• PODSTAWOWE INFORMACJE O INTEGRACJI UE, ZWŁASZCZA W OBSZARZE BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO

• KOMPETENCJE NAJWAŻNIEJSZYCH INSTYTUCJI UE
  

• UE - 500 mln ludzi - 27 krajów członkowskich

Robert Schuman - 18 kwietnia 1951 Traktat Paryski

Europejska Wspólnota Węgla i Stali

6 sygnatariuszy państw, uważanych za państwa założycieli UE: BE, FR, NL, LUX, DE, IT

Jean Monet - 25 marca 1957 Traktaty Rzymskie

Europejska Wspólnota Gospodarcza (EWG)

Europejska Wspólnota Energii Atomowej (EUR ATOM).

• 1992 Traktat z Maastricht Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską

• 2007 Traktat z Lizbony nadał obecną nazwę Traktat o funkcjonowaniu UE

• Unia Europejska jest bezpośrednią następczynią stworzonej 1952 roku Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej
  
  1.11.1993 na mocy Traktatu z Maastricht oficjalnie powstaje Unia Europejska

• założyciele: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, Niemcy, Włochy, Dania, Irlandia, Wielka Brytania, Grecja, Hiszpania i Portugalia

• 1995 Austria, Finlandia i Szwecja;

• 2004 Cypr, Czechy, Estonia, Litwa, Łotwa, Malta, Polska, Słowacja, Słowenia i Węgry

• 2007 Bułgaria i Rumunia

• 9 maja - Dzień Europy
  
  Motto UE - Zjednoczona w różnorodności
  
  
  
  „TRAKTAT Z LIZBONY”
  
  Jeden z celów Unii:

• rozwijanie obszaru wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwego traktowania, którym ma być UE poprzez wprowadzanie wspólnych norm prawnych, socjalnych i stałą poprawę poziomu życia państw uboższych

Kompetencje UE:

• Kompetencje wyłączne

• Kompetencje dzielone - przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości,

• Kompetencje wspomagające

UE a suwerenność państw

„23 JĘZYKI URZĘDOWE”

W Unii Europejskiej obowiązują 23 języki urzędowe, które są jednocześnie językami roboczymi, a mianowicie: angielski, bułgarski, czeski, duński, estoński, fiński, francuski, grecki, hiszpański, irlandzki, litewski, łotewski, maltański, niderlandzki, niemiecki, polski, portugalski, rumuński, słowacki, słoweński, szwedzki, węgierski i włoski.

„INSTYTUCJE UE”

RADA EUROPEJSKA

Rada ministrów
- głos państw członkowskich

Herman Van Rompuy, Przewodniczący Rady Europejskiej

siedziba Bruksela

• określa ogólne wytyczne polityki europejskiej

• wyznacza kierunki rozwoju

• koordynuje politykę zagraniczną PCzł

• decyduje o przyjęciu nowych członków

ZASADA TOP DOWN

„RADA EUROPY NIE JEST INSTYTUCJĄ UE”

• powstała 5.V.1949 roku

• siedziba Strasburg

• zajmuje się przede wszystkim sferą ochrony praw człowieka

• pod auspicjami rady europy zawarto blisko 200 konwencji europejskich

• instytucje w jej ramach to np..:Europejski Trybunał Praw Człowieka

Europejski Komitet Zapobiegania Torturom

„RADA UNII EUROPEJSKIEJ”

tzw. RADA MINISTRÓW

• siedziba Bruksela

• funkcjonuje 10 konfiguracji Rady w tym:

• Rada ds. Ogólnych - MSZ

• Rada ds. zagranicznych - MSZ

• Rada ds. Gospodarczych i Finansowych (Ecofin) - MF

• Rada ds. Wymiaru Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (JHA) - MSW i MS

• Rada ds. Zatrudnienia, Polityki Społecznej, Zdrowia i Polityki dotyczącej Konsumentów - MPiPS, MZ, UOKiK, UZP

• Rada ds. Konkurencyjności - MG, MNiSW, MSiT, MS, UOKiK, UZP

• Rada ds. Transportu, Telekomunikacji i Energii - MTBiGM (transportu, budownictwa i gospodarki morskiej), MG, MNiSW, MCiA

• Rada ds. Rolnictwa i Rybołówstwa - Min Rolnictwa i Rozwoju Wsi

• Rada ds. Środowiska Naturalnego - MŚ

• Rada ds. Edukacji, Młodzieży i Kultury - MEN, MKiDN, MSiT.

• PREZYDENCJA W RUE

• TROIKA PREZYDENCJI

Polska w 2011r.

„Kompetencje Rady JHA”

stanowi o środkach dotyczących m.in.:

• polityki kontroli granicznej, azylu i imigracji

• dokumentów tożsamości: paszportów, kart pobytu

• Europejskiego Systemu Azylowego

• zapobiegania i walki z poważną transgraniczną przestępczością z wyłączeniem harmonizacji jakichkolwiek przepisów krajowych PCzł

• współpracy policyjnej, sądowej

„KOMISJA EUROPEJSKA”
(siedziba Bruksela / Luksemburg / wszystkie PCzł)

ORGAN WYKONAWCZY UNII SKŁADA SIĘ Z 27 KOMISARZY PO 1 Z KAŻDEGO KRAJU CZŁONKOWSKIEGO

ZADANIA:

• ustalanie celów i priorytetów działań

• przedstawianie projektów aktów prawa UE

• czuwa nad polityką UE i jej budżetem

• reprezentuje UE na arenie międzynarodowej

PRZEWODNICZĄCY:

JOSE MANUEL BARROSO

WICEPRZEWODNICZĄCE:

Catherine Ashton Wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa

Viviane Reding Wiceprzewodnicząca Sprawiedliwość, prawa podstawowe i obywatelstwo

Cecylia Malmström - Sprawy wewnętrzne

Janusz Lewandowski - Programowanie finansowe i budżet


„PARLAMENT EUROPEJSKI”

• siedziba: Strasburg

• Parlament Europejski jest jednoizbowy

• reprezentuje obywateli państw należących do UE

• liczy 750 członków (deputowanych) plus przewodniczący, sprawujących mandat wolny, wybieranych na pięcioletnią kadencję

• w Polsce potocznie używa się określenia „europarlamentarzysta” lub „eurodeputowany” oficjalne określenie: „poseł do Parlamentu Europejskiego”.

„PRZEWODNICZĄCY PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO”

2009-2012 - Jerzy Buzek (POL)
2012-nadal - Martin Schulz (NIEM)

„Najważniejsze uprawnienia PE”

• współudział w tworzeniu prawa

• uprawnienia budżetowe - Parlament zatwierdza corocznie budżet i udziela KE absolutorium z jego wykonania

• uprawnienia kontrolne

• zatwierdzanie Komisji i jej przewodniczącego

• prawo uchwalenia wotum nieufności wobec Komisji (większością 2/3 głosów)

• prawo zadawania pytań Komisarzom

• zwyczajowa możliwość zadawania pytań Radzie

• powoływanie Rzecznika Praw Obywatelskich
  
  Kadencja PE 2009-2014
  liczba mandatów

„KOMISJE PE” - 20 Komisji stałych - 2 czasowe podkomisje”

Komisja LIBE - Komisja Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych - uprawnienia w zakresie m.in.:

ochrony w UE praw obywatelskich, praw człowieka i praw podstawowych, zwalczania dyskryminacji utworzenia, rozwijania Przestrzeni Wolności, Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości w szczególności:

• środków dot. wjazdu i przepływu osób, azylu i migracji;

• środków dot. zintegrowanego zarządzania wspólnymi granicami UE

• środków dot. współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych

nadzór parlamentarny m.in. nad Europejskim Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii, Agencji Praw Podstawowych UE, Europolu, Eurojustu, CEPOLu

„KOMITETY/GRUPY ROBOCZE RUE”

• Komitet Stałych Przedstawicieli COREPER

• Komitet Współpracy Operacyjnej w zakresie Bezpieczeństwa Wewnętrznego COSI

• Komitet ds. współpracy policyjnej i wymiaru sprawiedliwości CATS

• Komitet ds. Imigracji, Granic i Azylu SCIFA

• Komitet ds. cywilnych aspektów Zarządzania Kryzysowego CIVCOM

„COREPER”

