Henryk Sienkiewicz - z pewnością ważna postać w literaturze nie tylko polskiej, jego powieść historyczna ,,Quo vadis” została przetłumaczona na ponad 40 języków. Jednak czy jest tego warta.....?
Książka ta została wydana w Warszawie roku 1982 przez Państwowy Instytut Wydawniczy.
Okładkę powieści projektował Zygmunt Magner. Widzimy na niej fotografie współczesną Via Appia Antica. Zaskakujący w okładce jest fakt iż nie zawiera ona imienia autora tylko nazwisko, które jest napisane czcionką dużo większą niż tytuł. Tak więc spoglądając na okładkę w pierwszej chwili możemy pomyśleć iż Sienkiewicz to tytuł a nie nazwisko.
Sienkiewicz pomysł na napisanie tej powieści zaczerpnął z wielu rzeczy. Pisarz rozczytywał się w łacińskich utworach starożytnych, szczególnie Tacyta. Liczne podróże do Rzymu, zwiedzanie zabytków sprawiły, że pisarz bardzo dobrze znał Rzym i jego kulturę. Tytuł do książki został wzięty z napisu na kapliczce ,,Quo vadis, Domine? „.
Tak więc miejsce akcji powieści rozgrywa się w Rzymie w czasach starożytnych. Jest to gatunek literacki. Książka składa się z 74 rozdziałów i epilogu. Przedstawia ostatnie lata życia Nerona (lata 63- 66 n.e.) i 68r. n.e.
Język utworu jest łatwy do zrozumienia, współczesny, wzbogacony licznymi terminami łacińskimi.
Mamy w „Quo vadis” do czynienia z narracją trzecioosobową, prowadzoną z perspektywy osoby, która widzi wszystko i wnika w myśli bohaterów dzięki czemu czytelnik zna ich uczucia, poglądy i doznania.
Autor opisał prześladowanie chrześcijan w czasach Nerona. W powieści mamy obraz dwóch światów: upadającego pogańskiego Rzymu i rodzącego się chrześcijaństwa. Książka ukazuje prawdziwe oblicze cezara, skandale, oszustwa i wręcz śmieszność Nerona. Pokazuje egoizm urzędników i ich rozpustę. Więc kiedy pisarz ukazuje nam postać chrześcijanina, człowieka uczciwego, odważnego, gotowego poświęcić własne życie za prawdę, w którą wierzy odsuwamy się od wielkiego władcy i wybieramy ludzi biedniejszych ale z pewnością z wartościami. Różnice między tymi ludźmi są tak durze że mamy doczynienia z dwoma światami, które żyją w jednym mieście( mieście potęgi) i jeden z tych światów musi zginąć bo Rzym jest dla dwóch za mały.
Zdecydowanym plusem książki jest różnorodność scen od pełnych grozy po humorystyczne. Ciekawe jest również powiązanie wątku miłosnego z historycznym, szczegółowe opisy osób, miast, wnętrz domów co pozwala czytelnikowi na dokładniejsze wyobrażenie sobie świata, w którym żyli bohaterowie. Plusem dla książki jest też niezwykle plastyczny, barwny, pełen uroku obraz Rzymu. Sami bohaterowie są bardzo interesujący. Z większością są związane ciekawe i pełne napięcia wątki. Zestawienie bohaterów przyciąga uwagę. Mamy np. Nerona postać negatywną oraz Petroniusza postać sympatyczną, pełną humoru. Pojawia się również Tigellin- intrygant, najpodlejszy z doradców oraz Apostoł Piotr osoba dobra, wyrozumiała, skromna. Tak więc książka pełna jest kontrastów i przeciwieństw co robi z niej jeszcze bardziej ciekawą i wciągającą. Utwór jest dynamiczny, akcja potrafi zmieniać się w zawrotnym tępię, zazwyczaj tak nie lubiane opisy są w powieści Sienkiewicza interesujące i czytane z przyjemnością.
Główne wydarzenia w utworze:
Przybycie Winicjusza z Armenii do Rzymu.
Ligia na dworze cezara.
Uprowadzenie Ligii przez Urusa i chrześcijan.
Poszukiwanie Ligii, spotkanie Chilona z Glaukiem.
Zgromadzenie chrześcijan, śmierć Krotona.
Wewnętrzna przemiana Winicjusza.
,,Pływająca uczta” Nerona.
Pożar Rzymu, oskarżenie chrześcijan, uwięzienie Ligii.
Straszne sceny cyrkowe i pochodnie Nerona, śmierć Chilona.
Walka Ursusa z turem, ocalenie Ligii.
Śmierć Petroniusza.
Śmierć Nerona.
Dzieło Sienkiewicza trzyma nas w napięciu, które rośnie zwłaszcza pod koniec książki. Zawiera wiele ważnych faktów historycznych jednak przedstawionych tak by czytelnik łatwo je zapamiętał i nie uważał za nieciekawe. W całej książce jest niewiele nudnych momentów. Początek książki kiedy to Winicjusz spotyka się z Petroniuszem trochę dłuży się czytelnikowi, ale zwróćmy uwagę, że początki zawsze są najtrudniejsze, a powieść zaskakująco szybko nabiera tempa. Już w drugim rozdziale robi się ciekawie, więc czytelnik nie ma na co narzekać. Utwór dzięki swojej różnorodności podoba się czytelnikom o różnych gustach. Miłość Ligii i Winicjusza, która przezwycięża wszystko spodoba się z pewnością wielu panią. Osoby lubiące wojny i drastyczne momenty przyciągnie prześladowanie chrześcijan. Tak więc ,,Quo vadis” jest zdecydowanie wspaniałym dziełem literackim. I z pewnością warte jest przeczytania ..... Polecam.