedałowaniu na rowerze z utrzymaniem szarfy palcami stóp.
STOPA WYDRĄŻONA.
Pw. Stanie przodem do sciany w lekkim odwiedzeniu stóp na zewnatrz
R. opad tułowia w przód do RR. ugiętych opartych o ścianę i bez odrywania piet od podłoża
stanie przed drabinką ręce oparte o szczebel
R. przysiad o stopach lekko odwiedzionych i bez unoszenia ich od podłoża
stanie przodem do drabinki z oparciem rąk o szczebel
R. marsz w tył z mocnym naciskiem piety o podłogę.
9. KOLANA KOŚLAWE Celem ćwiczeń korekcyjnych jest wzmocnienie głowy przyśrodkowej mięśnia czworogłowego , mięśnia krawieckiego, smukłego, półścięgnistego, półbłoniastego i pasma biodrowo - piszczelowego . Ponadto ważną rolę odgrywa nauka poprawnego stania i chodu .
Pw - siad skrzyżny RR w bok lub na karku .
R - przejście do stania bez pomocy rąk .
2.Pw - stanie w małym rozkroku, dłonie oparte na zew. stronie kolan.
R - rozpychanie kolan .
3. Pw - siad ugięty, kolana rozchylone na zew. ,podeszwy stóp stykają się ze sobą .
R - opad T w przód z równoczesnym ugięciem RR w stawach łokciowych i chwytem dłońmi stóp - łokcie szeroko rozstawione szeroko rozpychają kolana .
4.Pw - post. zasadnicza piłka między kolanami .
R - podskoki trzymając piłkę między kolanami
5. Pw- siad skrzyzny.
R- wstanie do poz stojącej ze skrzyżowanymi nogami
10 . KOLANA SZPOTAWE Ćwiczenia , są odwrotne niż przy koślawości .
1. Pw - postawa zasadnicza w lekkim rozkroku .
R - ugięcie kolan ( półprzysiad ) z równoczesnym zbliżaniem kolan do siebie przez naciskanie dłońmi na boczne okolice kolan .
2.Pw - leżenie przodem, między stopami piłka .
R - uniesienie prostych NN w górę .
3.Pw- leżenie tyłem rece w bok nogi ugiete w stawach kolanowych i biodrowych do <90st.
R. rozkrok a nastepnie złaczenie nóg
4.Pw- siad na krześle
R. zakładanie nogi na noge dociskajac kolano do kolana
5. Pw- stojąca
R- marsz na wewnetrznych krawedziach stóp.
11. WADY KLATKI PIERSIOWEJ ( szewsko-lejkowata i kurza ). KLATKA PIERSIOWA SZEWSKO- LEJKOWATA
1.Pw - postawa zasadnicza.
R - marsz z równoczesnym krążeniem RR w tył.
2.Pw - siad klęczny .
R - RR z równoczesnym długim wdechem w górę, opad T z wydechem do pozycji ,,ukłonu japońskiego”.
3.Pw - siad klęczny przed ławeczką .
R - ćw. jak wyżej z oparciem RR o ławeczkę .
4.Pw - siad klęczny w dłoniach laska oparta o uda .
R - odrzut laski w górę z równoczesnym wdechem, opuścić i wykonać wydech .
5. Pw - siad klęczny podparty. R- odrzut lewego ramienia w górę w skos (głowa zwrócona za ręką) to samo prawa ręka.
KLATKA PIERSIOWA KURZA
1. Pw - leżenie tyłem NN ugięte RR wzdłuż tułowia.
R - wznos RR bokiem w górę, z powrotem RR przodem w dół ( ćw. wykonujemy w rytmie oddechowym ) .
2.Pw - leżenie przodem, dłonie pod brodą .
R - dmuchanie w piłeczkę ,, ping-pongową”.
3.Pw - siad skrzyżny , RR wyprostowane w górę w skos, korygujący stojąc z tyłu chwyta ćwiczącego za przedramiona .
R - wypychanie kl. piersiowej w przód z odmachem RR w tył z pomocą korygującego
4.Pw- leżenie na plecach rece wzdłóż tułowia barki przylegają do materaca jedna reka na brzuchu druga na klatce piersiowej nogi ugiete w kolanach stopy na podłodze
R- uniesienie bioder w górę- wdech, powrót do Pw.- długi wydech
5. Pw- lezenie na brzuchu ręce w bok czoło oparte na podłodze
R- uniesienie rak i głowy nisko nad materac „samolot” powrót do pw.