• Comité des Representants Permanents

• przygotowuje prace Rady UE

• wypracowuje wspólne, zgodne stanowisko państw UE w sprawach propozycji skierowanych przez KE pod obrady Rady Unii Europejskiej

• stali przedstawiciele państw członkowskich w randze ambasadora

• spotkania przynajmniej raz na tydzień

„Komitet COSI”

Komitet traktatowy art.71 Traktatu z Lizbony

Zadania:

• diagnozuje luki we współpracy operacyjnej organów ścigania

• wytycza priorytety w walce z poważną i zorganizowaną przestępczością w skali UE

• monitoruje Strategię Bezpieczeństwa Wewnętrznego

• monitoruje pracę agencji UE w obszarze bezpieczeństwa wewnętrznego

• wdraża Europejski Cykl Bezpieczeństwa tzw. Cykl HARMONY

„Komitet CATS”

Nie jest Komitetem traktatowym - powołany jest decyzją COREPERu

• koordynuje działania w zakresie współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych

• koordynuje pracę grup roboczych i prowadzi debaty strategiczne o inicjatywach, które rekomendują eksperci

• aktywnie uczestniczy w opracowywaniu aktów prawnych

„Komitet SCIFA”

Nie jest Komitetem traktatowym - powołany jest decyzją COREPERu

• zajmuje się omawianiem wspólnych unijnych inicjatyw takich jak:

• Europejski System Azylowy, wizowy,

• systemy ochrony granicy etc.

• w odróżnieniu od CATS nie ma pod SCIFĄ żadnych grup roboczych ani podkomitetów

„Komitet CIVCOM”

• działa na zasadzie grup roboczych - wypracowuje analizy, które następnie przedkłada Radzie UE

• formułuje zalecenia i udziela rekomendacji w zakresie cywilnych aspektów zarządzania kryzysami

• analizuje skuteczność istniejących mechanizmów unijnych ochrony ludności

„HISTORIA INTEGRACJI UE W OBSZARZE PWBiS"

I filar - EWG, EWWiS, EURATOM

II filar - wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa

III filar - współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych

TREVI (fr. - Terrorisme, Radicalisme, Extremisme, Violence Internationale) wewnętrzna grupa ds. bezpieczeństwa utworzona przez RE w Luksemburgu w 1975 roku

TREVI I - ds. terroryzmu

TREVI II - ds. technik, wyposażenia i szkolenia policyjnego

TREVI III - ds. przestępczości zorganizowanej

TREVI IV - ds. bezpieczeństwa nuklearnego

TREVI V - ds. środków kompensacyjnych dot. swobodnego przepływu osób

TREVI VI - ds. EUROPOLU

TREVI 1992 - ds. konsekwencji zniesienia kontroli na granicach wewnętrznych UE

„1997 - TRAKTAT AMSTERDAMSKI”

• współpraca operacyjna organów PCzł

• gromadzenie, przechowywanie, przetwarzanie, analizowanie i wymianę istotnych informacji - zwłaszcza za pośrednictwem Europolu

• współpracę i wspólne inicjatywy w dziedzinie szkolenia, wymiany oficerów łącznikowych, badań kryminalistycznych

• wspólną ocenę poszczególnych technik śledczych

„UKŁAD Z SCHENGEN”

Obecnie strefa Schengen obejmuje terytorium 25 państw:

• 23 PCzł UE: AU, BE, CZ, DK, EE, FI, FR, DE, NDL, EL, ES, LV, LU, LT, MT, PL, PT, SK, SI, SE, HU, IT , Lichtenstein

• 3 państwa stowarzyszone: Islandii, Norwegii i Szwajcarii

• poza obszarem Schengen Wielka Brytania (GB) i Irlandia (IE)

• w kolejce na przyjęcie: Cypr (CY), Bułgaria (BG) i Rumunia (RO)

„1999 - SZCZYT RE W TAMPERE”

• 1999-2004 PROGRAM z TAMPERE

• KARTA PRAW PODSTAWOWYCH

Godność człowieka (art. 1-5)

Wolności (art. 6-19)
Równość (art. 20-26)
Solidarność (art. 27-38)
Prawa obywatelskie (art. 39-46)
Wymiar sprawiedliwości (art. 47-50)

„KARTA PRAW PODSTAWOWYCH„

Godność człowieka (art. 1-5):

• ochrona godności ludzkiej

• prawo do życia (w tym zakaz orzekania i wykonywania kary śmierci)

• prawo do integralności cielesnej (w tym zakaz czerpania zysków z ciała ludzkiego jako takiego i jego części, zakaz klonowania w celach reprodukcyjnych)

• zakaz tortur i poniżającego traktowania lub karania

• zakaz niewolnictwa i pracy przymusowej

Wolności (art. 6-19)

• prawo do wolności i bezpieczeństwa osobistego

• prawo do poszanowania prywatności i życia rodzinnego

• ochrona danych osobowych

• prawo do zawarcia małżeństwa i założenia rodziny

• wolność myśli, sumienia i religii

• wolność przepływu informacji i wyrażania opinii

• wolność zgromadzania się i stowarzyszania się

• wolność sztuki i badań naukowych

• prawo do edukacji

• wolność wyboru zawodu i prawo do zatrudniania się w każdym państwie UE

• wolność prowadzenia działalności gospodarczej;

• prawo własności (w tym własności intelektualnej)

• prawo do azylu, ochrona na wypadek wydalenia i ekstradycji

Równość (art. 20-26):

• równość wobec prawa

• zakaz wszelkiej dyskryminacji

• poszanowanie różnorodności kulturowej, religijnej i językowej

• równość płci ale przy dopuszczeniu "specyficznych korzyści dla płci niedostatecznie reprezentowanych”

• prawa dziecka

• prawa osób starszych

• integracja osób niepełnosprawnych

Prawa obywatelskie (art. 39-46):

• prawo do głosowania i kandydowania w wyborach do PE

• prawo do głosowania i kandydowania w wyborach samorządowych

• prawo do dobrej administracji

• prawo dostępu do dokumentów unijnych

• prawo składania skarg do Rzecznika Praw Obywatelskich

• prawo składania petycji do Parlamentu

• prawo przemieszczania się i osiedlania

• prawo do ochrony dyplomatycznej i konsularnej

Wymiar sprawiedliwości (art. 47-50):

• prawo do rzetelnego procesu sądowego

• domniemanie niewinności i prawo do obrony

• zasada legalizmu i proporcjonalności w procesie karnym

• ne bis in idem procedatur (nikt nie może być ścigany lub skazywany z powodu faktów, co do których został już uniewinniony lub skazany; nie może być sądzony dwa razy o to samo)

„1999-2004 - PROGRAM Z TAMPERE”

OSIĄGNIECIA:

• ENA europejski nakaz aresztowania

• europejska lista organizacji terrorystycznych

• europejska definicja przestępczości zorganizowanej i terroryzmu

• powoływanie zespołów zadaniowych

• powołanie Eurojust i FRONTEX

• uaktywnienie współpracy prokuratorsko-sądowej

• włączenie służb specjalnych do dotychczasowej współpracy policyjnej

• walka z praniem brudnych pieniędzy

• zajmowanie dowodów i zysków z przestępstw

„2004-2009 - PROGRAM HASKI”

CELE:

• gwarancja praw podstawowych

• opieka nad uchodźcami

• zwalczanie - przy udziale Europolu i Eurojustu - międzynarodowej przestępczości zorganizowanej

• przeciwdziałanie i zwalczanie terroryzmu

• wzajemna pomoc prawna w sprawach karnych i cywilnych 

OSIĄGNIECIA:

• cel polityczny: zniesienie kontroli na granicach wewnętrznych z nowymi państwami członkowskimi

• kontrola i nadzór nad granicami zewnętrznymi UE w kompetencji władz krajowych, z pomocą FRONTEXU

• nowy etap w polityce imigracyjnej i azylowej, harmonizacja procedur azylowych

• plan utworzenia Komitetu ds. Bezpieczeństwa Wewnętrznego, który zapewni koordynację działań operacyjnych podejmowanych przez organy ścigania i inne agencje