12.CHOROBA SCHEUERMANNA
1.Pw- leżenie na plecach nogi ugiete w stawach kolanowych stopy oparte o podłoge ręce wzdłuz tułowia.
R- przeniesienie ramion przodem w górę- wdech nosem, uwypuklenie kl. piersiowej powrót do pw- wydech ustami.
2. Pw- lezenie na plecach rece wzdłuż tułowia
R- uniesienie bioder w górę- wdech powrót- wydech
3.Pw- lezenie na brzuchu ramiona ugiete w skrzydełka z laseczka na karku
R- wyprost ramion w przód
4.Pw- siad skrzyzny z laska laska przed soba
R- przeniesienie laski nad głową na wysokosci łopatek odepchnąć laske od siebie powrót do pw.
5.Pw- lezenie na brzuchu ramiona ugiete w stawach łokciowych
R- ruch ramion jak przy pływaniu żabką
13. KOMPRESYJNE ZŁAMANIE KREGOSŁUPA
OKRES OD 0-3 TYGODNI
Wykonujemy ćw. oddechowe, izometryczne i czynne wolne kończyn w poz. lezenie przodem lub tyłem
1. Pw: leżenie tyłem nogi ugięte stopy oparte na podłodze. Ręce w pozycji „skrzydełek” leżą na podłodze
R: wdech nosem a następnie wydech ustami.
2. Pw: jak wyżej, ręce w bok, dłonie odwrócone do sufitu
R: wciskać proste ręce w podłogę ze ściągnięciem łopatek.
3. Pw: leżenie przodem, ułożyć dłonie na pośladkach
R: naciskać rękoma na pośladki ściągając jednocześnie łopatki.
4. Pw: leżenie tyłem nogi wyprostowane lub zgięte między nogami piłka.
R ściskanie kolanami piłki
5. Pw: leżenie przodem nogi wyprostowane
R naprzemienny wymach nogi do tyłu prostowanie uda
6. Pw: leżenie przodem kkg. Wzdłuż tułowia
R: wymach kkg. do tyłu
II okres 3 tydzień
Stosujemy ćw. z pierwszego okresu zwiekszajac intensywność, utrudnienia pozycji, ćw. z przyborami, w klęku podpartym, ćw. z oporem.
1. Pw: leżenie tyłem ręce wzdłuż tyłowa nogi ugięte stopy rozstawione, uda i kolana złączone
R: napiąć pośladki i ściskać bez odrywania od podłoża
2. Pw: leżenie na plecach nogi lekko ugięte stopy oparte o podłoże, ręce splecione na czole
R: próba uniesienia głowy wbrew oporowi stwarzanemu przez ręce. Wytrzymać 3 sekundy
3. Pw: leżenie na plecach ręce wzdłuż tułowia nogi ugięte w stawach kolanowych i biodrowych do kata 90st. stopy oparte o podłoże
R: napięcie mm brzucha (wciągniecie brzucha) oderwanie stóp od podłoża na wys. 10cm wytrzymać 5-6 sekund powrót do poz. wyjśc
4. Pw: klęk podparty
R: naprzemienne wymachy kkd do tyłu
5. Pw: klęk podparty
R: uniesienie kkd. W bok powrót do pozycji wyjściowej
6. Pw: klęk podparty
R: wyprost jednej nogi w tył powrót do pozycji wyjściowej i zmiana nogi.
7. Pw: leżenie na brzuchu obie ręce zgięte uniesione nad podłogę
R: ćwiczymy pływanie żabką tak jakbyśmy rozgarniali wodę. Następnie żabka zgarniająca wodę
8. Pw: leżenie tyłem kkg. zgięte w stawach łokciowych. Chwyt oburącz za laskę
R: przenoszenie laski na udach przez wyprost przedramion.
9. Pw: leżenie tyłem nogi ugięte w stawach kolanowych oparte o podłogę
R: na zmianę prostujemy nogę w górę
14. ĆWICZENIA IZOMETRYCZNE
1.Pw- leżenie na plecach rece wzdłuż tułowia
R- wciskanie głowy w podłoge
2. Pw- leżenie tyłem nogi ugiete stopy oparte o podłogę rece w bok ugiete w łokciach palce skierowane do sufitu
R- wciskac łokcie w podłoge
3. Pw- leżenie tyłem nopgi ugiete stopy oparte o podłoge rece na karku
R- wciskac łokcie w podłogę
4. Pw- leżenie tyłem nogi wyprostowane załozyc noge na noge
R- rozrywac złączone stopami nogi w bok
5. Pw- lezenie tyłem nogi wyprostowane ręce wzdłuz tułowia
R- wcisnąć prawa prosta noge w biodro, zmiana nogi
6. Pw- leżenie przodem złozyć dłonie jak do modlitwy nad pośladkami
R- naciskać proste i oderwane od pośladków rece
15. STWARDNIENIE ROZSIANE
stosujemy
prawidłowe ułozenie chorego
ćw. bierne
ćw. oddechowe
ćw. rozluzniajace
ćw. koordynacji ruchowej
ćw. czynne w odciażeniu
ćw. czynne wolne w różnych pozycjach
stanie
chodzenie
chodzenie z obciążeniem
ćw. równoważne
ćw. samoobsługi i dnia codziennego
ćw. czynne z oporem
ćw. w wodzie
16. MÓZGOWE PORAŻENIE DZIECIĘCE
rehabilitacja wczesna
We wczesnym okresie zalecamy układanie dziecka bez poduszki na płaskim na mozliwie mało odkształcajacym się materacu. A także częste wielokrotne w ciagu dnia układanie dziecka na brzuszku np. 5-6 razy dziennie przed kazdym posiłkiem początkowo na 3-5 min potem stopniowo wydłuzać czas. W tej pozycji ustepuje zazwyczaj niekorzystne przywiedzeniowe ustawienie K. D., które zaznacza się podczas lezenia na plecach
Ważnym elementem wczesnego usprawniania jest przeciwdziałanie przywiedzeniowemu ustawieniu kciuka. Zalecenie aby znajdował się on na zewnatrz zgietych palców prawidłowe jego ustawienie otrzymamy przez uzycie np. kłębka waty przymocowanego elastycznym bandażem do reki zapobiega przykurczowi upośledzajacemu w przyszłosci funkcje chwytna reki
U dzieci z wyraźnie zaznaczajacymi się już w tym wczesnym okresie objawami spastyczności wskazane jest też wykonywanie ćw. rozluźniających- delikatne ruchy prostowania palców rąk oraz ruchy odwodzenia i prostowania K.G. oraz K.D., należy wykonywać zawsze jedna reka przytrzymując drugą kończyne powyżej stawu w którym ten ruch się odbywa.
W tym okresie ważne jest przestrzeganie aby dziecko nie było przedwcześnie stawiane gdyż grozi to różnego rodzaju zniekształceniom (głównie przeprostem kolan przykurczem ścięgien Achillesa)
Gdy dziecko nauczy się przynajmniej częściowo utrzymać głowę w poz. pionowej można pozwolić na próby jego sadzania. Najlepiej żeby matka sadzała je na kolanach przodem do siebie z kończynami dolnymi w rozkroku pilnujac przy tym prawidłowego ustawienia głowy dziecka. Jeżeli dziecko trzyma głowę niepewnie należy ją podpierać ręką podłożona pod barki i szyje
Ze wzgl na nieprawidłowe ustawienie K.D. podczas chwytania- chwyt nakrywkowy z ręką ustawioną w nawróceniu wszelkie przedmioty trzeba podawać dziecku z góry aby w ten sposób zmusić je do odwrócenia przedramienia i ręki
Należy także stymulować czynności wzrokowe i słuchowe poprzez wieszanie kolorowych zabawek wkładanie do rączki grzechotki oraz zaznajamianie go z otaczajacym światem
Dalsze postępowanie usprawniające musi zmierzać do odbudowy prawidlowego wzorca ruchowego zdolności do utrzymania głowy w ustawieniu antygrawitacyjnym obracanie się wokół własnego ciała, przybieranie pozycji czworonoznej kleczacej stojącej.