• podniesienie poziomu wymiany informacji między organami ścigania, z uwzględnieniem i ochrony danych osobowych i niezależności służb krajowych

• partnerstwo z państwami trzecimi

„STAN OBECNY”

Traktat z Lizbony -> Program Sztokholmski (stanowiący kontynuację programu haskiego) -> Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego UE

„TRAKTAT Z LIZBONY”

Struktura wewnętrzna TFUE

• Część I Zasady
  1. Kategorie i Dziedziny Kompetencji Unii
  2. Postanowienia Ogólne

• Część II Niedyskryminacja i Obywatelstwo UE

• Cześć III Polityki i Działania Wewnętrzne Unii

• Część IV  Stowarzyszenie Krajów i Terytoriów Zamorskich

• Część V  Działania Zewnętrzne Unii

• Część VI  Postanowienia Instytucjonalne i Finansowe

• Część VII Postanowienia Ogólne i Końcowe

Cześć III Polityki i Działania Wewnętrzne Unii

5. Przestrzeń Wolności Bezpieczeństwa i Sprawiedliwości (postanowienia ogólne, polityki dotyczące kontroli granicznej, azylu i migracji, współpraca sądowa w sprawach cywilnych, współpraca sądowa w sprawach karnych, współpraca policyjna)

Część V  Działania Zewnętrzne Unii

7.  Klauzula Solidarności

TYTUŁ V: Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości

23 artykuły: art. 67-89 TL

5 rozdziałów:

1. Postanowienia ogólne

2. Polityki dotyczące kontroli granicznej, azylu i imigracji

3. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych

4. Współpraca sądowa w sprawach karnych

5. Współpraca policyjna

Rozdział 1. Postanowienia ogólne:

• PWBiS w poszanowaniu praw podstawowych

• brak kontroli osób na granicach wewnętrznych

• wspólna polityka w dziedzinie azylu, imigracji i kontroli granic zewnętrznych 

• wysoki poziom bezpieczeństwa

• dostęp do wymiaru sprawiedliwości

• Rada Europejska określa strategiczne wytyczne planowania prawodawczego i operacyjnego w PWBiS 

• art. 71 - Komitet COSI

Rozdział 2. Polityki dotyczące kontroli granicznej, azylu i imigracji

• brak jakiejkolwiek kontroli osób, przekraczaniu granic wewnętrznych

• zapewnienie kontroli osób i skutecznego nadzoru przy przekraczaniu granic zewnętrznych

• stopniowe wprowadzanie zintegrowanego systemu zarządzania granicami zewnętrznymi

• wspólna polityka wizowa

• wspólna polityka azylowa

• wspólna polityka imigracyjna

Rozdział 3 i 4. Współpraca sądowa w sprawach cywilnych i karnych

• ustanowienie zasad i procedur zapewniających uznawanie w całej Unii wszystkich form wyroków i orzeczeń sądowych

• wzajemne dopuszczanie dowodów między PCZł oraz uznawania praw ofiar przestępstw

•  współpraca w zakresie gromadzenia dowodów

•  PE i RUE mogą ustanowić normy minimalne odnoszące się do określania przestępstw oraz kar w dziedzinach szczególnie poważnej przestępczości o wymiarze transgranicznym

Rozdział 5. Współpraca policyjna

• Unia rozwija współpracę policyjną obejmującą wszystkie właściwe organy Państw Członkowskich, w tym służby policji, służby celne oraz inne organy ścigania wyspecjalizowane w zapobieganiu przestępstwom lub ich wykrywaniu i ściganiu

• W tym celu PE i Rada mogą ustanawiać środki dotyczące:

 a) gromadzenia, przechowywania, przetwarzania, analizowania i wymiany istotnych informacji

 b) wspierania szkolenia pracowników, jak również współpracy w zakresie wymiany pracowników oraz wyposażenia i badań w dziedzinie kryminalistyki

 c) wspólnych technik śledczych dotyczących wykrywania poważnych form przestępczości zorganizowanej

4. środki dotyczące współpracy operacyjnej

• EUROPOL

Część V.  Działania Zewnętrzne Unii

art. 222 KLAUZULA SOLIDARNOŚCI

• Unia w duchu solidarności działa jeżeli jakiekolwiek PCzł stanie się przedmiotem ataku terrorystycznego, ofiarą klęski żywiołowej lub katastrofy spowodowanej przez człowieka.

• Unia mobilizuje wszystkie będące w jej dyspozycji instrumenty, w tym środki wojskowe udostępnione jej przez Państwa Członkowskie

WARUNEK: na prośbę władz politycznych PCzł dotkniętego kryzysem

„Program Sztokholmski - otwarta i bezpieczna Europa dla dobra i ochrony obywateli”

Europa praw obywatelstwo europejskie przekształcone z abstrakcyjnej idei w namacalną rzeczywistość

Europa sprawiedliwości rozwój w-cy między organami sądowymi oraz wzajemne uznawanie orzeczeń sądowych w UE

Europa, która chroni opracowanie strategii bezpieczeństwa wewnętrznego dla UE, aby zwiększyć ochronę obywateli i skuteczniej zwalczać przestępczość zorganizowaną i terroryzm

Dostęp do Europy rozwój polityki zintegrowanego zarządzania granicami i polityki wizowej

Europa solidarności kompleksowa i elastyczna polityka migracyjna

Europa w świecie zglobalizowanym nacisk na zewnętrzny aspekt polityki UE w PWBiS

„STRATEGIA BEZPIECZEŃSTWA WEWNĘTRZNEGO UE 2010-14”

DATA PRZYJĘCIA: LUTY 2010

CELE STRATEGICZNE:

• zapobieganie i zwalczanie poważnej i zorganizowanej przestępczości

• zapobieganie i zwalczanie cyberprzestępczości

• zapobieganie i zwalczanie terroryzmu

• wzmocnienie ochrony zewnętrznych granic UE

• przygotowanie do rozwiązywania sytuacji katastrof, zarówno naturalnych jak i spowodowanych przez człowieka.

DZIAŁANIA:

• likwidowanie międzynarodowych grup przestępczych stanowiących zagrożenie dla społeczeństwa

• zapobieganie terroryzmowi i radykalizacji stosującej przemoc

• zwiększenie bezpieczeństwa obywateli i biznesu w cyberprzestrzeni

• wzmocnienie bezpieczeństwa poprzez zarządzanie ochroną granic

• zwiększenie możliwości zapobiegania sytuacjom kryzysowym i ich zarządzania w przypadku katastrof zarówno naturalnych jak i spowodowanych przez człowieka lub terroryzm

CYKL HARMONY 2010-2012
faza pilotażowa

Cykl HARMONY to CYKL POLITYKI BEZPIECZEŃSTWA W OBSZARZE WALKI Z POWAŻNĄ I ZORGANIZOWANA PRZESTĘPCZOSCIĄ W UE

Kto za co odpowiada:

1) Diagnoza zagrożeń - EUROPOL (raport OCTA)

2) Wytyczenie priorytetów Komitet COSI

3) Zatwierdzenie priorytetów - Rada JHA

4) Opracowanie MASP i OAP - Komitet COSI

Faza pilotażowa

• Diagnoza zagrożeń w skali UE - raport OCTA (Organized Crime Threat Assesment)

• WIELOLETNI PLAN STRATEGICZNY (MASP=Multi Annual Strategic Plans)

• OPERACYJNE PLANY DZIAŁANIA (Operational Action Plans)

Docelowo cykl Harmony 2013-2017

• Raport SOCTA (Serious Organized Crime Threat Assesment)

• MASP 4 LETNI

• OAP-sy roczne

Przyjęte priorytety:

• Osłabienie możliwości zorganizowanych grup przestępczych działających w Afryce Zachodniej do przemytu heroiny i kokainy na obszar UE i wewnątrz tego obszaru

• Zmniejszenie roli Zachodnich Bałkanów, jako kluczowego obszaru tranzytu i składowania nielegalnych towarów przeznaczonych na obszar UE i jako centrum logistycznego dla zorganizowanych grup przestępczych, łącznie z albańsko - języcznymi zorganizowanymi grupami przestępczymi

• Osłabienie zdolności grup przestępczych do ułatwiania nielegalnej migracji do UE, w szczególności via południową, południowo-wschodnią i wschodnią Europę, szczególnie przez granicę Grecji z Turcją i w objętych kryzysem rejonach Morza Śródziemnego w pobliżu Afryki Północnej

• Redukcja produkcji i dystrybucji narkotyków syntetycznych, łącznie z nowymi substancjami psychoaktywnymi.