Przykłady ćwiczeń
Pw. Leżenie na piłce z rękoma wyciagnietymi w przód nogi wyprostowane trzymane za kostki przez terapeute. Przesuniecie piłki w przód do momentu aż dziecko dotknie rekoma podłoża
Siad na jednym udzie terapeuty siedzacego na krześle tyłem do niego. Terapeuta wsówa swoje wskazujace palce od zewnatrz w dłonie dziecka pozostałymi palcami i dłonia stabilizuje K.G. Dziecka zapewniajac zablokowanie łokcia w wyproście. Terapeuta nagle wytraca dziecko z równowagi i wychyla je w przód do podparcia na jego rekach
Pw. Leżenie tyłem terapeuta trzyma K.G w okolicy nadgarstka po stronie zewnetrznej i wsówa swój kciuk w dłoń dziecka aby rozluźnić zacisnieta pięść i zapewnić przeciwsawienie kciuka. Przesówanie rak dziecka w róznych kierunkach symetrycznie asymetrycznie krzyzujac i odrzucajac w bok oraz siegajac nimi do róznych punktów przestrzeni i ciała dziecka
Pw. Lezenie tyłem terapeuta unosi K.D dziecka zachecając je aby siegalo raczkami do swoich stóp i w miarę mozliwości je chwytało.
Pw. Leżenie tyłem na materacu K.D. zgięte kolana uniesione do brzucha K.G. zgięte przyciagniete do klatki piersiowej. Terapeuta w siadzie klęcznym przodem do dziecka. Chwyta on swoimi rekami barki dziecka od tyłu i unosi je nieco w przód ściagajac ku podłużnej osi ciała. Jednoczesnie zabezpiecza utrzymanie pozycji zgieciowej całego ciała. Odpowiedzią jest zgiecie głowy i uniesienie jej od podłoża
Pw. Lezenie przodem na materacu K.D w odwiedzeniu i rotacji zewnetrznej terapeuta w siadzie klęcznym za dzieckiem zabezpiecza swymi kolanami odwiedzenie jego K.D. Chwyta rece dziecka w okolicy nadgarstka i obraca je na zewnatrz i przyciaga lekko do tyłu ściągając tym sposobem barki dziecka w tył. Odpowiedzia jest uniesienie głowy.
Pw. Dziecko trzymane za wyciagnięte do przodu wyprostowane w stawach łokciowych K.G. w pozycji leżenie przodem na stole. K.D. znajduja się poza krawędzią stołu. Terapeuta unosi lekko i pociaga do siebie za sztywno ustabilizowana rękę jedna stronę ciała dziecka. Nastepuje odruchowe zgiecie K.D. i wpełzniecie jenym kolanem na stół.
Pw. Lezenie tyłem na materacu terapeuta w siadzie klęcznym przy stopach dziecka. Chwyta on kończyny dolne dziecka na wysokości podudzi i wolno obraca dziecko trzymajac jedna noge sztywno wyprostowana a druga utrzymujac w zgięciu i zakreślając obszerny ruch kolanem prowadzi biernie do zetkniecia z podłozem w lezeniu na brzuchu. Po zakończeniu obrotu konczyna uprzednio zgieta prostuje się
Pw. Siad rozkroczny na piłce terapeuta stabilizuje swoimi dłońmi biodra dziecka a nastepnie podrzuca dziecko energicznie na sprezynujacej piłce w tej pozycji lub też kołysze je w rózne strony. Dziecko prostuje tułów i glowę walcząc o równowagę.
Pw. Lezenie przodem na materacu terapeuta w siadzie klęcznym przed dzieckiem wsówa swoje dłonie od przodu pos klatke piersiową dziecka i unosi lekko jej dolny odcinek. Następuje zgięcie obu K.D. z podciagnięciem kolan pod klatkę piersiową. Terapeuta przechodzi od tyłu dziecka stabilizuje jego biodra ściagajac je ku sobie w dół. Następuje wyprostowanie K.G i głowy dziecka
Pw. Stanie na czworakach. Terapeuta w siadzie klecznym za dzieckiem. Chwyta on dłońmi uda dziecka i powoli przemieszcza je naprzemiennie do przodu zachęcajac do czynnego przestawiania K.G
Pw. Stojaca przed klockiem gabkowym (nie przekraczajacym wysokosci kolan dziecka) dziecko wykonuje wykrok jedną nogą z uniesieniem kolana i postawieniem stopy na progu. Terapeuta w kleku za dzieckiem jedna reke umieszcza na biodrze dziecka po stronie kończyny stojacej na dole drugą na podudziu kończyny stojacej na progu. Terapeuta dociska obie kończyny tak aby dziecko obciązyło całe stopy i ułatwia mu kołysanie się w przód i w tył a nastepnie popycha je lekko w przód aby weszło na próg nie odrywajac piety kończyny wykrocznej od podłoża
Pw. Stojaca w rozkroku i rotacji zewnętrznej na całych stopach. Terapeuta utrzymuje sztywno wyprostowane w stawach łokciowych i uniesione w przód K.G. dziecka zrotowane dłońmi do siebie i pociaga nimi naprzemiennie barki dziecka w przód. Dziecko w reakcji odruchowej przestawia K.D. idąc w przód
PRZEPUKLINA OPONOWO-RDZENIOWA
Jeśli przepuklina wystepuje w odcinku ledzwiowym lub krzyżowym to miesnie K.D. i posladków są w zaniku i nie umieja się napinać. Napiecie mm. jest najczesciej obniżone. Ruch czynny odcinków K.D jest niemozliwy lub znacznie ograniczony.
Jeśli przepuklina pojawia się wyzej może ujawnić się wtórnie spastyczność K.D. Stopniowo pojawiaja się wtórne zaburzenia ukł. kostnego nieprawidłowe ustawienie stóp i ich znikształcenie, brak centrowania kości w st. biodrowych i ich zwichniecia, przykurcze sciegieni struktur okołokostnowych.
Rehabilitacja po operacji zamkniecia kanału kręgowego
Na początku polega ona na zmianie pozycji dziecka co godzine najlepiej jest układć dziecko na brzuchu co wzmacnia mm. grzbietu i K.G. co jest bardzo istotne dla pszyszłej pionizacjijest to tez skuteczna metoda zapobiegania zwichnieciom st. biodrowych.
Masaż niedowładnych kończyn
Prawidłowe układanie nóżek i stóp aby zapobiec zniekształceniom i zmniejszyć obrzęk tkanek. Pozadane odwiedzenie K.D. można zapewnic wkładajac miedzy nózki szeroko rozłozone dwie lub trzy pieluszki albo kawałek gabki w ksztalcie klina o scietym wierzchołku. Prawidłowa pozycje stóp można utrzymać za pomoca elastycznego bandaża lub specjalnych szyn. Należy pilnować aby bandaż oraz szyny były nakładane na podkład z waty
W zapobieganiu przykurczu ważna role odgrywają również ćw. bierne kończyn.
Od 10 dnia po zabiegu można i należy wprowadzić ćw. czynne które będą aktywizować ocalałe drogi nerwowe i zaopatrywane przez nie mięsnie. ćwiczenia czynne od początku najlepiej prowadzić metoda Vojty. Podczas stymulacji tą metodą drażnimy strefy wyzwalania znajdujace się na kościach i guz pietowy, nadkłykcie przyśrodkowe kości udowych, kolec biodrowy przedni górny. Dobierając sposób działania musimy pamiętać że pacjent z przepuklina opon.-rdzeń. Jest często wiotki ma niewystarczajaco współpracujace ze sobą miesnie tułowia i często brak mu stabilizacji na podłozu. Należy więc nie tylko uzyskać ruch kończyn ale także wzmocnić mm. tułowia.
Wcześnie wprowadzamy pełzanie ale musimy uwazać czy nie powodujemy nadmiernej lordozy lędzwiowej, nadmiernego odwodzenia ud. Zwykle u tych pacjentów w pozycji klasycznego pełzania zbyt słaba jest również aktywizacja mm. brzucha. Możemy poprawić efekt stymulacji jeżeli zastosujemy wariant pełzania z jedna noga zgietą. Uzyskujemy przez to uniesienie miednicy ponad zgiętą noge co jest bardzo korzystne. Ułatwia to centrowanie uda i wzmacnia okoliczne mm., pozwala na lepszy podpór na łokciu. Jednocześnie obciązenie kolana jest dziełaniem na ukrwienie nasad kości tej okolicy a skrócenie odległosci miedzy strefami ułatwia utrzymanie tułowia i korzystne działanie na mm. przykregosłupowe
W sytuacji obrotu na plecach także trzeba szukać możliwości wpłyniecia poprzez kolec biodrowy lub zgiete kolano na wzmocnienie pracy mm. tułowia i poprawę stabilizacji
Korzystne jest także drażnienie skóry i dostarczanie róznorodnych wrażeń czuciowych można leciutko dociskac powierzchnie stawowe bo pobudza się w ten sposób ukrwienie nasad kosci gdzie nastepuje ich wzrost.
Z wiekiem należy wprowadzac metody dostosowane do potrzeb pacjenta
W momencie kiedy dziecko potrafi już przyjac pozycje na czterech kończynach i może nawet zaczyna czworakować należy zdecydowac o możliwości pionizacji w łuskach oraz odpowiednim obuwiu