 

• Zwalczanie przemytu do UE w szczególności transportem kontenerowym nielegalnych towarów, w tym kokainy, heroiny, konopi indyjskich, podrabianych towarów i papierosów.

• Zwalczanie wszystkich form handlu ludźmi i przemytu ludzi poprzez ukierunkowywanie działań przeciwko zorganizowanym grupom przestępczym zajmującym się tego rodzaju przestępczością w południowych, południowo-zachodnich i południowo-wschodnich centrach przestępczości w UE

 

• Ograniczenie ogólnych zdolności mobilnych (wędrownych) zorganizowanych grup przestępczych do prowadzenia działalności przestępczej

• Intensyfikacja walki z cyberprzestępczością i przestępczym wykorzystywaniem Internetu przez zorganizowane grupy przestępcze

AGENCJE I ORGANY ZDECENTRALIZOWANE UE - CZ.2

I. Agencje i organy regulacyjne

- Agencje ds. współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych

- Agencje zajmujące się poszczególnymi obszarami polityki UE

- Agencje ds. wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony

II. Agencje i organy Euratomu

III. Agencje wykonawcze

IV. Organy nadzoru Finansowego

Ad. I AGENCJE I ORGANY REGULACYJNE

• Agencje ds. współpracy policyjnej i sądowej w sprawach karnych
  Europejski Urząd Policji (EUROPOL)

• Europejskie Kolegium Policyjne (CEPOL)

• Zespół ds. Współpracy Sądowej w Unii Europejskiej (EUROJUST)
  
  

Agencje ds. wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony

• Centrum Satelitarne Unii Europejskiej (EUSC)

• Europejska Agencja Obrony (EDA)

• Instytut Unii Europejskiej Studiów nad Bezpieczeństwem (ISS)

Agencje zajmujące się poszczególnymi obszarami polityki UE

Najważniejsze w kontekście problematyki PWBiS to:

• Europejska Agencja Zarządzania Współpracą Operacyjną na Zewnętrznych Granicach Państw Członkowskich (FRONTEX)

• Agencja Praw Podstawowych Unii Europejskiej (FRA)

• Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA)

• Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu (w fazie planowania) (EASO)

AGENCJE DS. WSPÓŁPRACY POLICYJNEJ I SĄDOWEJ

1. Europejski Urząd Policji (EUROPOL)

2. Europejskie Kolegium Policyjne (CEPOL)

3. Zespół ds. Współpracy Sądowej w Unii Europejskiej (EUROJUST)

EUROPOL (ang. European Police Office)

• Konwencja o Europolu z dn. 25.07.1995

• 01.07.1999 Europol stał się w pełni operacyjny

• 01.01.2010 Europol stał się pełnoprawną agencją UE z nowymi ramami prawnymi i zwiększonymi kompetencjami

• Dyrektor ROB WAINRIGHT

• Siedziba HAGA

CELE EUROPOLU

Zwiększenie wykrywalności przestępstw poprzez usprawnienie współpracy międzynarodowej w takich obszarach jak m.in.:

• nielegalny handel narkotykami

• terroryzm

• nielegalny przemyt imigrantów, handel ludźmi, wykorzystywanie seksualne dzieci

• podrabianie produktów i piractwo

• pranie pieniędzy

• fałszowanie pieniędzy i innych środków płatniczych - Europol pełni funkcję centralnego biura ds. zwalczania fałszowania euro

• innych przestępstw będących efektem działań zorganizowanych grup przestępczych działających na terenie 2 lub więcej państw

JAK DZIAŁA EUROPOL

• ułatwia wymianę informacji i danych pochodzących z wywiadu kryminalnego poprzez ELO's European Liason Officers oraz system SIENA

• analizy operacyjne wspierające działania państw członkowskich

• strategiczne raporty (np. oceny zagrożenia) oraz analizy przestępczości

• wsparcie techniczne na potrzeby dochodzeń

• wspiera działania w zakresie analizy przestępczości i ujednolicenia technik dochodzeniowych oraz szkoleń w państwach członkowskich

CEPOL (fr. College europeen de police)

CEPOL umożliwia wspólną pracę wyższym funkcjonariuszom policji z całej Europy w celu promowania współpracy transgranicznej w zakresie walki z przestępczością i utrzymania bezpieczeństwa oraz porządku publicznego

• faktyczne utworzenie - 2005

• Siedziba: Bramshill (Wielka Brytania, około 70 km od centrum Londynu)

• Dyrektor: FERENC BANFI

CELE:

• podnoszenie poziomu wiedzy o krajowych systemach i strukturach policyjnych w innych PCZł.,wiedzy o EUROPOLu oraz o trans granicznej współpracy policyjnej w UE

• umacnianie wiedzy o międzynarodowych instrumentach w szczególności tych dostępnych w UE które służą walce z przestępstwami

• zapewnienie właściwego szkolenia w odniesieniu do standardów demokracji ze szczególnym uwzględnieniem prawa do obrony,

• zachęcanie do współpracy między CEPOL a innymi policyjnymi instytucjami szkoleniowymi

DZIAŁANIA:

• szkolenia dla wyższych f-szy policji

• Planowanie zharmonizowanych programów szkolenia f-szy policyjnych średniego szczebla, operacyjnych funkcjonariuszy policyjnych średniego szczebla oraz operacyjnych funkcjonariuszy w dziedzinie współpracy trans granicznej między policjami krajów UE

• specjalistyczne szkolenia dla funkcjonariuszy policyjnych odgrywających kluczową rolę w zwalczaniu przestępstw trans granicznych zwłaszcza p-z

• rozwija i zapewnia szkolenia dla instruktorów

• szkoli funkcjonariuszy z krajów kandydujących zwłaszcza kluczowych oficerów w najważniejszych dziedzinach walki z przestępczością

• Rozwija EPLN European Police Learning Network

EUROJUST

Europejska Jednostka Współpracy Sądowej
Agencja UE o charakterze prokuratorskim utworzona w wyniku porozumień zawartych w ramach Agendy z Tampere - 1999.

Agencja powołana została w roku 2002

Przewodniczący: José Luís Lopes da Mota (Portugalia)

Siedziba: HAGA Holandia

CELE

• usprawnianie współpracy między organami krajowymi z uwzględnieniem wszelkich wniosków - w przypadku dochodzeń oraz operacji ścigania, w które zaangażowane są przynajmniej dwa państwa

• poprawa współpracy między właściwymi organami, poprzez ułatwianie realizacji międzynarodowej wzajemnej pomocy prawnej oraz wykonywania europejskiego nakazu aresztowania

• wspiera właściwe organy w celu zwiększenia skuteczności dochodzeń i ścigania przestępstw

• może udzielać pomocy w dochodzeniach i operacjach ścigania

NARZEDZIA WSPÓŁPRACY PROKURATORSKO-SĄDOWEJ

• ENA

• Europejski nakaz dowodowy

• Zamrożenie aktywów i zabezpieczenie środków dowodowych

• Konfiskata

• Wymiana informacji o wyrokach skazujących/informacji z rejestrów karnych

Agencje tematyczne:
FRONTEX

• DZIAŁA OD 1.05.2005

• SIEDZIBA Warszawa

• Dyrektor: Ilka Laitinen Finlandia

Agencja FRONTEX koordynuje współpracę operacyjną między państwami członkowskimi w dziedzinie zarządzania granicami zewnętrznymi, wspomaga państwa członkowskie w szkoleniu funkcjonariuszy straży granicznej

Cele:

• koordynowanie współpracy operacyjnej pomiędzy Państwami Członkowskimi w zakresie kontroli ruchu granicznego i ochrony granicy na granicach zewnętrznych

• wspieranie Państw Członkowskich w szkoleniu narodowych SG

• przeprowadzanie analizy ryzyka

• prowadzenie bieżącej obserwacji rozwoju badań w zakresie kontroli ruchu granicznego i ochrony granicy na granicach zewnętrznych

• wspieranie Państw Członkowskich w przypadkach, w których wymagana jest zwiększona pomoc techniczna i operacyjna na granicach zewnętrznych

• koordynowanie współpracy operacyjnej pomiędzy państwami członkowskimi w zakresie wydaleń obywateli państw trzecich nielegalnie przebywających w Państwach Członkowskich

Agencje tematyczne:
FRA Agencja Praw Podstawowych

ang. Fundamental Right Agency - utworzona w 2007r, siedziba Wiedeń Austria

Dyrektor: Morten Kjaerum

Agencja ma zapewniać odpowiednim instytucjom i organom Wspólnoty i jej państwom członkowskim pomoc oraz wiedzę fachową w zakresie praw podstawowych przy wdrażaniu przez nie prawa wspólnotowego oraz wspierać je podczas podejmowania przez nie działań lub określania kierunków działania

DZIAŁANIA:

• gromadzenie, analiza i rozpowszechnianie informacji na temat poszanowania praw człowieka w UE

• opracowywanie nowych metod i standardów porównywalności oraz rzetelności danych

• prowadzenie/promowanie badań naukowych oraz analiz w zakresie praw podstawowych

• propagowanie dialogu ze społeczeństwem obywatelskim w celu zwiększenia świadomości opinii publicznej w zakresie praw podstawowych

• Agencja nie zajmuje się natomiast skargami indywidualnymi, ani nie podejmuje decyzji o charakterze regulacyjnym.

Agencje tematyczne:
Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA)

• Utworzona w 1993

• Siedziba Lizbona

• Dyrektor: Wolfgang GOTZ

Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii (EMCDDA) jest głównym ośrodkiem informacyjnym w zakresie problemu narkotyków w Unii Europejskiej.

Gromadzi, analizuje i upowszechnia informacje na temat narkotyków i narkomanii oraz, w ramach tych działań, zapewnianie swoim klientom wiarygodnego i udokumentowanego obrazu zjawiska narkomanii na poziomie europejskim.

Agencje ds. wspólnej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa

EUSC Centrum Satelitarne UE / Torrejón koło Madrytu /

• Działa od 2002r. Centrum ma za zadanie wspieranie procesów decyzyjnych w dziedzinie WPZiB UE. Przetwarza i dostarcza informacje pochodzące z analiz obrazów satelitarnych

EDA Europejska Agencja Obrony /Bruksela/

• Działa od 2004r. Cel: poprawa zdolności obronnych UE, w szczególności w obszarze zarządzania kryzysowego, promowanie europejskiej współpracy w dziedzinie uzbrojenia

EUSS Instytut UE Studiów nad Bezpieczeństwem /Paryż/

• promowanie wspólnej kultury bezpieczeństwa w Europie, udział w rozwijaniu i kształtowaniu WPZiB oraz w dyskusji nad kluczowymi kwestiami dotyczącymi bezpieczeństwa w Europie.

OLAF

1988-2000 UCLAF Zespół Koordynacyjny do Walki z Oszustwami

OD 2000 OLAF
fr. Office European de Lutte Anti-Fraude
ang. The European Anti-Fraud Office

BIURO wykonuje uprawnienia KE do prowadzenia zewnętrznych dochodzeń w celu wzmocnienia walki z przestępstwami handlowymi, korupcji i jakiejkolwiek inną nielegalną działalnością przynoszącą szkodę interesom finansowym UE

Zadania OLAF:

zwalczanie oszustw, korupcji i innej nielegalnej działalności naruszającej interesy finansowe WE

badanie istotnych faktów związanych z wykonywaniem zadań służbowych, mogących naruszyć obowiązki funkcjonariuszy i urzędników UE a skończyć się postępowaniem dyscyplinarnym lub karnym

wspieranie KE w jej współdziałaniu z PCzł. w zakresie walki z oszustwami

przygotowywaniem inicjatyw legislacyjnych w tym zakresie

pozostawanie w bezpośredniej łączności z policjami i władzami sądowniczymi PCzł.

STANOWIENIE PRAWA W UE - ROZDZ. III

Co zmienił Traktat z Lizbony?

TRAKTAT Z LIZBONY = jednoznaczne przyznanie osobowości prawnej Unii Europejskiej

• nadanie Unii Europejskiej osobowości prawnej

• sprecyzowanie zakresu kompetencji powierzonych Unii

• umocnienie ochrony praw podstawowych

• wzmocnienie roli PE w unijnym procesie decyzyjnym

• umożliwienie parlamentom narodowym państw członkowskich wyrażania opinii co do zgodności projektów unijnych aktów prawnych z zasadą pomocniczości (subsydiarności)

• przyznanie prawa inicjatywy obywatelskiej grupie miliona obywateli Unii pochodzących ze znacznej liczby PCZŁ

• uporządkowanie procedur stanowienia i katalogu źródeł prawa pochodnego UE

• sprecyzowanie procedur stanowienia prawa pierwotnego Unii

• ograniczenie zasady jednomyślności i rozszerzenie zakresu głosowania większością kwalifikowaną w Radzie

• oparcie systemu głosowania większością kwalifikowaną w Radzie na tzw. podwójnej większości

Dlaczego mówimy aktualnie o Prawie Unii Europejskiej a nie o prawie Wspólnot Europejskich?

acquis communautaire = prawo Unii Europejskiej:

• prawo pierwotne

• prawo wtórne - stanowione przez właściwe instytucje UE, a także orzecznictwo sądowe, zwyczaje oraz wspólne wartości europejskie

Prawo pierwotne to m.in.:

• Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (dawny Traktat ustanawiający EWG, a następnie WE i Traktat ustanawiający EURATOM)

• Traktatu o Unii Europejskiej obowiązuje od 1.11.1993)

• Traktatu z Amsterdamu (obowiązuje od 1.05.1999)

• Traktatu z Nicei (obowiązuje od 1.02.2003)

• Traktatu z Lizbony (obowiązuje od 1.12.2009)

Prawo wtórne

prawo stanowione przez poszczególne instytucje (organy) Unii jest nazywane prawem wtórnym (pochodnym), a akty prawne, będące efektem procesu decyzyjnego, są określane jako pochodne (wtórne) źródła prawa UE.

jest to także orzecznictwo sądowe, zwyczaje oraz wspólne wartości europejskie

TYPY AKTÓW PRAWNYCH UE

WIĄŻACE:

• ROZPORZĄDZENIA

• DYREKTYWY

• DECYZJE

NIEWIĄŻĄCE:

• ZALECENIA

• OPINIE

CHARAKTER AKTÓW PRAWNYCH UE

• AKTY USTAWODAWCZE

• AKTY DELEGOWANE

• AKTY WYKONAWCZE

• POROZUMIENIA MIĘDZYINSTYTUCJONALNE

• AKTY PRAWA „MIĘKKIEGO”:

• deklaracje

• wytyczne

HIERARCHIA ŹRÓDEŁ PRAWA UE

• TRAKTATY

• UMOWY MIĘDZYNARODOWE

• AKTY PRAWA POCHODNEGO

ZASADY PRAWA UE

• Zasada pierwszeństwa prawa UE

• Zasada bezpośredniego stosowania prawa UE

ZIELONE KSIĘGI

• wydawane przez KE

• cel: zapoczątkowanie dyskusji na dany temat

• wariantowe propozycje uregulowań

BIAŁE KSIĘGI

• wydawane przez KE

• podsumowanie dyskusji na dany temat

• zawierają propozycje konkretnych rozwiązań legislacyjnych

SPOSÓB PODEJMOWANIA DECYZJI W RUE

• JEDNOMYŚLNIE

• WIĘKSZOŚCIĄ KWALIFIKOWANĄ (obecnie):

Przyjęcie aktu następuje w wypadku uzyskania odpowiedniej większości ważonych głosów "za":

• Od 1 stycznia 2007r. (27 państw członkowskich):

• jeśli akt głosowany jest na wniosek Komisji: 255 na 345 głosów (73,91%)

• w pozostałych przypadkach: 232 głosy oddane przez co najmniej 2/3 ogółu (czyli 17) państw

• w każdym przypadku członek Rady będzie mógł zażądać sprawdzenia, czy państwa stanowiące większość kwalifikowaną stanowią co najmniej 62% ogółu ludności Unii; jeśli nie - uchwała nie zostanie podjęta

Rozkład głosów ważonych:

SPOSÓB PODEJMOWANIA DECYZJI W RUE OD 1.11.2014

ZMIANY W SPOSOBIE GŁOSOWANIA WIĘKSZOŚCIĄ KWALIFIKOWANĄ tzw. system podwójnej większości

zniesiony zostanie system głosów ważonych

• jeśli akt głosowany będzie na wniosek Komisji lub wysokiego przedst. UE ds. zagranicznych i polityki bezpieczeństwa: 55% państw członkowskich (ale nie mniej niż 15) reprezentujących co najmniej 65% ludności UE

• w pozostałych przypadkach: 72% państw członkowskich (co najmniej 65% ludności UE)

• mniejszość blokująca = min. 4 kraje

• okres przejściowy do 31.03.2017 każdy z członków Rady będzie mógł zażądać zastosowania systemu głosów ważonych

Proces tworzenia prawa w UE

2 podstawowe procedury:

Zwykła procedura prawodawcza

• to przyjęcie aktu prawnego wspólnie PE i RUE

Specjalna procedura prawodawcza

• to akt prawny przyjmuje PE z udziałem RUE lub RUE z udziałem PE

Zwykła procedura ustawodawcza zakres stosowania

• Art. 75 TFUE środki administracyjne dot. przepływu kapitału w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości i terroryzmu

• Art. 77 ust.2 wizy, kontrole na granicach zewn. UE; warunki swobodnego przemieszczania się obywateli państw trzecich, zarządzanie granicami zewnętrznymi, brak kontroli na granicach wewnętrznych

• Art. 78 ust. 2 azyl, czasowa lub dodatkowa ochrona osób

• Art. 79 ust. 2 imigracja, zwalczanie handlu ludźmi

• Art. 81 współpraca sądowa w sprawach karnych i w sprawach cywilnych

• Art. 82 normy minimalne dot. wzajemnego uznawania wyroków i orzeczeń sądowych oraz współpracy policyjnej i wymiarów sprawiedliwości w sprawach karnych

• Art. 83 ust.1 normy minimalne dot. określenia przestępstw oraz kar w dziedzinach szczególnie poważnej przestępczości i wymiarze transgranicznym

• Art. 83 u. 2 zbliżanie przepisów ustawowych dot. minimalnych norm do określania przestępstw i kar za nie

• Art. 84 środki wspierania zapobiegania przestępczości

• Art. 85 - działanie Eurojustu, oraz warunki udziału PE i parlamentów narodowych w ocenie Eurojustu 

• Art. 87 niektóre aspekty współpracy policyjnej

•  Art. 88 działanie EUROPOLU

• Art. 325 u.4 zwalczanie nadużyć naruszających interesy finansowe UE

Zwykła procedura ustawodawcza w praktyce

KROK 1. Przygotowanie aktu prawnego

• KE przedstawia projekt aktu prawnego

• Działania lobbingowe

• Odpowiedzialność właściwej merytorycznie Dyrekcji Generalnej KE

KROK 2. Przekazanie wniosku legislacyjnego RUE i PE

• Projekt aktu + uzasadnienie

• Jednoczesne przekazanie projektu parlamentom narodowym

• Tzw. zasada „żółtej kartki” = ponowna analiza KE

KROK 3. Jednoczesne prace w RUE i PE

• skierowanie projektu do grupy roboczej w RUE, czasem COREPER

• Skierowanie projektu do właściwej merytorycznie komisji parlamentarnej

• przyjęcie stanowisk PE i RUE w praktyce trwa

ok. 15 miesięcy

KROK 4. I czytanie w PE

• Sprawozdanie komisji parlamentarnej dot. stanowiska w sprawie projektu KE

• Poprawki parlamentarne: od komisji/grupy politycznej min. 40 posłów

• Głosowanie w komisji parlamentarnej a następnie na sesji plenarnej

• Ewentualna robocza korekta projektu przez KE (posiedzenia trójstronne)

KROK 5. Ewentualna zmiana wniosku legislacyjnego

• W następstwie opinii wydanej przez PE - KE może dokonać zmian w projekcie aktu prawnego

KROK 6. Pierwsze czytanie w RUE

• Prace RUE są równoległe do prac PE

• Uwaga! RUE może przyjąć stanowisko dopiero po uzyskaniu opinii PE

• Jeśli akt prawny zmienił brzmienie (po poprawkach PE) RUE przyjmuje stanowisko które przekazuje do PE

• Możliwe jest wielokrotne przekazywanie projektu między grupami roboczymi, COREPER i RUE w celu osiągnięcia tzw. political agreement

• RUE głosuje większością kwalifikowaną (z wyjątkiem wypadków negatywnej opinii KE do poprawek - wtedy jednomyślność)

KROK 7. Komunikat KE w sprawie wspólnego stanowiska RUE

• KE w formie komunikatu informuje PE o swojej opinii wspólnego stanowiska RUE

• KE wydaje opinię także do stanowiska RUE wobec poprawek PE - które KE akceptuje

KROK 8. II czytanie w PE

• po poinformowaniu PE o wspólnym stanowisku RUE PE ma 3 miesiące na opinię w II czytaniu

• procedury I czytania są powielane - ale przedmiotem analizy jest wspólne stanowisko RUE, nie projekt KE

• Przyjęcie stanowiska RUE większością bezwzględną PE lub brak decyzji PE w terminie = przyjęcie aktu prawnego

• Poprawki PE do stanowiska RUE = krok 9

KROK 9. Opinia KE w sprawie poprawek PE do stanowiska RUE w II czytaniu

• opinia KE ma decydujące znaczenie dla trybu głosowania w RUE poprawek PE

• Gdy KE oceni poprawki PE negatywnie RUE musi głosować jednomyślnie

• Gdy KE oceni poprawki PE pozytywnie RUE głosuje większością kwalifikowaną

KROK 10. II czytanie w RUE

• Ponowienie procedur z I czytania - termin max.
  3 miesiące

• Ewentualne spotkania trójstronne

• Możliwie zakończenie procedury legislacyjnej

• Jeśli RUE nie przegłosuje powołuje się Komitet Pojednawczy

KROK 11. Procedura pojednawcza

• Komitet Pojednawczy: w 6 tygodni od II czytania w RUE

• Komitet: członkowie RUE i PE w równej liczbie, przedstawiciel KE

• W praktyce przy trudnych aktach prawnych nieformalna procedura pojednawcza rozpoczyna się już podczas II czytania w RUE

KROK 12. Podpisanie aktu prawnego i publikacja

Inne procedury ustawodawcze w UE

obok zwykłej - najpopularniejszej procedury mamy:

• Procedurę konsultacji

• Procedurę zgody

• Procedury autonomicznej decyzji Rady

• Procedurę zawierania umów międzynarodowych

• Specjalną procedurę budżetową

• Procedurę kodyfikacji (ujednolicania)

• Procedura konsultacji
  

• Zgodnie z art. 289 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) procedura konsultacji jest specjalną procedurą ustawodawczą, w ramach której Parlament wydaje opinię na temat proponowanego aktu ustawodawczego przed jego przyjęciem przez Radę.

• Parlament Europejski może zatwierdzić bądź odrzucić wniosek ustawodawczy lub zaproponować do niego poprawki.

• Rada nie jest prawnie zobowiązana do uwzględniania opinii Parlamentu, jednak zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości nie może podjąć decyzji bez otrzymania tej opinii.

Procedura konsultacji

• üArt. 74 współpraca administracyjna miedzy właściwymi służbami w odniesieniu do wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwościüArt. 77 ust. 3 środki dotyczące paszportów, dowodów tożsamości, dokumentów pobytowychArt. 87 ust. 3; art. 89 współpraca operacyjna miedzy organami ścigania w tym działanie na terenie innego państwa członkowskiego UE

Procedura zgody

• W niektórych dziedzinach ustawodawczych wymagana jest zgoda Parlamentu Europejskiego, jako specjalna procedura ustawodawcza przewidziana w art. 289 ust. 2 TFUE.

• Procedura zgody daje Parlamentowi prawo weta. Rola Parlamentu polega zatem na przyjęciu lub odrzuceniu wniosku ustawodawczego bez dalszych poprawek, a Rada nie może postąpić niezgodnie z opinią Parlamentu.

• Zgoda jest też wymagana - w ramach procedury pozaustawodawczej - gdy Rada przyjmuje niektóre umowy międzynarodowe.

• art. 25 wszelkie przepisy uchwalane przez Radę w celu uzupełnienia praw obywatelskich

• Art. 83 ust. 1 decyzja Rady określająca dziedziny przestępczości inne niż: terroryzm, handel ludźmi, seksualne wykorzystanie kobiet i dzieci, nielegalny handel narkotykami, handel bronią, pranie pieniędzy, korupcja, fałszowanie środków płatniczych, przestępczość komputerowa i zorganizowana, dla których następnie mogą być ustanowione normy minimalne odnoszące się do określania przestępstw i kar w dziedzinie szczególnie poważnej przestępczości transgranicznej

KOORDYNACJA POLSKIEJ POLITYKI EUROPEJSKIEJ - ROZDZ. IV

Proces koordynacji polskiej polityki europejskiej

KSE jest centralnym organem w systemie koordynacji polskiej polityki europejskiej. Koordynuje kwestie związane z polityką europejską i stanowi forum podejmowania decyzji, uzgadniania i uzupełniania stanowisk krajowych oraz prowadzenia dyskusji o sprawach UE

PODSTAWY PRAWNE:

• Ustawa z 27.08.2009 o KSE Dz.U. 2009 nr 161 poz. 1277

• Uchwała RM nr 15 z 26.01.2010 z późn. zm. w sprawie upoważnienia KSE do rozpatrywania, rozstrzygania lub uzgadniania w sprawach związanych z członkostwem RP w UE

• Uchwała RM nr 18 z 2.02.2010 w sprawie zatwierdzenia regulaminu organizacyjnego KSE

Zadania KSE:

1) rozpatrywanie i rozstrzyganie:

a) stanowisk dotyczących dokumentów Unii Europejskiej podlegających konsultacjom z państwami członkowskimi oraz ich ocen sformułowanych przez właściwe instytucje lub inne organy Unii Europejskiej,

b) przygotowania organów administracji rządowej do wykonywania zadań wynikających z członkostwa Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej,

c) informowania społeczeństwa o procesach integracji europejskiej i członkostwie Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej,

d) instrukcji na posiedzenia Rady i Komitetu Stałych Przedstawicieli oraz sprawozdań z tych posiedzeń, a także informacji w sprawie stanowisk na posiedzenia Rady Europejskiej i informacji o wynikach tych posiedzeń,

e) projektów inicjatyw i stanowisk w sprawach związanych z funkcjonowaniem i polityką Unii Europejskiej,

 

f) założeń do stanowisk Rzeczypospolitej Polskiej w postępowaniach przed organami sądowymi Unii Europejskiej oraz w prowadzonych przez instytucje Unii Europejskiej postępowaniach w sprawie naruszenia przez Rzeczpospolitą Polską prawa Unii Europejskiej,

g) informacji na temat wykorzystania przez Rzeczpospolitą Polską mechanizmów wsparcia finansowego Unii Europejskiej i państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA),

h) dokumentów związanych z koordynacją wdrażania prawa Unii Europejskiej do polskiego systemu prawa,

i) współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej, określonych w odrębnych przepisach;

2) uzgadniania projektów dokumentów rządowych zawierających:

a) stanowiska Rzeczypospolitej Polskiej wobec projektów umów międzynarodowych ustanawiających Wspólnoty Europejskie oraz Unię Europejską lub określających zasady ich działania,

b) stanowiska Rzeczypospolitej Polskie przedstawiane w Radzie Europejskiej,

c) skargi kierowane w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej do organów sądowych Unii Europejskiej,

d) strategię działania Rzeczypospolitej Polskiej w ramach Unii Europejskiej.

Skład KSE:

• Przewodniczący

• Sekretarz

• Członkowie

• Instytucje dopraszane (m.in. Przewodniczący stałego KRM, Szef Kancelarii Prezydenta RP, Prezes RCL, Prezes UOKiK, Prezes UZP, Prezes NBP)

WSPÓŁPRACA RADY MINISTRÓW Z SEJMEM I SENATEM RP W SPRAWACH EUROPEJSKICH

ustawa z 11 marca 2004 r. o współpracy Rady Ministrów z Sejmem i Senatem w sprawach związanych z członkostwem Rzeczypospolitej Polskiej w Unii Europejskiej (Dz.U. z 2004r. nr 52 poz. 515 ze zm.)

• informowanie o udziale Rzeczypospolitej Polskiej w pracach UE

• współpraca w obszarze stanowienia prawa unijnego;

• współpraca w zakresie zmiany traktatów:

• współpraca w zakresie wykonywania prawa unijnego

• współpraca w zakresie wnoszenia przez Sejm skarg do Trybunału Sprawiedliwości UE;

• współpraca w zakresie opiniowania kandydatów na niektóre stanowiska w UE.

Główne uregulowania i działania w działach tematycznych w PWBiS

Przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości - ROZDZ V.

PWBiS

„Unia zapewnia swoim obywatelom przestrzeń wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości bez granic wewnętrznych, w której zagwarantowana jest swoboda przepływu osób, w powiązaniu z właściwymi środkami w odniesieniu do kontroli granic zewnętrznych, azylu, imigracji, jak również zapobiegania i zwalczania przestępczości.”

Artykuł 3 ust. 2. Traktatu o Unii Europejskiej

W- Wolność:

POLITYKA MIGRACYJNA

AZYL

ZARZĄDZANIE GRANICAMI ZEWNĘTRZNYMI

POLITYKA MIGRACYJNA

To działania związane z migracją legalną oraz przeciwdziałaniem migracji nielegalnej

Migracja legalna:

• określanie warunków wjazdu, przemieszczania się i pobytu obywateli państw trzecich na terytorium UE

• procedury wydawania dokumentów pobytowych.

Migracja nielegalna:

• środki w zakresie zwalczania nielegalnego wjazdu i pobytu obywateli państw trzecich na terytorium UE, w tym odsyłania osób przebywających nielegalnie.

Europejski pakt o imigracji i azylu z dnia 24.09.2008

Organizowanie legalnej imigracji dot.:

• wprowadzenia polityk migracji zawodowej, w których uwzględnione zostaną potrzeby rynku pracy poszczególnych państw członkowskich,

• zwiększenia atrakcyjności UE dla pracowników wysoko wykwalifikowanych i przedsięwzięcia nowych środków jeszcze bardziej ułatwiających przyjmowanie studentów i naukowców oraz ich poruszanie się w UE,

• zadbania o to, by polityki te nie prowadziły do drenażu mózgów poprzez zachęcanie do migracji cyrkulacyjnej,

Organizowanie legalnej imigracji dot.:

• lepszego regulowania imigracji członków rodziny,

• dalszego zwiększania wymiany informacji na temat migracji,

• lepszego informowania o możliwościach i warunkach imigracji legalnej,

• wprowadzania ambitnych polityk sprzyjających harmonijnej integracji migrantów,

• propagowania wymiany informacji dotyczących najlepszych stosowanych praktyk w dziedzinie przyjmowania i integracji, a także unijnych środków wsparcia krajowych polityk w zakresie integracji.

Zwalczanie nielegalnej imigracji

• analizy indywidualnych przypadków podczas rozpatrywania kwestii legalizacji pobytu,

• umowy o readmisji na poziomie UE lub w ramach stosunków dwustronnych,

• zapobiegać zagrożeniom związanym z nielegalną imigracją w ramach polityk dotyczących wjazdu, pobytu, swobodnego przepływu osób itp.,

• rozwijać współpracę między państwami członkowskimi, by zapewnić wydalanie cudzoziemców przebywających nielegalnie w państwie członkowskim,

• wzmocnić współpracę z państwami pochodzenia i tranzytu w ramach podejścia globalnego do kwestii migracji,

• zachęcać państwa członkowskie, by utworzyły systemy zachęt przewidujące pomoc w dobrowolnym powrocie,

• podejmować stanowczą walkę przy zastosowaniu odstraszających i proporcjonalnych kar z osobami, które wykorzystują cudzoziemców nielegalnie przebywających w państwie członkowskim,

• w pełni stosować przepisy przewidujące obowiązywanie na całym terytorium UE decyzji o wydaleniu podjętej w którymkolwiek państwie członkowskim.

Zwiększenie skuteczności kontroli granicznych

• uruchamiać wszystkie dostępne środki w celu zapewnienia skuteczniejszej ochrony wszystkich granic zewnętrznych,

• upowszechnić wydawanie wiz biometrycznych oraz pogłębić współpracę między konsulatami państw członkowskich

• przekazać agencji Frontex środki niezbędne do realizacji jej zadań,

• wykorzystywać narzędzia nowoczesnych technologii umożliwiające skuteczne zintegrowane zarządzanie zewnętrzną granicą UE,

• pogłębiać współpracę z państwami pochodzenia i tranzytu

• Usprawnić przeprowadzanie oceny Schengen.

Budowa Europy, która będzie miejscem azylu

w pełni wprowadzić wspólny europejski system azylowy w tym:

• utworzyć Europejski Urząd Wsparcia w dziedzinie Azylu,

• ustanowienie jednej procedury azylowej oraz przyjęcie jednolitych statusów uchodźcy i osoby korzystającej z ochrony uzupełniającej,

• procedury wsparcia dla państw członkowskich na wypadek sytuacji kryzysowych

• zacieśnić współpracę z Wysokim Komisarzem ONZ ds. Uchodźców, aby zapewnić lepszą ochronę osobom, które składają wniosek o azyl poza UE,

• zapewniać szkolenia personelowi zajmującemu się kontrolami granic zewnętrznych na temat praw i obowiązków w dziedzinie ochrony międzynarodowej.

Partnerstwo z państwami pochodzenia i tranzytu

• zawrzeć na szczeblu UE lub w ramach stosunków dwustronnych umowy z państwami pochodzenia i tranzytu zawierające stosowne postanowienia dotyczące legalnej i nielegalnej migracji, readmisji, a także rozwoju tych państw,

• zachęcać państwa członkowskie, aby tworzyły obywatelom państw partnerskich na wschodzie i południu Europy szanse na legalną migrację.

Europejska Sieć Migracyjna (ESM)

AZYL

Zasada non-refoulement

EASO (Europejski Urząd Wsparcia w Zakresie Polityki Azylowej)

Eurodac - Europejski zautomatyzowany system Identyfikacji Odcisków Palców

EASO (Europejski Urząd Wsparcia w Zakresie Polityki Azylowej) jest agencją regulacyjną UE

powołana w maju 2010 roku

Cel:

• ułatwia współpracę PCZł

• ułatwia wymianę informacji

• pomaga państwom w zarządzaniu wnioskami azylowymi

• ma pomóc w implementacji Wspólnego Europejskiego Systemu Azylowego

EURODAC - Europejski zautomatyzowany system Identyfikacji Odcisków Palców

baza danych zawierająca odciski palców osób ubiegających się o azyl we wszystkich krajach członkowskich

ZARZĄDZANIE GRANICAMI ZEWNĘTRZNYMI

• rola Frontexu

• Układ z Schengen

• SIS →SISoneforALL→SIS II

• W bazie SIS gromadzone są informacje dostarczane przez państwa członkowskie strefy Schengen dotyczące:

• osób poszukiwanych (w celu wydania lub ekstradycji, poniesienia odpowiedzialności za czyny, za które są np. ścigane);

• osób zaginionych;

• utraconego lub skradzionego mienia;

• zakazu wjazdu dla obywateli państw trzecich.

System VIS

VIS pozwoli na usprawnienie współpracy pomiędzy państwami członkowskimi m.in. w zakresie: wspólnej polityki wizowej, zapobiegania handlu wizami, identyfikacji osób, które mogą nie spełniać warunków wjazdu, pobytu lub zamieszkania na terytorium UE.

W VIS będą gromadzone dane dotyczące wnioskodawcy wizy oraz informacji nt.:

• wniosku wizowego,

• wizy: wydanej, anulowanej, cofniętej lub przedłużonej, a także, której wydania odmówiono,

• fotografie, odciski palców,

• odsyłacze do poprzednich wniosków oraz do wniosków osób podróżujących wspólnie.

B=BEZPIECZEŃSTWO

• PRZESTEPCZOŚĆ ZORGANIZOWANA

• WSPÓŁPRACA POLICYJNA

• POLITYKA ZWALCZANIA NARKOTYKÓW

• TERRORYZM

PRZESTĘPCZOŚĆ ZORGANIZOWANA

• EUROPOL

• WSPÓŁNE ZESPOŁY DOCHODZENIOWO-ŚLEDCZE

• Traktat z Pruem

• Eu Policy Cycle tzw. cykl HARMONY

Bezpieczeństwo

POLITYKA ZWALCZANIA NARKOTYKÓW

• Europejskie Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii

• EU Policy Cycle cykl HARMONY

• Europejski Pakt na rzecz zwalczania narkotyków syntetycznych

TERRORYZM

• Gilles de Kerchove - Koordynator ds. zwalczania terroryzmu - stanowisko utworzone w 2005 roku.

• Jego głównym zadaniem jest koordynacja prac Rady Unii Europejskiej w obszarze WALKI Z TERRORYZMEM

• Wspólne Centrum Sytuacyjne - The Joint Situation Center (SITCEN)

• W 2005 r. Rada Europejska przyjęła Strategię ws. Zwalczania Terroryzmu - The EU Counter-Terrorism Strategy

Cele strategii:

• Cel 1. - zapobieganie zwracaniu się ludzi ku terroryzmowi poprzez przeciwdziałanie przyczynom

• Cel 2. - ochrona obywateli i infrastruktury oraz zmniejszanie podatności na ataki

• Cel 3. - ściganie terrorystów i poddawanie ich obserwacji na terytorium całej UE, utrudnianie osobom podejrzanym o terroryzm poruszania się na terytorium UE, odcinanie ich od źródeł finansowania

• Cel 4. - przygotowanie w duchu solidarności UE do wspólnego reagowania na skutki zamachów terrorystycznych i ich minimalizowania poprzez zwiększenie zdolności do zarządzania kryzysowego.

PWBiS

S- Sprawiedliwość

WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH KARNYCH

WSPÓŁPRACA SĄDOWA W SPRAWACH CYWILNYCH

PRAWA PODSTAWOWE

OBYWATELSTWO UE

OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH

PRIORYTETY POLSKIEJ PREZYDENCJI E Radzie UE

czerwiec-grudzień 2011 - ROZDZ VI.

Priorytety polskiej prezydencji w PWBiS

1. Zwalczanie przestępczości narkotykowej, w szczególności nielegalnej produkcji i przemytu narkotyków syntetycznych i ich prekursorów  (wzmocnienie wymiaru wschodniego współpracy UE
w zwalczaniu przestępczości narkotykowej)

2. Wspólny Europejski System Azylowy

3. Rozwijanie wymiaru mobilności i bezpieczeństwa polityki Partnerstwa Wschodniego,

poprzez zainicjowanie i wdrożenie różnych form współpracy w sferze skutecznej ochrony granic, zwiększenia zdolności do zarządzania migracjami (w tym do zwalczania nielegalnej migracji) i współpracy policyjnej w zwalczaniu przestępczości zorganizowanej
i innych poważnych form przestępczości.

4. Wzmocnienie zarządzania strefą Schengen

5. Rozwijanie praktycznych aspektów Zintegrowanego Zarządzania Granicami oraz sprzyjanie upowszechnianiu najlepszych praktyk w zakresie ochrony granic

6. Nielegalna migracja

7. Usprawnienie mechanizmów ochrony ludności w UE poprzez zmiany uwarunkowań prawnych, zdynamizowanie procesu wdrażania przyjętych rozwiązań i umacnianie praktycznej współpracy pomiędzy agendami UE i odpowiednimi władzami państw członkowskich

---